คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ϟ 5 painful (100%) ลงครบแล้วนะค่ะ
Paring :: JunHyung x HyunSeung
Type :: Fiction
Author :: เกวแก้ว
NOTE :: ตอนที่ 5
ณ.โรงพยาบาล หน้าห้องฉุกเฉิน
ร่างสูงรีบขับรถเปอร์เช่สีขาวของคนหน้าสวยมาร.พ.ทันที เมื่อเห็นคนหน้าสวยหน้าซีด และมีเลือดไหลออกมาบริเวณข้อมือ คนหน้าสวยถูกส่งห้องฉุกเฉินทันที
‘เค้าคนนั้นทำร้ายนายได้ขนาดนี้เลยหรอนะ’
ร่างสูงนั่งกุมมือตัวเอง เรื่องราวมากมายย้อนมาที่หัวของดูจุน
‘นายคงจะไม่...’
“ใครเลือดกรุ๊ปบีและโอ ครับๆ” คุณหมอรุ่นคราวพ่อ เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินอย่างร้อนรนใจ
ดูจุนได้แต่งงกับเหตุการณ์
“มีอะไรรึปล่าว คุณหมอ ?”ดูจุนเดินเข้าไปถามคุณหมอที่สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
คุณหมอถอนหายใจครั้งหนึ่งก่อนจะตบบ่าดูจุน
“คือถ้าตอนนี้เราน่ะไม่ได้เลือดกรุ๊ปบี ..คนไข้ที่คุณนำมาส่ง เค้าจะตายน่ะครับ..”คุณหมอตบไหล่ดูจุนอีกครั้งก่อนที่จะเดินไปประกาศตามตึกต่างๆ
ร่างสูงยังคงตกใจไม่หาย ตอนนี้เค้าได้แต่ภาวณาให้ร่างบางในห้องฉุกเฉินได้รับเลือดทันก่อนที่จะ...หมดลมหายใจ...
ภายในห้องฉุกเฉิน(พยาบาลคิม)
“คุณหมอไปไหน พยาบาลคิม “พยาบาลคิมเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน
“ได้ยินคุณแม่จีกึมพูดว่า ไปตามหาเลือดกรุ๊ปโอ กับ บีให้เด็กคนนี้น่ะ”พยาบาลเด็กใหม่ตอบพยาบาลคิม
“ทำไงดีเนี่ย ตอนนี้เด็กคนนี้เสียเลือดมาก หน้าก็ซีดลง ชีพจรก็เต้นต่ำลงด้วย”พยาบาลคิมพูดเสร็จก็ต้องตกใจเมื่อ เด็กที่พูดถึงเมื่อกี้เริ่มมีอาการสำลักเลือดออกมาจากปาก
‘แย่แล้ว เด็กคนนี้กำลังจะตาย...’
ข้างนอกห้องฉุกเฉิน
ร่างสูงต้องหน้าซีดไปตามกัน เพราะไม่มีข่าวอะไรมาจากนางพยาบาลหรือคุณหมอรุ่นคราวพ่อเลย
‘นายต้องเข้มแข็งสิ อย่าแพ้เพียงเพราะถูกทิ้ง...’
ปึ้ง !
เสียงประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก ร่างสูงรีบลุกขึ้นวิ่งไปถามนางพยาบาลที่เดินออกมา
“เป็นยังไงบ้างครับ คนที่กรีดข้อมือเป็นยังไงมั่ง?”ดูจุนเขย่าไหล่นางพยาบาลอายุประมาณ 30 กว่าปี
นางพยาบาลจับมือดูจุนอย่างอ่อนโยน
“ใจเย็นๆนะค่ะ หนูพวกเราจะรักษาอย่างเต็มที่ เพียงแต่ตอนนี้เราไม่มีเลือด เรากำลังหาเลือดอยู่ ถ้าหนูช่วยหาอีกแรงเค้าจะได้หายไวไวไงล่ะ”พอนางพยาบาลพูดจบก็ลูบหัวดูจุนก่อนจะวิ่ง ไปตามหาคุณหมอประจำคนไข้
‘ถ้าหนูช่วยหาอีกแรงเค้าจะได้หายไวไวไงล่ะ’
‘ถ้าหนูช่วยหาอีกแรงเค้าจะได้หายไวไวไงล่ะ’
ดูจุนคิดไปคิดมาก่อนที่ใบหน้าของคนคนนึงจะโผล่มา
“โยซบ”ดูจุนรีบหยิบโทรศัพท์ตนขึ้นมาจากกางเกงก่อนจะกดเบอร์คนที่ชื่อโยซบ อย่างเชี่ยวชาญ
บ้านโยซบ
คนตัวเล็กที่ให้จุนฮยองนอนตักอยู่ ต้องนั่งถอนหายใจ เมื่อตนนั้น อยากบุหรี่เท่าใด แต่ก็ไม่สามารถสูบได้ เพราะมีร่างสูงมาคอยนอนตักอยู่แบบนี้
‘ชั้นรักนายนะ จุนฮยองอ่า’
ร่างเล็กที่กำลังก้มหน้าลงจูบจุนฮยองถึงกับผงะทันทีเมื่อมีสายต่อเข้ามา
‘ทำไมความรักของเรา2คนต้องมีอุปสรรคอยู่เรื่อยนะ...’
