คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2 สถานฝึกสอน กับหมู่บ้านฝึกตน
บทที่2 สถานฝึกสอน กับหมู่บ้านฝึกตน
หลังจากที่นัทได้เซ็ทเครื่องเล่นเกม ที่มีลักษณะคล้ายๆแว่นตาของไซครอบในเรื่องX-men ที่มีเม็มโมรี่สติกเสียบเอาไว้ (เพื่อจะเก็บของมูลของผู้เล่น ทำให้ไม่ต้องสร้างไอดีให้วุ่นวาย และสามารถนำเม็มโมรี่สติกไปใช้กับเครื่องไหนก็ได้) เรียบร้อยแล้ว เขาก็นอนลงที่เตียง และสั่งเครื่องทำงานทันที
นัทรู้สึกว่ามีแสงสว่างวูบขึ้น และสติของเค้าก็หายไป ซักพักก็รู้สึกตัวขึ้นมาในห้องกว้างๆแห่งหนึ่งพร้อมทั้งกระจกบานใหญ่ตรงหน้า พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นในหัว
“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Fantasy Kingdom Online ท่านสามารถปรับแต่งตัวละครได้ โดยที่สามารถปรับจากเดิมได้ไม่เกิน20%”
นัทหันกลับไปมองกระจก พร้อมออกคำสั่งให้ตัวเองสูงขึ้นอีกเล็กน้อย ส่วนหน้าตาไม่คิดจะปรับอะไรอีก ผมรองทรงสีดำที่เริ่มยาวแล้วถูกปรับให้ยาวละต้นคอเป็นทรงรากไทร นัยตาสีดำสนิทถูกปรับให้เป็นสีน้ำตาลเข้มมาก ขนาดที่ถ้ามองผ่านๆก็เป็นสีดำ แต่ถ้ามีแสงมากพอ ก็จะเป็นสีน้ำตาล
หลังจากปรับแต่งจนพอใจแล้ว นัทก็สั่งยืนยันลักษณะตัวละคร จากนั้นห้องสีขาวๆก็เปลี่ยนไปกลายเป็นห้องเก็บชุดขนาดใหญ่ ที่มีชุดมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเกราะอัศวิน ผ้าคลุมพ่อมด ชุดชั้นใน ชุดนอน ชุดจอมยุทธ เรียกได้ว่ามีทุกอย่างจริงๆ
“กรุณาเลือกชุด ท่านสามารถเลือกชุดใดๆก็ได้ และจำนวนมากเท่าไหรก็ได้”
ความจริงแล้ว ชุดที่ดูเหมือนมีมากมายเอาไว้ให้ดูเป็นแบบเท่านั้น เพราะวิธีเลือกชุดจริงๆก็แค่ ยืนอยู่หน้ากระจกบานเดิม และก็ปรับชุดไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจ
นัทได้เลือกชุดสบายๆเป็นเสื้อยืดสีขาว กับกางเกงขายาวสีดำ จานั้นก็เลือกเสื้อกักที่มีกระเป๋าเยอะๆมา1ใบ เข็มขัดอีก1เส้นที่มีซองเก็บของได้ จากนั้นเลือกผ้าคลุมสีดำสนิท ที่พันรอบคอ ปิดลงมาครึ่งอกแล้วคลุมปิดลงมาถึงข้อเท้า ปกปิดแขนทั้งสองข้างด้านหน้า โดยเว้นส่วนหน้าอกไว้และปิดท้ายด้วยชุดคลุมแบบพวกจอมเวทย์สีดำสนิทยาวลากพื้น แบบที่คุลมได้ทั้งตัว และก็ให้มีฮูดปิดหน้าด้วย
ทำให้ตอนนี้นัทกลายเป็นก้อนสีดำๆก้อนหนึ่ง แต่นัทก็ทนความอึดอัดไม่ไหว จึงเปิดฮูดคลุมหน้าออกก่อน จากนั้นห้องก็เปลี่ยนไปอีก เหลือแต่ห้องโล่งๆ กับประตูบานหนึ่ง
