คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ϟ 3 painful
Paring :: JunHyung x HyunSeung
Type :: Fiction
Author :: เกวแก้ว
NOTE :: ตอนที่ 3
ณ.บ้านโยซบ
ที่นี่เป็นบ้านที่แม่โยซบซื้อให้เค้าอยู่ เพราะโรงเรียนของโยซบนั้นไกลบ้านมากเลยทีเดียว
เช่นเดิมทั้งที่นี่ก็เกือบจะเข้าเดือนกุมภาพันธ์แล้ว แต่ฝนก็ยังคงตก โยซบนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองฝนที่ตกทุกทุกครั้งที่ตก เค้ามักจะคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไปเรื่อยๆ
โยซบหยิบบุหรี่ออกมาจากกางเกงสีชมพูของเค้าหนึ่งมวน แล้วจัดการคาบอยู่บนปากเรียบร้อย
ทั้งที่เค้าสัญญากับ... ว่าจะไม่สูบอีกแล้ว …
ที่คลับแดนเจอร์
“ฮยอนซึง ดูนั่นๆ” กิกวางสะกิดเพื่อนรักที่เริ่มเบลอกับออนเดอะร๊อกเพียวๆแก้วที่ 3 ของคนหน้าสวย
ใครๆก็ต้องยอมรับว่า ฮยอนซึงเป็นคนที่กินเหล้า ได้คอทองแดงที่สุด
“อาราย กิ๊กว๋าง ~” ฮยอนซึงเริ่มพูดเสียงเยิ้มและไม่รู้เรื่อง เพราะพิษเหล้ายิ่งทำให้หน้าของเค้าแดงขึ้น เนื้อตัวก็เริ่มร้อน กิกวางมองหน้าเพื่อนรักแล้วยังต้องส่ายหน้า
“นู่นนนนนน!” กิกวางชี้ให้เพื่อนหน้าสวยหันไปมองคนที่กำลังเดินเข้ามาในคลับ ฮยอนซึงหันไปมองทั้งที่พูดยังจะไม่รู้เรื่องเลย ฮยอนซึงหันกลับมาดื่มต่อ ทำให้กิกวางถึงกับงง
“ไม่สนใจหรอ ?” กิกวางยกคิ้วถามอย่างงงๆ
“ปวดหัว อยากกลับบ้าน ฮือๆๆๆๆๆ ๆอยากกลับบ้าน”ฮยอนซึงตอบอย่างอแง
“เห้ยๆ ฮยอนซึงเค้าจะเดินมาบาร์แล้วๆ หล่อว่ะ ยิ่งมองยิ่งเซ็กซี่ > < ”กิกวางพูดไปเคลิ้มไปทำให้ฮยอนซึงที่ฟังอยู่ ขยี้ตา แล้วหันไปมองอีกที
“อืม ก็หล่อดีแต่ชั้นอยากกลับบ้าน ”ฮยอนซึงที่เริ่มได้สติขึ้นมาพูดกับกิกวาง
“แกขับรถล่ะกันกวาง ชั้นขับไม่ไหว ได้ไปโลกหน้าแน่”
ตอนนี้ฮยอนซึงได้เมาเต็มที่แล้วกับออนเดอะร๊อก4แก้วเต็มๆ กิกวางถึงกับหน้าเหวอ เมื่อฮยอนซึงบอกให้ตนขับรถ ซึ่งการที่กิกวางขับรถเมื่อเที่ยวที่แล้ว ทำให้ เพื่อนรักของเค้าต้องซื้อรถใหม่เพราะยากที่จะซ่อม
