คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ϟ 9 painful
Paring :: JunHyung x HyunSeung
Type :: Fiction
Author :: เกวแก้ว
NOTE :: ตอนที่ 9
แม้จะเย็นชาขนาดไหนก็ต้องเจ็บ
แม้จะทำไม่รู้ไม่เห็นขนาดไหนก็ต้องร้องไห้
แม้จะทำเป็นไม่รักแต่สุดท้ายก็ต้องเสียใจ...
“จุนฮยองอ่า” คนตัวเล็กหวังจะแกล้งจุนฮยองให้ตกใจ แต่ก็ไม่มีอะไรตอบรับกลับมา ทำให้ ยังโยซบ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย จุนฮยองที่หมอบลงบนโต๊ะเรียน ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองโยซบ
“ว่าไงโยซบ...”จุนฮยองทักทายคนตรงหน้า พร้อมทั้งฝืนยิ้มบางๆ
โยซบขมวดคิ้วก่อนจะยื่นหน้าไปใกล้ๆจุนฮยอง เพื่อมอง ซึ่งใบหน้าของทั้ง2นั้นไม่ห่างกันนัก จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ
จุนฮยองมองหน้าโยซบก่อนที่จะหมอบลงอีกครั้ง โยซบมองก่อนที่จะกลับมายืนอย่างเดิม
ร่างเล็กมองจุนฮยองด้วยหัวใจที่รู้สึกเจ็บปวด เพราะเค้ารู้ดีว่าทำไมจุนฮยองถึงเป็นแบบนี้
ร่างสูงที่อยู่ข้างๆโยซบลุกขึ้น
“กลับบ้านกัน...”จุนฮยองเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินนำหน้าโยซบไป
โยซบมองแผ่นหลังจุนฮยองที่เดินออกไปไกล ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ก่อนจะวิ่งตามไป
หน้าตึก c คณะเรียนของกิกวางและฮยอนซึง
“ฮยอนซึงๆ” กิกวางกวักมือเรียกฮยอนซึง ที่พึ่งเดินออกมาจากอาคารเรียน
ฮยอนซึงเห็นกิกวาง ก็ยิ้มออกมากับความน่ารักของกิกวาง พร้อมทั้งเดินไปหาเพื่อนตัวดี
“เห้ย!ฮยอนซึง!” กิกวางส่งเสียงเรียกดังขึ้น
ตุ๊บ! กิกวางส่งเสียงดังเพื่อเตือนว่าฮยอนซึงกำลังจะเดินชนคนคนนึง
ทั้ง2ร่าง ล้มลงพร้อมกันอย่างแรง เพราะทั้ง2คนนั้นวิ่งชนกัน
“อู๊ยยยยย!”
“โอ๊ยยยยยย!” ปฏิกิริยาของทั้ง2คนไม่ได้ต่างกันเลย
ติดอยู่ตรงที่ว่าฮยอนซึงเจ็บตรงที่หัวเข่าส่วน ร่างสูงอีกคน เจ็บตรงแขน
ฮยอนซึงเงยหน้าขึ้นก่อนจะมองไปที่คนที่ชนตน
“นี่นาย!” ฮยอนซึงโพล่งขึ้นเสียงดัง
“อะ..อะ.”อีกคนที่กำลังพูดตอบก็ถูกสวนขึ้นมาก่อน
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ชนคนนั้นคนนี้ ตาบอดรึไง ที่บ้านไม่ไม่พาไปหาหมอรึไงฮะ!” ฮยอนซึงวีนใส่หนุ่มนิรนามก่อนที่จะพยายามลุกขึ้น
กิกวางมองเหตุการณ์อย่างปวดหัว ก่อนที่จะวิ่งไปปิดปากของเพื่อนตนที่แว้ดๆ ไม่หยุด
“ไอ่บ้าขอโทษซักคำยัง อุ๊บ!” ฮยอนซึงท้าวเอวด่าไอ้หน้าหล่อที่ชนตนเมื่อกี้นี้ แต่ไม่ทันพูดจบครบประโยคก็ถูกเพื่อนรักตนมาอุดปากไว้ก่อน
ฮยอนซึงพยายามดิ้นให้หลุดจากแขนของกิกวางที่ห้ามไม่ให้ตนด่าคนอื่น กิกวางใช้แรงทั้งหมดกันฮยอนซึงไว้ก่อน จะก้มหัวขอโทษอีกคนอย่างงงๆ
“ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะฮะ ขอโทษนะคับ” กิกวางยิ้มขอโทษพร้อมทั้ง ใช้แขนกอดรัดไม่ให้ฮยอนซึง บ้าคลั่งไปด่าคนอื่น
กิกวางเดินมาถึงรถของฮยอนซึง ซึ่งเจ้าของรถถูกปิดปากกับถูกกอดอยู่ ฮยอนซึงเห็นกิกวางปล่อยจึงวีนใส่เพื่อนอีกคน
“นี่ไอ้บ้าแกจะมาปิดปากชั้นทำไม ก็เห็นอยู่ว่ามันผิด @#%$ERWS!#!#@$#....”
