นักเรียนวัยใส ผู้พิทักษ์วัยจี๊ด

ลำดับตอนที่ #1 : ง่ะ...จริงดิ ขำไม่ออกนะที่พูดมาเนี่ย

          ในคืนที่เต็มไปด้วยเมฆหมอกดังเช่นคืนนี้  ณ เวลาประมาณเที่ยงคืนที่เงียบสงัด ณ ข้างหน้าของอพาตเมนท์ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงัน

          “ก๊อกๆๆ”และแทบจะทันทีหลังจากเสียงแรกดังขึ้นก็มีอีกเสียงตามมา

          “วันนี้อากาศดีมั้ยจ๊ะ”เสียงพูดที่ดังนั้นคล้ายจะเป็นเสียงของผู้หญิง

          “อากาศแย่แต่...ดีใจที่ได้เจอ”ส่วนเสียงที่ตอบกลับมานั้นเป็นเสียงของชายสวมผ้าคลุมปิดฮู้ดผู้หนึ่งที่เพิ่งเข้ามายังห้อง และเมื่อเขาถอดผ้าคลุมออกเผยใบหน้าของเขาอย่าชัดเจน  หน้าตาของเขาดูเป็นชายหนุ่มวัยรุ่น อายุประมาณ 21 ปี ผมสีดำเรียบๆลู่ลงถึงต้นคอ ตาสีม่วง ใส่เสื้อเชิตถกแขนมาจนถึงศอก คลุมทับด้วยเสื้อกันหนาว ใส่กางเกงยีนส์ขายาวพร้อมหมวก แววตาบ้าคลั่งที่ปกปีดไม่มิดนั้น บ่งบอกถึงจำนวนของคนที่ถูกชายคนนี้ฆ่าได้เป็นอย่างดี

          “อุ๊ย แหม ปากหวานก็เป็นนี่นา‘กลัตโทนี่’ที่รัก แต่ที่ถูกต้องตอบว่า‘วันนี้อากาศแย่มาก’นะ”

          “ก็เจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อ 400ปีก่อนแล้วคิดถึงนี่นา‘ลัสต์’”

         “แหม พูดอย่างนี้เค้าเขินนะ”ผู้ถูกเรียกชื่อว่าลัสต์ ตอบ

        ลัสต์เป็นหญิงสาวอายุ 19 ปีหากประมาณจากรูปร่าง ดวงตาและผมสีน้ำเงินเข้ม ใส่ชุดยูกาตะ กิโมโนสีน้ำเงินเข้มเหมือนดวงตา ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งจิบชาเขียวอยู่บนเบาะ

         “เฮ้อ ผ่านมากี่ปีเธอก็ไม่เคยเปลี่ยน แล้วที่เรียกมานี่...”

         “ชาเขียวหรือสาเกจ๊ะ”กลัตโธนี่พูดยังไม่ทันจบก็ถูกขัดขึ้นเสียก่อน

         “ห๊ะ?”เมื่อได้ยิน กลัตโทนี่จึงทำหน้างงเป็นนกฮูกตาโต หากเป็นชาเขียวนั้นเขาพอจะรู้จักอยู่บ้าง แต่เขาไม่รู้จริงๆว่าสาเกคืออะไร

         เมื่อเห็นดังนั้น เธอจึงอธิบายให้เขาฟัง“สาเกเป็นเหล้าของญี่ปุ่น โดยทั่วไปนั้นจะกินคู่กับซาชิมิหรือปลาดิบ หรือใช้เป็นเครื่องดื่มในงานเลี้ยงฉลอง ซึ่งสาเกมีอยู่ 2แบบคือแบบเย็นกับอุ่น แล้วกลัตจังจะเอาแบบไหนล่ะ

         “อืม...ขอแบบเย็นละกัน”

         “ได้จ้า”เมื่อรู้หน้าที่แล้ว ลัสต์จึงเดินหายเข้าไปในห้องครัวซักพักแล้วเดินถือเหยือกบรรจุสาเกที่วางอยู่บนถังน้ำแข็งออกมาพร้อมกับถ้วยใบเล็ก1ใบ

         “นี่ จะมัวยืนอยู่ทำไม นั่งลงสิ”ลัสต์พูดพร้อมบริการ เตรียมเบาะเพิ่มและรินสาเกให้แขกในการต้อนรับของเธอ

         ทันทีที่นั่งลงลิ้มลองสาเกเพียงจิบเดียว กลัตโทนี่ถึงกับเผลออุทานออกมาเบาๆ

         “อร่อย”

