คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : SF.Reborn Halloween
SF.Reborn Special Halloween
Pairing :: 2784 8059 6918
Rate :: เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดี แต่ขอเตือนว่าอาจเสื่อมและรั่ว
Scream House!!!
กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้...
ณ บ้านร้างแถบชานเมือง ที่ได้รับสมญาว่า”Scream House”
ทำไมน่ะหรือ เพราะว่าทุกๆคืน ในเวลา23นาฬิกา 59 นาที 59 วินาที ผู้คนแถวนั้นจะได้ยินเสียงอันแสนน่าสะพรึงกลัวหลุดออกมาจากบ้านหลังนั้น และเสียงนั้นจะหยุดเมื่อเข็มนาฬิกาบอกเวลา24นาฬิกา 24นาที 24วินาที ทำไมมันจึงหยุด? เสียงนั่นเป็นแค่การข่มขวัญหรือ? ไม่ใช่หรอก ที่หยุดไป เพราะไม่ได้ถึงเวลาแห่งการโลดแล่นรื่นเริงไปกับมนุษย์ยังไงล่ะ!
ถ้าจะถามว่า เมื่อไรมันจึงจะโลดแล่นรื่นเริง คำตอบคงไม่พ้นคืนวันที่31ตุลาคมของทุกปีที่คนทั่วโลกหยิบยกขึ้นมาเป็นวันฮาโลวีนนั่นเอง...
“เอาล่ะ มีใครมีคำถามอะไรไหม”เสียงใสเจื้อยแจ้วของอัลโกบาเลโน่จุกนมสีเหลือง รีบอร์นเจ้าเก่า ซึ่งกำลังยืนเอาไฟฉายส่องหน้าตัวเองให้คล้ายผี
“ฉันมี!”แขนเล็กไม่สมเมะในฟิคนี้ของสึนะโยชิผู้กล้าหาญยกขึ้น”ทำไมนายถึงเรียกพวกเราออกมานั่งฟังเรื่องผีกลางแจ้งแบบนี้เนี่ย=[]=!!!”
“คือนี้วันฮาโลวีนไงน้อง~”
“ไม่ต้องมานุ้งมาน้อง! แล้วทำไม!! ถึงเรียกมาแค่หกคนล่ะฟะ!”บอสแห่งวองโกเล่พูดพร้อมกวาดสายตาไปยังอีกห้าคนที่นั่งบนเสื่อจันทบูร(เอามาจากไหนฟะนั่น)ดื่มชาอู่หลงกันถ้วนหน้า
“กระผมว่าจิบชาท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ก็ดีนะครับท่านซาวาดะ”เสียงสดใสและวาจานอบน้อมแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากบาจิล ผู้ดูแลนอกแก๊งสุดแสนจะน่ารัก(ในสายตาสึนะ)
อา บาจิลคุงเป็นคนพูด ซือให้อภัยไม่ว้ากT/////T<<<สึนะ
“เรื่องนี้ลี้ลับสุดยอดเลยครับรุ่นที่สิบ!!!”สรรพนามเรียกชื่อเขาแบบนี้ก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากมือขวาผู้ซื่อสัตย์อย่าง โกคุเดระ ฮายาโตะ
ลี้ลับจนน่ากลับบ้านTTOTT<<<สึนะ
“ฮ่ะๆๆๆ สนุกมากเลย”และนี่ ก็คือยามาโมโตะทาเคชิ เจ้าพ่อแห่งวิทธยายุทธความเนียน ยืนยันโดยสำนักก๊ก ไม่เชื่อถามเลย
สนุกบ้านแกสิTTOTT<<<สึนะ
“พวกสัตว์กินพืชชอบสุมหัว...”มีคนเดียวในโลกที่ชอบพูดแบบนี้ คุณท่านฮิบาริ เคียวยะที่กำลังนั่งจิบชาเงียบๆแต่ดูเหมือนพี่แกก็จะตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ
คุณท่านก็...T.,T ไร้คำบรรยาย<<<สึนะ
“คึหึหึหึ เรื่องเล่าอนุบาลไปหน่อยนะครับอัลโกบาเลโน่”และเสียงสุดท้ายที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร ด้วยดวงตาต่างสี เสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์และทรงผมที่แปลกตาทำให้พี่ท่านดูเด่นตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอย โรคุโด มุคุโร่นั่นเอง
อนุบาลเรอะ!!!TT[ ]TT!!!!!<<<สึนะ
“อนุบาลไม่อนุบาลเดี๋ยวพวกนายก็รู้”
“หมายความว่ายังไง!=[]=”
“ก็ที่ๆเรานั่งอยู่ คือหน้าบ้านชื่อดัง’Scream House’ไงล่ะเบบี๋J”
ผ่างงง!!!!
