IMMORTAL DARLING/2min onkey

เกมรัก หักปีก  (Immortal darling)

Introduction

เมโลเดียส เฮฟเวน (Melodious heaven)

จัดเป็นสัดส่วนสำคัญบนสรวงสวรรค์ คือต้นกำเนิดบทเพลงสรรเสริญพระเจ้า ขับขานโดยเหล่าเทวดานางฟ้า เฉพาะผู้มีน้ำเสียงไพเราะเพราะพริ้ง เฝ้าสรรสร้างบรรยากาศรื่นรมย์ นำพาความสงบสุขมาสู่ดินแดน

ฮาร์โมเนียส เฮล (Harmonious hell)

ขุมนรกแห่งเพลงบรรเลงอันยิ่งใหญ่ เมื่อเหล่าปีศาจพร้อมใจกันหยิบจับเครื่องดนตรีหลากหลายชนิด ดีด สี ตี เป่า สอดประสานรังสรรค์ท่วงทำนองเร้าใจ เพื่อมอบความบันเทิงแก่องค์ซาตาน และกลบเกลื่อนเสียงร้องครวญครางของจิตวิญญาณชั่วร้ายผู้กำลังถูกลงทัณฑ์

เมียร์ (MERE)

เทพเจ้าแห่งเสียงเพลง ผู้ดูแลเมโลเดียส เฮฟเวน ดวงจิตบริสุทธิ์ในร่างมนุษย์เพศชายสูงโปร่ง ผิวพรรณขาวผ่อง สองตาเรียวเล็กมีสีน้ำตาลอบอุ่นฉายแววอ่อนโยน ทุกสัมผัสจากฝ่ามือนุ่มล้วนเปี่ยมด้วยรักและเอื้ออาทร เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนเหยียดตรงยาวระประมาณติ่งหู ริมฝีปากหยักยิ้มละไมมักขยับขับขานบทเพลงแสนหวาน ติดขัดตรงไม่มีทักษะในการเล่นดนตรีประกอบจังหวะ หากไร้ซึ่งเสียงร้องก้องกังวาน หมายว่าสรวงสวรรค์จะหลงเหลือเพียงความเงียบงัน

เทียร์ (TEAR)

จอมปีศาจหนุ่มหน้าสวยสามารถแปลงกายได้หลากหลาย ดำรงตำแหน่งผู้ปกครองฮาร์โมเนียส เฮล มากด้วยกลอุบายและเสน่ห์อันล้นหลาม ผมสั้นสีดำขับให้ร่างเนื้อขาวนวลยิ่งผ่องแผ้ว แก้วตาโฉบเฉี่ยวแลดำขลับ วาววับยามได้จับเครื่องดนตรีให้กำเนิดท่วงทำนองตื่นเต้นเร้าใจ ทว่าเนื่องจากริมฝีปากเป็นกระจับ มิอาจขยับขับขานได้ดีดั่งใจนึก จึงต้องอาศัยเสียงโอดครวญจากดวงจิตเลวทรามร่วมสอดประสาน เกิดเป็นบทเพลงอลังการจากความทุกข์ทรมาน

อาร์เดนท์ ( ARDENT )

เทวดาหนุ่มร่างสูงยาว ถือกำเนิดจากเปลวไฟแห่งชัยชนะเมื่อ 200ปีก่อน ทุกท่วงท่าย่างก้าวล้วนงามสง่า แก้วตาสีน้ำตาลคมเข้มฉายแววแกล้วกล้า เสมือนมีเปลวอัคคีลุกโชติช่วงตลอดเวลา ทว่าแม้นบุคลิกจะดูแข็งกระด้าง อีกทั้งมีเส้นผมสั้นสีดำและผิวคล้ำผิดแผกจากลักษณะภายนอกของทวยเทพยดา อาร์เดนท์กลับได้รับความไว้วางใจจากเมียร์อย่างยิ่งยวด มีความสำคัญเฉกเช่นมือขวา รักใคร่ดั่งบุตรา และเป็นที่ปรึกษาคนสำคัญ 

เซรีน ( SERENE )

ปีศาจรักสงบ ผู้มีนัยน์ตาสีน้ำตาลหวานประดุจน้ำผึ้งอีกทั้งกลมโตโดดเด่น คือน้ำตาแห่งความปลื้มปรีติของเทียร์ ครั้งได้รับชัยชนะเหนือเมียร์เทพเจ้าคู่อริ ราว 100ปีก่อน ปีศาจตนนี้ยังไม่มีเพศแน่นอน แต่ด้วยเรือนร่างบอบบางและมีเครื่องหน้าน่ารัก เซรีนมักถูกทักว่าเป็นสตรี เส้นผมสีบรอนซ์ทองนุ่มลื่นขดเป็นเกลียวยาวระบ่า มีภาพลักษณ์ใสสะอาด ผุดผ่องและเปราะบางประดุจสิ่งของล้ำค่า ทำให้จอมปีศาจผู้เกรี้ยวกราดนึกหวงแหนเซรีนยิ่งกว่าชีวิตตน เพียงแต่เบื้องหลังความเยือกเย็นแลน่าประทับใจ กลับอัดแน่นด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวถอดแบบมาจากผู้ให้กำเนิด ไม่แตกต่างกัน

