คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : part 6
Part 6
ที่สนามบิน...
“เหลือเวลาไม่มากแล้วรีบๆหน่อยสิพวกนายอ่ะ”ซองมินที่รู้สึกตื่นเต้นกว่าใคร พูดขึ้นเมื่อมาถึงสนามบินแล้ว
เมื่อมาถึงที่สนามบินได้ไม่นานก็ได้เวลาที่เครื่องบินออก
ที่สนามบิน ที่ LA…
“เฮ่อ...ถึงซักทีฉันเมื่อยก้นหมดแล้ว กว่าจะถึง เหนื่อยก็เหนื่อย”ซองมินที่เปลี่ยนไปจากที่ไม่ค่อยจะบ่น(หรอ)กลับบ่นตลอดทาง ทั้งที่ตัวเองตื่นเต้นกว่าคนอื่นๆแท้ๆ
“นี่...จะบ่นทำไม เมื่อกี๊ยังเห็นนายตื่นเต้นสุดๆอยู่นี่ ”คยูที่นั่งฟังเสียงของซองมินมาตลอดการเดินทางก็พูดแขวะซองมินทันที
“แล้วมันหนักส่วนไหนของนายไม่ทราบ ไอ้สุนัข”
”นาย...นายว่าใครสุนัข”
“ก็คุยกันอยู่สองคนจะเป็นใครได้ล่ะ”ซองมินพูเสร็จก็รีบวิ่งทันที
“นาย...ฉันไม่เอานายไว้แน่!!”เดินไปหาเพื่อนในกลุ่ม
“คุณหนูครับ...เชิญครับ”พ่อบ้านที่มารอคิบอมอยู่แล้วเมื่อเห็นบุคคลที่ตนต้องมารับ ก็รีบปฏิบัติหน้าที่ของตนทันที
แล้วทุกๆคนก็เดินทางต่อเพื่อไปยังคฤหาสน์ของตระกูลคิมอีกหลัง
“สวัสดีครับ/ค่ะ”เหล่าพ่อบ้าน และแม่บ้านมายืนต้อนรับคุณหนูของบ้านกันอย่างพร้อมเพียง
“คิบอมลูก...”เสียงของคุณนายแห่งตระกูลคิมดังขึ้นหลังจากที่เห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ตนรักที่สุด
“สวัสดีครับ...”หนุ่มๆเมื่อรู้ว่าบุคคลตรงหน้าคือใครก็รีบทำความเคารพทันที
“สวัสดีลูก...เป็นงัยบ้างฮีชอลสบายดีไหม”
“สบายดีมากๆเลยฮะคุณแม่”ฮีชอลพูออดอ้อนแบบเด็กๆ
“ฮีชอลนี่ น่ารักไม่เปลี่ยนเลย”
“ใครน้า...ที่ทำให้ลูกชายแม่เปลี่ยนใจมางานนี้ ทั้งที่...”
“ทงเฮฮะ”ซองมินที่ฟังอยู่นานรีบพูดขึ้น
“ทงเฮ...คนไหนล่ะลูกแม่อยากเห็นหน้าจังเลย”หญิงสาวพูดอย่างรู้สึกขอบคุณ
“นี่งัยฮะ...ทงเฮคนนี้งัยฮะ”ซองรีบพูดขึ้นกลัวคนอื่นจะแย่งตัวเองพูด
“น่ารักมากเลยนะลูก...สงสัยต้องจองไว้เป็นลูกสะใภ้”
“เอ่อ...ขอบคุณฮะ”ทงเฮพูดอย่างนอบน้อม
“ไปพักผ่อนกันก่อนเถอะลูก เดินทางมาเหนื่อยๆ”หญิงสาวว่าพรางให้แม่บ้านพาหนุ่มๆไปพัก
“เอ่อ....ฮีชอล”แจจุงรีบเดินไปดึงมือฮีชอลไว้
“หืม...มีอะไรหรอ”ฮีชอลถามอย่างสงสัย
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย จัดกระเป๋าเสร็จไปที่สวนข้างบ้านนะ”
“อืม แล้วเจอกัน”
“ด๊อง...นายเป็นรัยไปอ่ะ ทำไมหน้าซีดๆ”ซองมินที่เดินอยู่ข้างๆทงเฮถามขึ้นหลังจากสังเกตสีหน้าของทงเฮอยู่นาน
“รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยอ่ะ”ทงเฮว่า
“งั้นก็กินยาแล้วก็นอนพักซะนะ...ค่อยตื่นมาจัดกระเป๋า”
“เอาล่ะเราจะแบ่งห้องล่ะ 2 คนนะ”
ผ่านไป 15 นาที
ที่สวนข้างคฤหาสน์...
