เพลิงน้ำผึ้ง

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 – เมื่อความลับแตก

        เช้าวันรุ่งขึ้นแพรวามาถึงที่ทำงานเกือบแปดโมงตรง พอมาถึงเธอเดินตรงเข้าไปในห้องครัวเล็กๆ ที่อยู่ ติดกับห้องทำงานของยศวิน เธอพบว่า ‘ป้าแมว’ แม่บ้านประจำบริษัทที่เธอสนิทด้วยได้ซื้อปาท่องโก๋ซึ่งเป็นของโปรดที่ยศวินจะชอบทานทุกเช้าคู่กับกาแฟ เธอเดินไปหยิบถุงปาท่องโก๋ก่อนที่จะจัดใส่จานเล็กๆ แล้วก็ชงกาแฟก่อนที่จะยกแล้วเดินเข้าไปเสิร์ฟยศวินถึงโต๊ะทำงาน

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            “เข้ามาได้” ยศวินพูดก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาจากจอคอมพิวเตอร์ แพรวาเปิดประตูห้องทำงานก่อนที่จะเดินตรงมาหายศวินพร้อมกับวางถ้วยกาแฟและจานที่ใส่ปาท่องโก๋ไว้แล้วบอกว่า “ปาท่องโก๋กับกาแฟค่ะท่านประธาน”

            “ขอบคุณครับ...คุณแพท” ยศวินพูดก่อนที่จะหยิบปาท่องโก๋ขึ้นมาหนึ่งตัวแล้วกัด แพรวาพยักหน้าก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป จู่ๆ ยศวินก็พูดขึ้นมาว่า “เรื่องเมื่อคืนคุณไม่โกรธผมใช่ไหมครับ?”

            “ยัยมัทเล่าให้ดิฉันฟังหมดแล้วค่ะ” แพรวาพูด ยศวินยิ้มน้อยๆ แล้วพูดต่อว่า “โอเคครับ...แล้ววันนี้ผมมีนัดอะไรหรือเปล่าครับ”

            “สักครู่นะค่ะ” แพรวาพูดก่อนที่จะรีบเดินออกไปแล้วกลับเข้ามาพร้อมกับสมุดบันทึกก่อนที่จะพูดถึงรายละเอียดต่างๆ ให้ฟังจนจบ ยศวินพยักหน้าก่อนที่จะบอกให้เธอยกถ้วยกาแฟและจานปาท่องโก๋ไปเก็บล้าง แพรวาพยักหน้ารับคำสั่งก่อนที่จะทำตามที่ยศวินบอกทุกอย่างแล้วก็เดินออกจากห้องทำงานไป

            *****************

            “ยัยมัทจ้ะ...ยัยมัท” เสียงของอุษาดังเข้ามาในครัว มัทนาละมือจากงานตรงหน้าเดินออกไปหาอุษาที่ตอนนี้กำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล็กของเรือนเล็ก

            “มีอะไรค่ะคุณแม่” มัทนาถามอุษา อุษาเงยหน้าจากนิตยสารก่อนพูดว่า “มัทกำลังทำอะไรอยู่จ้ะ?”          “มัทกำลังทำอาหารกลางวันไปให้พี่วินที่บริษัทอยู่ค่ะ” มัทนาตอบ อุษายิ้มก่อนที่จะโบกมือแล้วพูดว่า “งั้นก็ไปเถอะจ้ะ...เดี๋ยวแม่ไปกับพี่ลินเอง”

            “คุณแม่กับคุณแม่ลินจะไปไหนกันหรือค่ะ” มัทนาถามด้วยความสงสัย

            “ไปช็อบปิ้งจ้ะ” อุษาพูดก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปที่เรือนใหญ่เพื่อที่จะชวนไพลินภรรยาหลวงไปช็อปปิ้งกับตน ส่วนมัทนาพอได้รับคำตอบจากอุษาแล้วก็เดินเข้าไปในครัวแล้วก็ทำอาหารต่ออย่างมีความสุข

            พอมัทนาทำอาหารเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินทางไปหายศวินที่บริษัท พอมาถึงมัทนาก็โทรศัพท์หายศวินทันที

            “สวัสดีครับ น้องมัท” ยศวินพูด

            “พี่วินค่ะ ตอนนี้มัทมาถึงบริษัทของพี่วินแล้วนะค่ะ เดี๋ยวอีกห้านาทีเจอกันนะค่ะ”

            “อะไรนะครับ น้องมัทมาหาพี่ที่บริษัทหรือครับ?”

