ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คนใหม่ ไฉไลกว่าเดิมม ....
ตอนนี้ผมกำลังอาบน้ำอย่างสบาย แช่กับน้ำอุ่น ดีนะที่ห้องนี้มีน้ำอุ่น ไม่งั้นหล่ะผมหนาวจนปากคอสั่นแน่ๆ ก็เพราะอะไรหล่ะ โซลหนาวจะตายชัก จะให้ผมอาบน้ำอุ้นก็อะไรอยู่
" แอ๊ดดด~ " เห้ยใครเปิดประตูห้องน้ำว้ะ ฮิมซานก็รู้หนิว่าผมกำลังอาบน้ำอยู่จะเปิดเข้ามาทำไม ผมอายนะเว้ย -.-
" ปู้ดดดด~ อ่าาา~ ค่อยโล่งหน่อย " หยี๋ มีเสียงตดด้วย ฮิมซานนายคงปวดมากจนทนไม่ไหวสินะ ฉันเข้าใจ แต่มันไม่ได้มาแค่เสียงสิ กลิ่นก็ตามมา โอ้ยผมจะอ้วกกกกก~ แล้วผมจะออกไปบอกฮิมซานยังไงเนี่ย ตัวผมก็เปียก แถมไม่มีอะไรห่อหุ้มน้องชายของผมด้วยซ้ำ ถ้ายังกางเกงในก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลยอ่ะจริง แล้วผมจะทำยังไงดี ให้ดมกลิ่นนี้ต่อไปก็ไม่ไหวนะ T T
" โครกกกก~ " เสียงกดชักโครกเป็นสัญญาณเตือนว่าฮิมซานทำธุรเสร็จแล้ว ได้เวลาที่ผมต้องขึ้นซักที รู้ดังนั้นผมจึงลุกขึ้นจากอ่างน้ำ ปล่อยให้น้ำหยดลงจากลำตัวของผมก่อน ผมถึงจะออกไป พอตัวเริ่มเปียกอยู่หน่อยๆแล้ว ผมรูดม่านที่ปิดกลั้นระหว่างอ่างอาบน้ำกับห้องส้วม ผมถึงกับอึ้ง เพราะสิ่งที่ผมเห็นและรู้สึกตอนนี้ มันทำให้ผมอยากกลับเข้าไปที่อ่างน้ำทันที
ชายรูปร่างออกจะท้วมๆ(อวบ) ผิวขาว หน้าตาแจ่มใส ใส่แว่นหนาเตอะ ชุดนักศึกษามหาลัย กับท่าที่ยืนใส่กางเกงอยู่นั้นทำให้เขาตกใจเล็กน้อยที่ผมเห็นกางเกงในของเขาแล้ว ไม่สิ ต้องบอกว่าตกใจมาก เพราะเหตุการณ์ต่อไปนี้กลับทำให้ผมกลายเป็นฝ่ายที่ตกใจมากกว่า
นายแว่นขยี้ตาของตัวเองสองสามทีแล้วปิดตา ความจริงผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม แต่พอผมก้มลงไปที่ต่ำ ผมถึงกับอายสุดชีวิต นายแว่นเห็นน้องชายผมแล้ว นายแว่นเห็นน้องชายผมแล้วได้ยินม้ายยยยยย!!!!!