กิกวางปิดหูไม่ฟังฮยอนซึงที่ไม่รู้ว่าบ่นหรือด่าอย่างน่าเบื่อ
กิกวาง เอื้อมมือไปปิดปากเพื่อนตนอีกครั้ง
“พอพอๆ” กิกวางพูดขึ้น มือยังคงเอื้อมไปปิดปากฮยอนซึงอยู่
“ชั้นผิดเอง...ขอโทษนะ คุณฮยอนซึง ขอร้องล่ะ หยุดบ่นซะที” กิกวางพูดขึ้นพร้อมทั้งปล่อยฝ่ามือออกจากปากคนหน้าสวย
คนตรงหน้ากิกวางกอดอกเชิดหน้าอย่างกับเจ้าแม่
“อืม...แค่ขอโทษหรอ ?” ฮยอนซึงพูดขึ้นพร้อมทั้งหันหน้าหนีจากกิกวาง
กิกวางเห็นท่าทางของฮยอนซึงก็เกาหัวหงิกๆ
‘ง้ออิหน้าสวยนี่ต้องมีเสียตังแน่ๆ = =’
กิกวางยิ้มให้ฮยอนซึง
“ไปแดนเจอร์กัน ( ; ” กิกวางพูดขึ้นพร้อมทั้ง ขยิบตาให้ฮยอนซึง
ฮยอนซึงเผลอยิ้มออกมานิดหน่อย แต่ก็ไม่ลืมฟอร์มตน
“ไปทำไมเสียตัง ไม่ไปอ่ะ ไม่ไป..” ฮยอนซึงมองกิกวางก่อนจะเชิ่ดหน้าขึ้นอีกครั้งกิกวางยิ้มเล็กๆ
“ไม่ไปก็แล้วแต่ ว่าจะเลี้ยง...” กิกวางพูดขึ้นพร้อมทั้งทำท่าจะเดินหนีฮยอนซึง ฮยอนซึงจับแขนกิกวางไม่ให้เดินไป ก่อนที่จะหยิกแก้มกิกวางเล่น
“แหม่ๆ ให้มันได้อย่างงี้ ... นี้แหละที่รอฟัง 55555” ฮยอนซึงพูดขึ้นก่อนจะจับบ่ากิกวางดันไปขึ้นรถ
“ป่ะๆ เพื่อนรัก ( ; ” ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น ก่อนจะ นั่งที่นั่งคนขับ แล้วออกรถ ไปคลับแดนเจอร์…
รถเปอร์เช่สีขาวที่แสนคุ้นเคย จอดลงตรงหน้าคลับ
กิกวางยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู ลงรถไปก่อนคนหน้าสวย
อีกคนบนรถ เหลือบมองเพื่อนตัวดีที่กำลังเดินเข้าคลับอยู่บนรถ ก่อนจะดับรถ
‘รถจุนฮยอง’
ฮยอนซึงถอนหายใจครั้ง2ครั้ง ก่อนที่จะเดิยลงจากรถแสนสวยของตน ตอนนี้ฮยอนซึงรู้สึกใจสั่นๆ หายใจไม่ทั่วท้อง
..”เร็วๆ ฮยอนซึง ชั้นรอแกจนเมาแมลงหวี่แล้ว ดูดิเต็มไปหมดเลย T T” กิกวางพุดขึ้นพร้อมทั้งเบ้ปากออกมาเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ฮยอนซึงเดินมาจนถึงหน้าคลับในจุดที่กิกวางยืนอยู่
“ไปที่อื่นป่ะ” ฮยอนซึงพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะเดินไปทางรถตน
กิกวางรั้งข้อมือฮยอนซึงไว้
“มาถึงแล้ว ก็เขาไปเหอะ อยากกินเหลาแล้วววววววว~” กิกวางพูดขึ้นพร้อมทั้ง พยายามจะดึงแขนฮยอนซึงให้เดินเข้าไปด้วยกัน
ฮยอนซึงทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินตามกิกวางไป
