คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พ่อจะแต่งเรื่องหลอกผมก็ได้นะครับ แต่เรื่องแบบนี้...
13 ปีต่อมา
“เช็คเมท”
“ง่ะ แพ้คราวนี้ก็ปาเข้าไป 20 ตาแล้วนะพ่อ เบื่อนักก็ไปเล่นที่บ้าเพื่อนของพ่อสิคร้าาาบ!!!”
“ฮ่าๆๆ ก็อาไลโอเนลเขาไปเที่ยวที่จีนนี่นา อัล”
“แง้ๆๆ งั้นผมก็ต้องเล่นกับพ่ออีกตาเหรอเนี่ย”
“เฮ้อ ถึงจะอยากให้เล่นอีกซักตาก็เถอะ เอ้า จะไปไหนก็ไปเลย”
“ครับผม!”ทันทีที่ได้ยินพ่อทูลหัวของตัวเองบอกให้ไปได้ เด็กหนุ่มจึงรีบวิ่งกระโดดขึ้นจักรยานแล้วตะบึงออกจากบ้านไปทันที
“อุวะ ไอ้ลูกคนนี้ พอบอกให้ไปก็เปิดแนบเลยนะ”
“ฮี่ๆ”แม้จะออกจากบ้านมาแล้วผู้เป็นลูกก็ยังไม่วายหัวเราะเบาๆเฮ้ย!!
“ไปไกลๆเลยเจ้าคนเขียนปากมาก แค่แนะนำตัวฉันก็ทำเองได้”
พอเลย นายน่ะไปเล่นตามบทต่อเลย
“ไม่เฟ้ย!! เอาล่ะครับท่านผู้อ่านทุกคน ผมชื่ออัลลูวิส ลูเซียส เกรย์ หรือจะเรียกว่าอัลก็ได้ เป็นลูกคนโตของตระกูลเศรษฐีเกรย์ ยังไงก็ฝากตัวด้วยครับ ผมไม่ยุ่งแล้ว ไปล่ะ ห้ะๆ”
อัลลูวิส เป็นเด็กชายสูงประมาณ167ซ.ม. มีนัยตาสีดำสนิท มีผมสีเทาเข้ม และตอนนี้กำลังหยิบลูกอมรสวานิลามาอมไว้ในปาก
“เฮ้อ ถึงจะไม่อยากเล่นหมากรุกก็เหอะ แต่จะทำอะไรดีล่ะเนี่ย”
“ทางนี้”
“โย่ว ไอ้วิล ไงมั่งมีอะไรให้ทำไหม”เมื่อเห็นเพื่อนเก่า อัลจึงทักทายตามประสาซี้
“ไม่มี”
“อ้าว เซ็ง”
“เหอะน่า ไหนดูซิว่าตาแกหายยัง”
“โถ่ ไม่หายหรอกน่าตรวจหลายรอบแล้ว”
หลายคนอาจงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับตาของอัล แท้จริงแล้วตาของอัลที่ทุกคนเห็นกันบ่อยๆนั้นคือตาปลอมที่เขาใส่เอาไว้ เนื่องจากเมื่อเขาได้เห็นดวงตาของตัวเองเมื่อประมาณ7ขวบ ทำให้เขารู้ว่าดวงตาของตัวเขานั้นมันประหลาดผิดธรรมชาติ
เพราะดวงตาของเขานั้นไรแววตา
แม้มันจะเชื่อยากไปซักนิดหนึ่งแต่ว่า ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็เหมือนเดิม แถมตาดวงนี้ดันได้มาพร้ออมกับ...
พลังวิเศษของเขา
พลังที่ว่านี้เริ่มปรากฏออกมาตอนเขาอายุ7ปี โดยในแต่ละครั้งที่มันออกมาจึงทำให้เขาได้ศึกษามันว่า เป็นเวทมนต์ที่ไร้รูปจนท้ายที่สุดแล้วเขาก็คุมมันอยู่ครั้งแรกตอน10ปี
“อือ ยังไม่หายจริงแหละ”
“งั้นขอกลับก่อนละกัน วุ้ยเซ็ง”
ทันทีที่กลับถึงบ้านเขาก็เดินขึ้นห้องส่วนตัวและล้มตัวลงนอนบนเตียงส่วนตัวหลับปุ๋ยไปในทันที
“แน่ใจนะคะว่าหลับจริงน่ะ”
“อือ”เจ้าของคำพูดทั้งสองจะเป็นใครไปไม่ได้แน่นอน นอกจากพ่อ-แม่ของเจ้าตัวที่หลบสนิทอยู่บนเตียง
“เฮ้อ เด็กคนนี้ชอบทำให้เป็นห่วงอยูเรื่อยนะ เห็นมาถึงก็หลับนึกว่าไปต่อยกับใครมาเหนื่อยๆ”
“หึๆ ร่าเริงได้ตลอดขนาดรู้ว่าเราไม่ใช่พ่อ-แม่แท้ๆของเขานะเนี่ย”
“ตอนนั้นฉันนึกว่าบอกเขาไปแล้วจะโกรธเราซะอีก”ผู้แม่เป็นแม่พูดพร้อมทำท่าโล่งอก
“ก็เพราะเป็นเด็กดีไงล่ะถึงต้องดูแลเขาดีๆ ให้แทนลูกที่เราเสียไปในการคลอด”
“อือ”
สองสามี-ภรรยานั้น สาบานกับพระเจ้าไว้ในห้องนอนของลูกอีกครั้งเหมือนเมื่อหลายปีก่อนที่เจอเขาครั้งแรกว่าจะดูแลลูกของตนให้ดีแม้ว่าจะเป็นลูกเลี้ยงก็ตามโดยที่ไม่ได้รับรู้เลยว่า ฟันเฟืองแห่งชะตาได้เริ่มหมุนต่อด้วยชะตาของเด็กคนนี้เอง
ความคิดเห็น