ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : - - - Chapter II - - - (100%)
.
บ้านตระกูลชเว....
"คุณหนูซอฮยอน มายืนตากยุงทำไมค่ะ" หญิงชราเอ่ยถามเด็กสาวที่ยืนชะเง้อจนคอเเทบยาว
"...." เเต่เธอไม่ได้เอ่ยอะไรได้เเต่ยิ่มน้อยๆให้
"รอคุณซูยองเหรอค่ะ เธอคงค้างบ้านคุณเจสสิกาน่ะค่ะ เธอบอกไว้"
"เปล่าค่ะนม ซอรอ นายคยูฮยอนน่ะค่ะ " เธอตอบยิ้มเบาๆอีกครั้ง
"อ๋อคนที่คุณชายมา....มา....มาอะไรนะ" หญิงชราทำท่าคิด
"มาคัสค่ะ นม คุณพี่มาคัส"
"อ๋อ....ว่าเเต่ทำไมนายคยูอะไรนั่นไม่กลับมาดูเเลคุณหนูล่ะค่ะ"
"ก็ยัยยูลน่ะสิค่ะ วางเเผนเเกล้ง ให้สองคนนั่นน่ะไปเจออีซองยัง คนที่เป็นกระเทยน่ะค่ะนม ซอยังรู้สึกผิดเลย เฮ้อ..."
"โถๆ...เดี๋ยวเค้าก็กลับมาค่ะ" เเม่นมว่าพลางลูบหัวหญิงสาวเบาๆ
"ครืด........." เสียงประตูไฟฟ้าบานมหึมาเปิดอก เผยให้เห็นรถสปอร์ทคันเท่สีดำ ซึ่งราคาน่าจะเเพงเอาเรื่องอยู่
"ใครกันค่ะเนี่ย รถไม่คุ้นเลยค่ะนม"
"ก็นายคยูฮยอนไงค่ะ"
"หะ นี่คุณพี่ให้ลูกน้องขับรถเเบบนี้เลยหริเนี่ย ซอต้องไปสมัครเป็นลูกน้องคุณพี่ซะเเล้ว" เธอหัวเราะร่วน
"สวัสดีครับคุณหนู"
"นายได้ไปหาอีซองยังรึเปล่า ...รู้ไหมชั้นเป็นห่วงนายเเทบเเย่เเนะ รู้สึกผิดอย่างบอกไปไม่ถูกเลยล่ะ" หญิงสาวยิ้มเเหยๆ
"ครับ ผมปลอดภัยดี ขอบคุณคุณหนูที่เป็นห่วง" เขาว่าพลางยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
"ชั้นเปล่าเป็นห่วงนายนะ นายคยูฮยอน" หญิงสาวว่าพลางพยายามทำหน้าเคร่งขรึม
"ก็เมื่อกี้คุณพูดนี่คุณหนู จริงไหมครับคุณนม" เขาโบ้ยไปทาง เเม่นม
"ใช่คุณหนูพูดจริงๆนะคะ นมเคยสอนคุณหนูว่าไม่ให้โกหกนี่ค่ะ"
"นม.... งอนเเล้ว" ซอฮอยนว่าพลางกระเเทกเท้าไป
"คุณนมก็โกหกนี่ครับ"
"เเหมคุณชายค่ะ ก็เพราะใครล่ะ "
"ครับๆ คุณนม ครับขอบคุณครับ" คยูฮอยนยิ้มเเป้นให้เเม่นมที่ยอมเล่นเผนนี้กับเค้าด้วย
....................................................
บ้านควอน.....
"5555" หญิงสาวที่นอนกลิ้งอยู่บนโซฟาสีขาวตัวยักษ์หัวเราะไม่หยุด
"ครับ ผมปลอดภัยดี ขอบคุณคุณหนูที่เป็นห่วง" เขาว่าพลางยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
"ชั้นเปล่าเป็นห่วงนายนะ นายคยูฮยอน" หญิงสาวว่าพลางพยายามทำหน้าเคร่งขรึม
"ก็เมื่อกี้คุณพูดนี่คุณหนู จริงไหมครับคุณนม" เขาโบ้ยไปทาง เเม่นม
"ใช่คุณหนูพูดจริงๆนะคะ นมเคยสอนคุณหนูว่าไม่ให้โกหกนี่ค่ะ"
"นม.... งอนเเล้ว" ซอฮอยนว่าพลางกระเเทกเท้าไป
"คุณนมก็โกหกนี่ครับ"
"เเหมคุณชายค่ะ ก็เพราะใครล่ะ "
"ครับๆ คุณนม ครับขอบคุณครับ" คยูฮอยนยิ้มเเป้นให้เเม่นมที่ยอมเล่นเผนนี้กับเค้าด้วย
....................................................
