คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 5 รักสลับคน
Part 5 รักสลับคน
"นายอย่ามายุ่งกับชีวิตฉันจำไว้!!!"ร่างสูงพูดจบก็เดินไปทันที ทิ้งให้ร่างบางตกใจกับความหน้ากลัวของร่างสูงต่อไป
…คิบอม นายเป็นอะไรไปนะ นายคงเจ็บปวดน่าดู ฉันจะอยู่เคียงข้างนายนะ แต่ยังงัยซะ นายก็ต้องไปงานแต่งนะ เพราะยังงัยเขาก็เป็นแม่ของนาย...
เมื่อร่างบางหายตกใจก็รีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อจะไปบ้านของร่างสูงทันที
ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม
ออด ออด...
“ครับ...ไม่ทราบว่า...อ้าว คุณหนูทงเฮ”คุณพ่อบ้านที่เป็นคนมาเปิดประตูเมื่อพบกับร่างบางก็เอ่ยทักทันที
“สวัสดีครับ...คุณลุง”ร่างบางพูดพร้อมทำความเคารพผู้อาวุโสกว่า
“สวัสดีครับคุณหนู...มาหาคุณหนูหรอครับ”
“ครับ...ผมมาหาคิบอม...แต่อย่าเรียกผมว่าคุณหนูเลยครับเรียกผมว่าทงเฮดีกว่าครับ”ร่างบางว่า
“...หนูทงเฮ...เดี๋ยวเข้าบ้านก่อนนะ”
“ขอบคุณครับ”
“เอ่อ...คุณลุงครับ...ผมขอขึ้นไปหาคิบอมเองได้ไหมครับ”ร่างบางถาม
“ครับ...เชิญครับ”เมื่อคุณพ่อบ้านพูดเสร็จก็เดินเข้าครัวไปทันที
ก๊อกก๊อกก๊อก
ร่างบางเคาะประตูห้องนอนของร่างสูงอย่างกล้าๆกลัวๆ
“เข้ามา...”ร่างสูงตะโกนออกมาเพียงเล็กน้อย ร่างบางได้ยินดังนั้นก็เปิดประตูเข้าไปทันที
“คิบอม...นะ...”
“ใครอนุญาติให้นายเข้ามาในบ้านฉัน”ร่างบางพูดยังไม่ทันจบร่างสูงก็พูดขัดขึ้นมาทันที
“คิบอม...คือ...ฉะ...”
“ออกไปจากห้องฉันซะ”ร่างสูงพูดเสียงดังทำให้ร่างบางสะดุ้ง
“คือ...ฉันขอโทษ”…คิบอมฉันมาขอโทษนายนะ...แต่ถึงยังงัยฉันก็จะให้นายไปงานแต่งให้ได้ วันนี้นายต้องขึ้นเครื่อง...