“มีอะไรหรอแจจุง”ฮีชอลที่อยากรู้เรื่องจนใจจะขาดอยู่แล้วรีบถามทันทีที่เดินมาถึง
“คือ...คือฉัน”
“อะไรล่ะรีบพูดสิอยากรู้นะเนี่ย”
“คือฉันอยากให้คิบอมกับด๊องเปรับความเข้าใจกันใหม่อ่ะ”แจจุงพูดอย่างคิดหนัก
“หึ...อยากให้เค้าปรับความเข้าใจกัน แล้วนายไปคบกับคุณชายทำไม”ยูโนวที่แอบฟังอยู่พูดแทงใจดำแจจุงทันที
“ที่ฉันคบกับคิบอม...ก็เพราะฉันสงสารเค้า”แจจุงพูอย่างโมโห
...ทำไมนายต้องค่อยพูดเสียดสี หรือแทงใจดำฉันอยู่เรื่อยเลย...
“ที่คบเพราะสงสาร พูดไปใครเค้าจะเชื่อ...นายมันชอบเอาตัวไปเสนอให้คนอื่นอยู่เรื่อยสิน่า”
เพี้ยะ!!
“นาย...”
“นี่ปล่อยนะ...มันเจ็บนะ ปล่อยสิ”ร่างสูงพยายามจะดึงร่างบางให้ไปกับตน
“นี่...ยูโนว นายปล่อยแจจุงก่อน”ฮีชอลที่ดูอยู่นานก็พูดขึ้นก่อนที่จะเกิดเรื่องไม่ดี
“แจจุง...ทำไมนายอยากให้เค้าดีกันล่ะ...ทั้งที่นายก็คบกับคิบอมอยู่”
“ก็ฉันไม่ได้รักคิบอมไง...ก็อย่างที่บอกว่าคบเพราะ...”
“แล้วนายรักใคร”ร่างสูงพูดแทรกร่างบาง
“ก็...ฉันก็รักยูโนวไง ล...อุบ…”ร่างบางรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
…เราพูดอะไรออกไปเนี่ย ไอ้ยูโนวบ้านายจะมาพูดแทรกฉันทำไมอ่ะ...ไอ้...
(>///<)
...ที่แท้นายก็ชอบยูโนวนี่เอง...ฮีชอลคิด
“ฮีชอลไปคุยกันที่อื่นเถอะนะ...ป่ะ”แจจุงไม่รอให้ฮีชอลพูดรีบดึงแขนฮีชอลให้เดินไปทางอื่นทันที
“นายชอบยูโนวหรอเนี่ย...”เมื่อเดินมาถึงจุดหมายใหม่ฮีชอลก็รีบพูดแย่ทันที
“นี่..”
