ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 2 เช้าวันใหม่
Part 2 เช้าวันใหม่
...อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...
โครม!! ตุบ!!
“นาย...นะ นะนาย...อะ ไอ้...ไอ้เจ้าเล่ห์ ...นาย...”
“อะไรอีกเนี้ย...คนนะโว๊ย ถีบมาได้”
“นะ...นะ นาย...นายทำอะไรฉัน” ทงเฮถามอย่างหวาดระแวง จะไม่ให้ผมกลัวได้ไง ก็ไอ้หมอนี่
ทำไมเขามองผมอย่างนั้น ผมกลัวจังเลยอ่ะ กลัวใจตัวเองจัง…(อ้าว!!!)
‘หึ...นายกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ แกล้งซะหน่อยดีกว่า’ คิบอมคิดได้ดังนั้นก็เริ่มแผนที่ตนเพิ่งคิดออกทันที
“ฉัน...ฉันทำอะไรนาย”
“…” “นายตะหากล่ะที่ทำฉัน”คิบอมรีบแสดงบทของตัวเองต่อทันที
“ฉะ...ฉัน...ฉันทำอะไร” ทงเฮได้แต่อึกอัก
“นาย...นายบอกให้ฉันมานอนกับนาย ทั้งที่ฉันกำลังจะไปนอนที่อื่น”
“…”
“แล้วอีกอย่าง...” คิบอมพูดเพียงแค่นั้นพรางลุกขึ้นทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ทงเฮ
“อีกอย่าง...อีกอย่างอะไร” ทงเฮร้อนรน รีบถามคิบอมทันที
คิบอมที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตูรีบพูดขึ้นทันที “อีกย่าง...นายก็ยั่วฉันด้วย”
คิบอมพูดเสร็จรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
“นะ...นาย นายโกหกใช่ไหม” ทงเฮที่นั่งอยู่ติดหัวเตียงรีบลุกขึ้น วิ่งตามคิบอมออกไปทันที
“คิบอม...นะ...นาย นายโกหกใช่ไหม” ทงเฮตะโกนเสียงดังตามหลังคิบอม
“เปล่า...ฉันจะโกหกนายทำไม แต่...แต่ลีลานายเมื่อคืนยังทำให้ฉันมีอารมณ์อยู่เลยนะ”
คิบอมตะโกนกลับ (คิบอมแอบหื่น) ‘หึ...นายนี่มันแกล้งสนุกจิงๆ’
“อ๊ากกกก...ไอ้...ไอ้หื่น...” ทงเฮที่ตอนนี้เริ่มเดือด รีบเร่งฝีเท้าตามคิบอม
“หวออออ!!!....” ร่างบางร้องเสียงหลง เมื่อกี๊รีบวิ่งไปหน่อยทำให้เยียบบันไดผิดขั้น และกำลังจะตกลงมา
“เฮ้ยยยยยย...” คิบอมหันไปเจอรีบวิ่งไปรับร่างบางไว้ทันที
ตุบ!!
“…”
“…” เงียบ
...ทั้งสองฝ่ายเกิดความเงียบ ตอนนี้ร่างบางนอนทับตัวคิบอมอยู่ แต่ถ้าทับเฉยๆคงไม่เป็นไร
แต่...แต่นี่ปากของทั้งสองประกบกัน...
“...” เกิดความเงียบอีกครั้ง เมื่อทุกๆคนในบ้านที่วิ่งมาดูเหตุการณ์เจอกับภาพนี้อย่างจัง
ทำให้พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
...ร่างสูงที่ตอนนี้ได้สติแล้ว แต่ก็ยังอยู่เฉยๆ ...
...ผ่านไป 3 นาที...
...ตอนนี้ร่างบางเริ่มมีสติ เมื่อสติกลับมาครบถ้วนก็รีบลุกขึ้นทันที...
“เอ่อ...” เสียงของทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
…ทงเฮเขินจนพูดอะไรไม่ออก และคิบอมที่ตอนนี้ก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน...
