ห้องเก็บของของ FUllstop. [RISO]

ลำดับตอนที่ #7 : Investigation Mukuro Couple

ใบสมัคร

รูป : 

ลักษณะ : หญิงสาวร่างเล็กบอบบางน่าทะนุถนอม รูปร่างสมส่วนตามมาตรฐานผู้หญิงทั่วไป(แค่ออกแนวแบนกว่าผู้หญิงปกติ..และส่วนสูงที่ดูจะเหมือนเด็กสาวมัธยมมากกว่า…#ไม่ได้เตี้ยแล้วก็ไม่ได้สูง?) เรือนผมสีคาราเมลยาวสลวยจนถึงกลางหลังที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยแบบไม่ได้รับการจัดแต่ง แต่กลับมีเสน่ห์อย่างประหลาด… ดวงตาสีฟ้าเพทายคู่งามลึกลับน่าค้นหา ทำให้สามารถดึงดูดสายตาคู่อื่นได้เป็นอย่างดี..บวกกับใบหน้ารูปไข่ สีผิวที่ขาวเนียนไร้ตำหนิอย่างเป็นธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วที่โค้งโก่งราวกับพระจันทร์เสี้ยว และริมฝีปากบางได้รูปสีพีชน่าจุมพิต [*ออกแนวชอบแต่งตัวหลวมๆเหมือนอย่างในรูป (ชอบแต่งตัวแนวๆแปลกๆ) แต่ว่า..ไม่ทำเล็บไม่เจาะหู และไม่ใช้เครื่องประดับเยอะอย่างในรูปนะคะ]

ชื่อ : อิลเล่ เซเกรตโต เดล ฟาตโต้ (Il segreto del fatto.)

ความหมาย : ความลับของความเป็นจริง

อาชีพ : นักสืบ

นิสัย : 'อิลเล่' 'อิล' หรือที่ทุกคนรู้จักกัน(ส่วนมาก)ในนาม 'เซเกรตโต' เธอคือสาวติสท์ผู้ที่ไม่มีใครเข้าใจว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ไม่มีใครสามารถเดาความคิดเธอออกถึงแม้ว่าจะอัจฉริยะมาจากไหนก็ตาม และเธอก็คือ..'นักสืบ' ที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงตัวเธอได้เช่นกัน! อิลเล่เป็นคนช่างสังเกต ช่างคิด ช่างถาม ช่างสงสัย (มันชักจะเข้าข่ายหัวใจนักปราชญ์แล้วนะ..?) ทั้งๆที่เป็นพวกชอบทำหน้าตายหน้าง่วงใส่ชาวบ้านอยู่ตลอดเวลา... ค่อนข้างเฉยเมยแบบเข้าขั้นเฉยชาตายด้าน(?) แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงเย็นชา แค่เป็นพวกเนือยๆกว่าคนปกติเท่านั้นเอง!(ว็อท..) นอกจากนั้นยังชอบทำอะไรแปลกๆและพิลึกพิลั่น แบบที่คนธรรมดาไม่ค่อยจะให้ความสนใจมาทำกัน(?) มักจะสนใจในสิ่งที่คนอื่นมักมองข้ามอยู่เสมอ(และตอนหลังก็มักจะสำคัญที่สุดเสมอในแต่ละคดี..) แต่เห็นหน้านิ่งๆดูไม่ค่อยสนใจอะไรแบบนี้...อย่าไปหลุดทำอะไรให้เธอรู้สึกผิดสังเกตล่ะ..เพราะเธอน่ะเวลารู้สึกตะหงิดๆกับอะไรแล้ว..จะคอยจับตาดูอย่างถึงที่สุดจนกว่าตัวเองจะรู้ความจริง! (นิสัยนี้แหละที่ทำให้เธอเหมาะกับอาชีพนักสืบ) อิลเล่จะเลือกรับแต่คดีที่ตัวเองสนใจเท่านั้น แต่ถ้าหากไม่มีงานที่สนใจ(และส่งผลให้ไม่มีเงิน)จริงๆ..เธอก็จะยอมรับงานที่ได้มาถึงแม้ว่าตนจะรู้สึกว่ามันไม่น่าสนใจเลยก็ตาม...และเธอคือนักสืบสาวที่เป็นที่รู้จักของเหล่าฆาตกรรายใหญ่ทั้งนั้น...เป็นเพราะว่าอิลเล่นั้น..อันตรายสำหรับพวกเขามาก! เวลาทำงาน หากเป็นคดีที่ต้องวางแผนจับกุมคนร้าย เธอก็จะวางแผนให้ ซึ่งในแต่ละแผนก็มักจะเป็นแนวประมาณ...'แปลกจนคาดไม่ถึง' ตามนิสัยของเธอเอง แต่ใครจะรู้ละว่า...มันได้ผลอย่างสุดยอดเลยล่ะ!!