แต่ปาฏิหาริย์ก็คือทั้ง 2 คนไม่เป็นไร
“ฮยอนซึงๆ อิสวย กูขับรถไม่เป็นว้อยยยยย !”กิกวางเขย่าตัวฮยอนซึงให้ได้สติและหายเมา แต่ก็ไม่ทันแล้ว ฮยอนซึงได้งีบหลับไปพร้อมกับความเมาแล้ว
“บ๊ะ ! อิสวย ตื่น กูไม่อยากขับรถ งวดที่แล้วกูยังผ่อนให้มึงไม่เสร็จเลย T T ”กิกวางเขย่าตัวฮยอนซึงให้แรงขึ้นกว่าเดิม ทำให้ลีจุนที่เห็นอดหัวเราะไม่ได้
“รถจอดอยู่ไหนหรอกิกวาง ^^ ”ลีจุนถามพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น
“หน้าร้านนี่แหละ” กิกวางรีบชี้ที่อยู่ของรถเปอร์เช่สีขาวให้ลีจุนดู ลีจุนมองออกไปก็เห็นทันทีเพราะรถเปอร์เช่ ราคาแพงมีไม่กี่คันในกรุงโซลหรอก คนที่รวยมากๆเท่านั้น ถึงจะสามารถขับได้ ลีจุนพยักหน้า รับรู้ กิกวางก็พยักหน้าคืน ก่อนจะเดินไปบอกลาจงฮยอน
“คุณลูกค้ารอนี่สักครู่นะครับ”ลีจุนยิ้มทักทายผู้ชายสุดหล่อที่เดินเข้ามาในบาร์เครื่องดื่ม
“ทำไมล่ะครับ ?” ลูกค้าที่เดินเข้ามานั่งใหม่ถามขึ้นทำให้ลีจุนที่กำลังถอดผ้ากันเปื้อนออกชะงัก
“พอดีมีคนนึงกินเหล้าและเมามากน่ะครับผมจะอุ้มเค้าไปส่งบนรถน่ะครับ”ลีจุนพูดพร้อมทั้งมองไปทางฮยอนซึงที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว
“คุณทำหน้าที่ของคุณต่อเถอะ เดี๋ยวผมอุ้มเค้าไปเอง คุณทำออนเดอะร๊อก ให้ผมรอด้วยแล้วกัน”
เสียงของลูกค้าที่เดินเข้ามาใหม่ พูดตอบ
“เอ่อ... ขอบคุณครับ ”ลีจุนก้มหน้าแสดงความขอบคุณดูจุนอย่างอ่อนน้อม
ดูจุนมองหน้าคนหน้าสวยที่อยู่ตรงหน้าเป็นเวลานาน
‘เป็นผู้ชายอะไร สวยจริงๆ ยิ่งมองยิ่งสวย ’
ดูจุนช้อนตัวฮยอนซึงอุ้มก่อนจะพาร่างของคนสวยเดินไปยังรถเปอร์เช่สีขาว ซึ่งมีกิกวางยิ้มรออยู่แล้ว
“เอ๊ะ !ไม่ใช่ลีจุนนิ ”กิกวางเอะใจเมื่อคนที่อุ้มฮยอนซึงมาไม่ใช่บาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดหล่อ
“พอดีลีจุนเค้าติดงานน่ะผมเลยมาผ่อนแรงเค้าหน่อย ^^ ”ดูจุนยิ้มให้กิกวางก่อนจะอุ้มฮยอนซึงไปท้ายรถ
‘เห้ย นั่นมันคนหล่อที่เดินเข้ามาใหม่เมื่อกี้นี่หว่า’
‘ว๊าวววว ! ยิ่งมองยิ่งหล่อ’
“ขอบคุณนะฮะ คุณ...”