“โอ้โห!!...คุณพ่อบ้านคับ ทำไมวันนี้คุณหนูบ้านนี้...เค้าเล่นฉากเลิฟซีนแต่เช้าจังล่ะคับ”
ชีวอนรีบเอ่ยแซวเพื่อนชายของตนทันที ก็นานทีปีหน คิบอมจะมีอาการแบบนี้ให้เห็น
(>///<) ทงเฮ
(=///=’) คิบอม
(>o<) คนอื่นๆ
“หุบปากไปเลยไอ้วอน” คิบอมรู้สึกเขินยังงัยไม่รู้ ที่ทุกๆคนเห็นเหตุการณ์เมื่อกี๊
‘หึ...คิบอมเสร็จฉันล่ะ...ภาพเหตุการณ์เมื่อกี๊อยู่ในมือฉันแล้ว’ ฮีชอลคิดอย่างมีเล่ห์นัย
“ทงเฮทำไมมาอยู่ที่นี่ได้” ฮีชอลรีบหันไปถามทงเฮทันที
“ฮีชอล...คือ...” ร่างบางอึกอัก พูดไม่ออก ก็จะให้พูดได้ไงล่ะ
“เมื่อวาน...ยัยหมวยถูกทำร้าย ฉันไปเจอ เลยช่วยไว้...แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าบ้านยัยหมวยอยู่ไหน
ก็เลยพามานี่นะ”คิบอมรีบอธิบายแทนร่างบางที่อึกอักอยู่ทันที เอ๊ะ...แล้วเราจะอธิบายแทนทำไมวะ
“ไอ้หื่น...ใครหมวย....แล้วเรื่องที่ฉันคุยกับนายก่อนหน้านี้ จริงหรือไม่จริง”
ทงเฮรีบถามคิบอมทันทีก่อนจะไม่มีโอกาส
“ฉันพูดเล่น”คิบอมพูดแค่นั้น
(-_-?) คนอื่นๆ
“นายสองคนพูดอะไรกันอธิบายให้พวกฉันเข้าใจด้วย” คยูรีบถามทันที ก็เขาสนใจเรื่องนี้เป็นอย่างมากนะสิ
“เปล่า!!” ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน
“ทงเฮ...แล้วนายจะกลับบ้านเลยไหม ฉันจะได้ไปส่ง” ฮีชอลถามทงเฮทันที
“อืม...”
“พวกนายสองคนรู้จักกันหรอ” คิบอมที่สงสัยแต่แรกถามขึ้น
“อืม...ทงเฮเค้าเป็นญาติฉัน แล้วก็อยู่บ้านเดียวกัน” อีชอลพูดไว้เพียงเท่านั้น
แล้วพาทงเฮไปขึ้นรถกลับบ้านทันที
“ทำไมไม่เห็นบอกเราเลย ? ” เพื่อนๆต่างพากันสงสัย
...อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...
โครม!! ตุบ!!
“นาย...นะ นะนาย...อะ ไอ้...ไอ้เจ้าเล่ห์ ...นาย...”
“อะไรอีกเนี้ย...คนนะโว๊ย ถีบมาได้”
“นะ...นะ นาย...นายทำอะไรฉัน” ทงเฮถามอย่างหวาดระแวง จะไม่ให้ผมกลัวได้ไง ก็ไอ้หมอนี่
ทำไมเขามองผมอย่างนั้น ผมกลัวจังเลยอ่ะ กลัวใจตัวเองจัง…(อ้าว!!!)
‘หึ...นายกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ แกล้งซะหน่อยดีกว่า’ คิบอมคิดได้ดังนั้นก็เริ่มแผนที่ตนเพิ่งคิดออกทันที
“ฉัน...ฉันทำอะไรนาย”
“…” “นายตะหากล่ะที่ทำฉัน”คิบอมรีบแสดงบทของตัวเองต่อทันที
“ฉะ...ฉัน...ฉันทำอะไร” ทงเฮได้แต่อึกอัก
“นาย...นายบอกให้ฉันมานอนกับนาย ทั้งที่ฉันกำลังจะไปนอนที่อื่น”
“…”
“แล้วอีกอย่าง...” คิบอมพูดเพียงแค่นั้นพรางลุกขึ้นทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ทงเฮ
“อีกอย่าง...อีกอย่างอะไร” ทงเฮร้อนรน รีบถามคิบอมทันที
คิบอมที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าประตูรีบพูดขึ้นทันที “อีกย่าง...นายก็ยั่วฉันด้วย”
คิบอมพูดเสร็จรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
“นะ...นาย นายโกหกใช่ไหม” ทงเฮที่นั่งอยู่ติดหัวเตียงรีบลุกขึ้น วิ่งตามคิบอมออกไปทันที
“คิบอม...นะ...นาย นายโกหกใช่ไหม” ทงเฮตะโกนเสียงดังตามหลังคิบอม
“เปล่า...ฉันจะโกหกนายทำไม แต่...แต่ลีลานายเมื่อคืนยังทำให้ฉันมีอารมณ์อยู่เลยนะ”
คิบอมตะโกนกลับ (คิบอมแอบหื่น) ‘หึ...นายนี่มันแกล้งสนุกจิงๆ’
“อ๊ากกกก...ไอ้...ไอ้หื่น...” ทงเฮที่ตอนนี้เริ่มเดือด รีบเร่งฝีเท้าตามคิบอม
“หวออออ!!!....” ร่างบางร้องเสียงหลง เมื่อกี๊รีบวิ่งไปหน่อยทำให้เยียบบันไดผิดขั้น และกำลังจะตกลงมา
“เฮ้ยยยยยย...” คิบอมหันไปเจอรีบวิ่งไปรับร่างบางไว้ทันที
ตุบ!!