- ห้องรับแขก -
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยชุดนอนของฮิมซานแล้ว กว่าผมจะได้ออกจากห้องน้ำเพื่อไปเปลี่ยนชุด ปาเข้าไปร่วมชั่วโมงเลยทีเดียว
" นายเป็นใคร " เสียงนายแว่น(ผมยังไม่รู้จักชื่อเขา) ถามผมด้วยสีหน้าขึ้นจัดสุดๆ ผมมากกว่าป่ะที่ต้องเป็นแบบนั้น
" ฉันจงออบ นายหล่ะ " ผมถามอย่างเป็นกันเอง ก็ผมมาอยู่บ้านเขานี่ และก็ดูเหมือนเราจะอายุเท่ากันด้วย แล้วผมจะไปพูดครับขาเพื่ออะไร
" ฉันยองแจ!! นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง แล้วใครอนุญาติให้นายใช้อ่างน้ำเป็ดน้อยของฉัน แถมไม่เกงในด้วย ขนาดฉันอาบฉันยีงต้องใส่เลย !!!! " เห้ยตกใจมากกกกกกกก เมื่อกี้ยังพูดนุ่มนวลใส่ผมอยู่เลย ตอนนี้นางเป็นอะไร อาละวาดบ้านแทบแตก -.- แถมยังยิงคำถามใส่ไม่หยุดอีกด้วยยยย ฮรืออออ ออบกลัววว
" เอ้า แล้วใครมันจะไปรู้หล่ะว่านายใส่ไม่ใส่เกงในเข้าห้องน้ำ แล้วฉันเป็นเพื่อนฮิมซาน ฉันไม่มีที่ไป เลยมาขอฮิมซานอาศัยด้วยอีกคน นายเป็นเจ้าของห้องรึไง ถึงได้มาโวยวายใส่ฉัน "
เอาสิ หึ ใครมันจะใหญ่กว่ากันนนน-0-
" เออ ฉันนี่แหละเจ้าของห้องไม่ใช่ฮิมซาน ฮิมซานหน่ะก็เพื่อนฉันเหมือนกัน นายหน่ะโรคจิต โรคจิต โรคจิตๆๆๆๆๆๆ -0- นายมันเป็นโรค... "
" ขืนถ้านายด่าฉันอีกคำเดียวหล่ะก็... " ผมขัดจังหวะการว่าของยองแจ แล้วมองยองแจด้วยสายตาหื่นกระหาย เล่นเอาเจ้าตัวมือไม้ปากสั่นไปหมดเลย
" นาย นายจะทำอะไรฉัน " หึ กลัวจนตัวสั่น ยังไม่รู้จักออบในมุมอีกมุมซะแล้ว
ผมผลักยองแจลงบนโซฟาของห้องรับแขก พร้อมทั้งจับมือทั้งสองข้างของยองแจพาดเหนือหัว ประกบริมฝีปากยองแจให้แนบชิดกับผม แต่ยังไงยองแจก็ไม่เปิดโอกาสให้ผม ผมเลยเอามืออีกข้างที่ว่าง ลูบไล้ไปตามหน้าท้องของยองแจ ทำให้ยองแจครางเบาๆ ผมถือโอกาสนั้น สอดลิ้นร้อนๆของผมเข้าไปในปาก เพื่อชิมรสหอมหวานจากข้างใน อยากรู้จริงๆ ว่ายองแจจะตัวสั่นทำไม -"- ไม่นานนัก ยองแจก็ครางออกมาเพราะหายใจไม่ออก ก็ผมแย่งลมเค้าไปหมดแล้วหนิ ผมสงสารเลยถอนริมฝีปากออก แล้วลุกขึ้นมานั่งอีกโซฟาหนึ่ง ดูหน้าเขาสิ อย่างกับคนไม่เคย
" นายแย่งจูบแรกของฉันไปแล้ว ... " เสียงของยองแจที่ดูเหมือนจะเหนื่อยพูดออกมาเบาๆ แต่ผมจับใจความได้ เขาบอกว่าอะไรนะ นี่เขาไม่เคยจริงๆหรอ
" หรอ ก็ดีงั้นสิ " ผมแสยะยิ้มให้กับยองแจ ที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีจัด ไม่รู้ว่าเขินหรือโกรธดี แต่เท่าที่รู้ผมวผมชักชอบยองแจซะแล้วสิ ทำยังไงดีหล่ะ
ผมเดินเข้าห้องนอนของฮิมซานและผมที่แบ่งกัน ผมนอนโซฟา ฮิม.านนอนบนเตียง เนื่องจากว่าเตียงเป็นเตียงเดี่ยวจึงไม่สามารถนอนได้ทั้งคู่ ถ้าเป็นเตียงคู่ผมไม่มานั่งดุ๋มๆอยู่บนโซฟาแล้ว
" เป็นไงหล่ะ เผด็จศึกกันเสร็จแล้วหรอ ไวจังนะ 5555555 " เสียงฮิมซานที่นอนอยู่บนเตียงกำลังอ่านหนังสือทักขึ้น เพราะเห็นว่าผมเข้ามาในห้องนอนด้วยหน้าตาที่เบิกบนยิ่งกว่าตอนอาบน้ำซะอีก
" ก็เกือบแล้วหล่ะ ถ้าฉันได้อยู่กับยองแจสองคน ปิดไฟให้ด้วยนะ ฉันจะรีบนอน เพราะพรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอแยะ " ผมพูดเองเออเอง แล้วคลุมตัวนอน ไม่สนใจสายตาที่กำลังแซวผมอยู่เลย 
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น