ประวัติ : ก่อนหน้านี้เธอคือเด็กผู้หญิงนิสัยติสท์ที่ชอบก่อเรื่องเพราะความติสท์(เกินไป)ของตัวเองนั่นล่ะ.. ครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวคนรวย แต่เบื้องหลังนั้นกลับเป็นกลุ่มค้ามนุษย์รายใหญ่...ทุกคนในครอบครัว(ไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่)ต่างไม่ชอบเธอสักเท่าไหร่เพราะชอบหาเรื่องปวดหัวมาให้อยู่เสมอๆ เช่น ในคาบวิทยาศาสตร์ เกิดสงสัยอะไรแปลกๆขึ้นมาจึงผสมสารเคมีลงไปมั่วๆตามความคิดจนทำให้ห้องแล็ประเบิด เป็นต้น ไม่มีใครเข้าใจเด็กติสท์อย่างเธอเลยสักคนเดียว อิลเล่ไม่มีเพื่อน ไม่มีที่ปรึกษา และแน่นอนเวลาตัดสินใจหรือทำอะไรเธอก็มักจะต้องทำด้วยตัวเอง... ถึงแม้ว่าจะแอบเหงาอยู่บ้าง แต่เธอก็สามารถหาสิ่งมาทดแทนความเหงาได้อย่างการทำอะไรแปลกๆตามที่ตัวเองคิดนั่นล่ะ(เนื่องจากเธอเป็นพวกเนือยๆมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว) ชีวิตของอิลเล่ดำเนินมาอย่างราบเรียบเรื่อยเปื่อยและโดดเดี่ยวมาตลอด...จนกระทั่ง เมื่อเธอเริ่มโตขึ้น นิสัยช่างสังเกตก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาเมื่อเธอรู้สึกผิดสังเกตกับห้องใต้ดินของบ้าน(ที่ใหญ่อย่างกับคฤหาสน์) เพราะได้ยินเสียงแปลกๆมาตลอด อิลเล่จึงแอบเข้าไปในห้องใต้ดินในค่ำคืนที่ทุกคนหลับสนิท...แล้วก็ได้เห็นห้องมืดขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดแห้งกรัง..กรง โซ่ตรวน และ..มนุษย์..หรือถ้าจะเรียกให้ถูกก็คือ 'เหยื่อผู้โชคร้าย' นั่นเอง ซึ่งทำให้เธอรู้ความจริงแล้วว่า...ครอบครัวของเธอเอาภาพลักษณ์ของเศรษฐีมาบังหน้า แต่แท้ที่จริงแล้วก็เป็นแค่กลุ่มอาชญากรค้ามนุษย์น่ารังเกียจเท่านั้นเอง.... อิลเล่จึงตัดสินใจหนีออกมาจากบ้าน..เธอไม่ได้มีความผูกพันกับคนในบ้านอยู่แล้วตั้งแต่เด็ก ทำให้เธอไม่รู้สึกลำบากใจถ้าจะออกจากบ้านเกิด ..ในที่สุดเธอก็มาเช่าอพาร์ทเม้นต์ราคาถูก และได้ช่วยค้นหาเบาะแสจับคนร้ายให้กับคนเดือดร้อนไปเรื่อยๆ จนทำให้เป็นที่รู้จักในฐานะ 'นักสืบ'

ความสามารถพิเศษ : สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆจากเบาะแสและข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว(จินตนาการสูงส่ง..) , มีความสามารถในการปลอมตัวมาก และเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่โดนจับได้ จะโกหกและเล่นละครได้อย่างแนบเนียน , วางแผนได้ไม่เคยพลาดและสมบูรณ์แบบราวกับเป็นผู้จัดวางเกม #ฉลาดมีไหวพริบ แต่ต่อสู้กับใครเค้าไม่เป็นหรอกนะ =A=

