รักหมดใจยัยล่าแต้ม

ลำดับตอนที่ #1 : เธอคือใคร

        ห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ผนังทาด้วยสีฟ้าสลับกับสีขาว พื้นห้องเป็นไม้ปาร์เกต์มีเสื้อผ้า ชั้นใน รองเท้ากองอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบ ตรงกลางห้องมีเตียง ชายหนุ่มผมสั้นสีดำขลับกำลังกอดกับสาวน้อยอายุราว 20 กว่าๆ ในผ้านวมสีฟ้าอย่างมีความสุข ชายหนุ่มสูดดมผมของสาวน้อยทีละเส้น ทีละเส้น กลิ่นของเธอไม่ต่างอะไรกับดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง เขาค่อยๆบรรจงจุมพิตที่ต้นคอของเธออีกครั้ง และใช้มือทั้งสองข้างหันกายเธอมาอยู่ตรงด้านหน้าเขา ขณะที่ใบหน้าของสองหนุ่มสาวใกล้กัน จนได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ เขาจ้องมองหน้าหญิงสาว แล้วค่อยๆ บรรจงจูบลงที่ริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา ขณะที่ อุณหภูมิในกายเขาร้อนขึ้น ร้อนขึ้น ร้อนขึ้น  เรื่อยๆ

       “โอ๊ย ร้อน ร้อน ร้อน” เขาสะดุ้งตื่นขึ้น เมื่อพบว่าเมื่อครู่ตนเองได้จุมพิตเข้ากับถุงน้ำร้อน เขากลิ้งตกลงไปด้านล่างเตียง จนก้นกบกระแทกพื้นดัง “ปัก” 

       “ห้า ห้า ห้า” เสียงใสของสาววัยแรกแย้ม ดังขึ้น 

       หนุ่มน้อยค่อยประคองกายขึ้นจากพื้นและยืนขึ้นโดยมีผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวปกปิด เขามองตรงไปที่สาวน้อยที่ยืนหัวเราะอยู่ เขาตกใจมาก มันคือครั้งแรกที่เขาได้อยู่ร่วมชายคากับหญิงอื่นเพียงลำพัง 2 คน แก้มของเขาเปลี่ยนเป้นสีแดงกล่ำไม่ต่างจากผลมะเขือเทศ เขาหลบสายตาลงต่ำและรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป สาวน้อยน่ารักก็ไม่ได้มีอาภรณ์มากมายเช่นกัน เธอมีเพียงผ้าห่มนวมผืนใหญ่พันรอบตัวเธออยู่ ผ้านวมที่พันอย่างหลวมๆ เผยให้เห็นร่องอกของสาววัยแรกแย้ม เธอค่อยๆดึงมันขึ้นมา และก้าวเดินอย่างเชื่องช้าไปที่ประตูห้องน้ำ

       “รีบๆ อาบนะ ฉันจะอาบต่อ” หล่อนกล่าว

       นี้มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย เมื่อคืนผมรู้จักกับหล่อน หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็ขาวโพลนไปหมด ผมจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง เรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ยิ่งนึกก็ยิ่งปวดหัว ผมหลับตาแล้วเปิดฝักบัวให้น้ำชะไปที่หน้าผม พร้อมทั้งภาวนาขอให้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นแค่ฝันเท่านั้น มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ผู้ชายที่จีบผู้หญิงแล้วแห้วมาตลอดอย่างผม จะได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับหญิงสาวน่ารักคนนั้น ผมยืนนึกอยู่ร่วมสิบนาที แต่ก็นึกไม่ออก

      “เร็วๆ สิ ฉันจะรีบอาบน้ำ เหนียวตัวจะตาย” หล่อนตะโกนเข้ามา

      “จ๊ะ จ๊ะ เสร็จแล้ว” ผมตอบ

      เธอเดินผ่านตัวผมเข้าห้องน้ำไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือว่าตอนนี้ผมอยู่ในโลกอนาคต ผู้หญิงคนนี้คือภรรยาของผม ส่วนผมก็เป็นสามีเธอ แน่นอนมันต้องเป็นเช่นนั้นแน่ งั้นผมขอลองอะไรสักหน่อยล่ะกัน

       “ที่รัก เค้าเข้าไปอาบน้ำด้วยสิ” ผมตะโกนผ่านประตูเข้าไป

       “บ้านนายสิ ใครเป็นที่รักนาย ไอ้อ่อน สมองหลุดไปพร้อมพรหมจรรย์แล้วหรือไง” เธอตะโกนออกมา 

