รักร้ายยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : โอ้ววววว ไม่!!!! ToT

Test 1

                พลั่กกก

                เหวอ~ ยัยหน้าลิงนี่แรงเยอะชะมัด มันพลักฉันอ่า TT ฮึ่ม! ยอมไม่ได้ๆ บังอาจนัก ตายซะเถอะแก!!!

                “เฮ้ย! พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!”

                ระหว่างที่ฉันกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับยังหน้าลิงอยู่ ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา

                ใครกันนะ?

                คำพูดแค่ประโยคเดียวของเขา ทำให้ไทยมุงทั้งหลายแหล่หายหัวกันหมดเลยแฮะ ท่าจะเจ๋งนะเนี๋ย เอ๋ แล้วยัยคู่กรณีของฉันหายไปไหนเนี๋ย ไวปานวอก =0= เชื่อแล้ว ว่ายัยนี่คือลิง

                “นี่! พวกเธอ สัญญาณเตือนดังนานแล้ว รีบไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว”

                เสียงทุ้มของผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ซึ่งมาแยกฉันกับยัยหน้าลิงเมื่อกี้ แล้วเจ้าตัวหันมาว้ากใส่พวกฉันบ้าง ฮึ่ม ท่าทางวางก้ามชะมัด หล่อนักหรือไง เอ้ย ไม่ใช่ ใหญ่นักหรือไงย่ะ น่ารักชะมัด เอ้ยไม่ใช่ น่าหมั่นไส้ชะมัด เอ่อ… พอดีฉันเป็นพวกแพ้ผู้ชายหน้าตาดีน่ะนะ *()* (เธอคือนางเอกนะยะ -*-) พอพูดจบ นายโคตรหล่อนี่ก็เดินกร่างๆออกไป พลางส่งสายตาน่าเกรงขามใส่ด้วย ตกลงนายนี่เป็นใครกันเนี๋ย

                “นี่ๆ ขอโทษนะที่ทำให้เธอเดือดร้อน” เสียงของยัยแว่นดูรู้สึกผิดสุดๆ พูดกับฉัน หายเงียบเชียว ไอเราก็นึกว่าหนีไปแล้วซะอีก

                “อ๋อ ไม่เป็นรัยๆ อย่าคิดมากน่า” ฉันตอบแบบไม่ใส่ใจนัก พลางหันไปดูบอร์ดที่ประกาศรายชื่อและห้องของนักเรียนใหม่

                นี่ไง เจอแล้ว อยู่ห้อง 5

                “เอ่อ เธออยู่ห้องไหนหรอ” ยัยแว่นถามฉัน

                “ห้อง 5 อ่ะ แล้วเธอล่ะอยู่ห้องไหน”

                “เอ๋ ห้อง 5 เหมือนกันเลยล่ะ”

                “ดีจังเลยนะ อยู่ห้องเดียวกันด้วย งั้นเรารีบไปกันเถอะ”

                หลังที่ฉันได้ซักไซ้ประวัติของยัยแว่นเสร็จ ก็ได้ความมาว่า ยัยนี่ชื่อทอฟฟี่ เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน แถมยังเป็นคนขี้อายสุดๆ เฉิ่มมากๆ ยัยนั้นบอกว่าดีใจ้ ดีใจที่มีเพื่อนซะที ท่าทางจะหนักนะเนี๋ย

                เราสองคนเดินมาถึงห้องที่มีป้ายแขวนว่า ม.4/5 แล้วก็แทบช็อก อะ อะไรกันเนี๋ย =0=

                “เฮ้! พวกนายหยุดน้า !” เสียงของยัยผู้หญิงซอยผมปะบ่า ท่าทางยังกะผู้ชาย

                “เฮ้! มาเล่นกัน มาเล่นกันน้า!” อันนี้เสียงผู้ชาย ท่าทางปัญญาอ่อนสุดๆ

                “ไอพวกบ้า! หนวกหูโว้ย!” เอ่อ อันนี้เสียงผู้ชายหน้าตายังกับโจร ท่าทางน่ากลัวอ่ะเจรง *-*

                “เฮ้! เห้ย! โฮ! ฮิ้ว!” และอีกมากมาย นี่มันอะไรกันเนี๋ย! ห้องเรียนแสนสงบที่ฉันใฝ่ฝัน ไม่ ไม่จริ้ง! =0=

                “นี่! เธอน่ะ เด็กใหม่เหรอ เฮ้ๆ เธออยู่ห้องนี้หรือเปล่า เฮ้! เธอน่ะ อย่าพึ่งเดินหนีสิ” ฉันพยายามเดินหนีอย่างเร็วที่สุด แต่แล้ว อีตาปัญญาอ่อนนั้นก็วิ่งมาคว้าคอเสื้อฉันอย่าเร็ว แล้วคนทั้งห้องก็หันมามองฉันกันพรึ่บ! เอ่อ โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต~

                “เอ่อ ฉันคิดว่าฉัน แค่เดินผ่านมาเฉยๆน่ะนะ ^^” ฉันพยายามฉีกยิ้มอย่างสุดชีวิต ไม่เอาเด็ดขาดอ่ะ ฉันจะไปขอย้ายห้องเดี๋ยวนี้แหละ มันวุ่นวายเกินไปแล้ว

                “เห้ยไม่จริงหรอก เดี๋ยวนะๆ เธอชื่อ เอ่อ จันทร์จิรา นี่พวกนาย ดูใบรายชื่อดิ๊ มีไหม จันทร์จิราๆ” แหง่ง! นายนี่มันจับฉันแน่นเลยอ้ะ แถมแอบดูชื่อที่ปักอยู่ที่หน้าอกด้วย ตายแน่ๆ TT “มีว่ะ จันทร์จิรา อัครวิสาร เลขที่ 15 รหัส 15860 ลากเข้ามาได้เลยเพื่อน” ไม่นานนักไอพวกแก็งปัญญาอ่อนทั้งหลายแหล่ก็ตะโกนตอบกลับมา เอ่อ ฉันได้ยินเสียงกระดิ่งจากนรกแล้วล่ะ ฉันมองหายัยทอฟฟี่ ตัวช่วยสุดท้ายของฉัน แต่แล้ว

                “เฮ้บราวน์ รีบเข้ามาสิ ที่นี้มีเกมกด อมยิ้ม ขนมเพียบเลยล่ะ ^^” แหม ยัยแว่นนี่ นั่งสบายอยู่ในห้องไปซะแล้ว เหอะๆ

                “ไปกันเถอะสาวน้อย อย่าให้เพื่อนใหม่รอนานสิ ^^” 

                “ม่ายยยยยย คืนวันอันแสนสงบของฉ้านนนน” แล้วอีตานั้นก็ลากฉันเข้าห้อง พร้อมปิดประตูดังปัง! เอ่อ… ฟังดูสยิวแปลกๆเนอะ -0-