“ขอโทษ...ทุกคนก็เอาแต่ขอโทษ แล้วฉันล่ะ...ฉัน...ฉันมันไม่รู้สึกอะไรเลยใช่ไหม”ร่างสูงที่ตอนนี้ระงับอารมณ์ไม่อยู่ตะคอกร่างบางทันที ร่างบางยิ่งเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ก็เกิดการปะทุออกมาใส่ร่างสูงเช่นกัน
“นายก็เอาแต่โทษคนอื่น...ทำไมนายไม่ดูตัวเองซะบ้าง มัวแต่โยนความผิดให้คนอื่น...ตัวนายเองไม่เคยผิดเลยรึงัย!!!”ร่างบางว่า
“นายมันมีความสุขตลอด...นายคงไม่รู้สินะว่าแม่นายต้องทำอะไรให้นายบ้าง เพื่อที่จะให้นายมีความสุขอยู่จนถึงวันนี้ แม่นายแค่ขอมีความสุขบ้าง นายจะให้แม่นายไม่ได้เชียวหรอเลยหรอ...นายมันปัญญาอ่อนที่สุด!!!”ร่างบางที่ตอนนี้ฟิวส์ขาดตะโกนใส่ร่างสูงอย่างไม่ยั้ง แล้ววิ่งออกมาทันที
“เกิดอะไรขึ้นหรอ”คุณพ่อบ้านที่ได้ยืนฟังอยู่นาน เมื่อเห็นร่างบางวิ่งออกมาก็รีบถามทันที
“ไม่มีอะไรหรอกฮะ...แค่พูดกับคนปัญญาอ่อนไม่รู้เรื่องเท่านั้นเองฮะ”ร่างบางว่า
“หนูทงเฮ...ช่วยพูดให้คุณหนูไปงานแต่งคุณผู้หญิงทีเถอะ”คุณพ่อบ้านพูดเชิงขอร้องร่างบาง ทำให้ร่างบางเริ่มระงับโทสะขอตนเองได้
“ผมจะลองดูอีกทีครับ”เมื่อร่างบางพูดเสร็จก็หันหลังเดินกลับไปยังห้องของคิบอมอีกที
“คิบอม...ถือว่าฉันขอร้องนาย นายไปงานแต่งของแม่นายด้วยเถอะ”ร่างบางพูเสร็จก็คุกเข่าลงต่อหน้าร่างสูงทันที
“เฮ้ย!!!...นายทำอะไรอะ...ลุกเดี๋ยวนี้นะ”ร่างสูงเมื่อเห็นร่างบางคุกเข่าต่อหน้าก็ตกใจทันที...ทงเฮ ทำไมนายต้องทำอย่างนี้ด้วย นายไม่รู้รึงัยว่ามันเป็นการบีบบังคับฉัน ทำไมนายต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย...
“ฉันจะลุกขึ้นเมื่อนายตกลง จะไป”…คิบอม นายมีความสำคัญกับฉันถึงขนาดที่ฉันยอมคุกเข่าให้เชียวหรอ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมฉันถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย ฉันสับสนไปหมดแล้วนะ...
“…”
“...”
เมื่อฝ่ายหนึ่งเงียบอีกฝ่ายก็เงียบตามจนร่างสูงใจอ่อนกับความดื้อรั้นของร่างบางจึงตกยอมตกลง
“เอางั้นก็ได้”ร่างสูงว่า
“เย้...นายยอมไปแล้วใช่ไหม วู้ว...”ร้องบางร้องขึ้นและกอดร่างสูงไว้อย่างดีใจ
“นายจะไปจริงๆนะ”ร่างบางถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)ร่างสูงพยักหน้าขึ้นลง”อืม...”
“แต่มีข้อแม้...”
“ข้อแม้...ข้อแม้อะไรอ่ะ”ร่างบางถามอย่างสงสัย
“นายและเพื่อนๆ...จะต้องไปกับฉัน”
“ไป...ไป LA. เนี่ยนะ นายบ้าไปแล้ว มันแพงนะค่าเดินทาง...”ร่างบางพูดอย่างตกใจ
“นายจะไปหรือไม่ไป”ร่างสูงกดเสียงต่ำทำให้ร่างบางตัวสั่นทันที
“เอ่อ...”