ภายในคลับ แดนเจอร์
“สวัสดีครับ กิกวางฮยอนซึง” จงฮยอน พนักงานหนุ่มคนเดิม ผายมือทักทาย 2 แขกที่เข้ามาใหม่อย่างไมตรี
ฮยอนซึงยิ้มตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปพร้อมกับกิกวาง
กิกวางมุ่งหน้าจะเดินเข้าไปบาร์เครื่องดื่ม แต่ฮยอนซึงกระชากข้อมือกิกวางไว้ก่อน
กิกวางหันมามองเพื่อนตนอย่างสงสัย
“คือ... แกดื่มไปเถอะ ชั้นจะไปหานั่งกินอะไรดีกว่า”ฮยอนซึงพูดบอกเพื่อนพร้อมทั้งฝืนยิ้ม
“ทำไม?..”กิกวางถามฮยอนซึงที่ไม่อยากไปนั่งดื่มกับตนเหมือนทุกครั้ง
ฮยอนซึงหน้านิ่งเงียบไปขณะหนึ่ง
“คือ...ถ้าชั้นเมา แกขับรถไม่เป็น ใครจะพากลับบ้าน ^^” ” ฮยอนซึงยังคงฝืนยิ้มให้กิกวาง
กิวางพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินไปทางบาร์เครื่องดื่ม คนหน้าสวยที่เห็นเพื่อนตนเดินไปแล้วก็ถอนหายใจ ก่อนที่จะเดินไปตรงที่นั่งที่ไม่ค่อยมีคน ฮยอนซึงนั่งอยู่ในมุมมืด ที่ไม่ค่อยมีคนเห็น ก่อนจะหยิบไอพอดตนออกมาเล่น
อึก! ร่างบางที่นั่งคนเดียวต้องชะงักเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคน2คนที่นัวเนียกันอยู่กลางฟอลล์เต้น
ฮยอนซึงรู้สึกว่าหัวใจหนักอึ้ง เมื่อ2คนที่เห็น คือ คนที่ไม่อยากเจอ2คน โยซบและจุนฮยอง ฮยอนซึงมองภาพเหล่านั้นอย่างเงียบๆ แม้จะหลบสายตาไม่มอง สุดท้ายก็ต้อง มองอยู่ดี
ฮยอนซึงมองภาพนั้นทั้งความเจ็บปวด เค้าไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกได้เหมือนดูจุนว่า
กึก! เสียงแรงกระทบแก้วเครื่องดื่มกับโต๊ะ
ฮยอนซึงละสายตาจาก2คนกลางฟอลล์ก่อนจะหันมามองหนุ่มนิรนามที่ถือเครื่องดื่มมาให้ตน
“ดื่มอะไรหน่อยมั๊ยครับคนสวย?”หนุ่มแปลกหน้ารูปหล่อที่เดินเข้ามาใหม่เอ่ยทักทาย
ฮยอนซึงยิ้มหวานให้ก่อนจะ เอื้อมมือไปจับข้อมือคนตรงหน้า ให้นั่งลงด้วยกัน
“นั่งด้วยกันนะ ( : ” ฮยอนซึงยิ้มให้คนตรงหน้า คนตรงหน้ายิ้มตอบก่อนที่จะนั่งลงข้างๆคนหน้าสวย
“ผม ชเว ซึงฮยอน.” หนุ่มนิรนามข้างคนหน้าสวยเอ่ยขึ้น ฮยอนซึงมองหน้า
“อ้าว ชื่อเราคล้ายๆกันเลย ^^ ”ฮยอนซึงยิ้มหวานให้อีกครั้งก่อนจะใช้แขนขาวๆทั้ง2ข้างคล้องคอคนตรงหน้า
“ฮยอนซึง จางฮยอนซึง ยินดีที่ได้รู้จัก...”ฮยอนซึงยิ้มยั่วคนตรงหน้า ก่อนจะเอื้อมมือขาวๆข้างหนึ่งไปหยิบเครื่องดื่มมาดื่ม มืออีกข้างยังคงคล้องคอ หนุ่มหล่ออยู่