“ทำไมนายหน้าแดงอ่ะ...อากาศก็ไม่ร้อนนี่ ”ฮีชอลยังคงเล่นไม่เลิก
“นี่...นายบอกมาจะช่วยให้คิบอมกับด๊องคืนดีกันไหม...ถ้าไม่จะได้ไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น”แจจุงที่เขินจัด รีบพูดเปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฮีชอล
“ตกลงตามนั้นแหละ...เริ่มแผนเย็นนี้ เพราะเราจะจัดวันเกิดให้คิบอมก่อนจะเดินทางไปงานแต่งอ่ะ”ฮีชอลว่า
“อืม...แต่ขอร้องอย่าไปเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊ให้ใครฟังเป็นอันขาด”แจจุงกำชับฮีชอลต่อทันที
“อืม...ไม่บอกหรอก แต่ถ้ามีเรื่องอะไรก็เล่าให้ฟังด้วยนะ”ฮีชอลว่าเสร็จก็เดินไปทันที
...เฮ่อ...ไอ้ยูโนวบ้า แล้วฉันจะกล้ามองหน้านายไหมเนี่ย...ร่างบางคิด
เวลา 15.00 น.
“คิบอมเร็วๆเข้า...รีบๆอธิฐานจะได้เป่าเทียนซะที ฉันรอกินเค้กอยู่นะ”ซองมินพูดขึ้น
“นี่...ไอ้กระต่าย นายจะหิวเกินไปไหม อย่างนายยังจะกล้ากินเค้กอีกหรอ นายอ้วนจนจะมองไม่รู้ว่าเป็นกระต่ายอยู่แล้วนะ”คยูแขวะซองมินทันที
“เรื่องของฉัน!!!”
“โอเค...เป่าแล้ว เลิกกัดกันซะที”คิบอมที่เริ่มจะรำคาญพูดขึ้น
ทุกคนกำลังสนุกสนานกันอย่างเต็มที่ แต่ลืมอะไรไปรึเปล่า ตอนนี้ด๊องกำลังนอนเหงื่อแตก เพราะพิษไข้ที่มารุมร้อมตั้งแต่ลงจากเครื่องแล้ว
“เดี๋ยวสิ...ลืมใครไปไหม”แจจุงที่มองหาด๊องอยู่นานพูดขึ้น
“ใคร...ใครหาไปอ่ะ”ซองมินที่ตอนนี้รูสึกรำคาญเพราะอยากกินเค้กใจจะขาดแล้วแต่โดนขวางจึงพูดขึ้น
“ไม่เห็นตั้งแต่แยกไปห้องนอนแล้วนะ”
“ด๊องหรอ...เห็นหน้าซีดๆเลยให้นอนพักในห้องอ่ะ”ซองมินที่นึกขึ้นได้พูดขึ้น
“ซองมินด๊องเป็นไรมากไหม”อึนฮยอกรีบถามทันที
“นี่ไอ้ไก่...แกเลิกกับด๊องแล้วนะจะตื่นเต้นไปทำไม”วอนพูดขึ้นขัด
“พวกนายว่าไงนะ...อึนฮยอกนาย...นายเลิกกับทงเฮแล้วงั้นหรอ”คิบอมที่ได้ยินฮันพูดก็ถามเพื่อความแน่ใจ
“เอ่อ...”ไก่ฮยอกรีบมองหาตัวช่วยทันที
“ใช่...แต่เรารีบไปดูด๊องกันดีกว่า”ฮีชอลรีบพูดให้คิบอมกระจ่างแล้วรีบไปดูด๊องทันที
.........................................................................................................................................................................................
อันยองจร้า .
มาอัพช้านิสนึงน้า
ว่าจะอัพตั้งแต่สอบเสร็จแล้วล่ะ
แต่ว่า...เพื่อนเรามันทำคอมเราพังอ่ะ
แล้วฟิคที่แต่งไว้มันหายหมดเลยอ่ะ
นี่ก็เพิ่งไปก็อปตอนเก่าๆเอาไว้อ่ะ
แล้วจะรีบแต่ต่อน้า
ขอบคุณคร่าทุกคนที่เข้ามาอ่าน
แต่อยากได้เม้นอ่า
ขอบคุณ ขอบคุณ
ความคิดเห็น