“กรุณาตั้งชื่อตัวละครของท่านด้วย”
“นัท”
“ไม่สามารถใช้ได้”
“ซามูเอล”
“ไม่สามารถใช้ได้”
“ซามิเกล”
“ไม่สามารถใช้ได้”
“มิคาเอล”
“ไม่สามารถใช้ได้”
“ลูซิเฟอร์”
“ไม่สามารถใช้ได้”
“เนธาน”
“สามารถใช้ได้ ยืนยันหรือไม่”
“ยืนยัน”
“ตัวละคร เนธาน ระดับ1 ท่านได้สร้างตัวละครเสร็จสิ้น ทางระบบขอมอบนาฬิกาFKOให้1ชิ้น”
ทันใดนั้น ที่ข้อมูอข้างซ้ายของเนธานก็มีแสงวาบขึ้น และมีนาฬิกาสีขาวเรือนหนึ่งปรากฏขึ้น และเสียงของระบบก็ดังขึ้นต่อไป
“ท่านต้องการเข้าเกมเลย หรือต้องการเข้าสถานฝึกสอนก่อน”
“ขอข้อมูลเพิ่มเติมด้วยครับ”
นัทพูดขึ้น เพราะยังไม่เข้าใจเกมนี้ซักนิด ถึงแรกๆจะเหมือนเกมอื่นๆก็เถอะ แต่หลังๆตั้งแต่ตอนแต่งตัวแล้ว อะไรก็ไม่รู้ ใส่เท่าไหรก็ได้ แล้วมานี่ สถานฝึกสอนอีก”
“ถ้าท่านเข้าเกมเลย ท่านจะเกิดภายในเมืองใหญ่เมืองใดเมืองหนึ่งของมิติหลักทั้ง3มิติ แต่ถ้าท่านเลือกเข้าสถานฝึกสอน ท่านจะไปเกิดที่สถานฝึกสอนที่ท่านเลือก และได้รับการฝึกอบรมจนระดับถึง20 จะถูกส่งกลับมายังเมืองใหญ่เมืองใดเหมืองหนึ่งของมิติหลักทั้ง3”
“ข้อข้อมูลมิติหลักทั้ง3ด้วยครับ”
“ภายในอณาจักรแห่งแฟนตาซี (fantasy kingdom) นั้นประกอบด้วยมิติ และเมืองมากมาย และมีมิติที่ใหญ่ที่สุด ขนาดประมาณ 80%ของขนาดโลกอยู่3มิติคือ โลก ที่ประกอบด้วยมนุษย์ทั่วไป มีเทคโนโลยีขั้นสูงมากมาย แต่ก็ยังมีส่วนลึกลับอีกหลายที่ ต่อมาคือ อาร์ค อณาจักรเวทย์มนต์ ที่มีปริมาณไอเวทย์มากที่สุด และเป็นแหล่งรวมของจอมเวทย์มากมายหลายสาย สุดท้าย
คือ เอสเปีย โลกแห่งผู้ใช้พลังจิต ไม่ว่าจะเป็นพลังธรรมชาติ พลังรูปแบบไซคิก (พลังจิตที่ย้ายของได้ อัดกระแทกให้กระเด็นได้อะไรประมาณนี้)”
“งั้นเลือกเข้าสถานฝึกสอน”
ทันใดนั้น เบื้องหน้าของเนธานก็มีจอโฮโลแกรมขึ้นมา พร้อมกับชื่อของสถานที่ต่างๆ ทั้งที่เนธานรู้จักดี และไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนมากมาย
“โห แกรแฮม ออส ไวท์ยู โรงเรียนพระราชา อะไรอีกเนี่ย สำนักบู้ตึ้ง วัดเส้าหลิน พรรคยาจก เห้ย ฮอกวอต์ โรงเรียนเสนาธิการแห่งอานาธีเซีย โว้ย ไม่ไหวแล้วอะไรจะเยอะขนาดนี้”
เนธานถึงกับเหวอไปเลยที่เดียว ที่มีที่ต่างๆมากมายในนิยายที่เคยอ่านปรากฏออกมาเต็มไปหมด รวมถึงที่ไม่เคยอ่านด้วย เมื่อดูไปเรื่อยก็เริ่มตาลาย และเกิดอาการรักพี่เสียดายน้อง ทั้งอยากไปอันนั้น อย่าอยู่ที่อันนี้ จนผ่านไปนานก็ยังเลือกไม่ได้ซะที สุกท้ายก็สะดุดกับชื่อเรียบๆชื่อหนึ่ง