“…”
“…” เงียบ
...ทั้งสองฝ่ายเกิดความเงียบ ตอนนี้ร่างบางนอนทับตัวคิบอมอยู่ แต่ถ้าทับเฉยๆคงไม่เป็นไร
แต่...แต่นี่ปากของทั้งสองประกบกัน...
“...” เกิดความเงียบอีกครั้ง เมื่อทุกๆคนในบ้านที่วิ่งมาดูเหตุการณ์เจอกับภาพนี้อย่างจัง
ทำให้พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
...ร่างสูงที่ตอนนี้ได้สติแล้ว แต่ก็ยังอยู่เฉยๆ ...
...ผ่านไป 3 นาที...
...ตอนนี้ร่างบางเริ่มมีสติ เมื่อสติกลับมาครบถ้วนก็รีบลุกขึ้นทันที...
“เอ่อ...” เสียงของทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
…ทงเฮเขินจนพูดอะไรไม่ออก และคิบอมที่ตอนนี้ก็พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน...
“โอ้โห!!...คุณพ่อบ้านคับ ทำไมวันนี้คุณหนูบ้านนี้...เค้าเล่นฉากเลิฟซีนแต่เช้าจังล่ะคับ”
ชีวอนรีบเอ่ยแซวเพื่อนชายของตนทันที ก็นานทีปีหน คิบอมจะมีอาการแบบนี้ให้เห็น
(>///<) ทงเฮ
(=///=’) คิบอม
(>o<) คนอื่นๆ
“หุบปากไปเลยไอ้วอน” คิบอมรู้สึกเขินยังงัยไม่รู้ ที่ทุกๆคนเห็นเหตุการณ์เมื่อกี๊
‘หึ...คิบอมเสร็จฉันล่ะ...ภาพเหตุการณ์เมื่อกี๊อยู่ในมือฉันแล้ว’ ฮีชอลคิดอย่างมีเล่ห์นัย
“ทงเฮทำไมมาอยู่ที่นี่ได้” ฮีชอลรีบหันไปถามทงเฮทันที
“ฮีชอล...คือ...” ร่างบางอึกอัก พูดไม่ออก ก็จะให้พูดได้ไงล่ะ
“เมื่อวาน...ยัยหมวยถูกทำร้าย ฉันไปเจอ เลยช่วยไว้...แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าบ้านยัยหมวยอยู่ไหน
ก็เลยพามานี่นะ”คิบอมรีบอธิบายแทนร่างบางที่อึกอักอยู่ทันที เอ๊ะ...แล้วเราจะอธิบายแทนทำไมวะ
“ไอ้หื่น...ใครหมวย....แล้วเรื่องที่ฉันคุยกับนายก่อนหน้านี้ จริงหรือไม่จริง”
ทงเฮรีบถามคิบอมทันทีก่อนจะไม่มีโอกาส
“ฉันพูดเล่น”คิบอมพูดแค่นั้น
(-_-?) คนอื่นๆ
“นายสองคนพูดอะไรกันอธิบายให้พวกฉันเข้าใจด้วย” คยูรีบถามทันที ก็เขาสนใจเรื่องนี้เป็นอย่างมากนะสิ
“เปล่า!!” ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกัน
“ทงเฮ...แล้วนายจะกลับบ้านเลยไหม ฉันจะได้ไปส่ง” ฮีชอลถามทงเฮทันที
“อืม...”
“พวกนายสองคนรู้จักกันหรอ” คิบอมที่สงสัยแต่แรกถามขึ้น
“อืม...ทงเฮเค้าเป็นญาติฉัน แล้วก็อยู่บ้านเดียวกัน” อีชอลพูดไว้เพียงเท่านั้น
แล้วพาทงเฮไปขึ้นรถกลับบ้านทันที
“ทำไมไม่เห็นบอกเราเลย ? ” เพื่อนๆต่างพากันสงสัย
ลงให้แล้วน้า
อ่านเสร็จก็เม้นๆให้ด้วยนะ
HAPPY NEW YEAR
มีความสุขมากๆจร้า
ขอบคุณจร้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น