คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : part 3 หงุดหงิด
part 3 หงิดหงิด
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงโซล
"เฮ้ย...เร็วๆสิวะ" เสียงของฮันกยองเร่งเพื่อนๆ
"เร็วดิ...เดี๋ยวก็เข้าเรียนไม่ทันหรอก" ฮันกยองยังคงเร่งเพื่อนๆในกลุ่ม
"แกจะรีบไปไหนวะ...ไอ้ฮัน" ชีวอนเริ่มรำคาญ
"ก็เพราะไอ้คุณชายคิมนั่นแหละ...แกทำไมชักช้ายังงี๊" ฮันกยองเริ่มบ่น
"ช้า...ช้าแค่นี้เองเราแค่เข้าเรียนสายนิดหน่อยเองนะ" ฮีชอลพูด
"นี่...ซินเข้าข้างไอ้พวกนั้นหรอ" ฮันกยองพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
"ปะ...เปล่านะ� ไม่ใช่ ไม่ได้เข้าข้าง เค้าแค่พูดตามความเป็นจริงนะฮันนี่" ฮีชอลพูดอ้อนฮันกยองทันที
"จริงอ่ะ" ฮันกยองยังคงเล่นตัวทำท่างอนอยู่อย่างนั้น
"จริง...ก็เค้าแค่พูดความจริงอ่ะ"� ฮีชอลยังคงอ้อนไม่เลิก
"อ้วกกกกกกกก"�
"โอ๊ยจะอ้วก ไอ้ฮันจะไปหวานกะแฟนแกที่ไหนก็เชิญ" คยูเริ่มจะรำคาญ...ก็จะไม่ให้ผมรำคาญได้ไงคับ บางวันหวานกันตั้งแต่เช้ายันเช้า(งงอะสิ) ก็บางวันฮีชอลจะไปค้างกะฮันนะสิ แต่จะว่ารำคาญอย่างเดียวคงจะไม่ถูกหรอกฮะ พูดตรงๆผมอิจฉามากกว่า ก็ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเลยน่ะสิ จะมีก็แค่เล่นๆเท่านั้น เจอเดี๋ยวเดียว พอเช้าก็แยกใครแยกมัน ไม่ข้องเกี่ยวกัน� ไม่จิงจัง�เฮ่อ...เซ็ง
"แกจะทำไมไอ้คยู...ก็แกมันplayboyตัวพ่อ...เลยไม่มีใครเค้าต้องการงัย" ฮันกยองได้ที พูดเสียดสีคยูทันที�
...แกมันเป็นแบบนี้แล้ว ใครมันจะมาสนใจแกล่ะวะ...
"เอ่อ...ผิดที่ข้าเอง"คยูพูดประชดฮันกยองเข้าให้
"นี่...คยูนายเอาเสื้อเข้าในกางเกงเดี๋ยวนี้เลยนะ" เสียงเล็กพูดขึ้น หลังจากที่คยูเดินเข้าห้องได้ไม่กี่ก้าว
"เกี่ยวอะไรด้วย" ร่างสูงพูดอย่างไม่สบอารมณ์
"นี่...ก็ฉะ..."
"ฉันเป็นหัวหน้าห้อง!!"�คยูรีบพูดแทรกทันที
"นี่...ซองมินนายจะยกเรื่องที่นายเป็นห้องหน้าห้องมาขู่ฉันอีกนานเท่าไหร่" ร่างสูงพูดอย่างอารมณ์เสีย ...ฮึ นายนี่มันน่ารำคาญที่สุดเลยนะ ฉันเบื่อมากๆเลย เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉันซะที...ลี ซองมิน... คยูคิดอย่างเบื่อหน่าย
"เอ่อ...ฉะ...ฉัน" ร่างเล็กคิดคำพูดไม่ออกจึงรีบเดินหนีไปที่โต๊ะของตัวเองทันที
"น่าเบื่อจริงๆ เลย"�
"นี่ไอ้คยู...แกก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย เห็นแกเพื่อนๆ บ้าง" คิบอมที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
"เออ...ไอ้คุณชายผู้สง่างาม แต่โคตรเจ้าเล่ห์" คยูพูดเสียงล้อเลียน
"..."