โยซบค่อยๆดันหัวจุนฮยองออกจากตักจนก่อนที่จะเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่หน้าโต๊ะคอม
“ดูจุนอ่า” โยซบถึงกับครางออกมาเบาๆ เมื่อคนที่โทรมาเป็นแฟนเก่าของเค้า ที่พึ่งถูกตัวเค้าเองทรยศไป
‘ชั้นควรจะรับสายพี่มั๊ย .. ชั้นควรจะรับสายคนที่ดีเกินไปอย่างพี่รึเปล่า?’ แต่ทันทีที่คนตัวเล็กกำลังคิดอยู่ การกระทำก็ดันไปก่อนสมองสั่งการ
(โยซบ ยังโยซบ ได้ยินมั๊ย?) ปลายสายพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ว่าไงฮ่ะ พี่ดูจุน...”โยซบเม้มริมฝีปากก่อนจะพูด
(นายว่างมั๊ย ?) ดูจุนถามขึ้นมาก่อนจะถอนหายใจ
“ทำไม”ร่างเล็กถามขึ้นพร้อมทั้งขมวดคิ้วสงสัย
(ชั้นอยู่ ร.พ. ...)ปลายสายพุดขึ้นอีกครั้งน้ำเสียงราบเรียบ
“ทำไมฮ่ะ พี่ดูจุนเป็นอะไร ทำไมไปที่นั่น ?” คุณตัวเล็กตกใจจนถึงกลับเผลอแสดงความเป็นห่วงให้ร่างสูงได้ยิน
(เพื่อนพี่เค้าเสียเลือดมาก..)โยซบที่ได้ยินก็ถอนหายใจเล็กน้อย เพราะยังดีทีร่างสูงไม่ได้เป็นอะไร
“แล้วพี่มีไรกับเค้า..”โยซบ ขมวดคิ้วอีกครั้งก่อนที่จะถามออก
(เค้าต้องการเลือดกรุ๊ปโอ กับ บี ด่วนเลย ถ้าตอนนี้เค้าไม่ได้ เค้าจะตาย และไม่มีชีวิตอยู่รอดในคืนนี้)
“แล้วไงฮะ..”
(แล้วไงงั้นหรอ ! ชั้นไม่คิดเลยนะว่านายจะใจร้ายขนาดนี้.) ดูจุนพูดขึ้นเสียงดังก่อนจะเงียบลง
“อืม” ร่างเล็กพูดขึ้น เพราะเค้าไม่อยากมีเยื้อใยกับคนที่พูดในปลายสายอีกแล้ว
โยซบ รวบรวมความกล้าก่อนจะกดวางสาย...
ณ. ร.พ. หน้าห้องฉุกเฉิน
“โยซบๆ ยังโยซบ ย่าห์ !” ดูจุนถึงกับโมโหเมื่อร่างเลกที่เคยเป็นคนจิตใจดี ทำตัวเย็นชาและใจร้ายใส่เค้า
‘คงกำลังอยู่กับแฟนใหม่สินะ...เลยไม่มีแม้แต่เวลาจะมาช่วยคนที่กำลังใกล้ตาย’
ร่างสูงถอนหายใจ ก่อนจะหยิบไอ-พอด ของคนหน้าสวย ขึ้นมาดู
‘ชั้นช่วยอะไรนายไม่ได้อีกแล้วชั้นขอโทษ...’ ร่าง สูงก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนน้ำตาจะค่อยๆไหลลงมา น้ำตาที่เค้าไม่เคยคิดเลยว่าจะไหลออกมา เค้าไม่ได้ผูกพันอะไรเลยกับฮยอนซึง แต่เพียงเพราะ พวกเค้าทั้ง 2 คนเคยเจอเหตุการณ์เหมือนกัน การถูกทิ้ง การถูกทรยศ มันทำให้เค้าเจ็บทุกครั้ง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ
เป็นเวลาผ่านมา2นาทีแล้วที่ ยังไม่ได้ข่าวอะไร ภายในห้องฉุกเฉินยังคงวุ่นวายเหมือนเดิม ดูจุนจ้องมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน การสวดภาวนา คือสิ่งเดียวที่เค้าทำให้ฮยอนซึงได้ ร่างสูงค่อยๆกุมมือตนเองก่อนจะค่อยก้มหน้าแล้วหลับตาลงสวดมนต์ขอพร เพื่อคนหน้าสวย
ปึ้ง !
