BJ FEVER 2012 <3 HAPPY! DADDY! MAMY!

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

!!!!!BJ FEVER 2012!!!!!

...จากปีแรก...

รักใสๆ ยังไม่ค่อยลงรอย

...สู่ปีที่สอง...

 รักร้อนๆ ของคนอินเลิฟ

...และบรรจบลงปีที่สาม...

รักวุ่นๆ ชุลมุน กรุ่นกลิ่นแฟมิลี่

FOLLOW! BJสุดแหล่ม ของพี่แอ้ สุดสวย!!

 

สนับเสนา(?)ธีมน่ารักๆ โดย

 

ALL STORIES

I HOPE YOU LOVE THEM!!

จุดพลุ ปุ้งงงงงงง!!!!!

สุขสันต์วันเกิดพี่แอ้สุดที่รัก สุดที่เลิฟ สุดสวาทขาดใจ สุดขอบฟ้า สุดปฐพี สุด สุด สุด//ครูอังคณามาลากไปตี

ปีนี้ก็เข้าสู่ปีที่สามแล้ว เร็วมากกกกก!!!

รู้สึกเมือนเราได้กระทบไหล่กันไปเมื่อไม่กี่วันมานี้เองเนอะ เจ้าชาเยนอะ เจมี่เนอะ!

ฮ่าๆ ไม่พูดมากละกันค่ะ(เพราะจบเรื่องก็โฟ่วต่ออีก เย้//โดนยัน) เอาเป็นว่า ขอให้สนุกสนานบานเบิดระเหิดหัวใจ(เง๊อะ???) กับบีเจฟีเวอร์ปีสาม เวอร์ชั่นรั่วมั่วซั่วโพดๆค่าาาาาาาาาาาาา!!!!!!

//วิ่งหนีเข้าบังเกอร์

*อนึ่ง ลงไว้ล่วงหน้า เพราะพรุ่งนี้หนูไม่อยู่ค่ะ แง!*

***ขอให้สนุก ไร้ทุกข์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะนะก๊ะ จุ๊บุ>3<***

++ ++
 

เนื้อเรื่อง

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!”

เสียงกรีดร้องเหมือนเขียดถูกเชือดดังลั่นปราสาทวาเรียจนสิงสาราสัตว์ทุกตัวสะดุ้งพร้อมกัน  และทุกสายตาต่างกราดมองไปยังส่วนที่เป็นห้องรับแขกอันมีสมาชิกหัวหน้าวาเรียทุกคนอยู่ครบ

แน่นอน ทุกคน ณ ที่นั้น อยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันเลยทีเดียว!!!

คุณบอสแซนซัส...กาวที่ตูดเสื่อมกะทันหัน กลิ้งตกเก้าอี้

เมียบอส เอ๊ย ผู้การฉลามบุก...ทำดาบบาดตาปลาที่นิ้วโป้งซ้าย

เจ๊ลุซสุดสวย...ถึงขนาดลืมว่าตัวเองเป็นตุ๊ดไปชั่วขณะ

แสงระวี...มันก็คือแสงระวีที่ไร้ตัวตนเหมือนเดิม

เจ้ากบฟราน...ยกกล้องขึ้นมาถ่ายวิดีโอ

คำถาม ถ่ายทำเพื่อ?

คำตอบ...ก็ถ่ายเจ้าชายเบลเฟกอลผู้เป็นเจ้าของเสียงกรี๊ดเปิดเรื่องน่ะสิ!!!!

ภาพตรงหน้าเป็นอะไรที่อนาถสะใจโจ๋มาก เจ้าชายเบลเฟกอลผู้แสนจะโรคจิตทำหน้าเหวอจนตาแทบทะลุออกมานอกไรผมสีทอง อ้าปากกว้างเหมือบคางคกอยากกินแมลงวัน สองมือประสานอยู่ตรงคางอย่างสะดิ้งสุดฤทธิ์ เบื้องหน้ามีจาเมเลีย ภรรเมียสุดที่รักยืนเท้าสะเอวมองอย่างหน่ายๆ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!”

น่าน มันยังกรี๊ดไม่เลิก เจมี่ขอหย่าตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย!!!!

“อะไรกันนักกันหนาเนี่ย! เจมี่แค่บอกว่าเจมี่ท้องแค่เนี้ย!”

“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!”

“นี่!! ถ้ารุ่นพี่ยังไม่หยุดกรี๊ด ณ บัดนี้นะ เจมี่จะ...กรี๊ด!!!!”

“กรี๊ดดดดดดดด!!!! เจ้าชายปั๊มสำเร็จ!!!!  เจ้าชายมีลูก!!!! เจ้าชายเป็นพ่อคนนนน กรี๊ดดดดด!!!!”

เบลไม่สนใจคำขู่ฟ่อของหญิงสาวแต่อย่างใด ฮียังคงยึดมั่นกับการกรี๊ดสุดเสียงพร้อมอุ้มสาวเจ้าตัวลอยแล้วหมุนติ้วๆเป็นลูกข่างอย่างลิงโลด โดยทำเมินเสียงโวยวายของเจมี่โดยสิ้นเชิง กรี๊ดดดด!! ก็คนมันดีใจอ้ะ!! คนไม่ได้เป็นพ่อไม่รู้หรอก!!!!!

“เบลฮ๊า!!! หยุดก่อนฮร่ะ!!!”เจ๊ลุซที่ตั้งสติได้คนแรกรี่เข้าไปแทง เอ๊ย ล็อคข้างหลังชายหนุ่มให้หยุดการกระทำอันอุกอาจ ซึ่งส่งผลให้หญิงสาวผู้ถูกอุ้มเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างรุนแรง”ตอนนี้เจมี่จังท้องอยู่นะฮ๊า!! อย่ารุนแรง...ว๊าย!!! ตาเถร=[]=!!!!!”

วืดด!!!

“อ้วกกกก!!!”

“เหย!!!”

พายุอ้วกเทกระจาดใส่หน้าคุณพ่อมือใหม่เข้าเต็มรักจนเจ้าหนุ่มหยุดชะงัก ยิ้มโรคจิตค้าง มองหน้าภรรยาสุดที่รักที่ทำหน้าแบบสุดจะกลั้นก่อนจะค่อยๆเอาเธอลงมายืนขาติดพื้น และเมื่อได้ดินแดนยืนอย่างมั่นคง เจมี่ก็เปิดประเด็นแว้ดทั้งยังมึนๆ

“รุ่นพี่!!! สำนึกหน่อยสิว่าเจมี่ท้องอยู่!!...อูย...”

“ชิชิชิ ก็เจ้าชายดีใจอ้ะ”

“งั้นต่อยคนดีใจให้หน้าหงายเลยดี...อุ๊บ!!”

เจมี่ชักมือขึ้นปิดปากทำท่าจะโก่งคออ้วกอีกรอบ แต่เนื่องจากเบลกับลุซซูเรียที่อยู่ใกล้สุดทั้งตัวเต็มไปด้วยอ้วก เลยเดือดร้อนท่านบอสแซนซัสของเราที่เพิ่งทำใจรับว่ากาวที่ตูดเสื่อมได้ต้องผุดลุกไปหยิกกะละมังลายดอกชบามารองให้น้องสาวปลดปล่อยอย่างเมาส์มันส์ พร้อมกับที่สคอวโล่ปรี่มาช่วย(ใช้ฝอยขัดหม้อ)ลูบหลังให้ในฐานะพี่สะใภ้รุ่นพี่ที่ดี(ตรงไหนคะหลามมมม!!)

“อ้วกกกก!!!!”

“เว้ย! นี่เธอท้องกี่เดือนเนี่ย”สควอโล่ถามพลางใช้ฝอยขัดหม้อลูบหลังต่อไปอย่างไม่ลดละ

“แฮ่กๆ ไม่รู้อ่ะ เจมี่เพิ่งรู้เมื่อคืน”

เจมี่เบ้หน้า รับทิชชู่จากแซนซัสมาเช็ดปากลวกๆ บอกตรงๆว่าเมื่อคืนตอนที่รู้เธอเองก็แทบกรี๊ดลั่นปราสาท แต่ด้วยความที่มีมารยาทและยางอายอยู่บ้างทำให้อุดปากทัน

ไม่งั้นแทนที่ชาววาเรียจะได้ยินเบลกรี๊ดตอนเช้าแค่คนเดียว คงต้องเจอเจมี่กรี๊ดตอนตีสองด้วยแน่ๆ

“ค่อยยังชั่วแล้วใช่มั้ย?”

เธอพยักหน้ารับพี่ชายทั้งสอง แต่ทันใดที่หันไปเจอเบลนั่งทำหน้าเปื้อนอ้วก อาหารเช้าก็สามัคคีกระแทกคอหอยอย่างไม่ทราบสาเหตุจนต้องหันเข้าหากะละมังเพื่อนยากอีกรอบ!!

“อ้วกกก!!!”

...โก่งคอเสร็จหนึ่งยก ลองหันไปมองหน้าเบลอีกรอบ...

ปริบๆ

“อ้วกกกก!!!!”

...ลองอีกรอบ...

ปริบๆ

“อ้วกกกกกกกก!!!!!”

“มีว่ามีได้ข้อสรุปอย่างนึงแล้วล่ะบอส”

ฟรานที่นั่งเป็นผู้ชมมานานเอ่ยขึ้น เรียกทุกสายตาหันไปมองหนุ่มหมวกกบเป็นตาเดียว

“ไอ้เจมี่มันเริ่มเกิดอาการเหม็นหน้าผัวจนอ้วกกระจุยแล้ว ฉ่าง!!!!”

...

“ทำตามเจ๊นะฮระเจมี่จัง  เอ้า ยืดดดดด”

“ไม่ทำได้มั้ยอ่ะ เจมี่วิงเวียนศีรษะ หน้ามืด ตาลายคล้ายจะเป็นลม”

“ก็เพราะเวียนหัวถึงต้องทำยังไงล่ะฮระ จะได้หาย ครีมโทรนาฟช่วยอะไรไม่ได้หรอก เชื่อเจ๊!!”