            “ค่ะ พี่วินมีปัญหาอะไรหรือเปล่าค่ะ?”

            “เปล่าครับ เปล่า ถ้าอย่างนั้นแค่นี้นะครับ”

            “ค่ะ” มัทนาวางสายก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปในบริษัท

            ทางด้านของยศวินที่รู้ข่าวว่ามัทนามาหาตัวเองที่บริษัทจึงรีบบอกแพรวาทันที แพรวาตกใจมากจึงรีบเก็บของเพื่อที่จะออกไปข้างนอกเพื่อที่จะหนีมัทนา แต่ขณะที่กำลังจะเดินไปที่ลิฟท์นั้นมัทนาก็เดินออกจากลิฟท์มาพอดี แพรวาจึงรีบหลบเข้าไปตรงบันไดหนีไฟ แต่หางตาของมัทนาเห็นคนวิ่งเข้าไปตรงบันไดหนีไฟก็สงสัยจะเดินตามไปดู แต่ยศวินมาขัดจังหวะเสียก่อน

            “น้องมัทจะไปไหนหรือค่ะ?”

            “คือเมื่อกี้มัทเห็นมีคนเดินเข้าไปตรงบันไดหนีไฟน่ะค่ะ” มัทนาพูด ยศวินนิ่วหน้าก่อนที่จะเดินตรงไปที่บันไดหนีไฟก็พบว่าแพรวากำลังแอบอยู่ตรงนั้น ยศวินยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะบอกมัทนาว่า “ไม่เห็นมีใครเลยนี่ค่ะ น้องมัท”

            “สงสัยมัทคงจะตาฝาดน่ะค่ะ” มัทนาพูดก่อนที่จะยิ้มเจื่อนๆ แต่ในใจนั้นสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นหนึ่งในกิ๊กของยศวินเป็นแน่ แล้วอีกอย่างมัทนาก็คุ้นๆ เหมือนรู้จักกับผู้หญิงคนนั้นด้วย

            “แล้วน้องมัทมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะถึงมาหาพี่ถึงบริษัท?” ยศวินถามขัดจังหวะความคิดของมัทนา มัทนาสะดุ้งเบาๆ แล้วบอกว่า “พอดีมัททำอาหารกลางวันมาให้พี่วินนะค่ะ นี่ก็เที่ยงแล้วเราไปทานกันดีกว่า”

            “ครับ เชิญครับ” ยศวินพูดก่อนที่จะเดินนำมัทนาตรงไปที่ห้องทำงานของเขา

            หลังจากที่ยศวินกับมัทนาทานอาหารกลางวันกันเสร็จแล้ว มัทนาก็ขอตัวกลับโดยที่มียศวินตามไปส่งถึงหน้าลิฟท์ พอมัทนาลงลิฟท์ไปแล้วยศวินก็รีบโทรศัพท์หาแพรวาทันที

            “แพท...ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”

            “ที่เดิมค่ะ...บันไดหนีไฟ” แพรวาพูดช้าๆ ก่อนที่จะเดินออกมาจากบันไดหนีไฟ พอยศวินเห็นแพรวาออกมาแล้วก็กดวางสายทันที

            “เกือบไปแล้วนะครับ...คุณแพท” ยศวินพูดพลางยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แพรวา แพรวารับมาซับเหงื่อแล้วพูดว่า “ดีนะค่ะที่ตรงนั้นมีบันไดหนีไฟ ไม่อย่างนั้นฉันแย่แน่ๆ”

            “ครับ แล้วนี่คุณทานอะไรหรือยังครับเนี่ย?”

            “ยังเลยค่ะ แล้วยัยมัทกลับไปแล้วหรือค่ะ?”

            “ครับ เพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี้ ถ้าอย่างนั้นผมให้เวลาคุณหนึ่งชั่วโมงไปหาอะไรทานก็แล้วกันนะครับ”

            “ขอบคุณมากค่ะ” แพรวาพูดก่อนที่จะยื่นผ้าเช็ดหน้าคืน ยศวินรับผ้าเช็ดหน้าก่อนที่จะเอามาดมแล้วพูดว่า “ตัวคุณหอมจังเลยนะครับ”

            “บ้า” แพรวาพูดก่อนที่จะเดินตรงไปที่ห้องทำงานของยศวิน ยศวินยิ้มกริ่มเดินตาม โดยที่ทั้งสองไม่รู้ว่ามีคนแอบฟังทั้งสองคุยกันด้วยความเจ็บใจ

50%