ซ่อนรอยรัก...กับดักร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : หวง 50%

“เหม่อเก่ง เป็นอะไรไปอะ นี่แกนั่งเหม่อสลับถอนหายใจมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว เครียดเรื่องอะไรหรอ” 

“เปล่าสักหน่อย” แรกรักปฏิเสธพร้อมกับถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

“นั่น ยังไม่ทันขาดคำก็ถอนหายใจอีกแล้ว มีอะไรก็บอกกันได้นะ บอกตามตรง ฉันไม่ชอบแกตอนเป็นแบบนี้เลย” ต้นเอ่ยปากบอกเพื่อนสาว เขาชอบที่เธอบ้าๆบอๆ งอแงมากกว่านั่งเหงาๆอยู่แบบนี้

“ไม่มีอะไรจริงๆ ว่าแต่วันนี้ เราต้องไปลองชุดหลีดกันใช่เปล่า” เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากบอกว่าเธอเป็นอะไร เพราะแม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นอะไร

“ใช่ วันนี้ลองชุด ซ้อมจริงเหมือนวันโชว์เลย ตื่นเต้นเนาะ” เสียงต้นเรียกให้แรกรักกลับมาสนใจเรื่องตรงหน้าอีกครั้ง เธอพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆตอบเพื่อนไป

และแล้ว เวลาเเห่งความวุ่นวายก็มาถึง ผู้นำเชียร์ถูกแบ่งฝั่งเป็นหญิงกับชาย ชุดที่จะให้ลองมีสองชุด ชุดแรกคือชุดที่ใส่เดินลงสนาม ส่วนอีกชุดเป็นชุดที่ใส่ตอนแสดงจริง

“เดี๋ยวน้องๆ เปลี่ยนชุดแรกแล้วมาถ่ายรูปรวมกันก่อนนะคะ” เสียงพี่สตาฟตะโกนแข่งความวุ่นวายที่อยู่ในห้องลองชุด

แรกรักเป็นคนแรกๆที่เปลี่ยนชุดเสร็จ เสื้อเกาะอกสีแดงมีริ้วระบายตรงข้างหลังกับกระโปรงทรงเอขนาดพอดีตัวสีดำ ทำเอาเธอไม่มั่นใจเอาเสียเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่ได้แต่งตัวเช่นนี้บ่อยๆ หรือเป็นเพราะสายตาของทุกคนที่กำลังมองมาที่เธอกันแน่

“ตายแล้ว น้องรัก สวย แซ่บ เริ่ดซะไม่มี มานี่เลยค่ะ ให้เจ๊บ๊อบบี้ดูชัดๆหน่อย” รุ่นพี่สาวประเภทสองนามว่าบ๊อบบี้เอ่ยขึ้น พร้อมดึงเธอไปยืนใกล้ๆ

“สวยหรอคะ มันสั้นไปมั๊ยคะ รักไม่มั่นใจเลย” เธอพูดพร้อมกับก้มมองดูชุดตัวเองอีกครั้ง

“ไม่สั้นหรอกค่ะ กำลังดี ถ้าน้องรักไม่มั่นใจ วันจริงเดี๋ยวใส่กางเกงข้างในไว้อีกชั้นก็ได้ เดี๋ยวพี่หาให้ อีกอย่าง ชุดนี้ใส่เฉพาะตอนเดินในขบวนก่อนลงสนาม ใส่โชว์จริงเป็นกางเกงอยู่แล้ว พี่ว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรนะคะ” หล่อนจีบปากจีบคอพูดพร้อมกับลงมือจับระบายเสื้อให้เข้าที่

“ฉันว่ามันดูดีออกนะ แกผิวขาวอยู่แล้ว พอมาใส่ชุดนี้ยิ่งขาวออร่าจนแสบตาเลย” ต้นที่เพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จเอ่ยปากชม ขนาดเขาเป็นเพื่อนสาวยังอดยอมรับไม่ได้ว่าแรกรักสวยมากจริงๆ

“นี่ก็อวยเกิน ไปได้แล้ว พี่ๆเรียกถ่ายรูปรวมแล้ว”

หลังจากถ่ายรูปรวมชุดแรก ทุกคนก็ไปเปลี่ยนชุดที่สอง ซึ่งชุดก็คล้ายๆกับชุดแรก ต่างกันแค่เกาะอกกลายเป็นสีดำ แขนป้ายพองเป็นโบว์เสียหนึ่งข้าง ส่วนกางเกงก็เป็นกางเกงรัดรูปสีแดงแทน