Hundred Year Competition

เลื่องชื่อลือนามเรื่องความขัดแย้งระหว่างสองอาณาจักร ขณะสวรรค์ขับขานบทสวดแซ่ซ้องก้องกังวาน นรกรังสรรค์ท่วงทำนองสรรเสริญซาตานสุดอลังการ ยากนำมาเทียบเคียง ทว่าเพื่อค้นหาความเป็นหนึ่ง เมียร์และเทียร์จึงริเริ่มจัดเกมการแข่งขันระหว่างเทวดาและปีศาจ หมายว่าทุก100ปีผู้ปกครองทั้งสองจะต้องส่งตัวแทนมายังสนามประลอง หรือก็คือโลกมนุษย์ ที่สุดของความไม่แน่นอน

กฎกติกามักมีการปรับเปลี่ยนทุกร้อยปี รางวัลสำหรับผู้มีชัยคือเกียรติยศแลศักดิ์ศรี ขณะฝ่ายแพ้พ่ายจักถูกหักปีกริบชีวิตอมตะ และดำรงอยู่บนผืนปฐพีวุ่นวายนี้ จนกว่าจะสิ้นลมหายใจ

.

.

.

เหนือเมฆาก้อนใหญ่ สองขายาวเฝ้าก้าวตามเทวดาอีกตนกระชั้นชิด ปีกสีขาวแข็งแกร่งต้องเร่งแผ่กว้างกระพือตามติด ยามเมียร์ผู้อ่อนโยนโผบินไปสู่หมู่เมฆอีกก้อนไม่บอกกล่าว เทวดาตาคมเหลือบมองเทพอาทิตย์ใกล้อัสดงแล้วถึงกับปลงตกเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์เกือบครึ่งวันแล้วหนา เมียร์ยังมัวแต่ก้มหน้าก้มตามองลานประลองเบื้องล่าง เยื้องย่างไปเรื่อย

“ ยังคิดไม่ออกอีกรึ? ” เมื่อมาถึงจุดหนึ่งของความรู้สึกเบื่อหน่ายสุดขีด ก่อนเมียร์จะก้าวกระโดดข้ามไปยังปุยเมฆอีกก้อน ในฐานะผู้ติดตามคนสนิท เขาตัดสินใจเอื้อนเอ่ย

การเปล่งเสียงทักกะทันหันทำให้ผู้ถูกไถ่ถามหยุดชะงักฉับพลัน ณ สุดขอบเมฆาแลหมิ่นเหม่นั้น เห็นร่างสูงในชุดสีขาวผู้เพิ่งเสียหลักผวาไปด้านหน้าจวนจะร่วงหล่น เฝ้าเหวี่ยงหัวไหล่วาดสองแขนเป็นวงกลมพยายามทรงตัว ดูแล้วน่าเสี้ยวไส้ จนสุดท้ายสองปีกเรืองรองจำต้องกางออกกว้าง เปล่งแสงสว่างเจิดจ้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ผลลัพธ์จากการกระทำเหลวไหลพาลแต่จะหาเรื่องใส่ตัวนั้น มันดูไร้สาระเกินทน หากเมียร์มิใช่ทวยเทพชั้นผู้ใหญ่ ป่านนี้คงถูกเขาตำหนิจนหูชา

“ เทพเมียร์ ท่านควรระมัดระวังตัวมากกว่านี้อีกสักนิด แสงสว่างวาบเมื่อครู่ อาจทำให้มวลมนุษยชาติหลงเข้าใจผิด คิดว่าโลกกำลังจะแตกก็เป็นได้ ” เขาถือโอกาสเอ่ยหยอกอุปนิสัยซุ่มซ่ามแก้ไม่หายนั่น

ครั้นสามารถทรงตัวยืนตรง เมียร์รีบหมุนตัวกลับหลัง พร้อมหุบปีกคู่ขนาดใหญ่ยักษ์ของตนทันทีทันใด ก่อนจะสาวเท้ามุ่งตรงมาทางเขา หน้านิ่วคิ้วขมวด

“ เราแพ้ไม่ได้ เราจะแพ้เทียร์เฉกเช่นเมื่อ 100ปีที่แล้วไม่ได้เด็ดขาด ” เมียร์ส่ายหน้าไปมาให้กับช่วงเวลาแห่งความอัปยศหนก่อน

“ ใยท่านต้องครุ่นคิดมากมายขนาดนั้น ” เขาถอนหายใจสั้นๆ เมื่อเริ่มไม่เข้าใจความคิดซับซ้อนของอีกฝ่าย

“ เราต้องคิดให้มากเข้าไว้ เพราะปีศาจเหล่านั้น ล้วนเจ้าเล่ห์เพทุบาย หากไม่เลือกเฟ้นให้ดี มีหวังได้เสียท่าเทียร์อีกแน่ ” ครั้นสืบเท้ากระทั่งอยู่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งช่วงแขน เมียร์ถึงเงยหน้าขึ้นสบสายตา และเริ่มเอ่ยอธิบายเคร่งเครียด