ผายมือให้เห็นกันจะๆ ภาพบ้านหลังใหญ่โตแต่กลับเก่าคร่ำครึสยองขวัญ ประกอบกับฟีลมืดมิดสยองสมวันปล่อยผีแล้วโคตรน่ากลัว รีบอร์นเลื่อนไฟฉายเข้าหาหน้าตัวเองอีกครั้ง
“ฉันจะแบ่งพวกนายทั้งหกคนออกเป็นสามทีม แต่ละทีมต้องเข้าไปตามหาแรร์ไอเท็มที่ฉันให้คนเอามาว๋อนไว้เมื่อตอนกลางวัน ทีมไหนออกมาหาฉันได้ก่อนจะตบรางวัลให้อย่างงาม และทีมที่ออกมาทีมสุดท้ายจะถูกขังไว้ในบ้านยันเช้าJ”
“ขอถอนตะ...แอ๊ฟฟฟ=[]=!!!”ยอดชายใจเสาะแห่งปีหงายหลังเงิบลงไปเมื่อถูกบาทาของทารกปีศาจลูบพักตร์เต็มรัก
“ห้ามถอนตัวเฟ้ย เอาล่ะ ขอประกาศรายชื่อทีม ทีมA สึนะกับบาจิล โซนห้องนอน”
“อี๋!!!”สึนะสะดุ้งโหยง แต่เมื่อมือเล็กๆของอีกคนในทีมยื่นมาจับมือเขาแล้วยิ้มหวานก็รู้สึกอุ่นใจและสบายตัวอย่างมาก
“มาพยายามด้วยกันนะครับ ท่านซาวาดะ!”
อา...น่ารักไม่ไหวจะเคลียร์
“ทีมB ยามาโมโตะกับโกคุเดระ โซนห้องนั่งเล่นชั้นล่าง”
“ทำไมผมต้องไปกับไอ้บ้าเบสบอลด้วย!! ผมต้องคุ้มครองรุ่นที่สิบนะ!!!”
“ฮ่าๆๆ เอาน่าๆ”
“หุบปากไปเลยเจ้าปลายิ้ม เฮ้ย!! นั่นแกยิ้มอะไรของแกฟะ=[]=!!!”
ชิ้งง! สบโอกาสเนียน!!!
“สุดท้าย ทีมC มุคุโร่กับฮิบาริ โซนห้องน้ำ”
“-_-+”
“คึหึหึหึ^^”
นิ่งที่สุดในสามทีม...
“23นาฬิกา 59นาที 59วินาที...พร้อมแล้ว ไปได้!!”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
...
...
...
ทีมC ณ ห้องน้ำ
ห้องน้ำของที่นี่เป็นห้องน้ำที่ใหญ่มากจนแทบจะกินพื้นที่1ใน3ของบ้านเลย=_=;; พื้นกระเบื้องลื่นบ้างเหนียวบ้างน่าขยะแขยง เลือดสีแดงเปรอะตามผนังและพื้นชวนหวาดผวา...
แต่ไม่ใช่สำหรับสองคนนี้
“คึหึหึหึ อากาศเย็นผิดปกตินะครับว่ามั้ย?”
“... “
“กลิ่นคาวเลือดแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงสมัยเด็กจัง คุณก็นึกถึงด้วยใช่ไหมล่ะ ตอนที่คุณขย้ำคนจนเลือดสาดน่ะ^^”
“...”
“ถ้าคุณยังไม่พูดอะไรผมจะนึกว่าคุณฮิบาริตัวจริงหายไปแล้วมีผีหลอกวิญญาณหลอนมาเดินอยู่ข้างหน้าจริงๆนะ-_-;;”
“ฉันไม่อยากเสวนากับแก”กรรมการคุมกฏแห่งนามิโมริที่เดินนำหน้าหันมามองอย่างไร้ความเป็นมิตรขณะกวาดสายตามองไปรอบๆอย่างหงุดหงิดนะแต่ไม่แสดงออก ผีซักตัวก็ไม่มีมาให้ขย้ำเล่น แถมยังต้องทนเดินเหม็นหน้าไอ้สับปะรดแซมบ้านี่อีก!
