คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
โรวีน่า เอนน์ เธอมีใบหน้าเรียวได้รูป ผมสีดำยาวถึงกลางหลัง มีดวงตาสีเขียวและหุ่นที่ผอมเพรียวเหมือนแม่ของเธอ ผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นที่ต้องตาต้องใจของใครหลาย ๆ คน แต่ในความจริงแล้วไม่มีผู้ชายหน้าไหนที่กล้าเข้ามายุ่งกับเธอ เพราะเธอไม่ใช่เด็กสาวธรรมดา....หากแต่เธอคือลูกสาวของจ้าวนรก
*******************************************************
"ดี ๆ ชื่อไรอ่ะ"
"เธอล่ะ ชื่อไร"
"ดูเด็กคนนั้นสิ เหมือนว่าเธอจะเป็นนักเวทย์นะ"
"ฉันว่าน่าจะเป็นนางฟ้าสายลมนะ"
ท่ามกลางความวุ่นวายใน วิทยาลัยดอลทีร่า ยังมีอีกร่างหนึ่งที่ทำหน้าเซ็ง ๆ อยู่ที่รูปปั้นยมทูตหน้าโรงเรียน
"นี่พ่อ หนูต้องเรียนที่นี่จริง ๆ อ่ะ" เสียงของเด็กสาวผู้เป็นลูกกล่าวขึ้น
"หรือจะเรียนที่โรงเรียนนรกเหมือนเดิม หา!" คำข้างหลังผู้เป็นพ่อกระชากเสียงอย่างหมดความอดทนที่ลูกสาวบ่นมาตั้งแต่ประตูนรกยันถึงที่โรงเรียน "เรียนไปเหอะลูก อีกแค่สี่ปีลูกก็จบจากที่นี่แล้วจะได้ทำหน้าที่แทนพ่อต่อ" จ้าวนรกกล่าวต่อ (รู้สึกจะเปลี่ยนอารมณ์ไวจริง ๆ )
"ให้ไปเป็นจ้าวนรกแทนพ่อเนี่ยนะ หนูว่าหนูพอใจที่ได้เป็นยมทูตมากกว่าที่จะเป็นจ้าวนรกซะอีก ไม่มีแม้แต่เวลาว่างจะมาดูลูก" โรวีน่ากล่าวอย่างหัวเสีย
"อย่าตะโกนโวยวายที่นี่นะวีนัส ได้เวลาเรียนแล้วไป ๆ " จ้างนรกบอกพร้อมกับไล่ลูกไปเรียน
ณ ห้องโถงใหญ่ของป้อมปีศาจ
"ที่นี่มีกฎเกณฑ์ที่พวกเธอจะต้องปฏิบัติตาม ถ้าใครทำให้ป้อมเสียคะแนน ครูจะเรียกพบและหาบทลงโทษที่สมควรต่อไป เข้าใจใช่มั้ย" ศาสตราจารย์ออโรน ครูประจำป้อมปีศาจกล่าวกับนักเรียนปี 1 ทุกคน
"ครับ / ค่า" นักเรียนทั้งชาย หญิง ตุ๊ด กะเทย ทอม ดี้ รับคำ
"เราจะมีการให้คะแนนแต่ละเผ่าพันธุ์ ทั้งป้อมปีศาจ ปราสาทนางฟ้า และแผ่นดินมนุษย์ โดยจะมีเวทย์ของแต่ละเผ่าเป็นตัวบอก ของเราถือว่าเป็นพวกมนตร์ดำ นางฟ้าจะใช้น้ำ มนุษย์จะใช้ลม ที่หน้าห้องโถงตอนที่พวกเธอเดินเข้ามาจะเห็นอะไรดำ ๆ หมุนเป็นพายุนั่นแหละคือคะแนน"
"แล้วมันดูยังไง" โรวีน่ากระแทกเสียงถามขึ้นมา
"เธอ......................."ศาสตราจารย์ออโรนเอ๋อไปชั่วครู่เพราะไม่เคยโดนตอบกลับอย่างไร้มารยาทแถมจะด่าก็ไม่ได้เพราะไม่รู้จักชื่อ
"โรวีน่า เอนน์ค่ะ" เสียงตอบกลับจากโรวีน่าลอยมาอย่างเซ็ง ๆ
"เอาหละ มิสเอนน์ ถ้าอยากอยู่อย่างสงบในที่นี้ควรจะระงับความอยากรู้อยากเห็นของเธอบ้างก็ดีนะ" ศาสตราจารย์ตอกกลับอย่างรวดเร็วเหมือนเตรียมคำพูดไว้แล้ว
"ทำเป็นพูดดีมีมารยาทความหมายจริง ๆ ก็อย่า เ-สื-อ-ก ละว่ะ" โรวีน่าหันไปกระซิบกับเวนนา ออกฟอร์เดนซ์ เพื่อนคนแรกของเธอที่ดอลทีร่า (น่าสงสารเวนนา)
"หักคะแนนของป้อมปีศาจ 5 คะแนน ส่วนมิสเอนน์มาพบครูที่ห้องกลางของป้อมตอนสองทุ่มตรง ห้ามเลทแม้แต่วินาทีเดียว" ศาสตราจารย์บอกอย่างสะใจ
"จบการประชุม พรุ่งนี้มาประชุมต่อ ที่สำคัญถ้าไม่อยากเป็นเหมือน มิสเอนน์ละก็คงรู้ตัวสินะว่าต้องทำอะไร" ศาสตราจารย์ทิ้งท้ายและออกจากห้องกลางของป้อมไป
หลังจากนั้นเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้องที่ป้อมปีศาจ มันคือเสียงปรบมือและผิวปากของเหล่าบรรดารุ่นพี่ (โดยเฉพาะรุ่นพี่ชาย) เพราะว่ายังไม่เคยมีใครกล้าเถีงกับศาสตราจารย์ออโรนมาก่อน
@~talk with ma-O~@
เพียงคำพูดเพียงคำเดียวก็ทำให้โรวีน่าดังขึ้นมาได้ แล้วชีวิตในป้อมปีศาจจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามชมตอนหน้านะค่ะ อ่านแล้วคอมเมนต์กันด้วยแรงไปไม่เป็นไร อยากให้แนะนำด้วยว่าจะต้องแก้ไขตรงไหนเพื่อที่จะเป็นการปรับปรุงในตอนหน้า ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น