บ้านควอน.....
"5555" หญิงสาวที่นอนกลิ้งอยู่บนโซฟาสีขาวตัวยักษ์หัวเราะไม่หยุด
"อ้าว ลูกสาวชั้นเป็นบ้าไปซะเเล้ว" ผู้เป็นพ่อเดินมานั่งข้างสูกสาว
"คุณพ่อ มาตั้งเเต่เมื่อไหร่ค่ะ?"
"นานพอจะเห็นคนบ้าหัวเราะคนเดียวล่ะ ..."
"คุณพ่อล่ะก็"
"เเล้วไปถูกใจอะไรมาล่ะหะเรา หัวเราะร่วนเชียว" เขาเอ่ยถามผู้เป็นลูกสาว
"ก็ลูกน่ะ ... เเกล้งคนมาน่ะสิ"
"ไปเเกล้งใครมาล่ะเรา?"
"เเกล้งคนที่คุณพี่ส่งมาค่ะ...ส่งไปหาอีซองยัง วันนี้เสร็จระเทยเเน่ๆ 555+" เธอหัวเราะอย่างซะใจ
"อะไรนะ ลูก โจฮันคยองรึเปล่า? ใช่ไหม?"
"ค่ะหมอนั่นเเหละ ... สะใจมากๆ"
"ลูกไม่กังวลเลยรึไงหะ" เขาเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ทำไมยูลจะต้องกังวลล่ะค่ะ หมอนั่นไม่ใช่ว่าที่สามียูลซักหน่อย"
"ใครบอกไม่ใช่ล่ะ.....ลูกโจฮันคยองน่ะ ชื่อเต็มว่าอะไรรู้ไหม? เเลสเท โจชัวร์ โจ ฮันคยอง"
"เเสดงว่าเค้าหรอกลูก...คุณพ่อรู้?"
"ก็ลูกน่ะ ... เเกล้งคนมาน่ะสิ"
"ไปเเกล้งใครมาล่ะเรา?"
"เเกล้งคนที่คุณพี่ส่งมาค่ะ...ส่งไปหาอีซองยัง วันนี้เสร็จระเทยเเน่ๆ 555+" เธอหัวเราะอย่างซะใจ
"อะไรนะ ลูก โจฮันคยองรึเปล่า? ใช่ไหม?"
"ค่ะหมอนั่นเเหละ ... สะใจมากๆ"
"ลูกไม่กังวลเลยรึไงหะ" เขาเอ่ยถามอย่างตกใจ
"ทำไมยูลจะต้องกังวลล่ะค่ะ หมอนั่นไม่ใช่ว่าที่สามียูลซักหน่อย"
"ใครบอกไม่ใช่ล่ะ.....ลูกโจฮันคยองน่ะ ชื่อเต็มว่าอะไรรู้ไหม? เเลสเท โจชัวร์ โจ ฮันคยอง"
"เเสดงว่าเค้าหรอกลูก...คุณพ่อรู้?"
"พ่อรูเเต่เค้าขอร้องว่าอย่าบอกลูกไม่งั้นเค้าจะเลื่อนการเเต่งงานให้เร็วขึ้น เค้าจะไม่รอให้ลุกเรียนจบก่อน"
"ใจร้ายจริงเชียว เเต่พ่อบอกลูกเเล้ว? จะทำไงชีวิตสาวน้อยเนี่ย?"
"ไม่เป็นอะไรหรอกเเค่ลูกไม่บอกซอฮอยนก็พอ"
"เเต่......."