“ถ้านายไม่ไปฉันก็ไม่ไป”ร่างสูงพูดเสร็จก็เดินออกมา แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวร่างบางก็เรียกไว้
“เดี๋ยว...ฉันขอโทรถามฮีชอลก่อน”ร่างบางว่าพร้อมกับเดินไปหยิบมือถือของร่างสูงแล้วกดเบอร์หาฮีชอลทันที
“ยอโบเซโย…ว่าไงคุณชาย”
“ยอโบเซโย...ฮีชอล นี่ด๊องนะ”
“ด๊อง...ทำไมใช้เบอร์คิบอมโทรมาได้ล่ะ”
“ตอนนี้ฉันอยู่กับไอ้หื่น...”ร่างบางว่าร่างสูงเมื่อได้ยินดังนั้นก็พูดกลับทันควัน
“ยัยหน้าหวาน...ใครหื่น”ร่างสูงว่า แต่ร่างบางไม่สนใจและไม่อยากจะทะเลาะด้วยจึงเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกร่างสูงทันที
“ฮีชอล...คิบอมจะชวนพวกเราไปงานแต่งแม่ของเขาอ่ะ”
“ห๋า!!!...มันยอมไปแล้วหรอ”เสียงปลายสายร้องขึ้นด้วยความตกใจ
“อืม...แต่คิบอมบอกว่าจะให้เราไปด้วย”
“ฮีชอลลองถามเพื่อนๆในกลุ่มดู...ว่าจะไปไหม ถ้าไม่คิบอมก็ไม่เหมือนกัน”
“อ้าวนี่มันก็ไม่มีทางเลือกสำหรับพวกเราเลยนะสิ”
“อืม...”
“งั้น...ไปก็ไป”เสียงปลายสายพูดเสร็จก็วางไปทันที
“ฮีชอลบอกว่า...ไป”ร่างบางพูดเสียงเบา
“งั้น...นายก็ไปเก็บกระเป๋าซะสิ”ร่างสูงพูด
“อืม...งั้นไปก่อนแล้วเจอกัน”ร่างบางกำลังจะเดินออกไปแต่ถูกร่างสูงดึงเอาไว้
“เดี๋ยวไปช่วยเก็บจะได้เร็ว...”
“นาย...นายก็ยังไม่ได้เก็บนายก็เก็บของนายไปสิ”
“เดี๋ยวพ่อบ้านก็เก็บให้...แล้วก็ช่วยโทรบอกฮีชอลให้รีบเก็บกระเป๋าด้วย”ร่างสูงพูดเสร็จก็เดินออกไปแต่ร่างบางก็ถูกร่างสูงดึงไปด้วย
...ทงเฮ ทำไมใจนายเต้นแรงแบบนี้...นายบ้าไปแล้วรึงัย...นายมีแฟนแล้วนะ แฟนนายคือ อึนฮยอกงัย แต่...นายไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน กับอึนฮยอกก็ไม่เคย...นายเป็นอะไรไป... ร่างบางคิดอย่างสับสน
ที่บ้านของฮีชอล...
“นี่นาย...รออยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะ...เดี๋ยวฉันไปเก็บกระเป๋าก่อน”ร่างบางว่า
“บอกแล้วงัยว่าจะช่วย”ร่างสูงพูดอย่างไม่ยอมแพ้
“ไม่ต้อง...ฉันจะเก็บเอง...นายอยู่ที่นี่นะ”
“ก็บอกว่า…”
“คุณชายแกรออยู่นี่...เดี๋ยวฉันเก็บกระเป๋าช่วยด๊องเอง”ฮีชอลที่เดินมาเจอ รีบพูดขึ้นเพื่อยุติความรั้นของคิบอม
“เอางั้นก็ได้”
…15 นาทีผ่านไป...