"เฮ้ย...คิบอม...แกฟังฉันอยู่หรือเปล่า"�
"หือ...อะ อะไร"�
"แกเป็นอะไรไป ฉันด่าแก� แต่ทำไมแกไม่ตอกกลับฉันว่ะ� แปลกๆนะแก"คยูยังคงพูดไปเรื่อยโดยที่ไม่รู้ว่า คิบอมไม่ได้สนใจตนแล้ว
"ฉัน...ไปนั่งที่ก่อนนะ" คิบอมรีบตัดตัวปัญหาอย่างคยูทันที แล้วรีบเดินไปที่โต๊ะของตัวเอง
"งัย...ยัย...เอ่อ ทงเฮ" คิบอมเดินเข้าไปทักทงเฮทันที
"อะไร" ร่างบางเมื่อหันตามเสียงเรียก พบว่าเป็นคิบอมก็เปลี่ยนสีหน้าทันที
"หึ...ฉันแค่ทักนายเฉยๆอ่ะ ไม่ได้รึงัย...เรามันคนคุ้นเคยกันนะ" คิบอมเล่นลิ้น
"นาย!!!...นายมันไอ้โรคจิต ไอ้หื่น ชิ" ทงเฮรีบเดินหนีทันทีที่หันหน้าไปเจอฮยอกแจ ที่พึ่งเดินเข้าห้องมา
...หึ คิดถึงกันจัง เห็นหน้าปุ๊บก็ไปหาปั๊บ รักกันให้นานๆเถอะ...คิบอมคิด
"ทงเฮ คุยกับคิบอมอยู่หรอ" ฮยอกแจเมื่อเห็นแฟนของตนเดินเข้ามาหาก็ถามทันที พึ่งจะเคยเห็นคิบอมและทงเฮคุยกันดีๆ ก็ทุกทีไม่เห็นคุยกันแบบนี้ ถ้าคุยกันก็ทะเลาะกันตลอด�แล้วทงเฮก็เกลียดคิบอมเข้าไส้� ทำไมวันนี้คุยกันดีๆได้
"เปล่า...แค่กำลังคุยกับคนอื่นอ่ะ แล้วหันหน้ามา พอดีเค้าเดินไปที่โต๊ะเค้าพอดี" ทงเฮแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"อืม...งั้นก็แล้วไป ไปนั่งที่กันเถอะ"� ฮยอกแจรีบพาทงเฮไปนั่งที่
...ทงเฮทำไมนายต้องโกหกเค้าด้วย เขาเป็นแฟนนายนะ นายจะไปโกหกเขาทำไม..ทงเฮคิดอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
"คิบอม!!!" เสียงเล็กดังขึ้นทำให้นักเรียนในห้องต่างพากันหันไปมอง
"ใครอ่ะสวยจังเลย..." เพื่อนๆ ในห้องต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"คิบอม...นายเรียนที่ห้องนี้หรอ งั้นดีเลยฉันจะย้ายมาเรียนที่ห้องนี้กับนาย" หญิงสาวพูดไปพลางคลอเคลียร่างสูงไป
"หึ...ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย นั่งคลอเคลียผู้ชายอยู่ได้" ฮีชอลพูดขึ้นเสียงดังฟังชัด อย่างเยอะเย้ย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"�
"แก...แกว่าใครยะ แก..."หญิงสาววีนแตกใสฮีชอลทันที
"ก็จะให้ว่าใคร...ก็มีเธอคนเดียวนั่นแหละที่นั่งคลอเคลียผู้ชาย"ฮีชอลยังต่อปากต่อคำไม่เลิก
"กรี๊ดดดดดดดดดด แก..." หญิงสาวเดินเข้าหาฮีชอล พลางง้ามือขึ้น
"นี่!!!...พอซักทีเถอะ" คิบอมตะโกนขึ้นอย่างเหลืออด
"นี่...ยองจี เธอเลิกยุ่งกับฉันซะที"
"คิบอม...คิบอมนายพูดเล่นใช่ไหม" หญิงสาวพูดด้วยความตกใจ คิบอมไม่เคยไล่เขาอย่างนี้เลย
"พูดจริงไปซะ"� คิบอมพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"�
"คิบอม...ฉันจะตามนายต่อไปเรื่อยๆ...ไม่ว่ายังงัยนายต้องรักฉัน...หากฉันไม่ได้ใครหน้าไหนก็ไม่ได้" หญิงสาวตะโกนร้องอย่างคนเสียสติ
...หน้าห้อง...
