อภิมหาศึกสงครามยุคหายนะล้างจักรวาล

ลำดับตอนที่ #7 : ภาค นิยายวันอาเพศ : ฤาษีมาช่วย

ทางด้านโอมและแก้วกำลังวิ่งหนีพายุที่ค่อยๆเคลื่อนตัวมา

หาพวกเขาอย่างช้าๆ  แล้วทันใดนั้นเองก็มีอีกาฝูงหนึ่งซึ่ง

ออกมาจากพายุลูกนั้น แล้วบินตรงเข้ามาหาโอมและแก้ว

ดวงตาของพวกมันแดงก่ำ


  "เหอๆๆ...หนีไม่รอดแล้วล่ะเพราะข้างหลังของพวกมืงมี

พวกกุต้อนรับพวกมืงไปทัวนรกแล้ว  เหอๆๆ..."  เสียงของ

เด็กวัย17 โพล่ขึ้นมาเบื้องหน้าฝูงปีศาจฝูงหนึ่งที่แต่ละตัวทั้ง

น่าเกลียดน่ากลัวแต่ละมือมีอาธุวที่ฆ่าพวกเขาได้ในพริบตา


  ทันใดนั้นเองก็มีแสงสีเหลืองโพล่ตรงเบื้องหน้าของโอม

และแก้วจนทำให้พวกฝูงปีศาจแสบตาไม่กล้ามอง


 "หยุดเถิด  หยุดทำบาปซะทีเถิด เบียร์" ในท่ามกลางแสงสี

เหลืองมีฦาษีตนหนึ่งแต่งชุดเหลืองลายเสือมีตา3ตามี2ตา

เหมือนปกติแต่มีตาบนตรงกลางหน้าผากที่มีไฟเล็กๆอยู่ในตา

ซึ่งกำลังมองไปทางเด็กวัยปี17ซึ่งเรียกว่าเบียร์


  "สงสัยเด็กคนนั้นจะชื่อเบียร์นะ" แก้วพูดกับโอมเบาๆหลัง

จากนั้นก็มีเสียงโห่ร้องของบรรดาฝูงปีศาจอย่างโหยหวน

พร้อมกับวิ่งตรงมาทางแก้วและโอม


 "เหอๆๆ..เสร็จกุแน่พวกมืงต้องตายทั้งหมดรวมถึงไอ้แก่ด้วย
 
เหอๆๆ..."  เสียงเด็กที่ชื่อเบียร์ที่พูดอย่างดุดัน อยู่เหนือกลาง

อากาศพร้อมกับชี้นิ้วไปทางฦาษีตนนั้น


 "เจ้าจงใช้พลังที่หลับใหลอยู่ในตัวเจ้าออกมาใช้ในยามนี้

เถิด เพราะข้าคนเดียวคงเอาไม่ไหวแน่ๆ" เสียงท่านฦาษีตน

นั้นพูด พร้อมกลับมามองหน้าโอมก่อนจะโยนของสิ่งหนึ่งซึ่ง

เป็นลูกแก้วสีเขียวมีตาอยู่ข้างในลูกแก้ว


  "เจ้าจงหลับตาแล้วแล้วตั้งสติให้มั่วก่อนจะขอว่า  ขอพลังที่

หลับใหลที่อยู่ในตัวข้า จงถูกปลุกด้วยเทอญ"  ฦาษีตนนั้น

พูดกับโอมจบก็พลันยกไม้เท้าแล้วเหวี่ยงไม้เท้าขึ้นในอากาศ

ก่อนที่ไม้เท้าจะปล่อยพลังสีแดงเข้าไปในฝูงปีศาจจนระเบิด

ปีศาจที่ถูกระเบิดก็กระเด็นไปคนละทิศละทางก่อนจะกลาย

เป็นผงธุลีลอยขึ้นไปในอากาศ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

การสวดปาฏิโมกข์ต่างจากการสังคายนาอย่างไร ?

            การสวดปาฏิโมกข์คือการ “ว่าปากเปล่า” หรือการสวดข้อบัญญัติทางพระวินัย 150 ข้อ ในเบื้องแรก และ 227 ข้อในกาลต่อมาทุกๆ กึ่งเดือนหรือ 15 วัน เป็นข้อบัญญัติทางพระวินัยที่ให้พระภิกษุทั้งหลายต้องลงฟังการกล่าว ทบทวนข้อบัญญัติทางพระวินัยนี้ทุก 15 วัน ถ้าขาดโดยไม่มีเหตุสมควรต้องปรับอาบัติ การสวดปาฏิโมกข์นี้เป็นตัวอย่างอันหนึ่งของการบังคับให้ท่องจำ ข้อบัญญัติทางพระวินัย แต่ไม่ใช่ทุกท่านสวดพร้อมกัน คงมีผู้สวดรูปเดียว รูปที่เหลือคอยตั้งใจฟัง และช่วยทักท้วงเมื่อผิด

            การสังคายนานั้น แปลตามรูปศัพท์ว่า “ร้อยกรอง” คือประชุมสงฆ์จัดระเบียบหมวดหมู่พระพุทธวจนะ แล้วรับทราบกันในที่ประชุมนั้นว่าตกลงกันอย่างนี้ แล้วก็มีการท่องจำสืบต่อๆ มา ในชั้นเดิมการสังคายนาปรารภเหตุความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา จึงจัดระเบียบหมวดหมู่พระ พุทธวจนะไว้ ในครั้งต่อๆ มาปรากฏมีการถือผิดตีความหมายผิด ก็มีการชำระวินิจฉัยข้อที่ถือผิด ตีความหมายผิดนั้น ชี้ขาดว่าที่ถูกควรเป็นอย่างไรแล้วก็ทำการสังคายนา แล้วจารึกลงในใบลาน การสอบทานข้อผิดในใบลานก็เรียกว่าสังคายนา ไม่จำเป็นต้องมีเหตุการณ์ถือผิดเข้าใจผิดเกิดขึ้น การสังคายนาไม่มีกำหนดว่าต้องทำเมื่อไร โดยปกติเมื่อรู้สึกว่าควรจัดระเบียบชำระข้อถือผิดเข้าใจ ผิดได้แล้ว ก็ลงมือทำตามโอกาสอันควรแม้เมื่อรู้สึกว่าไม่มีการถือผิดเข้าใจผิด

        เทพสังหรณ์...