“ไปกันเลยนะ”ฮีชอลพูด
“เจ้าพวกนั้นคงคอยอยู่ที่บ้านนายน่ะ”
“อืม...”ร่างสูงเดินไปยกกระเป๋าของร่างบางแล้วเดินออกไปทันที
“เฮ้ย...ไอ้คิบอม...แกไม่คิดจะช่วยเพื่อนเลยรึงัย”ฮีชอลโวยวายใส่ร่างสูง
“ไม่เคยคิด”ร่างสูงตอบกลับมา ทำให้ฮีชอลบ่นอุบ
ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม
“เฮ้ย...มากันแล้วหรอ...ไอ้คุณชายเครื่องขึ้นกี่โมงวะ”คยูที่เห็น 3 หนุ่มเดินเข้ามาก็รีบถามคิบอมทันที
“ประมาณ 6 โมงว่ะ”ร่างสูงตอบ
“คุณพ่อบ้านครับไปสนามบินกันเลยครับ”ชีวอนที่นั่งมองนาฬิกาอยู่นานก็พูดขึ้น
“เดี๋ยวสิทุกคน...ยังมาไม่ครบเลยนะ”ฮีชอลรีบพูดขึ้น
“ก็ครบแล้วงัย...จะขาดใครล่ะ”คยูที่เป็นคนอารมณ์ร้อนก็พูดขึ้น เพราะเค้ามองดูแล้วสมาชิกในกลุ่มก็ครบ และทงเฮก็มาแล้วจะขาดใครอีกล่ะ
“ซองมินจะไปกับเราด้วย”
“หึ...อะ...ไอ้กระต่ายนี่นะ จะไปด้วย...คิดได้งัยฮีชอล ถ้าเจ้านั่นไปด้วย ชีวิตของฉันคงพังแน่ ฉันจะอยู่อย่างสงบสุขได้ไหมเนี่ย”คยูเมื่อได้ยินที่ฮีชอลพูดก็บ่นขึ้น
…ไอ้กระต่าย อย่ามายุ่งกับชีวิตฉันเลย ...
“ใครบอกว่าซองมินจะไปด้วยคนเดียวล่ะ...ยังมีแจจุง มิคกี้ และคนอื่นๆอีกด้วยนะ พวกเราจะได้มีเพื่อนเยอะๆงัยไม่เหงาด้วย”ทงเฮพูดเสริมจากฮีชอล
“อะ...นั่นงัยมากันแล้ว”ทงเฮที่หันไปเจอเพื่อนๆที่เดินเข้ามาก็ร้องบอกเพื่อนๆที่อยู่ข้างๆทันที
“ทงเฮ...เอ่อ...”ซองมินเมื่อเห็นทงเฮก็รู้สึกหนักใจทันที
...ทงเฮ คือ ฉันอยากบอกนายจัง บอกนายว่าฉันชวนเจ้าไก่ แฟนของนาย ไปกับเราด้วย ฉันจะบอกนายยังงัยดีนะ เฮ้ย...
ร่างสูงที่ที่ยืนอยู่ข้างร่างบางเมื่อกี๊จับมือร่างบางแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป ทำให้อึนฮยอกที่เดินเข้ามาเห็นเข้า ...ทงเฮนายคงจะสนิทกับเขามากสินะ นายคงจะสนใจเขามากเลยสิ นายเลยจะไปกับเขาทั้งที่นายเคยเกลียดเขามาก ทั้งที่นาย...นายทำไมไม่บอกฉันซักคำ นายรู้ไหมว่า...ว่าฉันเจ็บมากแค่ไหน ฉันคงจะตัดใจจากนายได้ยาก ฉัน...ฉันเจ็บมากจริงๆ...
“นี่นายลากฉันมาทำไม...”ร่างบางที่ถูกร่างสูงลากมาด้วย เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้วจึงถามขึ้น
“เอ่อ...เอ่อ...นี่ฉันให้นาย”ร่างสูงที่อ้ำอึ้งอยู่นายพูดขึ้นพร้อมกับยื่นสร้อยคอที่มีจี้เป็นแหวนห้อยอยู่มอบให้กับร่างบาง
“หืม...อะ...นี่ นี่มันแพงมากเลยนะ นายบ้ารึงัยให้ฉันทำไม” ร่างบางถึงกับตกใจที่ร่างสูงมอบสิ่งสิ่งนี้ให้
“เอาไปเถอะน่า เร็วๆเข้า”ร่างสูงว่า พร้อมกับสวมสร้อยเส้นนี้ให้กับร่างบางทันที
ร่างบางได้ยินดังนั้นก็ทำท่าจะเถียงแต่เมื่อร่างสูงนำมันมาใส่ให้จึงเงียบทันที...ทงเฮ นายเป็นอะไรไปเนี่ย โอ๊ยยย...รู้สึกร้อนที่หน้าจังเลย นายเป็นอะไรไป เขินนนนนน อ๊ากกกกเขินมากเลย ไอ้หื่นนายทำให้ฉันเขิน อ๊ากกกกกแล้วฉันจะกล้ามองหน้านายไหมเนี่ย...