แล้วเจ๊เคยท้องหรือไงเล่า!!

            เจมี่บ่นอุบอิบ ชักอยากจะสำรอกโชว์ขึ้นมารำไร ติดแต่ว่ามหกรรมอ้วกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเล่นเอาซะเธอเพลีย เพราะนอกจากอ้วกติดกันแบบคอมโบแล้ว เธอยังถูกอาเฮียกับเมียเฮียลากไปหาหมอ ตรวจพบว่าเธอตั้งท้องได้เดือนกว่า ต่อจากนั้นก็ต้องนั่งฟังหมอแก่ๆพล่ามเกี่ยวกับการดูแลตัวเองพร้อมเช็คตารางนัดตรวจครรภ์  แค่นี้หญิงสาวก็อยากคว้านท้องตายจะแย่ ยังต้องมาทำท่ากายบริหารกับคุณเจ๊ลุซ กระเทยตัวแม่ผู้สถาปนาตนเองเป็นแม่นมไปเสียแล้ว!!?!

“เอ้า ยืด! หนึ่ง! สอง! สาม! หด!! สี่! ห้า! หก! จิ้งจกกางขา! เอ้าอ้า! หุบ! อ้า! หุบ!”

“อ้า...หุบ...อ้า...หุบ...”

“อะไรกันฮ๊าเจมี่จัง! ทำท่าอย่างกับกระเทยขาดผู้ชาย ไม่ได้ฮ่ะไม่ได้ อ้าหุบให้มันแข็งแร๊งหน่อย!”

“อ้า!...หุบ!...”

โอ๊ยย!!! เจมี่เบื่อ! เจมี่เพลีย! เจมี่อยากมีลูกแต่ไม่อยากอุ้มท้อง! ได้ยินมั้ยคนเขียนนนนนน!!!!

            อีกด้านหนึ่งของห้องโถงของเหล่าหัวหน้าระดับสูง ได้มีชายหนุ่มหน้าหล่อผมชี้ไปชี้มานั่งยองๆหลบมุมประตูประหนึ่งตุ๊กแก มองดูภรรยาสุดที่รักทำท่ากายบริหารจิ้งจกอ้า! หุบ! อ้า! หุบ!แล้วอยากเข้าไปช่วยอ้าเสียเหลือเกิน แต่เพราะอาการแพ้ท้องของเจมี่มันทำเจ้าชายอารมณ์ค้าง เอ๊ย อารมณ์เสีย!

‘ฟังมีให้ดีๆนะครับรุ่นพี่ อาการแพ้ท้องของเจมี่น่ะ เค้าเรียกว่าอาการเหม็นผัว’

‘ยังไงอ่ะเจ้ากบ เจ้าชายไม่เก็ท’

‘ฮ่วย รุ่นพี่นี่โง่ได้ไม่หยุดจริงๆ’

‘ชิชิชิ อยากตายเร็วป่ะ’

‘’มิได้ครับ...อาการเหม็นผัวน่ะ พูดง่ายๆคือถ้ารุ่นพี่เข้าใกล้มันไปซักนิด หรือมันเห็นรุ่นพี่เมื่อไหร่...’

“อ้า...หุบ...อ้า...หุบ...อ๊ะ รุ่นพี่เบ...อ้วกกกกก!!!!!”

“กรี๊ด!! เจมี่จัง รอกะละมังเจ๊ก๊อนนนน=[]=!!!!!”

‘อ้วกมันจะเสด็จออกมาเลยล่ะคร้าบ’

แล้วถ้าเป็นอีแบบนี้...ผัวเมียก็ถูกแยกจากกันน่ะเซ่!!!!!

เบลรีบหลบคลาน(ย้ำ...คลาน)หนีไปอย่างรวดเร็วก่อนที่เจมี่จะสำรอกออกมาหมดกระเพาะ เจ้าชายหนุ่มซบหน้าลงกับฝ่ามือ คิ้วขมวดเข้าหากันจนผูกเป็นปม...เหม็นผัวเรอะ ไอ้อาการเฮงซวยชิบเป๋งแบบนี้ทำให้เขากับเจมี่ต้องพรากจากกัน ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้คุย ไม่ได้กอด ไม่ได้จูบ ไม่ได้ดูอิ้งซัมธิงรอง!!!!!!

อยากจะเชือดลูกตัวเองก็ตอนนี้แหละ ไอ้เด็กเปรต ออกมาเมื่อไหร่พ่อจะเป็นสิงโตที่ถีบลูกตกหน้าผา ชิชิชิ!!!

“กำลังคิดแผนชั่วอะไรอยู่ฮับเนี่ย”

เบลเงยหน้ามองเจ้ากบหน้ากวนที่มายืนค้ำหัวเขาด้วยท่าทางน่าตื้บ

“ยุ่งน่าเจ้ากบ เจ้าชายกำลังอารมณ์บ่จอยอยู่นะ”

“อะไรกัน มีแค่จะมาบอกวิธีการแก้อาการเหม็นผัว...น้อยใจ กระซิกๆ”

มันทำท่าทรุดพร้อมสปอร์ตไลท์สาดส่องให้ดูน่าสงสาร แต่เบลก็ไม่ได้สงสารมันเลยแม้แต่น้อย ทว่าสิ่งที่ฟรานพูดทำให้เขาหูผึ่ง กระชากหัวกบนั่นเข้ามากระซิบกระซาบใกล้ๆ

“ทำยังไง บอกมาสิ”

“อ้าว ก็เมื่อกี้เห็นว่าอารมณ์บ่จอย”

“ชิชิชิ ก็นั่นมันเมื้อกี้...บอกมาเร็วๆ!!!”

“คร้าบๆ....มันก็มีอยู่ว่า...”

...

ป๊อก! ป๊อก! ครืดดด!!

“เวลาเด็กร้องไห้ต้องเอาผ้ายัดปาก!!!! เว้ย ร็อคโคตร!!!”

ป๊อก! ป๊อก! ครืดดด!!

“เด็กชอบให้อุ้มแล้วโยน อุ้มแล้วโยน มันสนุกเหรอวะ อยากรู้”

ป๊อก! ป๊อก! ครืดดด!!

“วิธีการป้อนนม...ให้เอานมฟาด เฮ้ย!! เจมี่!!! เธอมีเยอะพอฟาดได้หรือเปล่า!!!”

“ถ้าจะอ่านออกเสียงเพี้ยนวิบัติแบบนั้นก็พอเถอะค่ะรุ่นพี่”

เจมี่ที่นอนแบ็บหมดสภาพอยู่บนเก้าอี้นวมตัวโตถลึงตาใส่รุ่นพี่ผมยาวอย่างอดไม่ได้ สควอโล่ยักคิ้วส่งแบบไม่แคร์แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านคู่มือเลี้ยงเด็กฉบับบัดติซบต่อ  ถัดไปอีกด้านหนึ่งก็มีบอสวาเรียผู้เป็นต้นตอของซาวด์เอฟเฟ็คประดุจหนังมหาลัยสยองขวัญกำลังนั่งตอกค้อนชักเลื่อยเป็นพัลวัน ข้างซ้ายมีคู่มือการสร้างเปลเด็กแบบง่ายๆแต่ไฮโซว์กางอยู่

แค่นี้ยังเทพไม่สมชื่อบอสหน่วยลอบสังหาร หากสังเกตดีๆคุณจะเห็นเขาใช้นิ้วเท้าคีบปากกาหมึกสีบานเย็นขีดฆ่าชื่อในหนังสือคู่มือตั้งชื่อไปเรื่อยๆพลางบ่นชื่อโน้นชื่อนี้สวะ ไม่เอา ไม่รับ....พี่ชายและว่าที่คุณลุงดีเด่นจริงๆ!!

“มาแล้วจ้าเจมี่จัง นมถั่วเหลืองอุ่นๆ”

“ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวรับแก้วนมมาจิบตามคำแนะนำของว่าที่แม่นมสาวสวย(?) ก่อนจะหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆห้องนั่งเล่น”แล้วพวกที่เหลือล่ะคะเจ๊”

“เลวี่ถูกตัดบทน่ะฮร่ะ”

พรืด...อนาถค่ะ ขออาลัยแด่รุ่นพี่หน้าปลาจวด อาเมน

“ส่วนเบลกับฟรานเจ๊เห็นหายหัวกันไปตั้งแต่บ่ายแล้วล่ะ”

“ไปไหนเหรอคะ?”

“เอ ไม่รู้สิ ไปก๊งกันมั้ง”เจ๊ลุซบ่นหน้ามุ่ยยิ่งกว่าคนเป็นเมีย”นี่ก็สี่ทุ่มแล้วน้า หนุ่มๆพวกนี้นี่ไม่ไหวจริงๆ เจมี่จัง! ห้ามให้ลูกเอาเป็นเยี่ยงอย่างเชียวนะ!!”

“อะค่ะ”เหงื่อตก อยากบอกว่าเรื่องนี้เจมี่ก็เสียวไส้เหมือนกันนั่นแหละ”งั้น เจมี่ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”

            เจมี่ลาเหล่ารุ่นพี่และอาเฮียสุดที่รักที่ยังคงขะมักเขม้นกับการสร้างเปลเดินกลับห้อง และทันทีที่เดินทางถึงวิมาน ร่างบางก็รีบถลาเข้าหาที่นอนนุ่มๆที่โหยหา ซุกหน้าลงกับหมอน และเกือบได้เข้าเฝ้าองค์อินทรเทพอยู่แล้ว...

“โอม...นะโมวาสุเทวาาา”

ถ้าไม่เกิดเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นที่หน้าประตู!!!

