คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Once for all - 1
1~!!
เวลานี้ที่กว่าจะมาถึง เวลาที่ผู้คนหลับใหลไปแล้ว มีแค่เสียงของลมที่พัดขึ้นมาจากทะเล และเสียงใบของต้นมะพร้าวที่เสียดสีกัน แต่ยังคงมีรถลีมูซีนคันหรู ที่ค่อยๆ ลดความเร็วลงเพื่อที่จะได้หยุดสู่จุดมุ่งหมายที่ต้องการมาถึง ดูเหมือนว่าบริเวณนี้จะเป็นบริเวณที่ห่างไกลจากผู้คน ก็คงป็นเพราะว่าที่บริเวณนี้เป็นบ้านพักต่างอากาศของ คิม ฮีชอล ลูกชายคนโตของชายที่มีฉายาว่า เจ้าแห่งโลก พ่อของเค้านั่นเอง พ่อของเค้าเป็นมาเฟียใหณ่ ซึ่งมีอำนาจควบคุมมาเฟีย 67% ทั้งกรุงโซล ทั้งนี้ทั้งนั้นย่อมมีคนค่อนข้างเกรงกลัวอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เค้าได้จบชีวิตลงแล้ว แต่ว่ายังคงมีลูกน้องที่จงรักพักดีคอยดูแลลูกชายทั้ง 2 อยู่เรื่อยๆ คิม ฮีชอล และ คิม คิบอม จึงไมกลัวที่จะถูกล่า ถูกตามฆ่า ใดๆทั้งสิ้น
“เชิญครับคุณหนู” ชายร่างวัยค่อนข้างมากแจฮัน ยิ้มอย่างอบอุ่นให้ทงเฮ เปิดประตูแล้วผายมือออกไปยังบริเวณกว้าวขวางหาดทรายขาวสะอาด
“ขอบคุณครับ” หนุ่มร่างเล็กตอบ แล้วส่งยิ้มหวานให้
“ผู้ชายหรอครับเนี่ย??? ว้าววว” แจฮันทำท่าครุ่นคิด
“เหอๆ ครับผม” ทงเฮยิ้มแห้งๆ ทำไงได้ละ เพราะไม่ใช่แจฮันคนดียวที่ทักเค้าอย่างนั้น
“พอๆๆ พอกันที ไปได้แล้ว แจฮัน ทำความสะอาดห้องนอนผมด้วยนะ” หนุ่มร่างสูงออกคำสั่ง
“ครับ แล้วคุณชายคนนี้หละครับ”
“ช่างมัน” ร่างสูงหันมามองทางหนุ่มร่างเล็กแล้วเป้ปากให้
“ฮ่ะ~!!!!! ไม่ได้นะ” ร่างเล็กออกโวยวายอย่างเห็นได้ชัด ก็แน่หละซิ เค้าจะไม่มีที่นอนอนิ
“แล้วเรื่องของแกมาเกี่ยวอะไรกับชั้น” ร่างสูงพูดแกมหยอกล้อเล่น แต่คนตัวเล็กดูเหมือนจะไม่เล่นด้วยแล้วล่ะ
“ต่ำ ต่ำมาก ต่ำที่สุด เหอะ! หน้าตาก็ดี คิดว่าจะเป็นคนดี เหอๆ ที่แท้ก็ดีแค่หน้าตา” ทงเฮพูดเหยียดแล้วเบ้ปากเอียงคอมองคิบอมตั้งแต่หัวจรจเท้า ก่อนที่จะหลับตาลงพลางส่ายหน้า เหมือนรับไม่ได้
“นายไม่รู้อะไรซะแล้ว!!!”ร่างสูงตะคอกใส่ กระชากคอเสื้อคนร่างเล็กมามองหน้า ก่อนที่จะเอาหัวตัวเองโขกกับคนตรงหน้าด้วยอาการโมโห
“โอ๊ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทงเฮร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดเพราะแรงที่ผ่ายตรงข้ามมอบให้นั้นไม่สามารถเก็บความรู้สึกได้อีกต่อไป
“เหอะ!! คิดว่าจะแน่ซักแค่ไหน”ร่างสูงพูดแล้วจัดการลากคอหนุ่มร่างเล็กไปในบ้านพัก
“ปล่อย!!! เฮ้ย! ปล่อยซิว่ะ” ร่างเล็กดิ้น
“ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องกลัว” ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันมายิ้มให้พยักหน้าเบาๆ
“เพราะว่าแกต้องอยู่ที่นี้ไปอีกนาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” คิบอมยิ้มยั่ว
“จริงป่ะหน่ะ???? ว้าวววววววว ” ทงเฮอ้าปาก สลับกับพยักหน้าไปมา
“เหอะ!! ดีใจมากนักหรือไง” คิบอมถามอย่างอึ่งๆ พลางเกาหัวไปด้วยอาการงง เพราะเค้าเองไม่เคยคิดเลยว่า จะมีคนที่ไม่เกรงกลัวตระกูลคิมอย่าง ทงเฮ แม้แต่นิดเดียว นิดเดียวก็ยังดี
ทงเฮพยักหน้าตอบด้วยความน่ารัก จนคนร่างสูงเริ่มเอียนกับความทิงนองนอยเต็มทนแล้ว
“วันนี้ชั้นจะทำอะไรแก แต่ว่าแกต้องดูแลพี่อีชอล”
“ใครครับนั่น”^o^ ร่างเล็กถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“เอออออออ” หนุ่มร่างสูงตอบปัดๆ ด้วยความรำคาญ
“ฮันแน่ รำคาญอ่ะดี๊ กิ้วๆ เอิงเอย หน่อยแน่ ฮี่ๆๆ ” ร่างเล็กเริ่มอยู่ไม่สุขเดินไปหยิบไม่กวาดที่อยู่ใกล้ๆมาปัดหน้าหนุ่มหล่อร่างสูง
“นี่!! พอกันที!!!!!” หนุ่มร่างสูงตะคอกใส่ร่างเล็ก ร่างเล็กยังถึงกับนิ่งเงียบ
“แก มานี่!!!!!” คิม คิบอม กระชากขอมืออันบอบบางของคนร่าเล็กเพราะความโมโห แต่ร่าเล็กกับนิ่งเงียบผิดไปจากเดิม ยอมให้ร่างสูงกระชาก ลาง ดึง จนมาถึงหน้าห้องใดห้องหนึ่ง
“จะยืนโง่อยู่ทำซากอะไร ฮ่ะ!!! เปิดประตูเข้าไปซิ ไองั่งเอ้ย!!” คิบอมโวยวายด้วยอารมณ์โกธร ดัดนิ้วตัวเองเล่นเพื่อระบายอาราณ์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!!!
