คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ϟ 1 painful
Paring :: JunHyung x HyunSeung
Type :: Fiction
Author :: เกวแก้ว
NOTE :: ตอนที่ 1
ฮยอนซึงเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆเมื่อร่างสูงกำลังเดินออกไปโดยไร้เยื่อใย
‘นี่จะไม่บอกลากันเลยหรือไงนะ ? ใจร้ายจริงๆ’
‘อย่าไปนะ อย่าไป จุนฮยอง อย่าไป หันกลับมามองผมสิ ผมรัก...นะ’
“จุนฮยอง!” ฮยอนซึงพูดขึ้นเสียงดังเมื่อเค้านึกสิ่งที่ควรทำออก จุนฮยองหันกลับมามองฮยอนซึงอีกครั้ง
ฮยอนซึงหยิบสิ่งของแหลมๆที่อยู่ข้างๆตนขึ้นมาจ่อที่ข้อมือข้างซ้ายของตน พร้อมทั้งร้องไห้
“ถ้าจุนไป เราก็..ก็ไม่มี .เหตุผลที่จะอยู่ต่อ.. ” ฮยอนซึงพูดขึ้นทั้งน้ำตา จุนฮยองมองหน้าฮยอนซึงแล้วถอนหายใจเบาๆ
“อย่างี่เง่าน่ะ ..” จุนฮยองเอ่ยขึ้นน้ำเสียงราบเรียบใบหน้าที่ดูเย็นชา ของเค้า ทำให้ฮยอนซึงรู้สึกเจ็บปวด
‘เค้าไม่รักเราแล้ว เราจะอยู่ไปทำไม ตาย..ตายดีกว่า’
ฮยอนซึงคิดในใจ มีดเริ่มกดลงไปที่ข้อมือทางด้านซ้ายเล็กน้อย เลือดเริ่มซิบบริเวณข้อมือของคนหน้าสวย
จุนฮยองหันหลังกลับและเดินออกไปจากห้อง ห้องที่เคยมีความทรงจำดีดีกับเค้า ฮยอนซึง ฮยอนซึงที่เป็นคนที่เค้ารักทีสุดมาก่อน ก่อนจะเลิกกันอย่างจริงจังวันนี้
‘"เค้าไม่รักเราแล้ว ไม่รักเราจริงๆด้วย..’ ฮยอนซึงมองร่างสูงที่เดินออกจากห้องไปช้าๆ น้ำตาที่ไหลออกมาไหลเหมือนกับฝนที่ไม่รู้ว่าจะหยุดตกเมื่อไหร่ น้ำตา น้ำตาเท่านั้นตอนนี้ ที่เค้าฮยอนซึงสามารถจะทำได้ เค้าไม่เคยคิดเลย ว่าจุนฮยองจะบอกเลิกกับเค้า
‘จุนรักฮยอนซึงนะ ฮยอนซึงรักจุนรึเปล่า ??’
‘รักสิ รักมากด้วย อยู่กับผมไปนานๆนะ’
‘เค้ารักแค่ฮยอนซึงคนเดียวน่ะ ^^ ’
ฮยอนซึงมองไปที่ ข้อมือด้านซ้ายของเค้าอีกครั้ง เค้าได้แต่ร้องไห้ กรีดร้อง ห้องที่เคยมีเสียงหัวเราะ กลับมีแต่เสียงร้องไห้ วิงวอน ...
“โยซบๆ มาแล้วครั๊บบบ~” เสียงของจุนฮยองเอ่ยขึ้นเค้าเรียกคนตัวเล็กเพื่อให้คนตัวเล็กมาเปิดประตูให้เค้า
ในมือของจุนฮยองมีช่อดอกลิลลี่สีขาวอยู่ เค้าเตรียมพร้อมเสมอที่จะมาเจอโยซบ
“ก็ตอบมาก่อนสิ ว่าทำไมมาสาย”โยซบเดินออกมาจากบ้านของตน มือของคนตัวเล็กกอดอกน้ำเสียงราบเรียบ
“กลับไปเอาของนิดหน่อยน่ะ” จุนฮยองพูดขึ้น พลางเกาหัว
“แล้ว…”โยซบยังคงถามจุนฮยองต่อ เค้าไม่พอใจซักเท่าไหร่ที่เป็นฝ่ายรอ
“ก็แค่ไปบอกเลิกฮยอนซึงมาน่ะ”
“... อืม”โยซบเอ่ยขึ้นมา น้ำเสียงราบเรียบที่เต็มไปด้วยความสั่นไหวเล้กน้อย
‘เลิกหรอ แล้วฮยอนซึงทำอะไรอยู่นะตอนนี้...’