“ ข้าไปเอง ” จิตวิญญาณบริสุทธิ์ผู้มีคุณสมบัติเหมาะเหม็งทุกประการ แถมยังยืนอยู่ใกล้แค่เอื้อม ตัวเขานี่แล

“ อาร์เดนท์ เราไม่อยากรบกวนเจ้า ” ข้อเสนอของเขาทำให้เมียร์นิ่งงันไปชั่วครู่ ความรู้สึกลังเลใจกำลังถาโถมเข้าใส่เทวดาผู้อ่อนโยนอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

“ หรือท่านไม่มั่นใจในตัวข้า ” เขาเอ่ยเร่งเสียงเรียบ

“ โปรดอย่าคิดเช่นนั้น อาร์เดนท์ผู้กล้า เพียงแต่... ” เมียร์ก้าวเข้ามาใกล้เพื่อตบไหล่เขาเบาๆ ความเชื่อมั่นในแววตาถูกบดบังด้วยความห่วงใยแทบหมดสิ้น

“ ข้าสัญญา ข้าจะรักษาปีกคู่นี้ไว้ให้ดีที่สุด ” เขาเข้าใจ ในเมื่อ..ปีกเทวดามีค่าเท่ากับชีวิตอมตะ..เดิมพันอันสูงค่า ย่อมตามมาด้วยความกังวลอย่างยิ่งยวด

.

.

.

ทันทีที่ได้รับฟังข่าวล่าจากอีกาปีศาจตาแดงขนดำขลับ สายไวโอลิน (violin) มรณะเส้นหนึ่งถึงกับขาดสะบั้น ครั้นถูกปลายเล็บแหลมคมพลั้งเกี่ยวด้วยบันดาลโทสะ 

“ หนอย! เพื่อชัยชนะ เมียร์ตัดสินใจส่งอาร์เดนท์มาเชียวรึ ” ข่าวสารจากสัตว์นรก ทำให้เทียร์จำเป็นต้องไตร่ตรองตัวเลือกของตนใหม่ เคร่งเครียด

“ อาร์เดนท์? ” ได้ยินเสียงหวานถามซ้ำ ย้ำบอกว่าตนไม่เข้าใจ นามนั้นสำคัญไฉน ถึงสามารถทำให้จอมปีศาจผู้ไม่เคยกลัวใคร มีสีหน้าเป็นกังวล

“ อาร์เดนท์ เทวดานักสู้เคียงคู่กายเทพเจ้าเทียร์ ผู้ถือกำเนิดมาจากเปลวไฟแห่งชัยชนะในการแข่งขันเมื่อ 200 ปีก่อน ” จอมปีศาจหน้าสวยก้มลงบรรจงซ่อมแซมไวโอลินตัวโปรด พร้อมเอ่ยอธิบาย

“ ไฟรึ? แค่ไฟ ใยต้องกังวลนัก ^^ ” ปีศาจร่างเล็กค่อยๆวางเซลโล ( cello) ในมือลงเพื่อย่างก้าวเข้ามานั่งเคียงข้าง เหนือบัลลังก์หินลาวาสีนิล สองตากลมเฝ้ามองผู้ให้กำเนิดก้มหน้าก้มตาจับนู่นขึงนี่ขะมักเขม้น การแสร้งทำตัวยุ่งเพื่ออำพรางความรู้สึกพะว้าพะวงอย่างเห็นได้ชัดนั้น กำลังทำให้ผู้เฝ้ามองขำขันจนเกือบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่

“ เคยได้ยินคำล่ำลือหนาหู เขาเป็นผู้มีฝีมือ แตกต่างจากเทวัญเหยาะแหยะพวกนั้น ” เทียร์หยุดใส่ใจสายพิณสีใสเพื่อเงยหน้าขึ้นสบสายตาปีศาจแสนสวย ด้วยท่าทีเรียบเฉยแตกต่างจากเคย เห็นทีคราวนี้เทียร์จักเครียดจริง

“ จำต้องหาน้ำมาดับไฟ ” โดยไม่รู้ร้อนรู้หนาวใดๆทั้งสิ้น ปีศาจวัยเยาว์รีบเสนอแนะเสียงใส พลางโน้มศีรษะลงซบลงกับหน้าตักเย็นเฉียบของดวงจิตร้ายบริสุทธิ์ เฝ้าซุกไซ้ออดอ้อน

“ เซรีน ” นิ้วเรียวเลื่อนลูบศีรษะทุยรักใคร่ แม้จะเข้าใจความนัยซึ่งแอบแฝงมากับคำแนะนำเมื่อสักครู่เป็นอย่างดี แต่ด้วยความหวงและห่วงเยี่ยงบุตรในไส้ ทำให้การตัดสินใจกลับกลายเป็นเรื่องยากเย็น ยิ่งกว่าการเสียสละชีวิตตน

“ ข้ากำลังรอคอยคำตอบของท่าน เทียร์ที่รัก ” ปีศาจผู้ถือกำเนิดมาจากหยดน้ำตาแห่งชัยชนะ เอ่ยเร่งรัดด้วยน้ำเสียงเปี่ยมความมั่นใจ