“หมู่บ้านฝึกตน!? อะไรหว่าไม่เคยได้ยินชื่อเลย ขอข้อมูลหมู่บ้านฝึกตนด้วยครับ”
“หมู่บ้านฝึกตนเป็นสถานที่ๆทางระบบสร้างขึ้นมา เพื่อให้ผู้เล่นสามารถทำความเข้าใจกับเกมนี้ด้วยตัวเอง โดยจะมีครูฝึกคอยบอกแนวทางแบบกว้างๆ ไม่เจาะจงเหมือนกันสถาบันอื่นๆที่จะเน้นตามแนวเรื่องของตัวเอง
แต่สถานที่นี้ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะไม่สามารถผ่านระดับ20ได้ในเวลาอันสั้น นั้นเพราะมันขึ้นอยู่กับตัวผู้เล่นเองทั้งหมด ไม่เหมือนที่อื่นๆที่จะบอกแนวทาง หรือไม่ก็ถ่ายทอดด้วยวิธีอื่นๆ ที่พอเข้าสถานที่นั้นแล้ว ใช้ให้ชินอีกซักพักก็ระดับถึง20แล้ว
ดังนั้นทางระบบจึงกำหนดระยะเวลาไว้ว่า ถ้าผู้ล่นเข้าหมู่บ้านผึกตนแล้ว ไม่สามารถผ่านระดับ20ได้ภายใน1เดือนในเกม จะให้เลือกว่าจะอยู่ฝึกต่อ หรือจะเข้าเกมเลย หรือถ้าระดับยังไม่ถึง10ก็จะให้สามารถเลือกสถานฝึกสอนใหม่ได้ด้วย”
“งั้นตกลงเอาหมู่บ้านฝึกตนเนี่ยละครับ ว่าแต่เวลาในเกม/เวลาภายนอกเป็นเท่าไหรหรอครับ”
“96/1 ซึ่งก็คือในเกม4วันก็คือภายนอก1ชม. หรือก็คือ 1วันภายนอกจะเท่ากัน96วันในเกมนั่นเองครับ ที่ต้องทำให้เวลาต่างกันถึงขนาดนี้ก็เพราะ เกมนี้เป็นเกมที่เน้นความสมจริง และเป็นเกมที่ใช้เวลาในการเล่น เพื่อให้มีความต่อเนื่องมากขึ้น จึงต้องปรับเวลาให้ต่างกันมาก
ท่านผู้เล่นเนธาน ยืนยันการไปยังหมู่บ้านฝึกตนหรือไม่”
“ยืนยัน”
“ระบบกำลังทำการเชื่อมมิติ ประตูมิติจะพร้อมใน3 2 1 กรุณาเปิดประตูด้านหน้าแล้วเดินเข้าไป”
เนธานเปิดประตูแล้วเดินเข้าไป ก็พบกับแสงสว่างจ้า แล้วภาพเบื้องหน้าคือหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ตีนเขา มีลานฝึกซ้อมอาวุธ ถัดไปไม่ไกล เป็นป่าดิบ และภูเขาใหญ่ ข้างๆหมู่บ้านมีธารน้ำเล็กๆไหลผ่าน เป็นหมู่บ้านที่ดูเงียบสงบ ภายในหมู่บ้านดูเหมือนไม่ค่อยจะมีคนเท่าไหร
เนธานในชุดคลุมสีดำ ยังคงยืนมองดูหมู่บ้านเบื้องหน้า และพอหันหลังกลับ ก็พบว่าเป็นป่ากว้างล้อมรอบ และมีทิวเขาอยู่ห่างออกไป โดยจุดที่เนธานยืนอยู่เป็นทุ่งหญ้าโล่งๆ มีฝูงสัตว์เดินเล็มหญ้าอยู่บ้าง
ปี๊บๆ
เสียงของนาฬิกาดังขึ้น เนธานก็ยกข้อมือขึ้นมาดู และก็มีแสงวูบขึ้น ให้หัวเนธานปรากฏรายละเอียด และวิธีใช้นาฬิกาFKOอย่างครบถ้วน นาธานเปิดจดหมายที่ทางระบบส่งมา ก็ปรากฏหน้าจอโฮโลแกรมพร้อมข้อความ