ทางออกเดียวคือต้องหาแรร์ไอเท็มบ้าบอคอแตกนั่นแล้วรีบออกไปให้เร็วที่สุด ว่าแต่ไอ้นั่นมันอยู่ไหนกันล่ะ!!
“คุณฮิบาริ”
“อะไร-*-“
“ผมว่าผมเปลี่ยนใจแล้วล่ะ”
“เรื่องของกะ...!!”คำพูดหยุดกึกเมื่อร่างบางถูกอีกฝ่ายจับเหวี่ยงรวดเดียวไปกระแทกกับผนังดังปั้ก ไม่ทันได้ตั้งตัว มุคุโร่ก็พุ่งเข้ามาประชิดพร้อมใช้มือกดไหล่บางไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่ม เดาได้ไม่ยากเลยว่ามันคิดจะทำอะไร!
“แก...!!”คราวนี้ไม่ใช่แค่คำพูดหยุดชะงัก แต่ถูกกลืนหายลงไปกับริมฝีปากได้รูปที่กดทับลงมาอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาหมายจะคลุกเคล้าความหวานละมุน แต่ทว่า...
!!!
ร่างสูงผงะเมื่อถูกผู้อยู่ใต้อาณัติกัดลิ้นเข้าเต็มรักก่อนจะชักทอนฟาขึ้นมาป้องกันตัว มือใหญ่ยกขึ้นมาเช็ดเลือดที่มุมปากที่แม้ว่าเลือดจะออกลิ้นจะเจ็บก็ยังยิ้มเจ้าเล่ห์
“โอ๊ะโอ ขอประทานโทษที่ผมลืมไปว่าคุณชอบSM...”
“อยากตายหรือไง-_-+“
“คึหึหึหึ แทนที่จะฆ่าผมได้คงจะ’เสร็จ’ผมก่อนล่ะมั้ง”
ซ่า จ๊อก~ จ๊อก~
ประโยคสนทนาส่อเรื่องล่อแหลมหยุดชะงักเมื่อเสียงน้ำไหลดังขึ้น ทั้งคู่ค่อยๆหันหน้าไปมองทิศทางที่ได้ยินเสียงซึ่งเป็นอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ แต่สิ่งที่เอ่อออกมาไม่ใช่น้ำ แต่มันคือเลือด!!!
“น้ำแดงหรือครับ?”
“แกมีสองตาสองสีมองยังไงเลือดถึงกลายเป็นน้ำแดงวะ-_-+”
“ผมเล่นมุข ว่าแต่ อะไรน่ะครับ”มุคุโร่ชี้ไปยังสิ่งแปลกปลอมกลมๆดำๆหลายอันที่ลอยตุ๊บป่องอยู่กลางอ่างเลือด ฮิบาริเพ่งสายตามองก่อนจะตอบเสียงเรียบ
“หัวคน-_-“
...สมเป็นซาตานสุดโหด เห็นหัวคนลอยตุ๊บป่องยังทำหน้านิ่งได้ เยี่ยม
“อ้อ นึกว่าอะไร”
...นี่ก็อีกคน ใครหน้าไหนเห็นหัวลอยแล้วยิ้มบ้างฮะ
“คึหึหึหึ ในเมื่อไม่มีอะไร เราก็มาต่อกันเถอะครับ”นายสับปะรดหัวเราะเบาๆก่อนจะค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกครั้ง แต่กลับถูกขัดด้วยอาวุธประจำตัวของอีกฝ่าย
“ฉันลงมือฆ่าแกต่อแน่ ไม่ต้องเตือน-_-++”
“คุณนี่...ปากไม่ตรงกับใจจังเลยนะครับ”
“ปากกับใจฉันบอกว่าแกต้องตาย-_-++”
“หึหึหึ ตายทั้งคู่นั่นแหละ”
“แกตายคนเดียว ไอ้สับปะรด-_-++”
“ผมไม่ได้พูดนะ-_-;”
“แล้วใคร...”นัยน์ตาทั้งสองคู่ตวัดมองความเป็นไปพร้อมกันอีกครั้ง และคราวนี้น่าช็อคกว่าเดิม!!!