อีกด้าน บาร์เครื่องดื่ม
ลีจุน บาร์เทนเดอร์หนุ่มสุดหล่อ มองกิกวางที่เริ่มเมาได้ที่
ลีจุนยิ้มให้กิกวาง
“เมามากแล้วนะครับ กิกวาง = = ”ลีจุนมองกิกวางอย่างเวทนาและสงสาร
“เมียปี๊มี....จู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..ครายก็ยู้กานนนนนนนถั่วววววววว o 3 o ”
ลีจุนมองกิกวางก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา
“5555555555555555 ตลกจังเลย เวลากิกวางเมา ^^ ”
กิกวางมองหน้าลีจุน
“ฮึก ฮึก...ฮืออออออออออออ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T T จุนนี่ว่าเค้าตลก เค้าจะฟ้องคุณแม่สวยซึง“ กิกวางพูดจบก็ยกดื่มอีกครั้ง ลีจุนมองกิกวางแล้วส่ายหัวอย่างระอา
ทางด้าน ฟอลล์เต้นรำ
จุนฮยองที่อิงแอบลูบไล้อยู่กับโยซบ ต้องหยุดกลางคัน เมื่อสายตา หยุดอยู่ที่ มุมมืดมุมนึง
‘คงไม่ใช่หรอกมั้ง ฮยอนซึงไม่น่ามา’
ภาพที่เค้าเห็นคือ ฮยอนซึง กำลังคล้องแขนผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งภาพที่เห็นมันช่างยั่วจนอดใจไม่ไหว
จุนฮยองขยี้ตามอง ก่อนที่จะหยุดนัวเนียกับโยซบ
“จุนอ่า หยุดทำไม เค้ากำลังได้อารมณ์เลย ” โยซบที่ใช้แขนคล้องคอจุนฮยองอยู่เอ่ยถามขึ้น เมื่อจุนฮยองหยุดกลางคัน แต่เมื่อโยซบถามไป ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดใดกลับมา
“จุนฮยองอ่า~”โยซบพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะใช้ริมฝีปากอุ่นๆ ดูดเข้าที่คอของร่างสูงตรงหน้าตน
แต่ถึงจะทำอย่างนั้น จุนฮยองก็ยังไม่หันมา โยซบจึง เขย่าไหล่จุนฮยองเพื่อให้รู้สึกตัว
“จุนอ่า” โยซบที่เริ่มโมโหขึ้นเสียงใส่
“ห๊ะ ..ว่าไงโยซบ...”จุนฮยองละสายตาจากมุมมืด ก่อนที่จะกลับมามองคนตัวเล็กที่มองตนตาแป๋ว
“ทำไมเรียกไม่หัน ” โยซบเบ้ปากทำท่างอนจุนฮยอง ก่อนจะกอดอกหันหน้าหนี
จุนฮยองที่สนใจคำพูดใดใดของโยซบ เมื่อเห็น 2ร่างในมุมมืดจูงมือกันออกไปหลังร้าน
“เดี๋ยวมานะโยซบ..” จุนฮยองผละโยซบออกจากอ้อกออ สายตาจ้องมองไปยัง2คนที่กำลังเดินไปหลังร้านอย่างไม่วางตา พูดจบก็รีบเดินออกไปโดยไม่สนใจโยซบ
ถ้ามันสั้นก็ขอโทษด้วย ก็ 7 หน้าปกติอ่ะ = =
ที่ไรเตอร์ลงช้าเพราะ ไรเตอร์ไมเกรนขึ้นนะ อย่าว่ากันนะ ( ;