เสียงแรงผลักประตูดังขึ้น ดูจุนยังคงสวดมนต์อยู่ เพราะคิดว่าเสียงเปิดประตูเมื่อกี้คงเป็นเสียงเรียกร้องหาคนบริจาคเลือด
“พยาบาลคิม ! เราได้เลือดกรุ๊ป บีแล้ว เตรียมการด่วน ให้เร็วที่สุด!”เสียงพูดของคุณหมอที่เดินไปหาเลือดเมื่อ 5 นาทีเมื่อกี้ดังขึ้น
เฮือก ! ร่างสูงสะดุ้งขึ้น
‘ได้เลือดกรุ๊ป บีแล้ว’
“ได้เลือดกรุ๊ป บีแล้ว…”ร่างสูงค่อยๆยืนขึ้น ก่อนจะสวดมนต์อย่างมีความหวังอีกครั้ง
ในคืนนั้นเอง การถ่ายโอนเลือดสู่ร่างกายคนหน้าสวย ผ่านไปได้ด้วยดีร่างสูงเดินไปขอบคุณคุณหมอกับพยาบาลภายในห้อง
“ขอบคุณมากเลยนะครับ ...ขอบคุณขอบคุณจริงๆ”ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมทั้งก้มหัวลง
“ค่ะๆ เราก็เชื่อกันทั้งนั้นแหละค่ะ ว่าคุณหมอ ดันกอน จะทำได้ เราเชื่อใจคุณหมอ ทุกอย่างถึงสำเร็ขจมาได้ ^^ ”พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น
“ครับๆ ขอบคุณเหมือนกัน ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ ?” คุณหมอดันกอนพูดขึ้น
“ยุนดูจุนครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”ร่างสูงตอบคุณหมอก่อนจะโค้งขอบคุณอีกครั้ง
ร่างสูงเดินไปหาคนหน้าสวย ที่ถูกย้ายมาห้องพิเศษแล้ว..
ห้องพิเศษ 257
ร่างสูงค่อยๆเลื่อนมือของตนไปลูบหัวของคนหน้าสวยก่อนจะนั่งลงข้างๆ
มือที่ลูบหัวอยู่ค่อยๆเลื่อนลงมาจับมือที่อบอุ่นของคนหน้าสวย
“ชั้นไม่อยากเห็นใครตาย...”
“เพราะฉะนั้นนายยังมีชั้น.... ”เสียงที่แผ่วบางค่อยๆพูดขึ้น ร่างสูงที่เพลียมากจากการสวดภวานา ทำให้เค้าเผลอหลับไปพร้อมทั้งกุมมือ ของฮยอนซึง...
ณ.ที่บ้านโยซบ
ร่างเล็กที่พยายามจะข่มตาให้หลับเท่าไหร่ก็หลับไม่ได้
‘ชั้นควรจะไปโรงพยาบาลรึเปล่านะ เค้าจะเป็นยังไงมั่ง ’
‘อยากเห็นพี่ดูจุนเหมือนกัน..’
ร่างเล็กที่นอนบนเตียง กัดริมฝีปากคิด ก่อนจะค่อยๆ ดีดตัวขึ้น แล้วเดินลงไปชั้นล่างที่มีจุนฮยองนอนอยู่โซฟา ร่างเล็กค่อยๆ เขย่าที่ตัวของจุนฮยองให้ตื่นขึ้น
“จุนฮยองอ่า ตื่นสิ เค้ามีธุระ ไปด้วยกันหน่อยๆ” ร่างเล็กพูดขึ้นพร้อมทั้งเขย่าตัวจุนฮยองไปด้วย
“จุนฮยองอ่า...” ร่างเล็กพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวจุนฮยอง ร่างสูงที่สลึมสลือได้แต่งงว่าทำไมต้องปลุก
“กี่โมงแล้วเนี่ย...”ร่างสูงพูดถามร่างเล็ก ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อยืดเส้นยืดสาย
“ตี4แล้วอ่า..คือวันนี้เค้าจะ..”