สิ่งที่ชอบ : ถ้าเอาที่ชอบแบบถาวรก็คือ...แครกเกอร์..เวลาทำอะไรอยู่ก็ชอบหยิบขึ้นมากิน(จะพกติดตัวไว้ตลอดเวลาอย่างน้อยสองสามห่อ) นอกนั้นไม่ค่อยมีอะไรเป็นพิเศษ... แล้วแต่อารมณ์ที่มีในตอนนั้น

สิ่งที่เกลียด : ไม่ค่อยคิดอะไรมากมายกับทุกสิ่ง(?) จึงไม่มีสิ่งที่เกลียดเป็นจริงเป็นจัง

สิ่งที่กลัว : การที่จะต้องต่อสู้กับคนอื่น (เพราะตัวเองสู้ไม่เป็น)

‘อยาก’ คู่กับ : มุคุโร่~ =w=

เพิ่มเติม : อิลเล่มักจะใส่แว่นกันแดดบดบังใบหน้าทุกครั้งเวลาออกข้างนอก (ทำตัวอย่างกับพวกดาราแน่ะ... 5555) แล้วก็เป็นพวกชอบนอน(?) ใจจริงก็ไม่ได้ชอบหรอก แต่ว่าบางทีเวลาอยู่เงียบๆมันก็ชอบเผลอหลับ (สรุปคือจะหลับเองอัตโนมัติเวลารู้สึกเบื่อหรือไม่มีอะไรทำนั่นเอง)

คำถามฝากถึงลูกสาว

สวัสดีค่ะ แนะนำตัวหน่อยสิ //ยิ้ม

-“อิลเล่ เซเกรตโต เดล ฟาตโต…ยินดีที่ได้รู้จัก” หญิงสาวร่างเล็กเพียงตอบสั้นๆตามที่อีกฝ่ายถามมาด้วยสีหน้าไร้รอยยิ้มและไร้ความรู้สึกใดๆ ก่อนที่จะหยิบห่อแคร็กเกอร์ที่ติดตัวไว้ออกมาแกะแล้วหยิบชิ้นขนมกรุบกรอบข้างในออกมากัด

ทำไมถึงเลือกทำอาชีพนี้ล่ะคะ?

-“ไม่ได้ตั้งใจจะเลือกทำ..แต่มันเป็นความบังเอิญน่ะ…” อิลเล่ตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ปรุงเสริมเติมแต่ง ในขณะที่ริมฝีปากบางสีพีชขยับเล็กน้อยเพราะเจ้าตัวกำลังเคี้ยวแคร็กเกอร์กรอบจืดอย่างเอร็ดอร่อย(?)

คิดยังไงกับพวกที่ชอบทำผิดกฎหมาย?

-“อืม..อร่อย…” คำพูดนั้นทำให้ผู้สัมภาษณ์งงๆเล็กน้อย ก่อนที่ผู้ถูกถามตรงหน้าจะกลืนแคร็กเกอร์ในปากลงคอ “พวกชอบทำผิดกฎหมายงั้นหรอ..? ก็คงจะเป็นพวกหลงผิดเพราะความคิดโลภละโมบเกินเหตุเหมือนครอบครัวของฉันล่ะมั้ง?” น้ำเสียงเนือยๆบวกกับใบหน้าที่เฉยเมยคล้ายๆใกล้จะหลับเต็มทนนั้นบ่งบอกว่าคำพูดที่ว่าครอบครัวตัวเองเป็นอาชญากรนั้นไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกสะเทือนใจอะไรแม้แต่น้อย(แถมยังเริ่มรู้สึกเบื่อนิดๆแล้วด้วย(?))

แล้วถ้าคุณเผลอหลงรักผู้ชายที่ก่ออาชญากรรม แถมยังต้องไปสวมรอยไปอยู่กับเขาคนนั้น จะทำยังไง?

-“หือ..?” อิลเล่มองหน้าผู้สัมภาษณ์พักหนึ่งก่อนที่จะตอบแบบไร้อารมณ์เหมือนเดิม “ก็ทำไปตามหน้าที่..ส่วนเรื่องหลงรักอะไรนั่น…คงต้องแล้วแต่ความคิดของตัวเองนั่นล่ะ...ก็ถ้าเราต้องการแบบนั้น…อะไรมันก็คงห้ามไม่ได้นี่..? จริงมั้ยล่ะ?”