“โอม...นะโมวาสุเทวาาา”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นจากเตียง มือคว้าปืนพกที่เก็บอยู่ใต้หมอนออกมากันเหนียว พ่วงด้วยพระเครื่องไล่ผีเผื่อว่าจะเป็นบุคคลน่าสงสัยที่ไร้ตัวตนอย่างพวกสัมภเวสี จะได้เอาตัวรอดได้

“ใครน่ะ”

“โอม...นะโมวาสุเทวาาาา”

เสียงปริศนายังคงดังต่อเนื่อง เจมี่ขมวดคิ้ว จะว่าคุ้นกับเสียงนี้ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะจากที่ฟัง มันถูกดัดจนแหลมเหมือนอีสาวกินมะนาว ซ้ำยังออกเสียงสูงต่ำปานเหน่อสุพรรณอีกต่างหาก

เอาไงดีวะเจมี่ เปิด...ไม่เปิด...

แกร๊ก!

เปิดก็ได้วะ- -!!!!!

“โอม....นะ...โม...วา....สุ...เท...ว๊าาาา”

“ว้าย!! รุ่นพี่...เบลO[]O!!!!!”

ร่างสูงในชุดระบำฮาวายไม่อายฟ้าดินยืนกางขาเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยแป้งเย็นตรางูจนขาววอก ในมือถือกะละมังเพนท์ลายหน้าแซนซัสตอนหลับน้ำมูกโป่งไว้รอบๆ ปากก็ท่องบทสวดแปลกประหลาดซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเห็นเธอยืนมองด้วยสายตาอิมพอซซิเบิ้ล

“โอม...นะโมวาสุเทว๊าาาา...สวัสดีที่รัก ชิชิชิ”

“ทะ...ทำบ้าอะไรของรุ่นพี่เนี่ย...อุ๊บ!!!!”

ริมฝีปากร้อนประกบจูบเข้ามาอย่างรวดเร็ว กลิ่นแป้งเย็นหอมฉุนโชยเข้าจมูก แต่ก็ถูกรสจูบแสนหอมหวานกลบเสียหมด ลิ้นร้อนรุกร้ำเข้ามาตักตวงความหวานจนพอใจจึงค่อยๆผละริมฝีปากออกไป

และก็ได้ประสบพบกับรอยยิ้มกริ่มของเจ้าชายโรคจิตอันดับหนึ่ง

“ชิชิชิ ทริคเจ้ากบได้ผลจริงๆด้วย!”

“ทริค?”

“ก็เจ้ากบบอกว่า ถ้าเจ้าชายแต่งตัวแบบนี้ ถือกะละมังลงยันต์เฮี้ยนๆพร้อมท่องบทสวดมนต์พิเศษแล้วอาการเหม็นผัวจะหายไปน่ะ...จบคืนนี้เจ้าชายต้องตบรางวัลให้มันงามๆซะแล้ว”

เบลหัวเราะโรคจิต ตั้งท่าจะรุกเข้ามาต่อ  แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของเจมี่ชัดๆ...

คุณเธอยิ้มให้ครับผม...แต่เป็นยิ้มที่พะอืดพะอมมาก

“ถ้า...มัน...ได้...ผล...จริงนะ”

“อะ...โอมนะโมวาสุเท...”

“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”

...

และแล้ว อาการเหม็นผัวก็ยังคงดำเนินต่อไป...

ย่างเข้าสู่เดือนที่3

แต่แล้วในที่สุด อาการเหม็นผัวก็ดูจะทุเลาลง

“ชิชิชิ ดูเหมือนคาถาเจ้าชายจะได้ผลจริงๆนั่นแหละ”

“บ๊องละ กว่าเจมี่จะเข้าหน้ารุ่นพี่ติดนี่ตั้งเกือบสามเดือน...อ๊ะ”เสียงบ่นงุบงิบถูกกลืนหายไปโดยริมฝีปากที่แอบจุ๊บเข้าเบาๆ เบลก้มหลบฝ่ามือพิฆาตของภรรยาก่อนจะแกล้งหันไปสนใจการทาสีเปลของบอส(โดยไม่คิดที่จะช่วย)

เจมี่พ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย หันกลับมาเขี่ยซุปในจานกินต่อ

...เพลียค่ะ เจมี่เพลีย

ปกติคนเป็นพ่อมันต้องยังไงนะ...ช่วยจัดสถานที่รอเลี้ยงลูก หัดอ่านหนังสือเลี้ยงเด็ก เทคแคร์ดูแลเมีย หรืออย่างน้อยๆก็อย่ามากวนใจให้หงุดหงิดก็พอ แต่อีตานี่ไม่ทำอะไรซักอย่างอ้ะ!!! แถมยังมือไม่พายเอาตีนราน้ำ ไม่ทำตัวให้มีประโยชน์ยิ่งกว่าราในง่ามเท้าแล้ว มันยังป่วนชาวบ้านไปทั่ว! แกล้งทำน้ำปลาหกรดหนังสือ เอาค้อนตอกตะปูอาเฮียไปซ่อน  แล้วยังแหย่คนท้องเล่น!!!

ถามจริง คุณเมิงว่างนักใช่มั้ยวะคะ!!!! ฮ่วย!!!!

“เจมี่จัง เจมี่จัง”

“ฮ่วย!!!...เอ๊ย มีอะไรคะเจ๊ลุซ”

“เจมี่จังเห็นมะยมกับมะม่วงในตู้เย็นไหม”เจ๊ลุซว่าพลางก้มมองดูให้ละเอียดถี่ถ้วน” เอ แปลกจัง เจ๊เพิ่งได้มาไม่กี่วันมานี้เองน้า ทำไมหมดเร๊วเร็ว”

เจมี่เท้าคาง เขี่ยซุปตอบไปอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไหร่นัก

“เจมี่ว่ามีคนขโมยไปแด๊กชัวร์เลย”

เฮือก!!!!

...จากคำสันนิษฐาน ได้มีคนๆหนึ่งสะดุ้ง...

“สะดุ้งทำไมฮระเบล”

เบลค่อยๆหันหน้ามาฉีกยิ้มโรคจิต แต่มีเหงื่อเม็ดเป้งผุดขึ้นที่หน้า

“เปล๊า เจ้าชายแค่รู้สึก...รู้สึก...”

“รู้สึกอะไรคะรุ่นพี่”เจมี่ขมวดคิ้ว”แล้วทำไมต้องทำหน้ามีพิรุธขนาดนั้น”

“พิรุธอะไร๊ ไม่มี๊!! โอ๊ะ เกิดปวดจีจี้จังกะทันหัน ขอตัวละ ชิชิชิ”

ว่าจบ เจ้าชายหนุ่มก็รีบแจ้นออกนอกห้องไป ทิ้งไว้เพียงความฉงนของสองสาว(?)  ลุซซูเรียส่ายหัวพลางเอามะม่วงมะยมล็อตใหม่เข้าไปแช่ ส่วนเจมี่...ก็หัวเราะหึหึหึในลำคอ ยกมือขึ้นลูบคางราวตัวเองเป็นเปาบุ้นจิ้น ดวงตากลมโตสีทองฉายแววเจ้าเล่ห์เจ้ากลจนคนแถวนั้นขนลุกซู่ซ่า

“ได้เสียล่ะ...เจ้าโจรขโมยมะม่วง ชิชิชิชิ”

นี่หรือคือความเป็นสามีถ่ายทอดสู่ภรรยา!!!

...

จุ๊บจั๊บ....จุ๊บจั๊บ...

เสียงกินจุบจับดังออกมาจากห้องครัว เงาดำๆนั่งยองๆอยู่หน้าตู้เย็น ในมือถือถุงใส่มะม่วงมะยมพลางควักเข้าปากไปเรื่อยๆ แต่กินไปได้ไม่เท่าไหร่ ร่างนั้นก็รีบหันไปสำรอกของเก่าใส่ถังขยะ นั่งพักหายใจหอบเหนื่อย แล้วหันไปทำท่าจะกินต่อ...

แต่ทันใดนั้นเอง กลับมีสิ่งหนึ่งมาครอบตัวเขาไว้!!!

ฟุ่บ!!!!

“จับได้แล้ว เจ้าหัวขโมย”เสียงใสๆเอ่ยเรียบหากแต่น่าสยองขวัญ ดวงตาสีทองมองมาอย่างเหี้ยมเกรียมพลางขยับตาข่ายจับเป็ดน้ำของบอสให้เข้าทีพอไม่ให้เจ้าหัวขโมยหนีไปได้

เจมี่ยิ้มกริ่ม เอียงคอมองผลงานอย่างพึงพอใจ

“ไม่สิ คุณสามีที่รัก”

เงาดำสะดุ้งเฮือก พยายามเอามีดประจำตัวหั่นเชือกตาข่ายหนีออกไป ทว่าตาข่ายของบอสนี่คงทนเหลือเชื่อ แถมตัวเจมี่เองถึงจะท้องอยู่ แต่ก็เป็นถึงมาเฟีย แรงกดลงมาจึงไม่ใช่น้อย

อีกอย่าง อาการเวียนหัวของเขามันไม่เอื้อเลยซักนิด!!

“บอกเจมี่มาซิ ทำไมอยู่ดีๆรุ่นพี่ถึงได้แอบขโมยกิน”เจมี่ว่าพลางขมวดคิ้ว ย่นจมูกเล็กน้อยเมื่อได้กลิ่นไม่พึงประสงค์”นี่รุ่นพี่อ้วกด้วยเหรอ? อี๋ เสียของชะมัด”

“เจ้าชาย...แค่...เอ่อ...เปรี้ยวปาก”

“แล้วเปรี้ยวปากมันเกี่ยวอะไรกับอ้วกเล่า”

“ก็...”ไปต่อไม่ถูก”...ก็เจ้าชายแค่...แค่เวียนหัว...เปรี้ยวปากอยากกินอะไรเปรี้ยวๆ...”

เจมี่ขมวดคิ้วหนักเข้าไปอีก...รู้สึกว่าอาการนี้มันคุ้นๆ

“นี่มัน...”

ผึง!!!!!

“เจ๊รู้ฮร่ะ!!!!”

