ร้อยความรักจากหัวใจ

เนื้อเรื่อง

@@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@

                      คน ๆ หนึ่งเดินเดี่ยวเปลี่ยว ๆ เหงา
             ยังคงก้าวต่อไปไร้ความหมาย
           เห็นผีเสื้อดมดอกไม้ที่พริ้งพราย
         ดอกเรียงรายต่างดูดีมีสีสัน
                   แม้สัตว์นี้ก็มีคู่..ไว้เคียงข้าง
          สามารถสร้างสุขกับรอยยิ้มได้ทุกวัน
         ทำให้ฉันเริ่มอิจฉามาทันควัน
        แล้วคู่ฉันนั้นเหล่าอยู่ ณ ที่แห่งหนใด


                   มองไปทำให้หัวใจ..นั้นหว้าเหว่
         เริ่มรวนเรร้อนเร่าอยากเอารัก
      ไม่รู้จักทำอย่างไรอยากรู้นัก
     มีความรักที่แสนดีสุขขีเปรมปรีใจ                           
                            

                   อยู่คนเดียวขาดคนที่เคียงข้าง
              แสนอ้างว้างวังเวงหว้าเหว่ในฤทัย
           หมดทั้งใจหมดทั้งตัวแสนกลัวไม่มีใคร
        เหมือนเป็นไบ้พูดกะใครไม่ได้เลย
                   ในความหวังความฝันที่แสนหวาน
           ฝันตั้งนานถึงตอนนี้ยังไม่เคย
         ยากจังเลยเอ่ยเอาคำว่ารักที่ฝักไฝ่
       มองหาใครไม่เคยเห็นเป็นดังฝัน
                   ฝันว่าเขานั้นแสนดีทุกที่ก็ดูได้
            ไม่มากมายเอาใจไส่ห่วงใยกัน
          มอบความรักความหวานให้กับฉัน
     ไม่มีวันเปลี่ยนเป็นอื่นรักกันนิรันทร์ดร



                   ตัวของฉันนั้นไม่มีอะไรมาก
             ก็แค่อยากเจอเธอคนดีดังบทกลอน
           เจอเธอคนนี้ตอนที่อยู่แค่บนหมอน
         สุดอาทรต้องการเธอแล้วจะเจอกันตอนใด

                                       

                      ถ้าวันใหนนั้นมีใครหัวใจว่าง
                 คงมีบ้างที่อยากมองลองความรัก
              แต่ถ้าจะหาใครตรงใจนั้นยากนัก
           คงต้องจักคิดไตร่ตรองกรองหัวใจ
                    ว่าเรานั้นรักเขาเข้าตรงใหน
               ชอบจากใจไช่ล้อเล่นให้เป็นไป
            หลอกล่อเขาให้รักเราจนหมดใจ
          เผื่อเอาไว้แก้ช้ำในไม่ต้องการ


                   จะถนอมความรักอย่างเต็มที่
              จะไม่มีให้ระแคงแหนงใจหน่าย
            แม้นจากไปจะอย่างไรหรือจะตาย
         จะมิวายเปลี่ยนใจรักใครเลย

                                     
                           สายลมปลิ้วหัวใจพริ้วร่างกายสั่น
                    จ้าระหวั่นลมก็แรงแฝงความลับ
                  พยายามเก็บข้าวของคนานับ
              รีบเก็บจับสิ่งของแล้วต้องไป
                             มีมือหนึ่งเก็บของแล้วมองหน้า
                     ใครกันหว่าหน้าไม่คุ้นมองทำไม
                  แล้วอะไรใครช่วยบอกออกมาที
              ว่าคนนี้ชื่ออะไรคนแถวใหนอยากรู้จัง



                           ก่อนยื่นของตาเขามองมาแย้มยิ้ม
                      ก้มเปรยปริ่มตาสดใสดูน่าชัง
                  ส่งของยังเราทันทีนี่เท่มาก
            ใจก็อยากบอกอะไรให้เธอฟัง
                          แต่ว่าใจเต้นตื่นตัวมัวแต่อาย
                    เขาผู้ชายเราผู้หญิงไม่อายมั่ง
                  จะบอกว่ารักจังมันน่าชังและเร็วไป
               ทำยังไงดีหนอเราเขามองดู
                        เป็นร้อนหน้าท่าทางมีพิรุธ
                    เขาจับจุดดูอะไรก็ไม่รู้
               มองไปมาเหงื่อเราเริ่มจะพรั่งพรู
            ไม่ให้ดูรีบไปก่อนถอนตัวไกล



เสียงหัวใจสดใสซาบซ่าเพราะใคร
เพราะอะไรเพราะใครไม่ต้องรู้
คิดดูแล้วก็ขำอายเธอตั้งแต่แรก
วันวันนี้เสียงดนตรีก็ดูแปลกแปลก
เสียงมันแหกหัวใจยังงัยก็ไม่รู้
พรุ่งนี้เช้าจะเป็นไงก็ลองดู
ยังไมรู้ว่าเธอนั้นฉันอาจเจอ
อาทิตย์เช้าแสงส่องมองจนเก้อ



ไม่เห็นเธอไม่เห็นใครอยู่ใหนหนอ
อยากเห็นหน้าท่าเดินรอยยิ้มก็พอ
คงไม่ขอมากไปใช่ใหมเธอ
เขาอาจมีแฟนแล้วก็ขอเจอ
ใจมันเพ้อร่ำร้องฟ้องข้างใน
เราทำอะไรเนี่ยคิดออกมาได้ยังไง
เป็นอะไรช่างเขาเราต้องไม่คิด
ไม่มีสิตไม่มีทางอย่าตัวเราเข้าใจบ้าง