ผู้หญิงที่มีผมสีดำสนิทปิดหน้าไม่ค่อยจะมิดทำให้เห็นหนังหน้าที่มีแต่น้ำหนองและแผลเป็น เลือดท่วมตัวราวกับเพิ่งขึ้นมาจากอ่างเลือดยังไงยังงั้น ยืนยื่นหน้ามาหาพวกเขาในระยะประชิด ในมือถือมีดด้ามใหญ่ตั้งท่าจะกระซวกเต็มที่
แต่ผฏิกิริยาของผู้พบเห็นนั้น ผิดคาด...
“คึหึหึหึ นึกว่าอะไร อย่ามาขัดตอนที่ผมกำลังจะทำอะไรสนุกๆได้ไหมครับ?”
“ไปตายซะ-_-+”
ผีถูกเมินรับวันฮาโลวีนค่ะท่านผู้ชม!! เหล่าผู้ถูกหลอกทั้งสองหันไปฆ่าๆปล้ำๆตามประสาคู่รักSMต่อไป(ไม่ใช่แล้ว)
แต่ผีที่ถูกมนุษย์เมิน มันเสียศักดิ์ศรีนะโว้ยยยย!!!
“พวกแก...คิดเมินนนน ฉันรึ...หึหึหึ เดี๋ยวพวกแกจะไม่ตายดะ...กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!”
เปรี้ยง!!! ฉึก!!! ตู้ม!!!
ผีประจำห้องน้ำกรีดร้องโหยหวนลั่นเมื่อถูกทอนฟาฟาดกระเด็น แต่กรรมยังไม่หมด เมื่อสามง่ามอาวุธประจำตัวของมุคุโร่พุ่งเข้ามาเสียบทะลุร่างแล้วเหวี่ยงตกอ่างเลือดไปอย่างไม่ใยดี และทันทีที่น้ำเลือดนั้นพุ่งขึ้นมาเป็นที่ประจักษ์สายตา เจ้าของนัยน์ตาต่างสีก็คลี่ยิ้ม
“เจอแรร์ไอเท็มแล้ว~”
“นั่นน่ะนะ ตลก-_-;”
“ผมก็ว่ามันน่าขัน คึหึหึหึ แต่ทีนี้ ถ้าเราออกเป็นคู่แรก ผมขออัลโกบาเลโน่ตบรางวัลเป็นห้องสวีตที่แพงที่สุดในโลกเลยดีไหม^^”
“อยากลงไปนอนในบ่อเลือดมั้ย-*-/////”
“คึหึหึหึ ไม่ล่ะครับ งั้นผมขอต่ออีกหน่อยแล้วค่อยออกไปละกัน~”
ฉับ!!!
...
...
...
ทีมB ณ โซนห้องรับแขก
อยากจะถามว่านี่มันโซนห้องรับแขกหรือซากลาสเวกัส=_=;; กว้างก็กว้าง แถมมีเครื่องประกอบการพนันและอภิมหาอลังการอบายมุขเพียบ! ทั้งสล็อตแมชชีน โต๊ะแบล็คแจ็ค ตู้เหล้า ตู้เกมต่างๆนานา บลาๆๆๆ ให้เดาว่าไอ้เจ้าของบ้านมันต้องอกแตกตายคาผับเก่าๆนี่แน่นอน-_-;;
“ชิ!! ไอ้โลมาหน้าอ่อนนั่นจะปกป้องรุ่นที่สิบได้เร้ออ!!”
“ใจเย็นน่าโกคุเดระ ฉันว่าห่วงบาจิลดีกว่า สึนะเขาเก่งแล้ว ฮ่าๆๆ^^”
“ยังมีหน้ามาพูดอีกไอ้บ้าเบสบอล ถ้าไม่ต้องมาติดแหง่กอยู่กับแกฉันไปช่วยรุ่นที่สิบแล้วว๊อย!!”
“ฉันว่าเราควรหาแรร์ไอเท็มของเจ้าหนูให้เจอก่อนนะ^^”
“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะโว้ยยย!!!”นัยน์ตาสีมรกตมองเพื่อนผู้ร่วมทางอย่างไม่พอใจก่อนจะกวาดมองรอบๆแล้วบ่น”มองทางไหนก็มีแค่บ่อนๆๆๆ!!!”
