อภิมหาศึกสงครามยุคหายนะล้างจักรวาล

ลำดับตอนที่ #2 : ไปสู่สุขคติเถิดหัวหน้ากองโจร ดีใจจังที่ได้กองกำลังมาเป็นพวก

 3 ธันวาคม พ.ศ. 2557  08:15น.

ขณะที่เบียร์กำลังไปเอายา หลังจากที่นอนจนเต็มอิ่ม ในชั้นล่างของโรงพยาบาล ที่เบียร์เอายาตอนเช้าเพราะตอนกลางคืนมืดมองไม่เห็น และตอนนั้นก็เพลียมาก  ขณะที่เขาเอายาอยู่นั้นเอง  เบียร์ก็ได้ยินเสียงโห่ร้องของผู้ชายนับร้อยอยู่ข้างนอกตึก เบียร์ก็เดินไปที่หน้าประตูแล้วก็เห็น

ชายฉกรรณ์นับ100ยืนล้อมตึกที่เขาอยู่ พวกเขามีปืนกลครบทุกคน พวกเขาชูเหนือศีรษะและโห่ร้องด้วยความบ้าคลั่ง  เหนือหัวพวกเขามีชายใส่ชุดดำเหมือนหมอผี  ลอยอยู่เหนือพวกเขาเมตรสองเมตร

" ถ้าไม่มีแก ข้าได้ครองภ.กลางทั้งหมดแล้ว เพราะแกคนเดียว  เบียร์ ไม่สิ เทพสังหรณ์  วันนี้เป็นวันตายของแก  ความแค้นที่สะสมมาหลายครั้งบัดนี้ข้าจะปล่อยมันออกมา  วันนี้คือวันตายของแก เทพสังหรณ์"  น้ำเสียงของชายชุดดำดูน่าเกรงขามและดุดัน  

"และถ้ามีเจ้าอยู่ บ้านเมืองคงไม่สงบสุข เราทำถูกแล้วที่สังหารคนของแกไปเกือบพัน  จะให้ระลึกไหมว่าความชั่วของเจ้ามากมายนัก ทั้งปล้นบ้านเรือนที่ประสบอุทกภัยซึ่งเป็นการซ้ำเติมพวกเขาที่ไม่มีจะกิน  และยังฉุดผู้หญิงมาปู๊ยี่ปู๊ยำแล้วฆ่าอย่างโหดเหี้ยม  และยังมีอีกหลายอย่าง   ที่เจ้าหรือ   แท่ง เลือดเวทย์ดำ ผู้เก่งกล้าเรื่องมนต์ดำและยังมีคัมภีร์อมตะมนต์ดำ1000ปี ที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้  แต่ถ้าคัมภีร์นั่นถูกทำลาย ตัวเจ้าก็ถูกทำลายลงไปด้วย เพราะคนที่จะใช้มันได้ต้องแลกหัวใจตัวเองผลึกไว้ในหนังสือ ถึงจะเปิดอ่านได้ "  พูดจบ ชายชุดดำก็หัวเราะก่อนจะหลับตา

ทันใดนั้นก็มีเมฆสีเลือดเริ่มก่อตัวเบื้องหลังมัน  ฟ้าแลบอย่างน่ากลัว  และแล้วก็มีฟ้าผ่าลงมาที่ร่างเบียร์อย่างรวดเร็ว แต่เบียร์สามารถหลบไป โดยเพียงแค่ขยับโดยถอยหลังอย่างเร็ว1ก้าว

เปรี้ยง...!  เสียงฟ้าผ่าลงบนพื้นจนเห็นสะเกร็ดไฟที่ยังไม่ดับบนพื้นไหม้เกรียม

ทันใดนั้น กลุ่มชายฉกรรณ์ก็กระหน่ำยิงเข้าใส่ร่างของเบียร์แบบไม่ยั้ง

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆปุ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...!

กระสุนได้เข้าไปฝังในเนื้อของเบียร์จนพลุน  เบียร์ล้มลงจมกองเลือด  แต่แทนที่เบียร์จะทำหน้าเจ็บปวด  เบียร์กลับยิ้มอย่างมีเร่ไน


ทันใดนั้นเอง  

ร่างของชายชุดดำ จู่ๆก็มีไฟลุกท่วมร่าง  มันร้องอย่างทรมาน แต่ไฟนั้นไม่ได้เผาแค่ร่างแต่ยังเผาย่ามที่เก็บคัมภีร์อมตะมนต์ดำ1000ปีจนไหม้เกรียม  