‘ท่านผู้เล่นได้มาถึงหมู่บ้านฝึกตน กรุณานำจดหมายที่ทางระบบส่งมาด้วยไปมอบให้หัวหน้าหมู่บ้านฝึกตน”
เนธานกดรับของที่ส่งมาด้วย ปรากฏม้วนกระดาษออกมาจากนาฬิกาอย่างน่าทึ่ง และเนธานก็เดินตรงเข้าไปยังหมู่บ้าน
เมื่อเข้ามาถึงในหมู่บ้าน เนธานก็พบว่าคนในหมู่บ้านทั้งหมุ่นแก่ ชายหญิง ต่างมองเขากันทุกคน จนมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นว่า
“อ่า นักเดินทาง นานเท่าไหรแล้วที่ไม่มีนักเดินทางมาเยือนหมู่บ้านเรา” และแล้วเจ้าของเสียง ที่เป็นชายชรา ร่างผอมตัวสูงเพียง160 แต่ท่าทางยังคงแข็งแรงอยู่เดินแหวกฝูงชนออกมา
“หลังจากนักเดินทางคนก่อนจากไปเมื่อราวๆปีก่อนก็ไม่มีไครเข้ามาอีกเลย เชิญทางนี้นักเดินทาง อ่อจริงสิ เรา รูฟัส หัวหน้าหมู่บ้านฝึกตนแห่งนี้ ขอต้อนรับท่านนักเดินทาง ขอต้อนรับ”
ชายชราพูดอย่างยิ้มแย้ม ผายมือเชิญให้เนธาน และเดินนำทางไป ชายชราเดินนำเข้ามาถึงบ้านหลังหนึ่งซึ่งมีขนาดใหญ่พอสมควร และเดินนำเข้าไป บอกให้เนธานหาที่นั่งได้เลย จากนั้นชายชราก็นั่งลง ซักพักก็มีหญิงชรายกเครื่องดืมพร้อมทั้งของว่างมาให้ เธอยิ้มให้เนธานก่อนเดินจากไป
“เอาหละท่านนักเดินทาง เรารู้ว่าท่านมีอะไรจะให้เรา”
ชายชรายังคงยิ้มแย้ม นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ต้อนรับผู้เล่น นี่ถ้าไม่ใช่ส่วนนี้เป็นส่วนที่ระบบออกแบบเอง โดยสร้างให้สามารถสร้างผลผลิตของหมู่บ้านที่นำออกขาย มากพอที่จะนำมาปรับปรุงหมู่บ้าน และเป็นค่าจ้างNPCทุกตัวในหมู่บ้านนี้ได้ละก็นะ หมู่บ้านนี้คงถูกปิดตายไปแล้ว
“เออ ผมพึ่งเข้าเกมเดียวนี้เองครับ นี่เป็นจดหมายจากทางระบบที่ให้ผมเอามาให้คุณ”
เนธานพูดพร้อมกับยื่นจดหมายไปให้ รูฟัสรับมาแล้วคลี่ออก อ่านพอเป็นพิธีแล้วก็วางลง จากนั้นก็ยิ้มให้เนธานอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มพูด
“อ่า ท่านต้องการเป็นผู้ฝึกตนแห่งหมู่บ้านฝึกตน ดีๆ ทุกคนในหมู่บ้านนี้จะให้การช่วยเหลือท่าน ก่อนอื่น เราขออธิบายรายละเอียดของเกมนี้ให้ฟังก่อน
เกมนี้เป็นเกมที่ท่านต้องเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในนี้จริงๆ ท่านจะหิว เหนื่อย ง่วง เจ็บ ตาย ทุกสิ้งทุกอย่างที่ท่านเจอที่ข้างนอกนั่น ในนี้ท่านก็จะต้องเจอมัน รวมถึง สิ่งที่ข้างนอกนั่น ท่านอาจจะรู้จักกับมันแค่ในจินตนาการ หรือไม่รู้จักมันเลย ในโลกนี้ ท่านก็จะได้พบกับมันจริงๆ