"ถ้าไม่งั้นทั้งหนูซอเเละลูกก็ต้องเเต่งงานเดือนหน้า? มันเพื่อลูกเองนะยูริ"
"ก็ได้ค่ะๆๆๆๆๆๆ ก็ได้" หญิงสาวทำหน้าไม่พอใจเเละบูดบึ้งเธอต้องเอาคืนนายนี่ให้ได้คอยดูสิ
"ยูล วันพรุ่งนี้พ่อจะไปฝรั่งเศส ลูกอยู่ทางนี้ดูเเลตัวเองดีๆนะอย่าดื้อกับพี่เค้าให้มากนะลูก
พ่อว่าคุณชายโจชัวร์เค้าเป็นคนอารมณ์รุนเเรงนะลูก ระวังตัวดีๆล่ะตัวเเสบ"
"พ่อกลัวคุณพี่จับยูลขืนใจรึไงค่ะ? 55" หญิงสาวพูดขำๆ
"เปล่า พ่อกลัวยูลจับพี่เค้าขืนใจมากว่า 5555"
"คุณพ่อ......อ่ะ" เธอสะบัดหน้างอนๆ
"....เหอะๆ ไม่ง้อนะคราวนี้ยัยตัวเเสบ" ผู้เป็นพ่อว่าก่อนที่สูกสาวคนสวยจะหันมายิ้มๆ
"เเต่......."
"ถ้าไม่งั้นทั้งหนูซอเเละลูกก็ต้องเเต่งงานเดือนหน้า? มันเพื่อลูกเองนะยูริ"
"ก็ได้ค่ะๆๆๆๆๆๆ ก็ได้" หญิงสาวทำหน้าไม่พอใจเเละบูดบึ้งเธอต้องเอาคืนนายนี่ให้ได้คอยดูสิ
"ยูล วันพรุ่งนี้พ่อจะไปฝรั่งเศส ลูกอยู่ทางนี้ดูเเลตัวเองดีๆนะอย่าดื้อกับพี่เค้าให้มากนะลูก
พ่อว่าคุณชายโจชัวร์เค้าเป็นคนอารมณ์รุนเเรงนะลูก ระวังตัวดีๆล่ะตัวเเสบ"
"พ่อกลัวคุณพี่จับยูลขืนใจรึไงค่ะ? 55" หญิงสาวพูดขำๆ
"เปล่า พ่อกลัวยูลจับพี่เค้าขืนใจมากว่า 5555"
"คุณพ่อ......อ่ะ" เธอสะบัดหน้างอนๆ
"....เหอะๆ ไม่ง้อนะคราวนี้ยัยตัวเเสบ" ผู้เป็นพ่อว่าก่อนที่สูกสาวคนสวยจะหันมายิ้มๆ
"เเล้วคราวนี้ ลูกสมุนไปกี่คนล่ะคะ"
"หมดบ้าน"
"อะไรนะค่ะ ..... หมดบ้านนนนนนนน" ยูริตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน
"จะให้ลูกอยู่บ้านคนเดียวเหรอ?ค่ะเนี่ย"
"ก็ ว่าที่สามีลูกอยู่ด้วยนี่ พ่อเลยไม่กังวลอะไร" (ไรเตอร์...น่ากังวลกว่าเยอะ- -*)
"โห......................." หญิงสาวกำลังจะโวยวายเเต่....
"กลับมาอย่างปลอดภัยเเล้วครับ..." อันคยอง เดินเข้ามาภายในตัวบ้าน
"อ้าวกลับมาเเล้วเหรอ?" คุณควอนทักทายว่าที่ลูกเขย
"ครับคุณท่าน..." เขาเอ่ยอย่างนอบน้อมเพื่อไม่ให้ยูริจับพิรุธได้
"พอเเล้วๆ โจชัวร์ ยัยยูลรู้หมดเเล้วว่าลูกเป็นใคร?"