“ห๊า ! ปลุกมาทำห่าอะไรเนี่ย จะนอนเว้ยยยย!”จุนฮยองหงุดหงิดที่ร่างเล็กปลุกตน
“คือ..คนรู้จักเข้า ร.พ. น่ะ ช่วยพาไปหน่อยสิ เค้าขับรถไม่เป็นอ่า จุนฮยองอ่า..”คนตัวเล็กอ้อนจุนฮยองร่างสูงค่อยค่อยยิ้ม
“งั้นไปอาบน้ำด่วนเลย ชั้นจะอาบข้างล่าง โยไปอาบข้างบน แล้วอีก 30 นาทีลงมาเจอกัน ^^”ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมทั้ง เอื้อมมือไปลูบหัวร่างเล็ก
30นาทีต่อมา
ร่างสูงกินกาแฟรอร่างเล็กพร้อมทั้งดูทีวีไปด้วย
คนตัวเล็กเดินลงมาจากชั้น 2 ก่อนจะค่อยๆ เดินไปกอดคอจุนฮยองจากด้านหลัง แล้วหอมแก้ม 1 ที
ร่างสูงที่นั่งกินกาแฟ ก็ได้แต่ยิ้มน้อยๆ ตัวเค้าไม่รู้ว่าเค้าในตอนนีมีความสุขอยู่รึเปล่า
“ป่ะ เดี๋ยวไปช้า^^” ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมทั้งแกะมือร่างเล็กออกก่อนจะจับมือให้เดินไปด้วยกัน
รถ Bugatti Veyron l ถูกขับออกไปร.พ.
ห้องพิเศษ 257
ร่างสูงลืมตาขึ้น เพื่อดูอาการคนหน้าสวยอยู่ตลอดเวลา
‘ถ้าคนไข้มีอาการสำลักเลือด ให้รีบแจ้งแพทย์ทันทีนะครับ’
ร่างสูงค่อยๆหมอบลงกับเตียงของคนหน้าสวย มือทั้ง 2 คนยังคงสอดประสานกันอยู่
ก๊อกๆๆ
เสียงประตูดังขึ้นเมื่อมีใครบางคนเคาะ
‘สงสัยเป็นหมอ’
“ครับ เข้ามาเลยครับ”
JUNHYUNG
วันนี้เวลาตี 4 กว่าๆ ผมขับรถพาคนตัวเล็กคนนึง ที่อ้อนวอนผมให้พามา ร.พ. xxxx
ผมไม่ได้รักโยซบนะครับ ผมแค่กำลังสับสนตัวเอง ผมรักฮยอนซึง แต่บางครั้งผมก็อดห่วงโยซบไม่ได้
แต่ก็ช่วยไม่ได้นะ คนเราทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ
ผมจูงมือพาคนตัวเล็กเดินเข้ามาใน ร.พ. ก่อนที่โยซบจะปล่อยมือผม เพื่อ
เดินเข้าไปทักทายหมอ รุ่นราวคราวพ่อคนนึง ผมจึงเดินตามเข้าไปก้มแสดงความเคารพ
“สวัสดีฮะ คุณลุงดันกอน..”โยซบก้มหัวลงพร้อมทั้งยิ้มให้
“ว่าไงๆ มีอะไรให้ลุงช่วย?” คนที่ชื่อดันกงดันกอนพูดตอบโยซบ พร้อมทั้ง ลูบหัว
“คือผมจะถามอ่ะฮะ ไม่รู้ลุงจะรู้รึเปล่า ?”
“ว่าไงล่ะ ?"
“รู้จักยุนดูจุนป่ะฮะ ? คุณลุง”โยซบถามขึ้นพร้อมทั้งเกาหัวตนเอง
“อ่อถ้าหมายถึงดูจุนที่พาคนไข้กรีดข้อมือมาใช่ป่ะ”
“มั้งฮะ ”โยซบยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้ว
“อยู่ห้องพิเศษ257 น่ะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวา ขึ้นไป ชั้น 5 อืมเดินหาเอา^^”
โยซบก้มหัวขอบคุณคุณหมอก่อนที่จะจูงมือผมเดินไปหา ใครซักคน พอดีผมง่วงนอน ขี้เกียจฟัง..
พวกเราเดิน มาถึงตึกพิเศษ กำลังขึ้นลิฟท์อยู่ โยซบไม่แม้แต่พูดอะไรกับผม น้ำตาเหมือนกับจะไหลออกมา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร โยซบร้องไห้ง่าย คงเป็นเหตุผลอะไรบางอย่างแหละนะ
ตอนนี้พวกเราเดินออกมาจากลิฟท์ แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าห้อง 257
โยซบเคาะประตู 3 ครั้งก่อนจะเข้าไป ทำไมนะ ผมไม่ดูหน้าชื่อห้องว่าเป็นชื่อใคร...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น