แต่ทางเกมก็ไม่ใจร้ายเกินไป ในกรณีที่ท่านรู้สึกสกปรก ท่านก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าในนาฬิกามีฟังชั่นทำความสะอาด
ส่วนเสื้อผ้าในเกมนี้ แน่นอนมันย่อมเสียหาย แต่ก็สามารถซ่อมแซมได้เช่นกัน และเสื้อผ้าส่วนใหญ่ในเกมนี้ ก็สามารถป้องกันเท่าที่มันสามารถป้องกันได้ตามสภาพ หรือก็คือไม่มีค่าการป้องกัน ไม่เพียงค่าการป้องกันเท่านั้น แม้แต่พลังชีวิต ก็ไม่มี ถ้าท่านถูกมีดบาดท่านจะเจ็บ ถ้าท่านแขนหัก แขนท่านก็จะหัก ถ้าท่านโดนตัดแขน มันก็จะไม่งอกขึ้นมาไหม่ จนกว่าจะมีความสารถที่ทำให้มันงอกใหม่ได้ หรือว่าท่านตายแล้วเกิดใหม่
การตายในเกมนี่เป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้ง่าย และร้ายแรง เพราะท่านคือมนุษย์ เหมือนกันกับนักเดินทางทุกคน ทุกคนจะเกิดมาเป็นมนุษย์ ท่านก็รู้ มนุษย์บอบบางแค่ไหน และเมื่อท่านตาย สมบัติที่ท่านมี ท่านย่อมนำไปด้วยไม่ได้ ในเกมนี้ก็เช่นกัน ถ้าตาย หมายถึงทุกอย่างเริ่มใหม่ ทุกอย่างที่ท่านหามาได้จะหายไป ไม่สิ มันเพียงอยู่ที่เดิม แต่ไม่ได้เป็นของท่าน จนกว่าท่านจะไปเอามันมาใหม่
ยกเว้นก็แต่ พันธะบางประการที่ผูกพันธ์ทางจิตหรือวิญญาณ ที่จะยังคงอยู่เหมือนเดิม นอกจากนั้น อาการบาดเจ็บทุกอย่างที่เกิดขึ้น จะไม่มียาแบบใช้เองอัตโนมัติแบบเกมอื่นๆหรอกนะ ท่านต้องใช้เอง ด้วยการ กิน ทาหรืออะไรก็แล้วแต่ หรือใช้เวทย์รักษา ไม่ก็ปล่อยให้มันหายไปเอง
เกมนี้ยังมีเรื่องอีกมามายที่ท่านต้องเรียนรู้ ก่อนอื่น ข้าว่าท่านคงร้อนไม่ใช่น้อย เชิญไปเปลี่ยนชุดก่อนเถิด ข้าจะให้คนพาท่านไปยังที่รับรองนักเดินทาง”
ชายชราหันกลับไปตะโกนเรียก และก็มีเด็กชายคนหนึ่งวิ่งออกมาจากในบ้าน
“อดัม เจ้าพาพี่ชายท่านนี้ไปหาแอนทีสิ ... ท่านนักเดินทาง นี่คืออดัมหลายชายข้าเอง เขาจะพาท่านไปหาแอน ผู้ที่มีหน้าที่รับรองนักเดินทางทุกคนที่เข้ามายังหมู่บ้านนี้ และเธอจะเป็นคนดูแลท่านตลอดระยะเวลาที่ท่านฝึกอยู่ที่นี่ อ่อจริงสิ ท่านนักเดินทาง ท่านมีนามว่าอะไรละ”
“เนธาน ผมชื่อเนธาน ขอบคุณท่านมากท่านหัวหน้าหมู่บ้าน แล้วพบกัน”
-------------------------------------
อ่า มาแก้ไขบางส่วนของเวลาครับ คำนวนผิดไปเยอะเลย แต่งมาซักพัก จะโยงเวลาในเกมออกข้างนอกเริ่มมึน มาแก้ให้แล้วน้า ส่วนตอนต่อไป ถ้าอารมดี ไม่สุกก็เสามาลงแน่ๆ
ความคิดเห็น