“ดูจุน ยุนดูจุน ครับ” ดูจุนมองฮยอนซึงที่ถูกจัดท่านอนให้ถูกระเบียบแล้ว ก่อนจะตอบ
“แล้วคุณล่ะครับ ?”ร่างสูงปิดประตูแล้วถามกิกวางขึ้น
“กิกวางฮะ ลีกิกวาง เพื่อนๆเรียกกวางน้อย ^^ ”กิกวางยิ้มให้ดูจุนเบาๆ และโค้งขอบคุณดูจุน
ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถคนขับ กิกวางบิดกุญแจรถ และสตาร์ทรถ แต่เมื่อเค้ากำลังถอยหลัง เค้าก็นึกได้ว่าเค้าขับรถไม่เป็น
“ดูจุนๆๆๆๆๆๆๆ !” กิกวางเรียกดูจุนเสียงดัง ในขณะเดียวกันร่างสูงกำลังจะเดินเข้าคลับ
ดูจุนที่ได้ยินเสียงเรียกของคนตัวเล็ก
‘สงสัยหลงเสน่ห์เราแล้วล่ะสิ ฮ่าๆ’
ดูจุนเดินเข้าไปหากิกวังที่อยู่ในรถเปอร์เช่สุดหรู
‘ขอเบอร์ หรือว่าขอเป็นแฟน โอ๊ะ ช่วยไม่ได้ ถ้ามันจะเกิดขึ้นทั้ง 2 อย่างก็เราหล่อหนิ’
ร่างสูงเดินไปตรงด้านขวาของที่นั่งคนขับ ซึ่งกิกวางก็เปิดกระจกถรอแล้ว
“คือ คือ ..ว่า ผม ผม..” กิกวางอึกอักก่อนจะพูดออกมาเป็นประโยค
“ผมขับรถไม่เป็นอ่ะครับ” กิกวางยิ้มแหยตอบดูจุน และเกาหัว
‘กำ ตูล่ะนึกว่าจะขอเบอร์ = =’
ร่างสูงกัดริมฝีปากแม้จะใช้เวลาคิดเล็กน้อย
“งั้นเดี๋ยวผมขับไปส่งแล้วกัน”ดูจุนตอบกิกวาง
ณ.ห้องพักของฮยอนซึง
‘ไม่น่ามาเลย .. ไม่สิ เราแค่เอาของคืนเราจะคิดอะไรมาก’
‘ฮยอนซึงจะนอนรึยังนะ.. ยังร้องไห้อยู่รึเปล่า..’
ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องเช่า ซึ่งเป็นห้องเดิมที่มีความทรงจำระหว่างเค้ากับฮยอนซึง
‘นี่ จุนฮยอง มีกุญแจ 2 อัน นี่ของตัวเอง นี่ของผม ^^ ’
‘ถ้าจะเข้าห้องก็เปิดเข้ามาเลย ไม่ต้องเรียกนะ ^^ ’
จุนฮยอง รู้สึกผิดปกติเมื่อเค้าเปิดประตูเข้าห้องไป ไม่พบแสงไฟใดใด ไร้เสียง ไร้การเคลื่อนไหวใดใด
‘ดึกดื่นค่ำคืนป่านนี้แล้ว ทำไม ฮยอนซึงยังไม่กลับบ้านอีกนะ ’
ดูจุนนั่งลงบนโซฟา โซฟาตัวเดิมที่เค้ากับฮยอนซึงเคยใช้ร่วมกันมาก่อน
‘ทำไมยังไม่กลับมาซักทีนะ…’
‘เป็นห่วง...จังเลย’ ด้วยความอ่อนเพลีย ทำให้ร่างสูงเผลอหลับไปบนโซฟาในห้องของฮยอนซึงไม่รู้ตัว…
(คือนยัง เนSTYLEโร เน มัม ดึลรยอจุลเก OH LISTEN LISTEN LIS ~)เสียงโทรศัพท์ของกิกวางดงัขึ้น
“กิกวางเองฮะพ่อ มีไรป่าวๆ”
“คุณหนูเล็กค่ะ คุณหนุเล็ก นายท่านตกบันไดเมื่อกี้นี่ ..~”ปลายสายตอบกลับ
“ห๊า !ว่าไงนะ อึนจี เดี๋ยวจะถึงบ้านแล้ว โอ๊ย//” กิกวางตัดสายปลายสายด้วยความร้อนใจ
“ดูจุน”เสียงของกิกวางที่นั่งข้างๆคนขับดังขึ้น
“ว่าไงกวางน้อย ~” ดูจุนตอบกิกวางแบบกวนๆ กิกวางมองหน้าดูจุนเล็กน้อยก่อนจะชี้นิ้วของตนไปที่บ้านหลังใหญ่ทางด้านซ้ายของถนน
“จอดจอด จอดตรงนี้แหละ”กิกวางโพล่งขึ้นมาเสียงดัง