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
“อันยองครับ มีคนอยู่ไหมครับ” ร่างบางเอ่ยปากถามตามมารยาท
ภายในห้องที่มืดสนิทมีแสงเพียงแค่แสงไฟที่ส่องผ่านหน้าต่างจากนอกบ้านเท่านั้นที่สามารถส่องเข้ามาถึง ทงเฮก้าวเข้าไปในห้องด้วยความกลัว ปนกับความสับสนที่ว่าผู้ชายที่ชื่อ คิม คิมบอม พาเค้ามาที่นี่เพื่ออะไรกัน ทงเฮกระพิบตาเพื่อให้สายตาคุ้นเคยกับความมืดมากขึ้น พลางทอดสายตามองไปรอบๆห้องอันมืดมิดอีกครั้ง ชายหนุ่มร่างสวยนอนนิ่งอยู่บนเตียงที่มีแต่ความขาวสะอาด ในเวลานี้ชายคนนี้เหมือนเจ้าหญิงจริงๆ ความมืดในห้องนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถต้านทานกับคำว่า สง่างามให้กับ คิม อีชอลได้
‘สง่างามมาก’ ทงเฮคิดก่อนที่จะเพ่งมองไปที่ คิม อีชอลที่หลับสนิทเองครั้ง
“เดินเข้าไปหาพี่ฮีชอลซะซิ ” คิบอมที่เดินเข้ามาในห้องเมื่อไรไม่รู้กระซิบบอกข้างๆหูของทงเฮ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ทงเฮพยักหน้าตอบเบาๆ
ไม่รู้ว่าทำไมเค้าถึงได้รู้สึกผูกพันธ์กับชายร่างสวยคนนี้เหมือนกัน ไม่แน่นะเค้าอาจจะเคยรู้จักกันมาก่อนก็ได้ ใครจะไปรู้?? ไม่ซิ คงไม่มีใครรู้หรอก เพราะตัวของเค้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน
ทงเฮค่อยหย่อนตัวนั้งข้างๆเตียงนอนของซินเดอร์เล่ร่าหน้าสวยช้าๆ ก่อนที่จะมองหน้าคิบอม สลับกับ พี่ฮีชอล
“นี่ พี่ของนายแท้ๆใช่ไหม” ทงเฮเอ่ยปากถามร่างสูงทั้งๆที่ยังคงมองหน้า คิม ฮชอลอยู่อย่างนั้น
“อื้ม แล้วแกมีอะไรรึป่าว” ร่างสูงตอบปัดๆ
“ป่าวหรอก ชั้นไม่มี ”เสียงของร่างเล็กเงียบไปขณะหนึ่ง
“พี่ชายนายสง่างามมากเลย นายรู้ไหม?” ร่างเล็กเงยหน้ามองร่างสูงด้วยสายตาเรียบเฉย แต่สายตาแบบนี้ ต่างกับสายตาที่แล้วๆมา สายตาแบบนี้ถึงกับทำให้ คิม คิบอม เงียบ เพราะอะไรหน่ะหรอ?? ก็คงเป็นเพราะเวลานี้คนตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับเด็กผู้หญิงเลยทีเดียว
“ชั้นรู้ดี….. แต่นายเองก็คงไม่ต่างอะไร นอกเสียจากเจ้าหญิงตัวเล็ก”
คิบอมพูดตอบทงเฮ แต่คำพูดคำหลังนั้นพูดกับตัวเองอย่างซิ้นเชิง
“นายว่าอะไรนะ” ร่างเล็กเงยหน้ามาถามร่างสูงอีกครั้ง
“ป่าวหรอก ช่างมันเถอะนะ” คิบอมยิ้มให้คนร่างเล็ก ก่อนที่ร่างเล็กจะพยักหน้าเบาๆ
ความคิดเห็น