       สงสัยเหตุการณ์นี้คงจะไม่ใช่อนาคต ผมเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ พร้อมทั้งทำใจให้สงบที่ปลายเตียง ไม่นานสาวน้อยคนนั้นก็เดินออกมาจากหอ้งน้ำ โอ้วพระเจ้า คนหรือนางฟ้าเนี่ย ตอนเธอแต่งตัวทำเอาใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ สาวผมสั้นสีดำขลับ ผิวขาวสวย จมูกโด่ง ตากลมแป๋ว กับเสื้อยืดเข้ารูปสีชมพูอ่อน เผยให้เห็นต้นคอขาวๆ กับกางเกงยีนส์ขาสั้น ที่เผยให้เห็นต้นขาและน่องขาวๆของเธอ ผมไม่อาจจะละสายตาจากเธอได้จริงๆ

        “มองอะไร ไอ้อ่อน” เธอถาม

        “เปล่า ครับ” ผมตอบ พร้อมหลบสายตา จะให้ผมพูดได้อย่างไรล่ะว่า ผมแอบมองขาเธอ เนอะ ^^

        เธอเดินไปที่หัวเตียงหยิบสมุดโน้ตสีชมพูพร้อมทั้งเปิดไปประมาณ 2-3 หน้า แล้วยื่นสมุดเล่มนั้นให้ผมพร้อมปากกา

        “อ่ะ เซ็นซะ ดีใจด้วย นายเป็นคนที่ 13 พอดี” เธอพูด

        “จะเอาไปเก็บเป็นเคสงานวิจัยเหรอ เธอ” ผมพูด

        “ไอ้อ่อน ฉันหมายถึง ว่านายคือคนที่ 13 ที่ฉันฟันในปีนี้” เธอตอบ

        คนที่ 13 ในปีนี้ สรุปว่าผมโดนเก็บแต้มแล้วใช่ไหมครับ ทั้งๆที่ผมไม่อยากจะเซ็นเลย แต่เธอก็จ้องจะกินเลือดกินเนื้อผมมาก ผมเลยจำใจต้องเซ็น เธอหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายสีน้ำตาลอ่อน พร้อมเปิดกล้องเพื่อที่จะมาถ่ายรูปคู่กับผม

        “อ่อน ขอถ่ายรูปหน่อย เอาไว้เป็นหลักฐาน” เธอพูด

        ผมว่านี้มักมากเกินไปล่ะนะ เธอจะถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน มันblackmail กันชัดๆ ผมไม่ยอม พร้อมทั้งพยายามเดินหนีออกจากห้อง

        “ถ้านายก้าวออกจากห้องแม้เพียงก้าวเดียว คลิปนายหลุดแน่” เธอพูดพร้อมกับแสดงคลิปตอนที่ผมกำลังถอดเสื้อผ้าให้ผมดู ผมโกรธเมื่อแรกเห็นคลิป แต่หากคุณลองจ้องไปในแววตาที่ใสซื่อและบริสุทธิ์ของเธอ คุณจะรู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ใช่คนไม่ดี สายตาของเธอกำลังบ่งบอกถึงความเศร้า ความเสียใจ และความผิดหวัง แต่สิ่งหนึ่งที่พวกคุณทุกคนคงจะไม่รู้สึกเหมือนผมคือ ตอนนี้ใจผมเต้นแรงมาก ตุบ ตุบ ตุบ ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะผมกำลังอยู่ใกล้ใครบางคนที่พิเศษมากๆ ผมอยากที่จะดูแลเธอ

        “ได้ เราจะเป็นแฟนเธอ” ผมพูด

        “อะไรนะ” เธอถาม

       “เราจะเป็นคนทำตามเธอสั่ง” ผมตอบอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก

        เธอเดินเข้ามาถ่ายรูปผมคู่กับเธอ เธอค่อยๆ เอียงหน้าเข้ามาใกล้ผม มันทำเอาผมแทบเป็นบ้า กลิ่นตัวของเธอหอมดังกุหลาบแรกแย้ม ผมที่นุ่มและสวย กระทบเข้าจมูกผม ทีละเส้น ทีละเส้น ผมอยากจะอยู่อย่างนี้ต่อไปจริงๆ

