ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {AuFic KHR} Dead land ต่อให้ตายก็จะขอเคียงข้างเธอตลอดไป

    ลำดับตอนที่ #6 : Dead land : Chapter 3

    • อัปเดตล่าสุด 13 ต.ค. 55


    Chapter 3…

     

    เขาว่ากันว่า....ตัญหาคือสิ่งที่มีทั้งชายและหญิง...

    ไม่ว่าจะเป็นสัตว์หรือมนุษย์...

    ก็มีความตัญหาที่ซ่อนอยู่ในตัวทั้งนั้น....

    เอาล่ะ...อยากรู้จัง...

     

    ....ว่าตัญหาของคุณมีแค่ไหน...

     

     

                อเลาดิรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูของน้องชายตัวเอง เขาหันไปมองนาฬิกาที่ตีเวลาบอกว่าดึกพอสมควรแล้ว...

                “จะไปไหน....”เขาพึมพำอยู่เบาๆ  แต่ก็ไม่สนใจมากนัก  เพราะว่าคนอย่าง ฮิบาริ เคียวยะ  จะทำอะไรก็คงไม่บอกอะไรเขาอยู่แล้วล่ะ เมื่อคิดแบบนั้น ร่างสูงก็ได้ล้มตัวลงนอนเหมือนเคย

                น่ารักจัง....

                23.00 น.

                ถึงจะอยู่เวลานั้น เขาก็ยังมีความรู้สึกว่าน้องชายของเขายังคงไม่กลับมาจึงเริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

                “ยังไม่กลับมาอีกเหรอ...” เขายันตัวเองขึ้นแล้วสวมเสื้อคลุมสีดำของตัวพร้อมเดินออกจากห้องไป

                น่ารักจัง...

                “!”เขาหันหลับไปมองด้านหลังของตัวเอง กลับเห็นข้ารับใช้วัยกลางคนที่เป็นผู้ชายนั้นถือมีดพุ่งเข้ามาทำร้ายเขา แต่แค่ฝีมือระดับนี้คงจะสู่ตำรวจระดับสูงไม่ได้หรอก

                “ทำร้ายเจ้าพนักงาน...ผมขอจับกุมคุณ...”ว่าแล้วกุญแจมือสีเงินก็ถูกรัดไว้ในมือของพ่อบ้านเสียแล้ว

                “คุณน่ะ  น่ารักจัง...”มือเรียวถูกโอบรอบคอของอเลาดิเอาไว้ แต่เจ้าตัวก็สะบัดแล้วหันไปมองทันที

                “คุณ!...ใครน่ะ..”สิ่งที่เขาพบเมื่อหันไปก็มีแต่ความว่างเปล่า...

                พ่อหนุ่ม...น่ารักจัง...อยากได้จัง....”เสียงนั้นยังคงวนเวียนอยู่รอบๆตัวเขาอยู่

                “อย่ามาทำตัวเป็นหมาลอบกัดแบบนี้สิ

                “ใจร้าย!~~”เสียงหวานของเด็กสาวหลายๆคนร้องพร้อมกันทำเอาปวดแก้วหูไปถึงคลอเคลียเลยล่ะ...

                “น่ารำคาญ...”ร่างสูงค่อยๆหลับตาลงตั้งสมาธิให้มั่นแล้วจับจิตสังหารที่พุ่งมาที่เขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อแล้วปาอาวุธคู่ใจไปทางกระจกรูปของเอสโมดิส ปีศาจแห่งราคะ...

                “ว้าว  จับได้แล้ว  พ่อหนุ่ม....”โซ่ที่คล้องคอมือเล็กของร่างบางยังคงถูกดึงมาหาเขาไม่สินะ....เหมือนว่าเจ้าตัวตั้งใจจะให้เข้าไปเองมากกว่า...

                “คุณ...เป็นใคร...”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดอะไรจบ  หญิงสาวผมสีชมพูสวยก็เข้ามาครอบครองริมฝีปากหนาของเขาเสียแล้ว ลิ้นเล็กของหญิงสาวที่เข้ามาทักทายในโพรงปากของเขาเสียแล้ว...

                รสชาติของความหวานที่เขาได้รับมันเต็มไปด้วยความหวานจากน้ำผึ้งที่สอดแทรกเข้ามาในริมฝีปากของเขา แต่สำหรับเขาแล้ว....มันเหมือนกับว่า...ยาพิษที่จะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น

                เมื่อตัดสินใจได้  เขาใช้กำลังที่มีผลักร่างบางให้ถอยห่างจากตัวเองเพื่อที่จะรักษาระยะห่างจากเจ้าตัวที่อยู่ๆก็วิ่งเข้ามาจูบตัวเองเลย เป็นผู้หญิงภาษาอะไร ไม่รักตัวเองเอาเสียเลย(อเลาตายด้านอะ//ตาย)

                “พ่อหนุ่ม  ทำไมตายด้านแบบนี้ล่ะ...”เสียงหวานที่กำลังเลียปากตัวเองอย่างเซ็กซี่เหมือนเชิญชวนให้เขาเข้ามาหาตัวเองอย่างเร็วไวนั้นทำเอาเขาแทบอยากกลับบ้านขึ้นมาทันที

                “ผมเปล่าตายด้านเขาตอบกลับไปอย่างเซ็งไก่(?)

                “ถ้าไม่ตายด้านและทำไมไอ้นั้นไม่ลุกขึ้นล่า ตะเอง~~”เสียงยียวนกวนราคะพูดขึ้น

                “ก็คุณไม่ใช่สเป็กผมหนิ...”

                “......”แค่คำพูดเพียงไม่กี่ประโยค...

                “....”

                “....”ก็ทำเอาความเงียบเข้ามาปกคลุมรอบๆตัว

                “มะ  เมื่อกี้...พูดว่าไงนะ...”หญิงสาวพูดขึ้น

                “คุณไม่ใช่แนวผมที่ผมจะเอาขึ้นเตียงนะ  ขอโทษที”เขาตอบกลับไปเหมือนเดิมอย่างไม่คิดอะไร  

                “และคุณจะเสียใจ!”เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำเอาคลอเคลียของชายหนุ่มออกมาเต้นร็อคข้างนอกเลยก็ได้นะ

                และแล้ว  ร่างของหญิงสาวก็ค่อยๆหายไปเหมือนภาพลวงตา  สิ่งที่ร่างสูงเห็นทำเอาแทบตกใจ แต่ว่าความคิดรอบคอบของเขาก็ผุดขึ้นมาได้

                ....หรือว่าจะเป็นไอ้เดม่อน...

                เขาหยุดความคิดไว้แค่นั้นแล้วหันไปมองพ่อบ้านที่กำลังหมดสติอยู่แล้วจึงไปปลุก

                “คุณ...”เขาใช้เท้าถีบๆที่สะโพกของพ่อบ้านวัยกลางคนแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมาตอบคำถามที่มีมากมาย

                “ช่างมันเถอะ  ไว้พรุ่งนี้ก็ได้...”เขาค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องไป

                ....ปราสาทนี้น่ะ...มีอะไรกันแน่นะ...

     



    Creme brulee
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×