“มีสตรีทไฟเตอร์ด้วยนะ”
“ใช่เวลามอง=[]=!!?!!”โกคุเดระหันไปว้าก ร่างบางเดินผละไปดูตามซอกตู้ต่างๆ ไม่วายบ่นถึงเรื่องฝุ่นหนา5เซนติเมตร-_-;; ยามาโมโตะมองพ่อหนุ่มเลือดร้อนแต่น่ารัก(ในสายตาเขา)ยิ้มๆ แต่ในหัวนั้นหนากำลังคิดถึงแผนการลวนลามวาบหวิวในบ้านผีสิงรับฮาโลวีน!!(ช่างเป็นคนที่...)
แผนที่1 เมื่อผีโผล่ออกมา เราต้องไปขจัด!!
[ผลในใจ]
แฮ่ซ์ซ์!!!!!
“อ๊ากกก อย่าเข้ามานะโว้ยยย!!”
“ออกไปซะ!!!”
ไปก็ได้ แฮ่ซ์ซ์!!!
“ฮือ ฉันกลัวจังเลยยามาโมโตะ...”
“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ทั้งคน^^”กอดปลอบประโลม แอร๊ย!!
[สิ่งที่เกิดขึ้นจริง]
ไม่มีผีโผล่มาซักตัว...
แป่ว!!
งั้นหลอกเอาก็ได้วุ้น เผื่อฟลุคกลัวมากวิ่งมาซบอกเรา ฮุๆ-..-
“โกคุเดระ!!!”
“อะไรฟะ”
“ตรงนั้น!! มีผู้หญิงหน้าโชกเลือดO_O!!?!!”ยามาโมโตะว่าพลางชี้โบ๊ชี้เบ๊ พอโกคุเดระได้ยินเท่านั้นแหละ ก็รีบหันขวับไปทางนั้นทันที!! และ...ควักไดนาไมต์ขึ้นมา!!!
“นั่นมันทางขึ้นไปหารุ่นที่สิบ!! แกคิดจะทำอะไรรุ่นที่สิบฟะ ดับไปซะ!!!!!”
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!
บันไดกลายเป็นซากไปแล้วครับท่าน-_-;
เปลี่ยนแผนใหม่ๆ!!
แผนที่2 แสร้งทำเป็นกลัวให้เธอมาช่วย
[ผลในใจ]
“โกคุเดระ ฉันกลัวอ่าT^T~”
“มาเดินใกล้ฉันนี่มา”
“คร้าบ>w<~”
แล้วก็ได้โอกาสกระแซะ แตะตัว ถูไถ และก็...เหอๆ=.,=
[สิ่งที่เกิดขึ้นจริง]
“โกคุเดระ ฉันกลัวอ่าT^T~”นายจอมเนียนเดินเข้าไปใกล้ร่างบางแล้วใช่นิ้วจิ้มไหล่จึ้กๆ ทำหน้าตาน่าสงสารเหมือนหมา แต่ปฏิกิริยาที่ได้กลับมานั้นช่าง...
“กลัวก็ไปนอนตายแถวๆพื้นไป๊ เกะกะ”
...ช่างไร้ความมีน้ำใจสุดติ่ง
“แต่ฉันกลัวจริงๆน้าT^T”
“เอาดาบแทงตัวเองไปเลยไป๊=_=”
“ไม่ได้เอาดาบมา”
“Bastard!!!!”
นอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว ยังโดนด่าอีก แงTTOTT
เอาวะ คงต้องงัดแผนสุดท้ายมาใช้แล้ว!!!
แผนสุดท้าย จั่งซี่ต้องใช้กำลัง!!!
ไม่ต้องมีภาพในหัว เพราะแผนนี้มั่นใจ8059%ว่าสำเร็จแน่นอน!!!
“โกคุเดระ!!”
“อะไรวะ...เฮ้ยO_O!!!”
หมับ!!
ยังไม่ทันที่จะได้ด่ามันที่ขัดจังหวะเวลาหาร่องรอยแรร์ไอเท็ม แขนแกร่งก็กระชากตัวเขาเข้าสู้อ้อมอก ใบหน้าของอีกฝ่ายยื่นเข้ามากระซิบข้างหูเบาๆทำให้คนฟังหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ
“เดินแบบนั้น ฉันเป็นห่วงนะ”
“ก แกจะมาห่วงอะไรฉันวะเจ้าบ้า...”