‘หวังว่านายจะเปิดใจให้ชั้นกับจุนนี่นะ..’
โยซบ เดินไปเปิดประตูให้จุนฮยอง ร่างสูงมองหน้าโยซบครั้งนึง ก่อนจะหอมแก้มโยซบ ครั้งนึง
ในขณะที่เค้ากำลังมีความสุข แล้ว ฮยอนซึงล่ะ เค้ากำลังเจ็บปวด กำลังโมโห กำลังไม่เข้าใจตัวเอง…
(คแย ซก แฮแมออซจี กิน ออดูม โซเกซอ ...) เสียงโทรศัพท์ของฮยอนซึงดังขึ้น ฮยอนซึงได้แต่นอนมองโทรศัพท์ของตนอย่างเหนื่อยล้า
เมื่อคืนเค้าแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำไปเพราะฮยอนซึงมัวแต่คิดถึงจุนฮยองคนที่เค้ารักที่สุด อยู่นั้นเอง
‘จุนฮยองทำอะไรอยู่นะ…’ ฮยอนซึงเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นที่ขอบตาอีกครั้งเมื่อเค้าเองนึกถึงจุนฮยอง
ฮยอนซึงลุกขึ้นและเงยหน้าขึ้นมองเพดาน เพื่อให้น้ำตาเค้าย้อนกลับไปในดวงตาอีกครั้ง
ฮยอนซึงไม่สามารถหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลได้เลย คนหน้าสวยเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์บนหัวนอน และต้องยิ้มเมื่อ เป็นเบอร์เพื่อนของเค้า เพื่อสนิทที่สุดในเวลานี้
(คแย ซก แฮแมออซจี กิน ออดูม โซเกซอ..~)เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น
ซบน้อย calling ~
ฮยอนซึงสุดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะรับสายโทรศัพท์
“ว่าไง รับโทรศัพท์ได้ซะทีนะสุดสวย คิกคิก” ปลายสายพูดขึ้น น้ำเสียงร่าเริงผิดปกติ
“อืม..ว่าไงหรอโยซบ..”
“ไม่มาเรียนหรอ มีข่าวมาบอกแหละ ^^” เสียงของโยซบยังคงพูดไปเรื่อยๆ
“อ่า..เดี๋ยวซักหน่อยคงไปน่ะ แค่นี้นะ ..” ฮยอนซึงพูดเสร็จ ก็ดันร่างตนเองให้ลุกขึ้นจากเตียง ..เพื่อจะได้เตรียมตัวไปเผชิญโลกภายนอกอีกครั้ง โลกที่ไม่มีจุนฮยอง
ฮยอนซึงหันไปมองนาฬิกาสีฟ้าที่จุนฮยองซื้อให้เค้า
‘ทำไมนายไม่หายไปจากความคิดของเราซะที.. หายไปพร้อมกับคำคำนั้น.. เลิกกันเถอะ.’
ฮยอนซึงน้ำตาเอ่อล้นอีกครั้ง เค้าสะบัดหัวของตนไปมา
‘ไม่ได้ เราเลิกกันแล้ว เราต้องเลิกคิด เราเลิกกับจุนฮยองแล้ว ไม่ได้..’ ฮยอนซึงกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อจะได้อาบน้ำแล้วไปโรงเรียนซะที
ณ.โรงเรียนควังซังโด
“ซบอ่า สุดสวยว่าไงมั่ง ?” กิกวางถามโยซบที่นั่งไขว่ห้างอยู่ข้างๆตน โยซบหันหน้ามาหากิกวาง
“กำลังจะมาน่ะ ไม่ต้องห่วง”โยซบ หันหน้าไปทางอื่น เมื่อเค้าเห็นใครบางคนเดินมาก็ยกยิ้มขึ้นในทันที
‘รับโทรศัพท์เราคงจะให้อภัยแล้วสินะ ฮยอนซึง..’