“อะไรกิกวาง ใจเย็นๆ มีอะไร?”ดูจุนค่อยๆหยุดรถแล้วหันมามองหน้ากิกวางอย่างงงๆ
“พ่อชั้นตกบันไดๆ ชั้นต้องรีบไปดูท่านๆ นายไปส่งสวยซึงแทนให้ล่ะกัน ” กิกวางพูดขึ้นโดยไม่สนใจว่าคนข้างหน้าจะตกลงหรือไม่ แต่ตอนนี้ใจเค้าไปอยู่ในบ้านหลังใหญ่นั้นเสียแล้ว ดูจุนมองหน้ากิกวางแบบ งงสุดๆ
“นี่ตรงไป เลี้ยวซ้าย ตรงอีก 200 เมตร เลี้ยวขวา จะเจอสะพานขึ้น ตรงไป เลี้ยวซ้าย ตรงไป จะเจอคอนโดxxx ห้อง 1989 นายไปส่ง ฮยอนซึงแทนชั้นหน่อยนะ ขอบคุณคร๊าบบ”กิกวางพูดจบก็โค้งขอบคุณก่อนจะวิ่งเข้าบ้านหลังใหญ่ ด้วยความร้อนใจ ปล่อยให้ดูจุนที่นั่งอยู่ที่คนขับ งงเป็นไก่ตาแตก
‘คนอะไรว่ะ 4 มิติชิบหาย ถึงตายกูก็ไม่ชอบหรอก ตอนแรกก็น่ารัก ยิ่งรู้จักยิ่งลึกซึ้ง ไม่ไหวๆ’
ดูจุนกุมขมับเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปทางด้านหลัง เพื่อตรวจดูว่าคนหน้าสวย ยังอยู่ในสภาพที่ดีอยุ่รึเปล่า
‘นี่ตรงไป เลี้ยวซ้าย ตรงอีก 200 เมตร เลี้ยวขวา เจอสะพานขึ้น ตรงไป เลี้ยวซ้าย ตรงไป จะเจอคอนโดxxx ห้อง 1989 อืม เห็นแก่เด็กน้อยว่ะ ทำดีซักวัน ’ดูจุนเริ่มออกรถอีกครั้งก่อนจะไปตามที่กิกวางบอก ถ้าดูจุนไม่ใช่คนที่มีไอคิว 190 คงจะจำไม่ได้อย่างแน่นอน
เสียงรถเปอร์เช่สุดหรูของคนหน้าสวย ดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อใกล้ถึงคอนโดxxx จุนฮยองที่เผลองีบหลับไปก็สะดุ้งทันทีเมื่อเค้าได้ยินเสียงรถที่คุ้นเคย
‘กี่โมงแล้วเนี่ย ’จุนฮยองมองไปที่นาฬิกาข้อมือ ของ ตนในขณะที่งัวเงียแลพึ่งตื่นจากการหลับ
‘ทำไมพึ่งกลับนะ ไปไหนมา หรือว่า... คงไม่หรอก ฮยอนซึงเลิกไปนานแล้ว’จุนฮยองถึงกับครุ่นคิดเมื่อนึกถึงอดีตของฮยอนซึง
“อ๊า เจงๆเลย อิกวาง ขับรถมาได้งายว๊า~”ฮยอนซึงที่อยู่บนไหล่ของดูจุนพล่ามขึ้น เมื่อตนยังไม่รู้เหตุการณ์ว่าตนอยู่บนไหล่ใหล่ใคร
‘หึ๊ยยยย! คนอะไรสวยก็สวย ตัวยังหอมอีก กุจะบ้าตาย อดไว้ๆ’ดูจุนพูดกับตัวเองเมื่อคนหน้าสวยซุกมาที่ซอกคอของตน บวกกับกลิ่นเหล้าออนเดอะร๊อกที่ดูจุนชอบกับกลิ่นหอมแบบแปลก ทำให้ร่างสุงเกือบอดใจไม่ไหวจริงๆ
ทีนทีดูจุนเปิดประตูห้องคนหน้าสวย ก็มีเสียงโพล่งขึ้นมา เป็นเสียงที่ฮยอนซึงคุ้นเคยที่สุด
“ไปไหนมาฮยอนซึง”จุนฮยองพูดขึ้น แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนที่น่าจะเป็นฮยอนซึงกลับเป็นผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมทั้งแบกฮยอนซึงไว้ข้างหลัง
_______________________________________
ไรเตอร์ดีใจมากเลยค่ะ ที่มีคนเม้น นี่ยังไม่ได้โปรโมทเลย
ความคิดเห็น