“ค่อยมั่นใจขึ้นมาหน่อย” เธอพูดพร้อมกับมองตัวเองในกระจก ทว่ายังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมาก่อน รู้ตัวอีกที กระจกที่กำลังส่องอยู่ก็ล้มลงมาทับขาเธอเสียแล้ว

เจ็บ นั้นเป็นความรู้สึกแรกที่เธอรับรู้ได้ และขณะที่กำลังมึนงงอยู่นั้น ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกรอบ

“กรี้ด ตายแล้ว น้องรักเลือดออก ใครก็ได้ ตามรถพยาบาลที” เสียงพี่บ๊อบบี้ดังขึ้น และเมื่อเเรกรักมองตามลงไป ก็เห็นเลือดอาบเท้าด้านขวาของเธออยู่ ทันใดนั้นความรู้สึกวูบคล้ายจะเป็นลมก็เล่นงานเธอทันที

“แก ใจเย็นๆไว้นะ ไหวมั๊ย” ต้นวิ่งมาพยุงเพื่อนรัก หลังจากเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนัก

“เหมือนจะไม่ไหวเลยแก ขอยาดมหน่อย” แรกรักพูดได้แค่นั้น ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะถูกตัดไป

“พี่ว่าจะมี fracture (กระดูกหัก) มั๊ย” เสียงเจ๋ง แพทย์ประจำบ้านชั้นปีที่สองเอ่ยขึ้นหลังจากดูรูปแผลในกรุ๊ป line ของกลุ่มปรึกษาเคสอุบัติเหตุ

“ข้าว่าไม่แน่ว่ะ แต่ข้าไม่อยากให้มีมากกว่า เดี๋ยวข้าจะอาสาไปเย็บแผลเอง” เสียงกอล์ฟ แพทย์ประจำบ้านรุ่นพี่ตอบกลับมา ทำเอาทิวาที่นั่งเล่นเกมส์รอเคสอยู่ในห้องพักแพทย์ถึงกับต้องเงยหน้าแซว

“เคสอะไรวะ ต้องเป็นชีพ (หัวหน้า) ไปดูเองเลยหรอ สงสัยจะไม่ธรรมดา”

“ก็ไม่ธรรมดาสิพี่ หลีดคณะทันตะเลยนะ น้องโดนกระจกบาดมา แผลใหญ่ใช้ได้เลย ผมนี่ภาวนาไม่ให้ fracture ไม่งั้น พวกออโถคาบไปแดกแน่ๆ”

“แหมๆ พี่กอล์ฟ ทำเหมือนถ้าไม่ fracture แล้วตัวเองจะได้แดกอย่างนั้นแหละ”

“อ้าว ไอ้น้องเวร พูดอย่างนี้ก็ซวยสิ อยากโดนดีใช่มั๊ย”

“เปล่าสักหน่อย ผมแค่พูดเรื่องจริง ก็ดูขาว สวย หุ่นเอ็กซ์ขนาดนี้ เขาคงไม่เหลือรอดมาให้พี่แดกหรอก พี่เรนดูดิ หุ่นแซ่บมากเลย” พูดจบหนุ่มรุ่นน้องก็ส่งรูปในเฟชบุ๊คที่เป็นรูปถ่ายรวมหลีดให้ดู

ทิวากวาดสายตาดูหนุ่มสาวในชุดหลีดแล้วก็ต้องยอมรับว่ารุ่นน้องไม่ได้โฆษณาเกินจริง ทุกคนล้วนดูดีชนิดดาราบางคนยังอาย ทว่ายังไม่ทันที่จะคิดไปไกลกว่านั้น สายตาเขาก็ไปสะดุดกับใครบางคนในรูปเสียก่อน

“พี่เรนดูสิ น้องคนที่มีแผล คนที่สามจากรูปที่ยืนรวมกัน พี่ว่าแซ่บมั๊ย” เสียงจากรุ่นน้องทำเอาเขาแทบนั่งไม่ติด

“ตอนนี้น้องเขาอยู่ที่ไหน” เขาถามเสียงนิ่งๆ ความรู้สึกในหัวตอนนี้ตีกันไปหมด

“ทำไม พี่จะไปดูหรอ” 

“ไม่ตลก นั่นเด็กกุ อยู่ตึกอุบัติเหตุใช่มั๊ย” ไม่รอให้ได้คำตอบ ทิวาก็ผุดลุกจากห้องพักแพทย์ไปทันที ทิ้งให้รุ่นน้องที่เหลือนั่งเกาหัวงงๆ