“จุนฮยองอ่า”โยซบยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อเค้าเจอหน้าจุนฮยองอ่า
“เค้าไม่ได้มาสายใช่ป่ะ ?”จุนฮยองอ่ากอดโยซบจากด้านหลัง ก่อนจะหอมแก้มคนตัวเล็กอย่างหน้ามั่นใส้
กิกวางมองทั้งสองคนก่อนจะนึกอะไรได้
‘ ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆนะ = = หน้าคล้ายแฟนฮยอนซึงเลย... ‘
‘แต่คงจะไม่ใช่หรอก เรานี่มั่วจริงๆเลย’
จุนฮยองอ่าหันไปมองกิกวางเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองโยซบ
“คนนี้คือ...” จุนฮยองมองหน้าโยซบก่อนจะถามเพื่อคลายความสงสัย
“อ่อ กวางน้อยไง กิกวาง ที่เค้าเล่าให้ตัวเองฟังบ่อยๆอ่ะ ^^” โยซบยิ้มบอกก่อนที่จุนฮยองจะพยักหน้าตอบรับ
“กีกวางอ่า ..”โยซบมองไปที่กิกวางที่กำลังคิดอะไรอยู่คนเดียว
“กีกวางอ่า !” โยซบเรียกกิกวางเสียงดังมากขึ้น จนกิกวางสะดุ้ง
“ห๊า ๆ ! เกิดอะไรขึ้น ว๊ากกกกกกก !~”กิกวางสะดุ้งขึ้นอย่างสติแตก = =
“เห้ย !” โยซบตบขาเพื่อนของเค้าแรงๆ เพื่อให้พ้นจากความคิดที่ไม่น่าเป็นไปได้
“นี่แฟนชั้น จุนฮยองอ่า”โยซบ พูดพร้อมทั้งผายมือไปหาจุนฮยองที่กำลังทั้งยิ้มและหัวเราะอยู่
“ส่วนนี่ ไอ่กวาง เพื่อนซบเองอ่ะ ^^” โยซบหันไปบอกจุนฮยอง ร่างสูงก็ยิ้มตอบรับ
ในขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังคุยกันสนุกสนานรื่นเริง ก็มีคนหน้าสวยคนนึงก้าวขาออกมาจากรถเปอร์เช่ สีขาว
ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีซักเท่าไหร่
“อ๊ะ ! นั่น” กิกวางลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งชี้ไปทางที่จอดรถ
โยซบที่เห็นก็รู้ได้เลยว่าฮยอนซึงมาแล้ว ตอนนี้คนตัวเล้กได้แต่คิดว่า คนหน้าสวยที่กำลังเดินมาจะหายโกรธตนหรือยัง ที่แย่งแฟน.. เพื่อนรักไป
“ดึงพี่ทำไมอ่าซบ ?” จุนฮยองอ่าถามโยซบที่ดุงตนขึ้น ทั้งทั้งที่เค้ากำลังง่วนอ่านหนังสืออยู่
“ฮยอนซึงมาแล้..แล้ว”โยซบพูดก่อนจะหันไปมองจุนฮยอง
‘ให้อภัยชั้นเถอะนะ ... ชั้นไม่ได้ตั้งใจ’
“สวยซึง ~”กิกวางโบกมือมาเพื่อให้ฮยอนซึงเห็นว่าเค้านั่งอยู่ตรงนี้
‘เรายังมีเพื่อนอยู่ เราต้องไม่จมอยู่กับความรัก เราต้องสู้’ ฮยอนซึงเห็นกิกวางก็ยิ้มขึ้นทันที
และอีกคนที่เค้าเห็นนั่นคือโยซบแน่นอน
“มานี่เร็วๆ”กิกวางวิ่งไปหาฮยอนซึงที่ใกล้เดินมาถึงโต๊ะประจำของพวกเค้า
“อะไรจะเร่งกันขนาดนั้น มีอะไรพิเศษรึไง ?” ฮยอนซึงเห็นกิกวางเดินเข้ามาคล้องแขนเค้าให้เดินไปเร็วๆ ก็อดสงสัยไม่ได้
“ก็ยังโยน่ะสิ มีแฟนแล้ว จะมาแนะนำพวกเรา ^^” กิกวางยิ้มให้ฮยอนซึง แต่ตอนนี้คนหน้าสวยรู้ได้เลยว่าคือใคร ฮยอนซึงหน้าซีดลงทันที
‘แฟนหรอ คงจะดี ถ้าแฟนของแกไม่เคยเป็นแฟนชั้นมาก่อน...แล้ว ขอเลิกกับชั้น มาหาแก’
ฮยอนซึงปั้นยิ้มเดินเข้าไปหาโยซบโดยที่เค้าไม่รู้เลยว่าเค้าจะยังยิ้มได้อีกมั๊ย ถ้าเค้าเจอจุนฮยองกับโยซบ
ความคิดเห็น