        “แชะ” “เรียบร้อย” เธอกล่าว

        “ไปหาอะไรกินกันไหม” ผมกล่าว

        “ไม่ ฉันจะกลับแล้ว บาย ไอ้อ่อน” เธอกล่าว พร้อมโบกมือลา

        “เดี๋ยวเราไปส่ง” ผมกล่าว

        “ไม่ต้อง” เธอกล่าว พร้อมรีบเปิดประตูและก้าวเท้าเดินอย่างเร่งรีบ

        ผมไม่ฟังเธอเมื่อเธอเดินออกจากห้องผมก็เดินตามเธอลงบันได้ชั้นล่าง เธอทำหน้าระอาผมเต็มที แต่ผมก็เดินตามเธอไปเรื่อย พยายามที่ชวนเธอคุย ผมอยากรู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอเดินอย่างไม่สนใจผม จนกระทั่งมาถึงหน้าโรงแรม เธอจึงหยุดยืนและหันมามองหน้าผม

        “ไอ้อ่อน อย่ามายุ่งกับฉัน นายเป็นได้แค่ของเล่นของฉันเท่านั้น” เธอกล่าว

        “ถ้าฉันเป็นของเล่น เธอก็ต้องเอาฉันไปด้วยทุกที่นะสิ” ผมกล่าว

        “อย่ามายอกย้อน ฉันจะพูดสั้นๆ ง่ายๆ ไปให้ไกลๆ ฉัน รำคาญโว้ย”เธอตะโกนขึ้นอย่างเสียงดัง คนโดยรอบหันมามองที่ผม ผมนำมือมาทำท่าขอร้องให้เธอเงียบ ผมหันหลังกลับไปและกำลังใช้ความคิดบางอย่าง ในขณะที่เธอกำลังรอ taxi

        “ได้ ชอบล่าแต้มนักใช่หรือเปล่า” ผมหันกลับมากล่าว แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด พร้อมทั้งจูบกับเธอและกอดเธอ แต่ไม่นานเธอก็ผลัก ผมออก และยื่นมือข้างขวาเข้ามาตบเข้าที่แก้มซ้ายผมอย่างจัง

        “เลวมาก ผู้ชายมันก็เลวเหมือนกันทั้งหมดจริงๆ” เธอกล่าว พร้อมทั้งรีบเดินจากไป

        Taxi กำลังขับมาถึงเธอรีบเดินขึ้น taxi แล้วออกรถไป ในขณะที่ผมยังไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อหรือที่อยู่เธอด้วยซ้ำ ผมเดินกลับจากหน้าโรงแรมขึ้นบันได มือจับที่ริมฝีปากของตนเอง นี้คือครั้งแรกในชีวิตของผม ที่ผมได้จูบกับผู้หญิง ทำไมกันผมถึงได้ทำอย่างนั้น ในขณะนั้นผมรู้แค่เพียงว่าอยากจะคุยกับเธอให้เข้าใจ แต่ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นเร็วมากจนผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

        ผมเดินขึ้นมาถึงห้องพักแบบใจลอย เปิดประตูและนอนเอกเขนกลงบนเตียง พร้อมทั้งนำมือขึ้นมาวางไว้บนหน้าผาก วันนี้ผมทำผิดมากจริงๆ ผมทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้สึกดีๆด้วยต้องเสียใจ

        แม่ผมมักจะบอกกับผมเสมอว่า ถ้าเราเจอคนที่เราชอบ ตัวเราจะเล็กลงเสมอ มาวันนี้ผมเข้าใจแล้ว เหตุการณ์นี้กำลังเกิดขึ้นกับผมในตอนนี้ ผมรู้สึกว่าตัวเองเล็กลง และรู้สึกผิดมากเมื่อถูกเธอตบหน้าและเดินหนี ผมอยากจะแก้ไขและคุยกับเธอแต่ทุกอย่างก็ไม่อาจเป็นไปได้

        ผมรู้สึกเหมือนสร้อยหรืออะไรบางอย่างอยู่ใต้เตียง ผมรีบนำผ้าห่มออก ผมได้เจอกับสร้อยทองคำรูปหัวใจ คงเป็นของเธอสินะ ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะนำไปคืนได้ที่ไหน แต่ผมได้เก็บสร้อยเส้นนี้ลงในกระเป๋าสตางค์ของผม เพราะผมเชื่อว่าโชคชะตาจะต้องพาเรามาเจอกันอีกอย่างแน่นอน