“ลงไปกันเถอะ...เดี๋ยวจะไปไม่ทันขึ้นเครื่อง”ร่างสูงจับมือร่างบางแล้วเดินลงมา เพื่อนที่อยู่ชั้นล่างเมื่อเห็นทั้งสองหนุ่มลงมาก็หันไปมอง และก็ต้องตกใจที่เห็นทั้งสองจับมือกัน
เมื่อ 5 นาทีก่อนหน้านี้...
“นี่...ใครอนุญาติให้นายนั่ง”ยูโนวพูดขึ้น เมื่อเห็นแจจุงนั่งลงที่โซฟาด้านข้าง
“...”
“เฮ้ย...นี่นายฉันพูดกับนายอยู่นะแจจุง”ร่างสูงว่า
“หืม...หรอ ฉันไม่รู้นี่ เพราะนายไม่เคยคุยกับฉันอยู่แล้วนี่”ร่างบางว่าเสร็จก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกมานั่งอยู่ด้านนอกบ้านทันที ร่างสูงเห็นร่างบางเดินออกไปก็เดินตามทันที
“นี่...ใครใช้ให้เดินหนีฉัน”ร่างสูงยังคงกวนประสาทร่างบางไม่เลิก
“...”ร่างบางที่เป็นคนเงียบอยู่แล้วก็นั่งเงียบไม่พูดจา
“นี่ เป็นใบ้รึงัย”ร่างสูงที่เห็นท่าทีของร่างบางก็เริ่มหัวเสีย
“...”ร่างบางยังคงเงียบอยู่อย่างนั้น
“นี่...อุบ”ร่างสูงที่เริ่มจะโมโหดึงร่างบางให้ลุกขึ้นแต่ไม่ทันระวังทำให้ปากของร่างบางและร่างสูงประกบกัน ร่างบางที่ได้สติก่อนก็รีบผลักร่างสูงทันที
“เอ่อ...เอ่อ...”ร่างสูงพูดอะไรไม่ออก ร่างบางที่เป็นคนขี้อายเดินหนีร่างสูงทันที...ยูโนว นายทำอะไรของนาย ฉันก็เขินเป็นนะ โอ๊ยยยยยยเขิน...
….
ร่างบางที่เดินลงมากับร่างสูงเห็นอึนฮยอกก็ตกใจทันที ร่างบางสบัดมือของร่างสูงออกแล้ววิ่งลงไปหาแฟนของตน
“อึนฮ....”
“ทงเฮ...เรา...เราเลิกกันเถอะ”อึนฮยอกว่า
ร่างบางที่ได้ยินดังนั้นก็น้ำตาไหล แล้วร้องไห้ออกมาทันที
“ทะ....ทำไม ฮือๆ...ทำไม”ร่างบางที่ร้องไห้ ถามอย่างต้องการคำตอบ
“ฉัน...ฉันอยากให้นายทบทวนหัวใจของนายให้ดี”
“ฉัน...ฉันขอโทษ ฉัน...ขอโทษนายจริงๆ ฉันขอโทษ” ร่างบางว่าพร้อมกับกอดร่างของอึนฮยอกไว้ ร่างสูงที่ยืนดูอยู่ห่างห่างเห็นดังนั้นก็เศร้าลงทันที...นายคงรักกันมากน่าดู ทงเฮฉัน...ฉันไม่รู้ว่าฉันคิดยังงัยกับนาย ฉัน...ฉันไม่รู้จริงๆ...