“เดี๋ยวผีมันมา”
“มันจะมาได้ไงวะ...เฮ้ยO[ ]o!!!!!! น นั่น!!!”โกคุเดระตะโกนลั่นพลางใช้มือชี้ไปข้างหลังร่างสูง ยามาโมโตะหันไปมองก็พบสิ่งที่เขาอยากให้มันออกตั้งแต่แผนแรกแต่มันดันไม่ออก
ผีหนุ่มในชุดบาร์เทนเดอร์ที่เหลือเนื้อหนังเพียงครึ่งหน้า หรือพูดให้ถูกคือมันเป็นโครงกระดูกนั่นเอง!!
ยิ่งมองมันเดินแบกโต๊ะมาทำท่าจะฟาดยิ่งขัดใจเนียน-*-+
“รอแป๊บนะ”ร่างสูงพูดกับคนในอ้อมกอดเบาๆแล้วหยิบไม้เบสบอลเก่าๆที่ร่วงอยู่แถวนั้นมาจับไว้มั่น ก่อนจะ...
ควับ!!! เปรี้ยง!!!! ฟิ้วววววว!!!!~
โฮมรันนนน!!!!~
ผีหัวกะโหลกถูกตีลูกโฮมรันทะลุหลังคาบ้านออกไปกลายเป็นดวงดาราบนฟากฟ้าไปแล้ว อาเมน...
“เฮ้ยO_O!! ยามาโมโตะ!!”
“ฮ่าๆๆ อะไรเหรอ...แอ๊ฟ!!!”
หากท่านเป็นโกคุเดระ ท่านจะเห็นบางสิ่งบางอย่างลอยกลับมาจากฟากฟ้าแล้วพุ่งเข้าตั๊นหน้านายจอมเนียนเต็มๆจนกระเด็นไปนอนอยู่กลางกองเหล้าโดยมี’ไอ้นั่น’นอนแอ้งแม้งอยู่ข้างๆ
“นี่มัน....บ้าน่าO_O!!!!”
...
...
...
ทีมA ณ ห้องนอน
“ขยับอีกนิดครับท่านซาวาดะ อีกนิด”
“อืมม!!”
“ใกล้ถึงแล้วครับ ใกล้ถึงแล้ว...”
“ถ ถึงหรือยัง”
“ถ ถึงแล้ว...ถึงแล้ว...”
“อา~”
รู้นะว่ากำลังคิดอะไรอยู่ มันไม่ใช่อย่างที่คิดหรอก เฉลยดีกว่า!!
“ไม่มีอีกแล้ว...”เสียงหงอยของโลมาน้อยดังขึ้นเมื่อสำรวจหลังตู้เสื้อผ้าเป็นตู้ที่สี่แล้วไม่เจอแรร์ไอเท็มที่ว่าเลย ใช่แล้วค่ะ เสียงเมื่อครูคือโลมาน้อยนั้นหนาใช้ไหล่ของผู้ร่วมเทียบเป็นที่เหยียบปีนขึ้นมาดูบนตู้เสื้อผ้าที่สูงซะยิ่งกว่าอะไร ห้องนอนของบ้านนี้กว้างใหญ่เสียยิ่งกว่าสนามฟุตบอล แบ่งเป็นโซนๆ รับแขกขั้นต้น เปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งที่กล่าวมานั้นสำรวจกันมาหมดแล้ว เหลือเพียงแต่โซนที่นอนจริงๆเท่านั้น
บาจิลเดินนำหน้าสึนะที่กลัวจนตัวสั่นหงั่กๆ(นั่นคนแก่แล้ว= =)เข้าไปในโซนห้องนอนที่มีเตียงขนาดคิงไซส์เก่ากค้กแถมมีเลือดเปรอะดุจประจำเดือนเป็นหย่อมๆ โต๊ะเครื่องแป้งที่มีกระจกแตกๆก็ดี รูปถ่ายรวมครอบครัวหลอนๆนั่นก็ดี ล้วนแต่น่ากลัวสำหรับสึนะทั้งหมดTT[]TT
...รอบนี้แกเป็นเมะนะทูน่า
“ไอ้แรร์ไอเท็มที่ว่ามันอยู่ไหนเนี่ยT^T”อยากกลับไวๆ ถ้าที่มาด้วยไม่ใช่บาจิลป่านนี้เผ่นแนบออกไปแล้ว
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ”บาจิลตอบพร้อมเดินไปหาบนโต๊ะเครื่องแป้ง ทันทีที่นัยน์ตาสีฟ้าสวยสบเข้าจับกระจกแตก ภาพผู้หญิงผิวขาวซีดก็โผล่ขึ้นมาแสยะยิ้มแล้วพุ่งเข้าหาตัวเขาทันที!!!