"หึ...มีผู้หญิงตามมาเสนอตัวถึงที่เลยนะ... คิบอม ฉันจะย้ายมาอยู้ห้องเดียวกับนาย... ชิ" ทงเฮที่เดินตามคิบอมออกมาพูดประชดคิบอม� พลางทำเสียงเย้ยๆ แล้วยังทำท่าทางออดอ้อนที่เหมือนกับหญิงสาวใส่คิบอม
"..." ร่างสูงหันหน้ามองทงเฮครู่เดียว แล้วหันกลับเดินต่อไปเรื่อยๆทันที
...หึ มีผู้หญิงมาเสนอตัวให้ถึงที่ นายคงจะมีผู้หญิงหลายคนสินะ ถึงได้ให้ยัยนั่นเลิกตอแย ทำเป็นผลักไส ตกเย็นนายคงจะไปออเซอะกันสินะ ชิ ...ทงเฮนายเป็นอะไรเนี้ย ทำไมนายต้องพูดประชดเค้าด้วย นายอยากให้เค้าสนใจนายรึงัยทงเฮ...ทงเฮคิด
ออดดดดดดดดดดด
เสียงออดบอกเวลาพักกลางวันดังขึ้น
"เฮ่อ...พักซะทีเบื่อจะตายแล้ว" ฮีชอลพูดขึ้นหลังจากอาจารย์ปล่อย
"ไปกินข้าวกันเหอะ" ฮันกยองเรียกเพื่อนๆ ในกลุ่มตนไปพักกลางวันทันที
"ทงเฮ..."
"..."
"ทงเฮ"
"..."�
"ทงเฮ!!" ฮยอกแจตะโกนเรียกร่างบางเสียงดัง เรียกทงเฮอยู่นานแล้วแต่ก็ยังเหม่ออยู่ จึงต้องตะโกนเสียงดัง
"หะ...หือ อะไรฮยอก เรียกเบาๆก็ได้" ร่างบางพูดดุแฟนตัวทันที
"ก็เรียกตั้งนานแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ เลยต้องตะโกนงัย"
"อ้าว...หรอ" ร่างบางพูดอย่างสำนึกผิด
"อืม...แล้วเป็นอะไรนั่งเหม่ออยู่ได้"�
"ไม่มีอะไรหรอก ไปกินข้าวกัน" ร่างบางโกหกคำโต
...ที่โรงอาหาร...
"ทงเฮเป็นอะไร...ดูหงุดหงิด แล้วก็เคลียดๆ" ซองมินสังเกตสีหน้าของเพื่อนอยู่นาน นึกเป็นห่วง
"เปล่าหรอก กินข้าวกัน" ทงเฮตอบปัดๆ�
...
..
.
"ทงเฮ"
"..."
"ทงเฮ...รีบกินสิ เขี่ยข้าวข้าวเล่นอยู่นั่นแหละ" ซองมินที่นั่งสังเกตเพื่อน เพราะเป็นห่วงพูดขึ้น
�
"อืม...ฉันอิ่มแล้ว พวกนายกินกันไปเหอะ...เอ่อ ฉันขอตัวนะ" ร่างบางที่นั่งคิดอะไรอยู่นาน รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปทันที
...ทงเฮนายเป็นไรไป วันนี้ดูหงุดหงิด แล้วก็เหม่อตั้งแต่เช้า นายเปลี่ยนไปนะ ทงเฮ...ฮยอกแจคิดในใจ
ความคิดเห็น