ร่างสูงที่ทนดูภาพของคนทั้งสองไม่ไหวจึงเดินออกมาข้างนอก
“โอ๊ย!!”ร่างของคนทั้งสองล้มลงกับพื้น
“นายไม่เป็นรัยใช่ไหม แจจุง ”ร่างสูงว่าพร้อมเดินไปดึงร่างบางขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก...ว่าแต่นายเหอะ ทำไมเดินไม่ดูคนอย่างนี้ล่ะเนี่ย”ร่างบางว่า
“เอ่อ...เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”ร่างสูงว่าพรางเดินไปนั่งที่โต๊ะบริเวณสนามหน้าบ้านทันที
“แจจุง...”
“อะไรหรอคิบอม...”ร่างบางหันมาสนใจร่างสูงทันที
“นายจะคบกับฉันได้ไหม”ร่างสูงว่า
“หะ...ห๋า!!!”ร่างบางร้องขึ้นอย่างตกใจ
“นายจะคบกับฉันได้รึเปล่า”ร่างสูงถามซ้ำอีกครั้ง
“นะ...นาย...”
“ตอนนี้ฉันต้องการที่พึ่ง นายจะคบกับฉันได้ไหม”ร่างสูงว่า
“เอ่อ...คือ...เฮ้ย!!!”ร่างบางร้องขึ้นอย่างตกใจที่เห็นร่างสูงกอดตน
"เอ่อ...คือ...คือ..."ร่างบางรู้สึกอึดอัดเพราะตนไม่อยากให้ทั้งตนและคิบอมเล่นกับหัวใจของตัวเองแบบนี้ แต่เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้ แจจุงจึงรับคำ
“ตกลง...ฉันจะคบกับนาย”ร่างบางว่า
...คิบอมนายเป็นไรไปนะ นายเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน ฉันจะดูแลนายแทนเขาเองในตอนนี้ ฉันสงสารนายจริงๆ แต่ฉันก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอกนะ หากนายรู้ใจตัวเองว่าต้องการอะไร มันจะทำให้นายเจ็บปวดที่สุด และมันจะทำให้นาย ตัดสินใจผิดพลาดเพราะฉัน แต่ระหว่างนี้นายจะมีฉันเป็นเพื่อนที่คอยให้คำปรึกษานะ เพราะฉัน...ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจฉันก็ตาม...
เพื่อนที่เห็นเหตุการณ์ตกใจทันที ...เฮ่อ...แล้วถ้าทงเฮรู้จะเป็นยังงัยนะ คิบอมนายมันทำให้เรื่องบานปลายนะนี่...ฮีชอลคิด
“อย่าบอกเรื่องนี้ให้ทงเฮรู้เด็ดขาด”ฮีชอลบอกเพื่อนๆก่อนจะเดินเข้าบ้าน
เมื่อเรื่องทุกเรื่องเริ่มจะลงรอย(ที่สลับกัน)ทุกๆคนจึงมารวมตัวกันข้างในบ้าน
“ไปกันเถอะ...เดี๋ยวไม่ทัน”ชีวอนว่า ทุกๆคนจึงเดินไปขึ้นรถที่คุณพ่อบ้านเตรียมไว้ทันที
“แจจุง...นายนั่งกับฉันนะ”คิบอมพูด ทำให้เพื่อนๆ ทงเฮ และยูโนวหันไปมองทันที
“อืม...”
ที่สนามบิน...
........................................................................................................................................
คุยกันวันละนิดจิตแจ่มใส
อันยองจร้าเพื่อนๆ ช่วงนี้pangZa ไม่ค่อยว่างอ่ะ
ต้องอ่านหนังสือสอบ
อาจจะอัพช้านิดสสสสสสสสสสนึงนะมะว่ากัน
อ่านเล้วก็เม้นให้ด้วยล่ะ
ขอบคุงจร้า
ความคิดเห็น