อยู่ดีๆกระเทยร่างยักษ์ก็โผล่ออกมาจากตุ่มใส่น้ำ(?)ข้างตู้เย็นทั้งหน้าขาววอกพอกครีมจนทั้งคู่สะดุ้งโหยง จรดดัชนีมาที่หน้าของเบลอย่างมาดมั่น พร้อมประกาศออกไปด้วยใจทระนงว่า!!!!

“เบลต้องแพ้ท้องชัวร์ฮร่ะ!!! เจ๊มั่นใจ!!!!!!”

ตะเล็งเต็งตุ่ม!

หลังจากเหตุการณ์เมียเหม็นผัว และผัวแพ้ท้องแทนเมีย วันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ

ย่างเข้าสู่เดือนที่4...

“อุ๊บ อ้วก แหวะ!!!!!!”

“รุ่นพี่!!!!”

“โอ้กกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!”

“ตามนี้แหละเจ้าสวะ...เอามะม่วงมะยมหลังปราสาทแกมาซะ”

อาการเบลเริ่มหนักยิ่งขึ้น ส่งผลให้บอสต้องส่งเรื่องไปขอมะม่วงมะยมจากวองโกเล่รุ่นที่สิบเป็นการใหญ่โต

ย่างเข้าสู่เดือนที่5...

ติ๊ด ติ๊ด

“ผู้หญิงนะหมอ!!!”

“ผู้ชายต่างหากเฟ้ย!!!!”

“กระเทยสิฮร๊า!!!”

ติ๊ด ติ๊ด

“หญิง!!!”

“ชาย!!!”

“กระเทย!!!”

ติ๊ด ติ๊ด ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!

ตรวจอัลตราซาวด์ ปรากฏว่า เครื่องอัลตราซาวด์ระเบิด

ย่างเข้าสู่เดือนที่6...

“มาทำไม เจ้าแก่สวะ!”

“อ้าว...ก็พ่อได้ข่าวมาว่าเจมี่มีหลานให้พ่ออุ้มนี่นา”

“ใคร...สวะตัวไหนมันปล่อยข่าววะ!!!”

“น่าๆ เลตอิทบีกายส์ เอ้า! ขอพ่อกอดหน่อยสิเจ้าลูกเขยยยยย”

เรื่องรู้ไปถึงหูรุ่นที่9 ท่านพ่อแกเลยยกโขยงมาอยู่เบียดเสียดอย่างตื้นตันใจ

ย่างเข้าสู่เดือนที่7...

“ฮึ่ย...”

หมุนซ้าย...

“ชึ่ย...”

หมุนขวา...

“ฮ่วยย!!!!!!”

“ว๊ายยยย!! เป็นอะไรไปฮระเจมี่จัง!!!!”

“เจมี่...”สะอึกสะอื้น”เจมี่ดูอ้วนไปหรือเปล่าอ่ะเจ๊”

เพราะท้องใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้คุณแม่มือใหม่เริ่มเครียดเพราะตัวเองดูอ้วน

ย่างเข้าสู่เดือนที่8...

“สควอลี่”

“ฟันนี่”

“เบลล่า”

“แซนนี่”

“ลุซซี่”

“สมชาย”

“สมหมาย”

“หลามศรี”

เดือนก่อนถึงช่วงไคลแม็กซ์ บอสเปิดโหวตชื่อทารกน้อยทั่วราชอาณาจักรวาเรีย!!!

และแล้ว กาลเวลาก็ได้ย่างมาถึงเดือนที่9...

            ยิ่งใกล้ครบกำหนอดคลอดในอาทิตย์หน้า ที่วาเรียก็ยิ่งทวีความวุ่นวายหนักเข้าไปอีก ตอนแรกๆวุ่นกันอยู่แค่พวกระดับสูง ไปๆมาๆเหล่าลูกน้องระดับล่างก็ร่วมวงศ์ไพบูลย์ ปฏิรูปปราสาทวาเรียกลายเป็นบ้านเด็กเล่น!!?!!

ล่าสุดเห็นพวกหน่วยวายุสั่งนำเข้าบ้านลมขนาดใหญ่ที่สุดในโลกพร้อมบ่อบอลยักษ์มาตั้งไว้ที่สนามหญ้า โอ้บร๊ะเจ้า!!

บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!

“อุ๊บ...รุ่นพี่ ช่วยขับช้าๆหน่อยสิ!!”

“ชิชิชิ โทษที เจ้าชายตื่นเต้น”

“แค่ไปซื้อนมดูเร็กซ์มาตุนเนี่ยนะฮับ เบบี๋จริงๆเล้ยตาคนนี้”

“นมดูเม็กซ์ฮร่ะฟราน ดูเร็กซ์น่ะของเจ๊”

“โอ๊ย!!! ช่วยหยุดเสื่อมกันซักวินาทีนึงจะตายมั้ยคะ เจมี่ขอร้องงงงง”

            ว่าที่คุณแม่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าว้ากใส่ผู้ร่วมทางทั้งสามคนจนฮากริบ รูดซิปปากพร้อมกันทั้งก๊วนเพราะรู้ดีว่าคนท้องมักโมโหรุนแรง ขืนโหวกเหวกกันต่อไปคงมีได้มีใครซักคนถูกตบหัวหลุดลงไปกลิ้งตามถนนแหง เจมี่พ่นลมหายใจเบาๆ เอามือลูบท้องป่องๆอย่างห่วงๆ

...แม่ล่ะกลัวลูกจะออกมาสร่อยเพราะฟังอะไรเสื่อมๆแบบนี้ทุกวันจริงๆ...

“เดี๋ยวเจ๊ไปซื้อดูเร็กซ์ เอ๊ย ดูเม็กซ์กับฟรานเองฮร่ะ”

“แล้วก็ปล่อยให้ผัวเมียอยู่ด้วยกันไป  ชิชะอ๊ะอิ้ว”

“แกรีบไปไกลๆเท้าฉันบัดเดี๋ยวนี้เลยฟราน!!”

            สองสหายขำกลิ้งกระเทยกับกบรีบจรลีหนีไปเมื่อเจมี่(อุตส่าห์)ยกเท้าขึ้นขู่ ก่อนร่างบางจะเซพรืดเข้าสู่อ้อมอกสามี ฝ่ายเบลได้ทีก็ถือโอกาสแอบกอดหลวมๆแถมจุ๊บแก้มหนึ่งทีไม่คิดตังค์(เพื่อ?) เจมี่สะดุ้ง ยกฝ่ามือขึ้นฟาดชายหนุ่มจนหน้าหันด้วยความมาดมั่น!!

“ปล่อย!!”

“ชิชิชิ ก็คนท้องที่ไหนไม่รู้ไม่เจียมสังขารเซมาหาเจ้าชายเองน้า”

“นั่นแหละ ปล๊อย!!!”

หญิงสาวสะบัดหลุดออกจากการเกาะกุมได้ในที่สุด ก่อนจะเดินหนีไปนั่งที่ม้านั่งรูปหัวใจเสี่ยวๆแถวนั้นอย่างทุลักทุเล พอเบลทำท่าจะเดินตามไปก็เจอสายตาพิฆาตพร้อมท่ากอดอกแม่งอนสุดชีวิตจนเจ้าชายหนุ่มชะงักเท้า ถอยกรูดโดยอัตโนมัติ

ปกติเจมี่โมโหก็น่ากลัวพออยู่แล้ว พอท้องด้วยโมโหด้วยนี่...ก็อด!!

เอ่อ ณ จุดนี้ เจ้าชายไม่ได้กลัวเมียนะ...แค่ขอถอยไปตั้งหลักก่อน!!!

เฟี้ยววววว!!!

            นั่งงอนพอเป็นพิธีเจมี่ก็เริ่มหันซ้ายหันขวาหาคนที่เธอเพิ่งไล่ตะเพิดไป แต่รอบข้างนั้นกลับว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาหัว จนแม่คุณก็พาลงอนต่อซะเฉย...นี่แหละ อารมณ์แปรปรวนของผู้หญิงเวลาท้อง แต่ในกรณีสงสัยต้องเรียกว่าความเครียดสะสมผสมรวมตลอด9เดือนที่ต้องทนอุ้มท้องหนักๆ  ทนรับการเทศน์ประสาคนเตรียมตัวเป็นแม่ ซ้ำถูกกวนใจจากคนรอบข้าง(โดยเฉพาะสามี)ตลอดเวลา

อย่ามาหาว่าเจมี่เจ้าอารมณ์นะ!!! ลองมาเป็นแบบนี้ดูบ้างเซ่ แล้วจะรู้สึก ฮึ่ยยยย!!!!

“ชิชิชิ เมียใครไม่รู้ ขี้งอนจัง”

เฮือก!!!

“รุ่น...พี่...”

หญิงสาวหันขวับตามเสียงไปด้านหลังม้านั่ง ทว่าสิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงแค่อากาศว่างเปล่า...ที่มีตุ๊กตามิ้งค์สองตัวสวมมงกุฎดุ๊กดิ๊กเป็นจังหวะตามคำพูด

“ว่าแต่พ่อจ๋าทำลูกเสื่อม แม่จ๋าเองก็จะทำลูกขี้งอนเหมือนกันนั่นแหละ”

ตุ๊กตามิ้งค์ตัวที่ใส่ชุดเจ้าชายขยับกึกๆคล้ายจะเหย้าแหย่ ก่อนจะเลื่อนเข้าไปหาตุ๊กตามิ้งค์อีกตัวซึ่งใส่ชุดเจ้าหญิง

“ถ้าไม่อยากให้ลูกออกมาขี้งอน ก็ยกโทษให้พ่อจ๋านะคนดี”

ฉ่าาาา!