         “ใช่ไหมล่ะ ว่าแล้วว่าเธอต้องชอบ”เมื่อเห็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของเธอมีความสุข เธอจึงพลอยยิ้มออกไปด้วย

         ทว่า...แม้กลัตโทนี่จะกำลังมีความสุขจากการลองเครื่องดื่มแปลกใหม่ตามนิสัยตะกละของเขา แต่กลัตโทนี่ก็ไม่ลืมที่จะถามคำถามเดิมซ้ำ

         “แล้วตกลงเรียกฉันมาทำไมเนี่ย มีเรื่องไรอีกล่ะ”

         “...”เมื่อได้ยินคำถาม ลัสต์ก็ถึงกับเงียบไปพักหนึ่ง

         “เฮ้ เป็นไรลัสต์”

         “แฮงค์ เอ๊ะไม่สิ”

         ‘โห ยังมีอารมณ์มากวนอีกนะ’กลัตโทนี่ถึงกับกุมขมับทันทีที่ได้ยินได้ยินคำพูดของลัสต์

         “จ้าๆ เข้าเรื่องก็ได้”ลัสต์จำต้องกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย

       ทันทีที่พูดจบ เธอก็เงียบไป5วินาที ก่อนพูดขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าที่จริงจังขึ้นกว่าเดิม

       “เมื่อ2-3เดือนก่อนทางโรงเรียน‘ดีเฟนเดอร์ อคาเดมี่’ส่งจดหมายลับมาบอกฉันว่า...”

      “เดี๋ยวๆๆๆนะ”

       “หือ?”ลัสต์ถึงกับฉุนกึกขึ้นมา เพราะยังพูดไม่จบก็โดนขัดขึ้นมา

       “แล้วจะส่งจดหมายคุยกันทำไมไม่ใช้เฟซบุคล่ะ พักหลังอยู่บนโลกมนุษย์มานานจนใช้เป็นแล้วไม่ใช่เหรอ เฮ้ย!!”  

      ตู้ม!!!

      ยังไม่ทันที่กลัตโทนี่จะพูดต่อก็ต้องจำใจก้มลงกลิ้งตัวหลบเพราะมีมือข้างหนึ่งพุ่งตรงมาที่หน้า

       “ยัยบ้า ทำไรเนี่ย”เขาพูด แต่ไม่ทันไรก็ต้องเงียบเนื่องจากมีรังสีอำหิตพุ่งเป้ามา

       “เพราะว่าเป็นจดหมายลับย่ะ!!...แล้วก็ข้อความที่ฉันได้รับน่ะ”หลังใจเย็นลงแล้ว ลัสต์จึงพูดต่อ

       “หือ”

       “‘เขาผู้นั้น’ได้จุติลงมาอีกครั้งแล้ว”คราวนี้ลัสต์พูดอย่างจริงจัง

       เห็นได้ชัดว่ากลัตโทนี่ มีปฏิกิริยากับคำว่า‘เขาผู้นั้น’อย่างชัดเจน

       “บ้าน่า...ไม่...ไม่จริงใช่มั้ย”

       “ก็ไม่อยากจะพูดคำนี้เลยแต่ว่า...จริง”

       แกร๊ง!

      ในเวลานี้ ทุกอย่างในห้องเงียบมากขนาดว่า ถ้วยตกพื้นซักใบก็ยังได้ยิน

       “นี่ ลัสต์”

       “หือ อะไรเหรอ”

       “รีบไปเตรียมตัว ต้องออกเดินทางกันแล้ว”

       “อะไรกลัตโทนี่ เดินทางอะไร”จู่ๆหลังฟังเรื่องของเธอ กลัตโทนี่ก็แปลกไปจนหน้าสงสัย

       “เธอก็น่าจะรู้นะ เมื่อไหร่ที่เขาจุติลงมาก็แปลได้อย่างเดียวคือใกล้จะเกิดสงครามครั้งใหญ่เต็มทีแล้ว ต้องไปหาตาแก่ผอ.นั่นนะ ”

       ส่วนลัสต์ เมื่อได้ยินดังนั้นก็เริ่มคิดได้

       “จริงด้วย!  แย่แล้วต้องรีบเก็บของแล้ว ขบวนรถไฟมิติเที่ยวสุดท้ายจะออกรถอีกใน...”เธอพูดค้างไว้แล้วก็หันไปดูนาฬิกา

       “18นาที!!”เธออุทาน

      “’งั้นก็รีบไปจัดกระเป๋าเลยเร็ว!!”กลัตโทนี่ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

        “อืม”พูดแล้วเธอก็รีบเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์แล้วรีบวิ่งหายขึ้นชั้น2ไป