ตอนนั้นเองชายชุดดำมีสติอยู่บ้างก่อนร่างและหนังสือจะไหม้ไปมากกว่านี้  มันรีบหยิบหัวใจสีดำเท่ากำปั้น โยนออกไปออกตัวไปตกอยู่ข้างหลังของกลุ่มชายฉกรรณ์   ก่อนที่ร่างของมันจะระเบิดขึ้น

วี้  ด  บึ้ม...!  ทันใดนั้นร่างของมันก็แหลกระเอียด เศษเนื้อกระเด็นไปคนละทิศละทาง แต่ไม่ใช่แค่นั้น เศษเนื้อที่กระเด็นไปนั้นกลายเป็นผงทรายในที่สุด 

หลังจากนั้นเบียร์ก็ลืมตาขึ้นรอยแผลที่ถูกยิงหายไปจนหมดรอยเลือดค่อยๆซึมร่างเบียร์ ไม่มีแม้แต่เลือดสักหยด   พวกชายฉกรรณ์ต่างงุนงงและจะกระหน่ำยิงซ้ำอีก  เบียร์จ้องไปที่ปืนของพวกเขา   

ทันใดนั้นปืนของพวกมันก็ลอยหลุดมือแล้วถูกเหวี่ยงเข้าไปในป่าหลังโรงพยาบาล   เมื่อถูกเหวี่ยงแล้ว เบียร์ ได้ลอยขึ้นเหนือพวกมัน  และเข้าไปหาหัวใจสีดำที่ก่อนหัวหน้ากองโจรแท่งเลือดจะตายมันได้เหวี่ยงออกนอกกายของมันก่อนร่างจะระเบิด

เบียร์จ้องไปที่หัวใจ พลันหัวใจก็ลอยขึ้นแล้วถูกเหวี่ยงด้วยพลังของเบียร์

บึ้ม...!  หัวใจที่กำลังถูกเหวี่ยงอยู่นั้นระเบิดจนละเอียดกลางอากาศ

พลัน กลุ่มชายฉกรรณ์เกือบ100  ก็ล้มลงสลบลงไป ทันทีที่หัวใจสีดำระเบิด


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


เมื่อพวกเขาลืมตาขึ้นก็มองไปรอบๆ  เบียร์เข้าไปเอายาดมและแอมมอเนียให้ทุกคนดม

"พวกข้าเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมหัวมันตื้อยังงี้" ชายคนหนึ่งพูด

"  พวกท่านถูกมนต์ดำเข้าครอบงำ โดยเป็นฝีมือหัวหน้ากองโจรแท่งเลือด มันใช้หัวใจมนต์ดำซึ่งเป็นสีดำ สะกดไว้ เพื่อให้เป็นพวกของมัน  ที่จริงพวกท่านเป็นคนดีแต่ถูกมันสะกดไว้ก็แค่นั้นส่วนพวกของมันตายกันหมดแล้ว เหลือแต่มัน มันจึงใช้มนต์หากำลังขุมใหม่ซึ่งเป็นพวกท่าน  เราไม่ถือหรอกเรื่องที่พวกท่านยิงเราเพราะเราไม่มีวันตาย และที่มันตายก็เพราะเรามีพรก่อนตาย ไม่ว่าเราจะอฐิฐานขณะจะตายจะเป็นจริงทุกประการ แต่ต้องเป็นการช่วยคนเท่านั้น  ก่อนที่พวกท่านยิงเราเราขอให้  แท่ง เลือดเวทย์ดำ ตายด้วยไฟที่เผาทั้งร่างและหนังสือ ไฟเลยลุกท่วมทั้งร่างและหนังสือไงล่ะ"  พูดจบ

ทุกคนก็ไหว้เบียร์และขอขอบคุณที่ช่วยชีวิตพวกเขา แต่เบียร์รีบรับไหว้ และบอกว่า

"อย่าไหว้เราเลย ถ้าจะไหว้ต้องไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างพระพุทธเจ้ามากกว่าที่ช่วยพวกท่านให้พ้นจากความมืดมิด ทำให้เห็นแสงสว่างขึ้นมาได้"

หลังจาดนั้นเบียร์ก็พาทุกคนไปเอายาซึ่งตอนนั้นเบียร์ได้เล่าทุกอย่างให้ฟังและพวกเขายอมเป็นพวกเพื่อทดแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตพวกเขา 


" พวกท่านไม่ได้เป็นพวกของเราหรือพวกของใคร แต่พวกท่านเป็นเพื่อนของเพื่อนร่วมโลกทุกคนและทุกตนที่ทำแต่ความดี "

ชายฉกรรณ์ที่กลับใจทั้งหมดต่างยิ้มอย่างอบอุ่นให้กัน พลันเก็บยาเพื่อจะไปให้คนที่บาดเจ็บในตัวเมืองต่อไป


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@