ใบหน้างามร้อนผ่าว ดวงตาสีทองจ้องตุ๊กตามิ้งค์สองตัวกอดกันกลมตาไม่กะพริบ ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผมทองชี้โด่เด่จะโผล่ขึ้นมาฉีกยิ้มโรคจิตอันเป็นเอกลักษณ์มาให้

“ไม่งั้นพ่อจ๋าจะงอนบ้างนะ”

เบลแกล้งทำเสียงกระเง้ากระงอด พลางทำแก้มป่อง

“จุ๊บแก้มง้อซะดีๆ”

เจมี่ชะงักค้าง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเป็นลูกตำลึงสุข ถลึงตาใส่สามีตัวดีเหมือนจะโกรธ แต่ริมฝีปากงามกลับกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่

“บ้า เล่นอะไรปัญญาอ่อน”

“โห่ อะไรกัน เจ้าชายคนนี้อุตส่าห์ง้อ งอนแล้ว”เบลพูดเสียงเชิด เริ่มใช้แก้มป่องๆกระแซะแขน”รีบๆง้อเจ้าชายเร็วๆเข้าซี่”

“เดี๋ยวตบให้ลมออกเลย”

“ตบด้วยปากเจ้าชายก็ไม่ว่านะ”

“อีตาเจ้าชายบ๊องเอ๊ย”

บ่นอุบอิบทั้งหน้ายิ้มๆ ริมฝีปากเล็กค่อยๆจุ๊บแก้มอีกฝ่ายเบาๆ แต่ในขณะที่กำลังจะผละใบหน้าออก ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์กลับหันหน้ามาชิงจูบไปเสียดื้อๆ!!

“รุ่นพี่!!”คนที่ยิ้มๆอยู่เกิดหน้าตึงอีกรอบ”เจมี่อายนะ ขอเถอะ”

“ชิชิชิ เจ้าชาย...”

ฝ่ายคนถูกว่าหาได้สนใจไม่ กลับมาเล่นตุ๊กตามิ้งก์ต่อ คราวนี้...มิ้งก์ทั้งสองตัวยื่นปากมาจุ๊บกันอย่างน่ารักกุ๊กกิ๊ก

“เจ้าชาย...รักเจ้าหญิงจังเลย”

ฉ่าาา!!

“แล้วเจ้าหญิงรักเจ้าชายบ้างมั้ยน้า...”

ใบหน้าหล่อมองช้อนขึ้นมาอย่างออดอ้อน แต่ก็ถูกฝ่ามือบางดันจนหงาย เสียงหวานบ่นอุบอิบพลางหันใบหน้าหนี

แต่ก็อีหรอบเดิม...เธอกลั้นยิ้มไม่เคยได้

“...จะไม่รักได้ยังไงกันล่ะ...”

“เจ้าหญิงของเจ้าชายน่ารักเสมอเลย...ขอจุ๊บที”

“เอ๊ะ เจมี่บอกแล้วไงว่ามันน่าอาย...โอ๊ย!!!!!!”

บรรยากาศสุขสันต์แบบพ่อแง่แม่งอนแสนหวานพลันชะงักเมื่ออยู่ดีๆเจมี่ก็ร้องลั่น ยกมือขึ้นกุมท้อง ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ฝ่ายเบลก็ถึงขั้นกระโดดข้ามม้านั่งมาประคองร่างบางที่ทำท่าจะไหลลงไปกองกับพื้นไว้

“เป็นอะไรไป! เจมี่!!”

“เจมี่...เจมี่ปวดท้อง...โอ๊ย!!!!”

“เจมี่จังฮร๊าาา!!!”

เหมือนโชคจะเข้าข้าง ลุซซูเรียที่ซื้อดูเร็กซ์ดูเม็กซ์เสร็จเดินออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตพอดี กระเทยร่างยักษ์ถลาเข้าหาคนเจ็บอย่างรีบร้อน เช่นเดียวกับฟรานที่ลากถุงสัมภาระมาหน้าตาตื่น

“ไม่ได้การแล้วฮร่ะ!!!!”

“เจมี่เป็นอะไรลุซซูเรีย!!!”

เบลตะคอก รู้สึกใจไม่ดีเมื่อเห็นน้ำสีใสไหลออกมาจากใต้กระโปรง

“ว๊าย!! น้ำคร่ำ!!”

“น้ำคร่ำแล้วมันไงเล่า!!!”

“น่ากลัวเจมี่จังจะ...”

“จะอะไร!!!”

“เจมี่จังจะคลอดแล้วฮร่าาา!!!!!”

...ติดสตั๊น3วิ...

“คร่อก!!!!”

“กรี๊ด!! เบ๊ลลลลล!!!!!”

ลุซซูเรียกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นว่าที่คุณพ่อสลบเหมือดไปเสียดื้อๆ กระเทยสาวหน้าซีด มองเจมี่ที มองเบลทีอย่างลนลาน คนนึวก้ปวดเจียนตาย อีกคนก็เสือกสลบซะฉิบ เจ๊เครียดดดดดด!!!!!

“ฟราน!!! ช่วยประคองเจมี่จังขึ้นรถแล้วบึ่งไปโรงพยาบาลทันทีเลยนะฮระ!!!”

“แล้วรุ่นพี่ล่ะฮับเจ๊”

“เดี๋ยวเจ๊พาไปเอง เร็วเข้า!!!”

ฟรานพยักหน้ารับ รี่เข้าไปประคองเพื่อนสาวพาขึ้นรถแล้วเหยียบมิดบึ่งออกไป ฝ่ายลุซซูเรียก็รีบช้อนตัวอุ้มเบลในท่าเจ้าสาวแล้วปล่อยพลังวาเรียควอลิตี้วิ่งตามไป!!!!!!!

ณ โรงพยาบาล

ขณะนี้เกิดเหตุจลาจลครั้งยิ่งใหญ่ในโรงพยาบาลเจ้าค่าเอ๊ยยย!!!!

            ประชากรในโรงพยาบาลทั้งหลายต่างมองตามหนุ่มหมวกกบที่วิ่งเข็นเตียงผู้ป่วยซึ่งมีหญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดนอนร้องโอดโอยด้วยความเร็วสูงจนชนอะไรต่อมิอะไรกระเด็นเป็นแถบ!!!!

“โอ๊ยย!! เจ็บบบ!! ฟราน แกจะเข็นดีๆไม่ได้หรือยังไง!”

“ไอ้พวกหมอหน้าโง่คร้าบบ!! ช่วยเพื่อผมด้วยย มันจะออกลูกกก”

“ไอ้ฟราน!! ฉันเป็นคนนะเว้ยแก ใช้ศัพท์ให้มันดีๆหน่อย!”

สูตินารีแพทย์นิ่วหน้าก่อนจะกวักมือให้พยาบาลมารับช่วงต่อเข็นผู้ป่วยใกล้คลอดเข้าห้องคลอดโดยมีฟรานโบกผ้าเช็ดหน้าตาม เหตุการณ์มันน่าจะสงบลงตรงนั้น...

ตู้มมมมมมมมมมมม!!!!!!

ถ้าเบื้องหลังไอ้หนุ่มหมวกกบคนนั้นไม่มีกองทัพปีศาจวาเรียวิ่งตามกันมาเป็นโขยง!!!!

“เดี๋ยวๆๆๆ!!!!”หมอรีบกางมือห้ามกองทัพประหลาดผิดมนุษย์ที่ทำท่าจะบุกเข้าห้องคลอด”พวกคุณเป็นอะไรกับคนไข้ครับ!”

“เดี๊ยนเป็นแม่นมฮร่ะ!!”

ลุซซูเรียที่วิ่งนำมาคนแรกแนะนำตัวกระหืดกระหอบ ก่อนจะชำเลืองไปยังชายหนุ่มที่นอนสลบอยู่ในอ้อมแขน

“ส่วนนี่ พ่อเด็กฮร่ะ”

ป๊าดดดดดด พ่องจิ!! ไหงพ่อเด็กมันสลบไสลมาในอ้อมกอดแม่นมล่ะเฮ้ย!!!

...ทว่าแม่กระเทยสุดสวยไม่สนใจ อุ้มพ่อเด็กเดินดุ่มๆตามแม่เด็กไปในทัน...

“แล้วพวกคุณ...”

“ตาของเด็กครับ โฮ่ๆ”

เชิญครับท่าน ไม่ต้องจ่อปืนก็ด๊าย!!!!

“ถอยไป สวะ”

ขะ...ขอโทษครับพี่...

“โว้ยยยย!! ฉันเป็นพี่สะใภ้ เอ๊ย!! รุ่นพี่พ่อแม่เด็กเฟ้ย!! ถอย!!”

เป็นรุ่นพี่แล้วเมิงมาเจือกอาร๊ายยยยยยยย!!!!

“มีอยากเดินเข้าไปครับ ชัดป่ะ ( ‘ ‘ )”

...หมอแพ้ราบคาบ อาเมน...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!”

เสียงกรี๊ดดังลั่นสนั่นห้องคลอดเรียกให้ทั้งหมดรีบรุดมาข้างเตียงคลอด เบียดหมอเบียดพยาบาลจนแน่นขนัด เจมี่มองคนรอบข้างอย่างรู้สึกอุ่นใจแต่มันช่วยอะไรกับอาการเจ็บท้องซักนิด!!!

ขนาดเห็นเบลถูกอุ้มท่าเจ้าหญิงยังหัวเราะไม่ได้เลยอ่ะ อูย!!

“โอ๊ยยยยยย!!! เจ็บ!!”

“แย่ล่ะ คลอดก่อนกำหนด เตรียมอุปกรณ์ด่วนเลย!!!!”

“โอ๊ยยยย!! ไม่ต้องเตรียมอุปกรณ์เลยหมอ มาลากขาไอ้เด็กเปรตออกไปเลย โอ๊ยยยย!!!!”

“ได้ยังไงล่ะครับ อันตราย!!!!”

“โอ๊ยยย!! อาเฮีย เจมี่เจ็บ!!!!”

“เฮ้ย!!! บอส ใจเย็นเย๊นนน!!!!”

