ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Mouth 2 Mouth (รักหมดใจ นายปากแข็ง)

    ลำดับตอนที่ #2 : Part 1 พบเจอ

    • อัปเดตล่าสุด 27 ธ.ค. 51


    ...ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม...

    "คุณหนูครับ!!"พ่อบ้านที่นั่งรอการกลับมาของคุณหนูของบ้านร้องขึ้นอย่างตกใจ

    "คะ...คุณหนู คุณหนูไปโดนอะไรมาครับ!!" 

    "พ่อบ้าน...ช่วยเตรียมผ้ากับอ่างน้ำตามผมขึ้นไปที่ห้องด้วย"

    "ครับ...เดียวผมจะให้แม่บ้านไปทำแผลให้นะครับ คุณหนู"

    คิบอมรีบเดินขึ้นไปชั้นบนของคฤหาสน์ แล้วตรงไปที่ห้องนอนของตัวเองทันที 

    ...

    ..

    .

    "คุณหนูครับทำแผลก่อนนะครับ แม่บ้านทำแผลให้คุณหนูเร็ว" พ่อบ้านพูดกับคิบอมเสร็จก็หันไปสั่งแม่บ้านทันที

    ..."ขอบคุณมากคับ..." ทั้งพ่อบ้านและแม่บ้านเมื่อทำหน้าที่ของตนเสร็จก็เดินออกไปทันที



    ...ทันทีที่ทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว คิบอมเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงของเขาแล้วนั่ง
    มองหน้าร่างบางอยู่อย่างนั้น'นายไปทำอะไรแถวนั้นนะลี ทงเฮ ...นายก็รู้ว่าหน้าตาของนายจะนำพา
    อันตรายมาสู่ตัวนาย' คิบอมได้แต่เก็บไปคิดในใจ แล้วเอนตัวนอนข้างๆร่างบางทันที 
    'หากพรุ่งนี้นายตื่นขึ้นมา...มีหวังฉันคงโดนนายด่าแน่...ไม่รอดแน่ฉัน!!'คิดเพียงเท่านั้นก็หลับตาลง 
    แต่ยังไม่ทันที่จะได้หลับร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆเขาก็ขยับเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ...เรื่อยๆ แล้วซุกตัว
    ลงนอนแนบกับแผงอกของคิบอมทันที

    "ช่วยด้วย...ฮือๆ...คิบอมนายช่วยฉัน...ด้วย..."ร่างบางละเมอออกมาพรางน้ำตาไหลอยู่อย่างนั้น 
    "ทงเฮ...นายไม่ต้องห่วงฉันมาช่วยนายแล้ว ฉันจะปกป้องนายเอง" คิบอมพูดปลอบร่างบางที่หลับไหล 
    ร่างบางคงรับรู้ถึงคำพูดของคิบอมได้ก็หยุดละเมอทันที่

    ...เวลาค่ำคืนอากาศก็ยิ่งเหน็บหนาว ร่างบางที่ซุกตัวที่แผงอกของร่างสูงตอนนี้กอดร่างสูงไว้แน่นราวกับ
    ต้องการความอบอุ่นจากร่างนี้...(อ๊าก...ด๋อง แกให้ท่าคิบอมมากเลยนะนั่น...ระวังเห๊อะ...คิบอมจะจับกด... 555++)

    ...เช้าวันรุ่งขึ้น...

    แสงจากพระอาทิตย์สาดส่องเข้ามาภายในห้องเพียงเล็กน้อย ตอนนี้ร่างทั้งสองร่างที่นอนกอดกัน
    ก็ยังคงกอดกันอย่างแนบแน่น

    "อืม..."ร่างสูงที่ตอนนี้รู้สึกตัวแล้วไม่กล้าแม้แต่ขยับตัว

    "อืม..."ตอนนี้เป็นเสียงของร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆคิบอมเริ่มรู้สึกตัว คิบอมเห็นดังนั้นจึงแกล้งหลับทันที
    'คิบอมเอ๊ย...ความตายมาเยือนแล้ว...'คิบอมคิดในใจ

    'เอ๊ะ...ที่นี่ที่ไหน'ร่างบางที่ตอนนี้ยังคงนอนอยู่ท่าเดิมคิดทบทวนอย่างตกใจว่าตนอยู่ที่ไหนในตอนนี้ 
    พรางกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง  แล้วใช้มือพยุงร่างตนเองขึ้น มันก็คงจะไม่เกิดเรื่อง
    หากข้างๆตัวเขาไม่มีคนนอนด้วย

    ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...

    อิอิ...กาลังถึงตอนหนุก

    แต่ลงแค่นี้ก่อนดีกว่า

    เดี๋ยวลงมากไปจะไม่มีคนสนใจ

    อย่าลืม

    เม้นเม้น

    ให้ด้วยน้า

    ขอบคุงจร้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×