คิดคิดใจก็ยังคงต้องการคนเคียงข้าง
เดินบนทางที่สายเปี่ยวเดี่ยวใจนาน
ถ้ามีใครคอยห่วงใยใส่ใจคงชื่นบาน
ตาประสานหัวใจสั่นอย่างนั้นอยาจะมี
กำลังเคลิ้มกับความรักอย่าเต็มปรี่
ใครกันนี้ยืนอยู่ข้างทั้งหัวเราะ
ฉันสุดอายเป็นเธอเธอหัวเราะเยาะ
ถ้าเหาะไปได้ในตอนนี้คงดีเลย



"ทำไมมาที่นี่"คำนี้ที่เธอเอ่ย
    ฉันทำเฉยไม่มีเสียงที่จะพูด
มันมีอะไรอุดเสียงไว้อายจริงจริง
อยากจะวิ่งทำยังไงพูดยังไงใครบอกที
เธอมองฉันจากนั้นก็ยิ้มให้
"ถามอะไรก็ไม่ตอบ"เสียงเธอพูด
"อะไรเล่าถามทำไม" เสียงพิรุด
ในที่สุดฉันตอบไปอย่างไม่มองหน้าเธอ
.....................................
............................................
....................................
ยังมีอีกติดตามต่อไป

                                   
     

ความรักนี้คือทุกอย่างอยู่ในโลก
มีเศร้าโศกเกิดใหม่ให้รับรู้
ให้เราเห็นให้เราทราบตราบที่ดู
ให้เป็นครูสอนเราให้เข้าใจ
แม้มีบ้างเจ็บช้ำแสนลำเค็ญ
มันก็เป็นประสบการณ์ให้หาญกล้า
ให้คงสู้ต่อไปในวันข้างหน้า
ให้รู้ว่าต้องสู้ไปใจต้องทน



แม้มีลมโหมกระหน่ำซ้ำหลายหน
เจ็บช้ำจนหัวใจไร้ซึ่งจุดหมาย
พูดไม่ถูกทำไม่เป็นเหมือนคนตาย
เหมือนจะสายเหมือนขัดสนซึ่งหนทาง
ยามยามนี้หนื่อยใจไร้ที่พึ่ง
ใครคนหนึ่งที่ทิ้งไปใหนหนอเขา
ปล่อยให้เหงาปล่อยให้เศร้าทิ้งเราได้
ไปกับใครรู้บ้างไหมคนนี้เจ็บน้ำนองหน้า



แม้ยามเธอไม่สนใจห่วงใยไม่มาหา
แม้นเวลาเธอไม่อยู่ดูความหวัง
ของคนห่วงคนที่รออยู่ข้างหลัง
เพียงลำพังทนเดียวดายบนหนทาง
แต่ถ้านอกใจเมื่อไรโปรดรู้บ้าง
สิ่งบางอย่างอาจร้องให้ร่ำไรหัวใจพัง
เธออาจไม่สนใจในความหมาย
ต่อให้ตายคงไม่มองของไร้ค่า



ในหัวใจอยากให้รู้รักเธอที่ไฝ่หา
ของมีค่าแค่ใหนใจไม่สน
เพียงเธอเพียงเราเท่านั้นที่ต้องการ
เป็นแค่วันวานเท่านั้นที่เธอเคยคิด
เธอมีใหม่รักใครทำอะไรมันไม่ผิด
คนที่คิดคนเดียวคนนี้นั้นผิดใหม
ที่เป็นเหมือนวันวานไม่เปลี่ยนไป
ไม่เหมือนใจเธอที่เปลี่ยนไปให้คนอื่น




ความรักหวานของวันวานวันนี้ขื่น
เธอทนฝืนได้ไม่นานก็ทานทนจนไม่ไหว
อยู่วันหนึ่งไม่โทรหาไม่มาใส่ใจ
เป็นอะไรไม่ต้องถามไม่ต้องบอกสิ่งใด
ไม่ต้องพูดไม่ต้องมองถามทำไม
พูดอะไรออกรุนแรงไม่เคยเห็น
สายตาท่าทางเหมือนเขี่ยหัวใจให้กระเเด็น
สิ่งที่เป็นความจริงหรอก็ยังงง




วันนี้คงดีใจที่ทำอะไรตามประสงค์
จากนี้คงไม่ต้องทนทำอะไรที่เสแสร้ง
กับคนที่ไม่ได้รักไม่ได้สนแค่แสดง
คนโดนแกล้งไม่เคลือบแคลงแม้สิ่งใด
ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล
ถึงบอกใจให้แข็งแข่งความช้ำ
ยิ่งเธอพูดออกไปเหมือนตอกย้ำ
จะไม่จำไม่ลืมวันนี้ไลยเลยดอก



เธอไม่ทนไม่เป็นอะไรหรอก
อยากจะบอกอะไรก่อนเธอจะจากไป
รักที่เห็นรักที่เป็นรักที่ให้
จากหัวใจมอบความรักที่ภักดี
เป็นรักแท้จากข้างในใจดวงนี้
สิ้นชีวีจะรักเธอเสมอตลอดไป
เธอที่พูดคำนั้นตอนนี้เป็นยังไง
ที่เปลี่ยนไปไม่รักกันฉันทุกข์ทน