!!!
“บาจิลคุง! เกิดอะไรขึ้นน่ะ”สึนะรีบวิ่งมาดูใกล้ๆเมื่อสังเกตว่าโลมาน้อยนั้นยืนนิ่งจนเกินไป แต่แล้วก็คลายความกังวลลงเมื่อใบหน้าหวานเงยขึ้นแล้วหันมาสบตากับเขา...อย่างหวานเยิ้ม
“หึ...”ริมฝีปากเล็กอิ่มกระตุกยิ้ม นิ้วเรียวสัมผัสใบหน้าของร่างสูงเบาก่อนจะโน้มคออีกฝ่ายลงมาประกบปากอย่างแนบแน่น!!
“!!!”
นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างอย่างตกใจสุดขีด บาจิลถอนจูบออกราวกับว่าเลิกรา แต่ไม่ใช่ นิ้วเรียวนั้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองออกหมดแล้วเขวี้ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เผยให้เห็นผิวขาวเนียนน่าทะนุถนอมจนกำเดาสึนะแทบกระฉูด ร่างเล็กบอบบางเดินถอยหลังไปทิ้งตัวนอนบนเตียง ริมฝีปากสีแดงสดน่าจูบกระตุกยิ้มยั่วพร้อมกระดิกนิ้วเป็นเชิงเชิญชวน แถมจังมีคำพูดชวนเสียวเอ่ยออกมาเบาๆ
“C’mon baby...I need you so much.”
พรูด!!!
บร๊ะเจ้าศาสดาอาเบะ นี่ลูกฝันไปหรือเปล่า=[]=///////!!!!!!
เหมือนมีอะไรชักนำ ร่างสูงย่างเข้าหาคนบนเตียงช้าๆจนในที่สุดก็กลายเป็นขึ้นคร่อมไปโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้น มือนุ่มนิ่มก็ยกขึ้นมาโอบรอบคอเขาแล้วโน้มลงไปจูบอย่างดูดดื่ม ก่อนจะผละมือออกแล้วไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาออกทีละเม็ดๆจนครบทุกเม็ดแล้วเขวี้ยงไปเฉกเช่นกับเสื้อของตัวเอง เสียงหวานที่ดูออดอ้อนเอ่ยขึ้นอีกครา
“I’m yours~”
อ๊ากกกก ทนไม่ไหวแล้วววว!!!
ในที่สุด ตบะของบอสแห่งวองโกเล่ก็แตกดังโพละ!! ใบหน้าหล่อโน้มลงไปจูบริมฝีปากแดงสดดั่งกลีบกุหลาบอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นที่ซอกคอขาว ขบเม้มเบาๆเป็นรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของจนพอใจจึงเลื่อนต่ำลงไปโลมเลียยอดอกสีหวานอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ และทันทีที่มือนั้นตั้งท่าจะปลดกางเกง เสียงขัดจากร่างด้านไต้ก็ดังขึ้นพร้อมลูกถีบที่ยันเต้มสตรีม!!!
เปรี้ยงงง!!!
“จะทำอะไรน่ะครับท่านซาวาดะ!!!...ทำไมกระผมถึงมาอยู่ในสภาพนี้ได้เนี่ย(O_O )( O_O)///////”บาจิลพูดเสียงลนลานก่อนจะหันมามองหน้าสึนะ ดวงตากลมโตปริ่มน้ำตา”หรือว่า...ท่านซาวาดะคิดจะ...”
“ด เดี๋ยว สต๊อปปุ!! ก ก็เมื่อกี้บาจิลคุง=[]=...”
“เมื่อกี้กระผม...ทำอะไรไม่ดีไม่งามหรือครับO_O!”