สควอโล่ต้องชาร์จตัวพุ่งเข้าไปล็อคตัวแซนซัสไม่ให้พี่ท่านกระชากหลานตัวเองออกมาด้วยเพลิงพิโรธ เจมี่กัดปากจนห้อเลือด พยายามอย่างยิ่งไม่ให้ดิ้นตกเตียง หน่วยน้ำตาเริ่มคลอ

ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจ็บขนาดนี้เลยอ่ะ! จริงจัง!!

หมับ!                                                                    

ทว่า อาการเกร็งใดๆราวกับจะหายไปเมื่อมีไออุ่นเข้ามาจากมือใหญ่ที่บีบมือของเธอเบาๆ เจ้าของมือค่อยๆทิ้งตัวลงจากอ้อมแขนของลุซซูเรียพร้อมฉีกยิ้มที่โรคจิตน้อยลง(นิดนึง)มาให้

“ชิชิชิ อย่างอแงสิเจ้าหญิง เดี๋ยวลูกขี้แยเจ้าชายตีก้นลายนา”

“รุ่นพี่ก็ลองมาเจ็บแบบเจมี่ดูบ้างสิ โอ๊ยยยย!!!”

“ถ้าลองได้ก็อยากนะ”เบลซบหน้าลงกับฝ่ามือ”ตอนเธอเจ็บท้องคลอดตอนนั้นเจ้าชายหัวใจจะวายตาย”

“แล้วรุ่นพี่ก็สลบเลยงั้นสินะ”

“แฮ่ๆ ก็...ตื่นเต้นจนหัวใจหยุดทำงานไง”

“ชิ...โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!! ไอ้พวกหมอเฮงซวย!! เตรียมอุปกรณ์กันเสร็จรึยังเนี่ย โอ๊ยยยยยยยยยย!!!”

“มาแล้วครับมาแล้ว!”สูตินารีแพทย์รีบวิ่งตาลีตาเหลือกมาในบัดดล”เอ้า พร้อมแล้วเบ่งนะครับ”

“หา! เบ่ง!!?!”

“ครับ! เบ่ง!”

โอยยย เจมี่จะบ้าตาย สาบานเลย จบงานนี้จะไม่มีมันอีกแล้วล่งลูกเนี่ย!!! สาบาน!!!

“เอ้า พร้อมนะครับ!!! ฮึ๊บบ!!!”

“ฮึ๊บบบบบ!!!!”

“พยายามอีกนิดนึงครับ ฮึ๊บบบบบบบบ!!!!”

“ฮึ๊บบบบบ!!!!”

“อีกนิดครับ สุดแรงเกิดเลย ฮึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!”

หมอ!!! เมิงมาคลอดแทนเลยดีกว่ามั้ย!!!!!

“กรี๊ด!!! หัวออกแล้ว!! หัวออกแล้ว!!!”

เสียงเบลกับเจ๊ลุซซี่กรี๊ดพร้อมกันทำให้เจมี่กลั้นหายใจ เบ่งด้วยแรงเฮือกสุดท้าย!!

“ฮึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!”

พลุ๊ง!!!!<<เสียงไพเราะเสนาะจิตมาก

ในที่สุด!!! ทารกหน้าตาจิ้มลิ้มก็ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว!!!!!

แต่ทว่า!!!

“โอ๊ยยยยยยยยยยย!!!! ทำไมมันไม่หายปวดล่ะหมอ!!!!”

เจมี่กรีดร้อง เล็บคมๆจิกมือเบลจนพ่อหนุ่มร้องจ๊ากลั่นตามกันไปติดๆ

“เฮ้ย!!!! สงสัยจะเป็นฝาแฝดน่ะครับO_O!!!!”

กรี๊ด!!!! ไอ้พวกเด็กเปรตต ทำไมพวกแกต้องเป็นแฝดดดด!!!

“ม่ะ!!! รอบนี้เจ้าชายเอาออกเอง!!!”

“รุ่นพี๊!!!!!!!!”

คนเป็นแม่ร้องลั่นเมื่อไอ้คุณพ่อดีเด่นดันหมอออกนอกวงแล้วเข้ามาแทนที่ อยากด่าสุดใจว่าเอ็งทำคลอดเป็นด้วยเร๊ออออออ!!!! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะจำใจเบ่งเพื่อชาติต่อไป

“ฮื๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!”

“เฮ้ย!!! หัวออกแล้วไอ้เบล!!!!”

“รีบๆดึงเร็วเข้าสิไอ้สวะ!!!!”

“อย่าง่าวสิครับรุ่นพี่!!!”

แล้วพวกคุณเอ็งจะมาร่วมด้วยช่วยกันดึงทำไมเจ้าคะ!!!!!

“ฮื๊บบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!”

พลุ๊ง!!!!

“หลุดแล้วเฟ้ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!”

            บรรยากาศในห้องคลอดพลันคึกคักขึ้นมาทันตาจนแทบเต้นแซมบ้ากันเลยก็ว่าได้ เด็กแฝดหญิงชายทั้งสองถูกส่งเข้าสู่อ้อมอกของเจมี่ซึ่งดีใจขั้นรุนแรงจนน้ำตาไหลพรากๆ

...สิ้นสุดกันที เวลาแห่งความเจ็บปวด ฮือออ!

“ชิชิชิ หล่อสวยเหมือนพวกเราเลยเนอะ”

“ทำเป็นพูดไป นี่ลูกเจมี่นะ เจมี่เบ่งเอง”

“เจ้าชายก็ทำคลอดเองคนนึงนะ”

“ไม่นับ อันนั้นรุ่นพี่จะทำเจมี่หัวใจวายตาย”

ค้อน360องศา ชิ!

“ก็เจ้าชาย...”

“ตื่นเต้น”หญิงสาวต่อ เบ้หน้าหมั่นไส้”ตื่นเต้นทั้งเรื่องอ่ะรุ่นพี่”

“ก็บทมันสั่ง”

เวร โทษคนเขียนอีก=[]=;;;;;

“ว่าแต่ ชื่อเด็กล่ะฮระบอส ชื่อเด็ก”

ลุซซูเรียที่ปาดน้ำตาแห่งปีติออกหมดปี๊บหันไปถามบอสแซนซัสที่ดีใจไม่แพ้กัน(แต่ก็เก๊กหน้าโหดได้ดุจสตัฟฟ์) คุณบอสหันขวับ ควักผลโพยรายชื่อออกมาทำท่าจะประกาศ

แต่ยังไม่ทันที่จะได้ขึ้นพยางค์แรก...

“สต๊อปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป!!!!!”

โครม!!!!

ประตูห้องคลอดถูกเตะออกด้วยฝีมือของเจ้าของเสียงแปดหลอดที่โผล่มาด้วยใบหน้าน่าลักเอาไปหมกป่า สำเนียงอันแสนคุ้นเคยถูกเอ่ยออกมาทำให้วาเรียทั้งหมด ณ ที่นั้นสะดุ้งเฮือก

“กรุณาอย่าเอนจอยกันโดยบ่มีผู้ครีเอทได้ป่ะ ยับโซ่ยับแม๊น!!!!!!”

ยัยซูชิเน่าสะท้านปฐพี!!!!!!!!!

“แม๊ ทำเฟซกันเยี่ยงนั้น สงสัยจะคิดฮอตข้อยทูมัช โซมัช เวรี่มัช”ยัยซูชิว่าไปเรื่อยโดยไม่สนใจสีหน้าพะอืดพะอมของคนฟัง”พวกสูฟอร์ก็อทอะไรกันไปอย่างอ๊ะป่าว?”

“หา?”

“วันนี้25เมษา...วันเกิดพี่แอ้เด้อค่าเด้อ!!!!!!!!!!”

ตู้ม!!!!! เปรี้ยง!!!!! ปร้าง!!!!!!

“โฮะๆๆ!!!!”

พลุหลากสีถูกจุดขึ้นเหนือปราสาทลมสุดคัลเลอร์ฟูลชูวับๆซึ่งตั้งตระหง่านอยู่หน้าปราสาทวาเรีย และได้ถูกเนรมิตเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดคุณอ้อแอ้สุดสวยอย่างกระทันหัน เรื่องความอลังการ แขกเหรื่อ บลา บลา บลา ของงานจึงได้ถูกตัดออกไป แต่เรื่องความแนวไว้ลายวาเรียก็ยังคงอยู่

            พี่แอ้กับอาจารย์ฟงนั่งตระหง่านอยู่บนบัลลังก์ในชุดลายดอกชบารับหน้าร้อน สองข้างมีนางกำนัล(ถึกๆ)ในชุดผ้าซิ่นนั่งปรนนิบัติพัดวี เบื้องหน้าตั้งเป็นแคมป์ไฟขนาดใหญ่ให้พอกินกันทั้งวาเรียซึ่งพร้อมกันใส่เสื้อลายดอกชบากันยกเซ็ต บาร์บีคิวสามเกวียนถูกยกมาตั้งไว้รอบๆพร้อมกับจอหนังแบบหนังกลางแปลง เพลงบรรยากาศสบายราวงานเลี้ยงกลางทุ่งเปิดคลอเบาๆให้พอโยกตัวตามกันไป

ดูเหมือนจะเรียบง่าย หาไฮไลต์ของงานไม่เจอ

“แอ๊!!!!”

“แอ๊!!!!”

แต่เจ้าสองเสียงนี่แหละ ไฮไลต์ของงาน!!!!!

ทารกฝาแฝดชายหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มร้องขึ้นมาพร้อมกันเรียกทุกสายตาของปีศาจกระหายเลือดวาเรียไปมองเจ้าตัวเล็กทั้งสองอย่างเอ็นดู ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักฉีกยิ้มน่าหยิกจนพวกลุงๆนักฆ่าแทบกรี๊ด โดยเฉพาะพ่อกับแม่ที่ยิ้มกันแทบไม่หุบ

เจ็บทั้งตัวทั้งใจ ร่วมด้วยช่วยกันแพ้ท้องมา...คุ้มเกินคุ้มจริงๆ!!!