ปวดหัวจนคิดอะไรไม่ออกแ้ว้วววววㅠ ㅠ
So sorry
สำหรับตอนนี้ถ้าฟังเพลงนี้จะดีที่สุดนะจ่ะ ( ;
ถ้าอ่านเนื้อเพลงด้วยยิ่งดีเลย ( ;
(อ่านด้วยค่ะ)
하얗게 흐려진 그림 속 추억의 책장 속 우리 그저 스쳐간 안녕
จากภาพถ่ายสีจางๆ จากอัลบั้มรูปภาพแห่งความทรงจำ เหมือนเราพึ่งจะรู้จักกัน
돌아와 끝내 말 못하고 시간 틈새로 흘러 점점 멀어진 기억
แต่เมื่อกลับมาคิดถึงตอนนี้ที่ผมไม่สามารถพูดอะไรได้ และความทรงจำระหว่างเราก็ค่อยๆ จางหายไป
몇 번의 계절 지나 마주한 두 눈동자 아무 말도 못하고
กี่วันกี่คืนที่ผ่านไป ภาพของเธอยังคงติดอยู่ภายในตาของผม ..แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้
가슴이 차가운 남자가 울어요
ชายผู้แสนเย็นชาคนนี้กำลังร้องไห้
이별에 모질던 그녀도 우네요
และหญิงสาวคนนั้นก็ไม่ต่างกัน
바래진 추억 유리조각에
เศษส่วนความทรงจำต่างๆ
베인 상처 흔적만 남아 초라하네요
เมื่อตัดหรือโยนมันทิ้งไปไป ก็จะคงเหลือแต่ความทุกข์ทนที่จำได้
파랗게 질려버린 하늘 굳어버린 입술 울컥 그립다 널 외치고
เวลาที่มองท้องฟ้า ริมฝีปากของผมก็อยากจะตะโกนว่าคิดถึงคุณเหลือเกิน
미련에 엉킨 인연의 끈 차마 풀지 못하고 다시 묻어두네요
แต่เป็นเพราะความโง่เขลาของผมที่ปล่อยทุกอย่างมันพังลง และหายไป
먹먹한 가슴이 참지 못하고 달려 멀어진 네 등 뒤로
มันทำให้หัวใจของผมไม่สามารถจะเต้นต่อไปได้ จะกลับไปแก้ไขก็สายไป..
가슴이 차가운 남자가 울어요
ชายผู้แสนเย็นชาคนนี้กำลังร้องไห้
이별에 모질던 그녀도 우네요
และหญิงสาวคนนั้นก็ไม่ต่างกัน
바래진 추억 유리조각에
เศษส่วนความทรงจำต่างๆ
베인 상처 흔적만 남아 머물러있는걸 Again stay again(oh stay~ stay again)
เมื่อตัดหรือทิ้งมันไป ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม
가슴이 차가운 남자가 울어요
ชายผู้แสนเย็นชาคนนี้กำลังร้องไห้
이별에 모질던 그녀도 우네요
และหญิงสาวคนนั้นก็ไม่ต่างกัน
바래진 추억 유리조각에
เศษส่วนความทรงจำต่างๆ
끊긴 눈물 속의 시간을 다시 묶어둘게 to tied to tied
ผมพยายามจะหยุดน้ำตาของผมเอาไว้
모르죠 이별한 남자의 눈물
คุณไม่รู้หรอกว่าน้ำตาของผู้ชายที่เสียคนรักไป..
못 견디게 널 맴돌던 지친 한숨도
นั้นหมายความว่าเค้าแทบจะไม่สามารถทนอะไรได้อีก ..หรือแม้แต่กระทั่งหายใจต่อไปก็เป็นเรื่องยาก
지독한 그리움 목 조르던
มันเป็นสิ่งที่ขมขื่นที่สุด
엉킨 우리 둘의 추억을 슬픈 하늘에 보내줄게
และ.. ผมจะเก็บเอาความทรงจำทั้งหมดนี้เอาไว้กับท้องฟ้า
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น