“อ เอ่อ...(-/////-)(_////_)(-/////-)”
“ก ก็...ตอนกระผมเดินไปตรงกระจกนั่น...จำได้ว่า...เห็นผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหา แล้วก็ตื่นมาเจอแบบนี้เลย...O_O”
คำให้การของบาจิลทำให้สึนะขนลุกซู่ อ อะไรมาแตะหลังวะ ไม่ได้ใส่เสื้อมันเย็นนะเว้ย>////< เดี๋ยว...อะ...ไร...แตะ...หลัง...O_O....O[ ]O!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
ผ ผี อี๋ อี๋ อี๋!!!!!!~
ผีหน้าซีดตัวขาวหนองปูดใส้ไหลยืนอยู่ข้างหลังหนูTT{}TT!!!~!!!!!!!!
“หิหิหิหิ โง่จังหนอออ โง่จังงง”
ย อย่า อย่าหมุนคอ น่ากลั๊วววววTT[]TT!!!!
ขณะนี้สึนะย้ายขึ้นไปกอดคอบาจิลแล้วค่ะ แมนมาก!!!
“โง่แบบนี้ ฆ่าทิ้งดีกว่าน้าาาา ฆ่าทิ้งดีกว่าน้าาาา”
อย่าน้าาาาาา อย่าน้าาาาาาTT[ ]TT(พูดซ้ำเลียนแบบ)
“ฆ่าใครก่อนดี เอาพ่อหน่มตาฟ้า หิหิหิหิ หิหิหิหิ”
ผึง!!!!
เหมือนเส้นประสาทในตัวทูน่าแตกเมื่อผีสุดสยองจนตรงหน้าตัดสินใจเลือกอีกคนที่ไม่ใช่เขา...
อภัยให้ไม้ได้!!!! ทูน่าพาวเวอร์!!!!!!~ แอร๊ยยย!! ไม่ใช่!!!
แบบนี้มันต้องเจอ!!!
อึ๊ก!
กะอีแค่ผี มันล่อดับเครื่องขนเลยค่ะท่านO_O!!!!
เอ็กซ์เบิร์นเนอร์!!!! มอดไหม้ไปซะ!!!!!!!
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!
สำเร็จ!! ตายไปซะ!!!!(ได้ข่าวว่ามันเคยตายแล้วนะทูน่า...)
กำจัดผีได้แล้ว เตเทว่าเคราะห์กรรมมันยังไม่หมดค่ะ!!!
“ท ท่านซาวาดะ!”
“ไม่ต้องกลัวนะบาจิล ฉันกำจัดมันไปแล้ว”
“เปล่าครับ คือ...”
“อะไร เฮ้ย!!!O_O!!!”
“บ้านมันกำลังจะถล่ม!!!!!!”
เสียงตะโกนลั่นของบาจิลดังก้องทำให้คนที่อยู่ตามที่ต่างๆได้รับสารไปด้วย และนี่คือพินัยกรรม(?)ของแต่ละคนก่อนที่จะถึงเวลา...
“คึหึหึหึ วองโกเล่พาเราซวยนะครับเนี่ย”มุคุโร่
“หุบปากของแกแล้วลุกออกไปซะ-_-+”ฮิบาริ
“ฮ่าๆๆๆ สึนะเล่นแรงเป็นบ้าเลยแฮะ^^;;”ยามาโมโตะ
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบบบ!!!!”โกคุเดระ
“ท่านซาวาดะ เรารีบหนีออกไป...=[]=!!!!”บาจิล
“บร๊ะเจ้าาาาTT[ ]TT!!!!”
และสุดท้าย ผู้ที่แลดูมีความสุขที่สุดในรอบนี้ซึ่งกำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจเฉิบ...
“ดีจ้า! สำหรับคนอยากรู้ แรร์ไอเท็มที่ว่าคือลูกอมฮาร์ทบีทใส่โหลรูปฟักทองสามโหลที่เป็นของแถมตอนซื้อกาแฟเท่านั้นแหละ คืนฮาโลวีนยังอีกยาวนานนะเด็กน้อยทั้งหลายJ”
ครึ่กกกก โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!
Trick or Treat!!!!!!!!
.....................................................................................................................................................
TALKJ
ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมที่หนึ่งปีมีครั้งค่ะ>O< รู้ว่าอยากกระทืบซู งั้นก็...
บ๊ายบี!!!!!!!~//ควบไอ้ทุยหนีไปในบัดดล
Trick or Treat!!!!!!!!!
ความคิดเห็น