“ว่าแต่ว่า วันนี้พวกเราจะเอาแต่กินนอนจริงๆอ่ะ”

ฟรานที่เคี้ยวเนื้อแก้มตุ้ยหันไปถามแม่นางกำนัลสควอลี่ซึ่งต้องรับหน้าที่นั่งพัดให้คุณแอ้แอนด์จารย์ฟงด้วยสีหน้าเต็มใจ(ประชด)

“โว้ย!! จะรู้มั้ย!!”

“ง่ะ มีถามแค่นี้ต้องตะคอก มีทำอะไรผิด?”ดูมันทำหน้าตายแบบงอๆ”แล้วบอสอ่ะฮับ รู้ป่ะ”

“...”

ด้านนี้ก็ไม่มีสนเว้ยเฮ้ย เล่นนั่งทำหน้าโหดจ้องหลานตาเป็นมันเชียว...

“...เรียกลุงสิ...”

“แอ๊!!!!”

“แอ๊!!!!”

“...ไอ้พวกหลานสวะ บอกให้เรียกลุง...”

เด็กอายุ10ชั่วโมงมันคงพูดได้เนอะบอสเนอะ...

พรึ่บ!!!!!

ท่ามกลางบรรยากาศที่เละเทะตุ้มเป๊ะ อยู่ดีๆอาจารย์ฟงสุดหล่อก็ผุดลุกขึ้น! เรียกทุกสายตาให้หันไปมองอย่างตื่นตระหนกเมื่อพี่ท่านวาดมือเรียกลูกสมุนซูชิในชุดบัวลอยเพื่อนยากวิ่งออกมาพร้อมกับ...รีโมท

“เปิดวีทีอาร์เลยครับ!”

“จัดไปเด้อค่า! โกอเฮด!!!!!”

แช้ดดดดดดด

และทันใดนั้น ก็ได้เกิดภาพวันวานยังหวานอยู่บนจอผ้าใบกลางปราสาทลม!!!!

25^th April 2010

หัวใจก็เลยมีความหมาย...เพราะใจได้มีใครที่คู่กัน

เธอมาเติมสิ่งที่มันหายไป เธอมาเป็นส่วนที่มันสำคัญ...

 แต่วันนี้...ที่ฉันได้มารักเธอ

 รู้สึกดี...ก็มันเหมือนได้เป็นคนใหม่

 
ต่อไปนี้...จะไม่มีคำว่าเหงาใจ

 
...สำหรับฉัน...

 เธอเปลี่ยนชีวิตของฉันที่ก่อนนั้น...มันช่างวังเวง ให้เป็นชีวิตที่มีแต่เสียงเพลง...เธอเปลี่ยนให้ฉันเป็นคนที่ไม่คิดถึงแต่ตัวเอง เธอทำให้ฉันคิดถึงแต่เธอ...

 “ใครมันส์ ขอเสียงเฮหน่อยค่า~!!!”

เฮ~!!!!!!

“เอ้า!!! ลุกขึ้นมาเต้นกันหน่อย ชิชิชิ~!!!”

“โอ้!!! BJแบนด์นี่นา!!!!!!!”

“ยังมันส์ไม่เคยเปลี่ยน!!!”

“โฮ่ รอบนั้นดีเจเป็นแพนด้านี่หว่า ฮ่าๆๆๆ!!!”

25th  April 2011

“เอ้า!! เพลงสุดท้ายของงาน เริ่ม!!!!!”

แตร๊บๆ<<เสียงให้จังหวะ

แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์ทู้ยู~ แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์ทู้ยู~ แฮปปี้เบิร์ธ~เดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธ...เดย์...ทู้...ไรท์~

 “เอาล่ะนะ~”

ฟู่!!!

“ขอให้ทุกวันมีแต่ความสุข และบีเจของเราดังสนั่นโลกา!!!!!!!!!”

…

 “ชิชิชิ งั้นคืนนี้ ประเดิมเลยนะเจ้าหญิง”

…

“รุ่นพี่ อย่าพูดออกอากาศสิ!”

…

“เจ้าชายจะทำให้เรา...เป็นคู่รักที่ดังสนั่นโลกา!!!!!!!!”

“นั่น...ฉากสวีทแอนด์แฮปปี้เบิร์ธเดย์ของปีที่แล้ว!!”

“งานสลับเพศสุดระทมแต่โคตรหรรษานั่น!!”

“โอ๊ยย!!! คิดถึง!!”

“ถึงปีนี้จะเป็นปีที่กะทันหันไปหน่อย”ก่อนที่เหล่าลูกน้องจะพากันรำลึกความหลังให้เละตุ้มเป๊ะไปมากกว่านี้ อาจารย์ฟงขาสุดที่รักก็ได้หลุดขึ้นมาพูดออกไมค์ด้วยท่าทีน่าฟัดเป็นที่สุด!!”แต่ก็เป็นปีที่เราได้ของขวัญที่พิเศษที่สุดอย่างหลานฝาแฝดที่น่ารัก ซึ่งเกิดจากความรักของทุกๆคนในวาเรีย”

เสียงเฮดังระงม ผสมไปกับเสียงกรี๊ดกับความหล่อน่ารักของพี่แอ้เจ้างามและซูบัวลอยเพื่อนยาก

“แล้วปีนี้กะจะไม่มีเซอร์ไพรส์จริงๆเหรอคะฟงขา!!!”

“ไม่ต้องห่วงครับคุณแอ้”ฟงยิ้มรับ(น่ารว๊อกอ่ะ!)”ผมมั่นใจว่า...”

“ชาววาเรียไม่เคยทำให้คุณผิดหวัง!!!!!”

ตู้ม!!!!!

เอฟเฟคสปอร์ตไลต์แอนด์ม่านควันระเบิดขึ้นพร้อมกับทำนองเพลงฮิตที่ขึ้นมาอย่างสนุกสนาน เหล่าวาเรียนี่นั่งปิ้งบารบีคิวกินต่างก็ลุกขึ้นมายืนเอียงตัวไปตามจังหวะรอบๆปราสาทลม ทิ้งไว้แต่เจมี่ซึ่งนั่งเบ้หน้าใส่พวกพ้องร่วมแฟมิลี่อยู่กับลูกชายตัวน้อย แต่แล้วใบหน้าหวานก็ขึ้นสีเรื่อเมื่อได้ยินน้ำเสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลัง

“รู้ตัวหรือเปล่าว่าเธอโชคดี ที่เธอได้มีคนอย่างฉัน  ...ให้เธอทุกอย่างอย่างที่ไม่เคยจะมีใครที่ไหน...จะทุ่มเทให้ได้ยิ่งใหญ่เท่าฉัน...”

เบลเดินออกมาจากม่านควันด้วยท่าทางหลงตัวเองสุดขีด แต่ก็หล่อสุดขีดไปพร้อมๆกัน...ในอ้อมแขนอุ้มลูกสาวอย่างทะนุถนอม ผิดกับรอยยิ้มโรคจิตที่ส่งให้กับภรรยาบังเกิดเกล้า

“แค่บอกให้เธอได้เห็นได้ลองเข้าใจ...ให้รู้ว่าเป็นยังไง ถ้าเธอต้องเสียฉันไป...”

เจมี่มองค้อนเขินๆพร้อมกับชักไมค์ขึ้นมาร้องโต้!

“ที่จริงไม่อยากจะพูดเท่าไหร่ ...ว่าเธอควรขอบใจฉัน ...ที่ยังเฝ้าทนอยู่เพื่อเธอมาก็ยังไม่ไปไหน...แม้มีคนที่ดีกว่าเธอตั้งมากมาย...”

“วิ๊ววว!! เด็ดสุดยอด!!!!”

เจมี่ยักคิ้วท้าทาย กระตุกยิ้มสะใจ

“คนที่สวยที่ใจอย่างนี้ใช่ว่าจะเจอได้ทุกวัน”

ฝ่ายเบลยักคิ้วกลับ ก่อนจะดึงร่างบางสปินตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด!!

“เอ้า...ทุกท่าน!”

หากเธอยังไม่เข้าใจ เกิดฉันเปลี่ยนไป...ยังไงก็ขออย่ามาโทษกันนน

“BJแบรนด์คัมแบ็ค!!!!!!!!”

ในโลกนี้ ยังจะมีใครดีกว่าฉัน…

“คนที่ยังคอยบอกว่ารักเธอมากเท่าไร”

“ฉันก็รักเธอยิ่งกว่าใคร”

แต่ฉันรักเธอจนหมดใจ

...จะบอกว่าในโลกนี้…ยังจะมีใครดีกว่าไหม

“ไม่ต้องคอยไปเฝ้ามองที่ใครต่อไป”

“ไม่ต้องมองให้มันเหนื่อยใจ”

...
ฉันว่าเธอจะไปตามหาเท่าไหร่…ก็ไม่เจอ…

“แต่พวกเราคงหากันไม่เจอ!!!”

ทั้งคู่ตะโกนทะลุจังหวะและเสียงปรบมือขึ้นมา พร้อมใจกันโยนไมค์กันไปคนละทิศคนละทาง ก่อนที่บีเจแบนด์พร้อมกับเหล่าสมาชิกวาเรียทุกคน ทั้งแซนซัส ทั้งแม่กำนัลสควอลี่ ฟราน เจ๊ลุซซี่ แสงระวี และลูกน้องระดับล่างทั้งหลาย จะผายมือมายังบัลลังก์ซึ่งมีไรท์เตอร์สุดที่รักของพวกเขานั่งอยู่!!

“ถ้าไม่มีผู้ให้กำเนิดพวกเรา ไม่มีผู้ให้กำเนิดฟิคบีเจขึ้นมา!!!!”

ฉันเคยเกือบ พลาดสิ่งที่ดีที่สุด ในชีวิต

หากในวันที่ฉันล้มอยู่ ไม่มีหนึ่งใจของเธอ

ฝันคงจบ หลายสิ่งที่ดีคงหมด ทางได้เจอ

หนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ ไม่ลืมได้เลย..

ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน ในวันที่ปัญหาถาโถมเข้ามาใส่ 

จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด

สักวันหนึ่ง ฉันอาจต้องล้มลงอีก ใครจะรู้

แต่ถ้าเธอไปด้วยกันอยู่ ก็ไม่หวั่นกลัวเท่าไร

เรื่องบางอย่าง ฉันอาจได้เคยพูดบอก เธอออกไป

แต่อีกมุมนึงของหัวใจ ไม่เคยพูดเลย.. 

“ขอเชิญพี่แอ้ของพวกเรา มาร้องนำเล้ยย!!!!!!!”

และแล้วเราก็ส่งเบลกับเจมี่ ลูกสาวแอนด์ลูกเขยไปเชิญเจ้างานพร้อมไมค์ผูกโบว์ที่สวยที่สุดในโลก ให้ออกมานำเหล่ากลุ่มนักลอบสังหารที่ขอมาทำตัวน่ารักซักวัน!!!

“เอ้า!!! วัน! ทรู! ทรี! ต่อโลดดดดดดดด!!!”

ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน ในวันที่ปัญหาถาโถมเข้ามาใส่ 

จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด

ขอบคุณในความรัก ที่หาไม่ได้จากที่ไหน จะรักเธอให้มากพอ และขอทำให้ดีที่สุด

ปุ้ง!!!!! ปุ้ง!!!! ปุ้ง!!!!!

“สุขสันต์วันเกิด แฮปปี้เบิร์ธเดย์คุณอ้อแอ้ ฮิปปิ๊วววววววววววววววววว!!!!!”

เค้กขนาดใหญ่ยิ่งกว่าเค้กแต่งงานก็ถูกเลื่อนขึ้นมาจากใต้ฐานปราสาทลม อาจารย์ฟงเป็นคนเดินไปปักเทียนขนาดยักษ์ให้ทีละเล่ม และมอบเครื่องเป่าลมหรรษาจากกระเป๋าโดเรมอนให้พี่แอ้

“เป่าเลย! เป่าเลย! เป่าเลย!”

“เดี๊ยวววว!!”ทว่า เจ้างานกลับเป็นฝ่ายที่เบรกเอาซะเอง ก่อนที่จะขมวดคิ้ว...”มีแค่HBDคุณอ้อแอ้นี่ ไม่ได้หรอก!!”

“แล้วต้องมีอะไรอีกเด้อคะเด้อเอื้อยแอ้?”

“ก็วันนี้...”

พี่แอ้พูดพร้อมชักครีมเขียนเค้กขึ้นมา ก่อนจะบรรจงเพิ่มคำสองคำลงไปในเค้ก

Happy  Happy Birthday

P.Aue & Jazmenia & Brendanshia

“เป็นวันเกิดของหลานพี่ทั้งสองด้วยนี่นา!!”

“แอ๊!!!!”

“แอ๊!!!!”

แจซเมเนียและเบรนดัลเชีย คู่แฝดซึ่งได้ชื่อมาจากการโหวตลงคูหากาชื่อที่ใช่ต่างร้องแอ๊ยิ้มร่ารับความยินดี สองมือน้อยตบเข้าหากันเบาๆเหมือนจะบอกกลายๆกับพวกผู้ใหญ่ว่าครบองค์แล้ว เป่าเค้กโลดดดด!!!!!

“งั้นพี่เป่าล่ะน้าาา”

“เป่าเลย!!! เป่าเล้ยยยยย!!!”

“ฟู่ววววววววววววววววว!!!!!”

เทียนเล่มยักษ์ดับลง  พร้อมกับเสียงปรบมือลั่นและเสียงเฮฮาลั่นไปทั่วทุกบริเวณ

“เอาล่ะ!!! ทุกคน ได้เวลาอธิษฐาน!!!!!!”พี่แอ้ประกาศใส่ไมค์”ขอให้บีเจช่วงโชติชัชวาลมันขอกันทุกปี ดังนั้น ปีนี้ ขอให้ทุกคน ณ ที่นี่ และทุกคนที่อ่านอยู่ มีความสุข!! ทุกข์ล่องหน!!! อ้อ!!! ขอให้หลานตัวน้อยๆโตขึ้นมาหล่อๆสวยๆ เพี้ยง!!!”

“เนื่องด้วยพวกเราเป็นตัวประกอบ ก็ขอพร้อมกันว่าขอให้มีความสุข แฮปปิลี่เอเวอร์อาฟเตอร์คร้าบบบ!!!”

เหล่าลูกน้องระดับล่างพูดทั้งใบหน้ายิ้มแย้ม

“ขอให้...ขอให้ตูได้มีบทมากกว่านี้...”

“ขอให้มีความสุขมากๆถ้วนทั่วกันฮร่าาา”

สองคู่สยอง สนองอธิษฐานอย่างชื่นมื่น

“ขอให้มี...และทุกคน มีความสุข และขอให้หลานของมีไม่โรคจิตเหมือนพ่อ ไม่บ้าบอเหมือนแม่”

ฟรานขอเสียนกวนติง ก่อนจะถูกเตะตูดไปตามระเบียบ

“ขอให้งานเลี้ยงวันเกิดครั้งหน้า ตูได้แต่งเป็นผู้ชาย!!!”

สควอโล่ว้ากทั้งไร้สายไมค์ เรียกเสียงฮาได้ถ้วนทั่ว

“ขอให้...พวกแกทุกคนสวะน้อยลง...และขอให้หลานน่ารัก”

แซนซัสพูดอวยพรเสียงแผ่ว ก่อนจะหลบฉากไปด้วยความเขิน

“ผมขอให้ทุกคนมีกันและกันตลอดไปครับ”

...แหม คนเนี้ย ขอน่ารัก...

“ขอให้หมู่เฮา เฮฮาหรรษาตลอดไปเด้อออออออออออ”

...แต่ คนเนี้ย ขอน่าหักคอ...

ต่อมา ก็ถึงเวลาของพระนางของงาน!!!!

“ชิชิชิ ปีที่แล้วของให้พวกเราดังสนั่นโลกาไปแล้ว”

“แล้วปีนี้จะขออะไรอีกล่ะฮะ”

“ปีนี้...ขอให้เจ้าหญิงกับเจ้าชาย และเจ้าตัวเล็กพวกนี้เป็นครอบครัวที่แสนสุข”

แหม...ขออะไรดีๆก็เป็น

“แล้วก็...”

จุ๊บ

ริมฝีปากนุ่มประกบจูบลงมาอย่างรวดเร็วและแผ่วเบา ใบหน้าหล่อฉีกยิ้มกว้าง ไม่สะทกสะท้านกับใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงเป็นมะเขือเทศช้ำเลยแม้แต่น้อย

“ขอให้แม่จ๋ารักพ่อจ๋าตราบชั่วกัลปาวสานด้วยนะ จุ๊บุ”

“บ้า โรคจิต”

“ด่าแล้วไม่รัก เดี๋ยวมีงอนนะ”

เจมี่เบ้หน้า ยกมือขึ้นหยิกแก้มอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยว

“...ก็ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรักไม่ใช่หรือไงเล่า ตาเจ้าชายบ๊อง...”

ปุ้ง!!!!!!

และสุดท้าย ท้ายสุด...พลุลูกสุดท้ายก็ได้ถูกจุดขึ้นไป ท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรัก ความสุข และความสนุกจนไม่รู้ลืม!

BJ FEVER 2012

HAPPILY EVER AFTER

สุขสันต์ นิรันดร ออนนนน ออนนนนนน ออนนนนนนน

::(TALK SHOW)::

หนูรู้ค่ะ ว่ามีคนอยากปารองเท้าใส่ ยาวก็ยาว แถมมีแต่รั่วมั่วซั่วหรอบเดิม กร๊าก

ช้าก่อน!! ขอเค้าพูดก่อนนะตะเอง!!!!

เริ่มแรกจากชื่อเด็กๆ ถ้าไม่ถูกใจหรือเสี่ยวไปแต่ประการใด ก็ขอโทษด้วยค่ะ!

สำหรับ แจซเมเนีย ชื่อนี้เป็นภาษาอารบิค แปลว่า ดอกไม้จากดวงอาทิตย์ค่ะ ดูสวยเริ่ดดี หนูเจอเเล้วปิ๊งเลย!

ส่วน เบรนดันเชีย มาจากเบรนดันในภาษาเกลิค แปลว่าเจ้าชายค่ะ เชียนี่เพิ่มเข้ามาให้คล้องกัน ฮ่าๆ

ต่อมา ขอขอบคุณมุข และไอเดียต่างๆ จากพี่แอ้สุดที่รักค่ะ!!

และสุดท้าย...ขอทำตัวมีสาระ(?)

คือ...บีเจฟีเวอร์2012นี้ เป็นปีที่ซูแต่งได้ยาวที่สุด ใช้เวลานานที่สุด และรู้สึกสนุกที่สุดตอนแต่งค่ะ!!

ถึงตอนแต่งไปจะมีทุลักทุเล ตุปัดตุเป๋ แอบอู้ไปนั่งกรี๊ดกากกุ๊ยเกรียนไปบ้าง แต่ขอสาบานค่ะ ว่าตอนนี้ซูแต่งด้วยใจมากกก!!!

หลังจากที่แต่งมาสามปี รู้จักคู่นี้มานับตั้งแต่เป็นเด็กประถม ซูขอบอกว่า ซูรักบีเจ และซูรักพี่แอ้ค่า สุขสันต์วันเกิด ขอให้มีความสุขมากๆนะคะพี่สาว>< ถึงต่อจากนี้จะมีปัญหาหรือเรื่องอะไรเข้ามา ขอให้ผ่านไปได้ ความสุข สนุกสนาน เฮฮา ไหลมาเทมาไม่มีหยุดหย่อนค่ะ!!!!!

ขอบคุณพี่ที่ทำให้หนูได้มีส่วนร่วม และแต่งคู่นี้ค่ะ!!!!! เพี้ยงงงงงงง

++ ++