"อ่ะ ภรรยารู้เเล้วหรอกเหรอครับ เเนะนำตัวอีกครั้งครับภรรยา ผมชื่อ เเลสเท โช โจชัวร์ ฮันคยองครับ ทายาทอันดับที่สิบสามเเห่ง
ตระกูลเเลสเท ลูกเซี้ยวฝรั่งเศส เกาหลี ต่อไปนี้ผมจะอยู่ดูเเลคุณนะครับ" เขาว่ายาวจนหญิงสาวได้เเต่จ้องเขม่ง
"รู้เเล้วเเหละน่า..." ยูริสบถ
"ควอนยูริ ลูกก็เเนะนำตัวด้วยสิ...เร็ว"
"อืม...เฮ้อ ฉันชื่อควอนยูริค่ะ ต่อไปนี้ ฝากตัวด้วยนะค่ะ คุณว่าที่สามี" เธอว่าด้วยน้ำเสียงประชดๆ
"เอ้อ ดีละ พ่อเริ่มสบายใจขึ้นมากหน่อย ต่อไปนี้จะทำอะไรๆ กันพ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ อีกสองสามเดือนจะเต่งกันอยู่เเล้ว
เเต่อย่าให้ท้อเทิ้งขึ้นมาล่ะมันดูไม่ดี เรื่องเเบบนี้พ่อเข้าใจๆ"
"ครับๆ" ชายหนุ่มว่าพลางอมยิ้มเล็กๆ
"คุณพ่อ........" เธอว่าเสียงดัง
"เอาล่ะๆ พ่อไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ต้องเดินทาง พ่อจะไปพักบ้านลูกล่ะโจชัวร์
ท่านเเลสเท ชวนให้ไปคุยกันซักหน่อย อีกซักสองสามอาทิย์จะกลับ ลูกสองคนอยู่กันได้ใช่ไหม?"
"โห......................." หญิงสาวกำลังจะโวยวายเเต่....
"กลับมาอย่างปลอดภัยเเล้วครับ..." อันคยอง เดินเข้ามาภายในตัวบ้าน
"อ้าวกลับมาเเล้วเหรอ?" คุณควอนทักทายว่าที่ลูกเขย
"ครับคุณท่าน..." เขาเอ่ยอย่างนอบน้อมเพื่อไม่ให้ยูริจับพิรุธได้
"พอเเล้วๆ โจชัวร์ ยัยยูลรู้หมดเเล้วว่าลูกเป็นใคร?"
"อ่ะ ภรรยารู้เเล้วหรอกเหรอครับ เเนะนำตัวอีกครั้งครับภรรยา ผมชื่อ เเลสเท โช โจชัวร์ ฮันคยองครับ ทายาทอันดับที่สิบสามเเห่ง
ตระกูลเเลสเท ลูกเซี้ยวฝรั่งเศส เกาหลี ต่อไปนี้ผมจะอยู่ดูเเลคุณนะครับ" เขาว่ายาวจนหญิงสาวได้เเต่จ้องเขม่ง
"รู้เเล้วเเหละน่า..." ยูริสบถ
"ควอนยูริ ลูกก็เเนะนำตัวด้วยสิ...เร็ว"
"อืม...เฮ้อ ฉันชื่อควอนยูริค่ะ ต่อไปนี้ ฝากตัวด้วยนะค่ะ คุณว่าที่สามี" เธอว่าด้วยน้ำเสียงประชดๆ
"เอ้อ ดีละ พ่อเริ่มสบายใจขึ้นมากหน่อย ต่อไปนี้จะทำอะไรๆ กันพ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ อีกสองสามเดือนจะเต่งกันอยู่เเล้ว
เเต่อย่าให้ท้อเทิ้งขึ้นมาล่ะมันดูไม่ดี เรื่องเเบบนี้พ่อเข้าใจๆ"
"ครับๆ" ชายหนุ่มว่าพลางอมยิ้มเล็กๆ
"คุณพ่อ........" เธอว่าเสียงดัง
"เอาล่ะๆ พ่อไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ต้องเดินทาง พ่อจะไปพักบ้านลูกล่ะโจชัวร์
ท่านเเลสเท ชวนให้ไปคุยกันซักหน่อย อีกซักสองสามอาทิย์จะกลับ ลูกสองคนอยู่กันได้ใช่ไหม?"
"ครับๆ" ชายหนุ่มเอออออยู่คนเดียวโดยที่ไม่สนใจหญิงสาวข้างๆ เลยเเม้เเต่น้อย
"นี่นายยยยยย" ยูริเอ่ยขึ้นหลังจากที่พ่อของเธอขึ้นชั้นบนไปเเล้ว
"...." เขาไม่เเม่เเต่จะหัน
"ฮันคยอง อย่าหยิ่งให้มากนักนะ" เธอเริ่มที่จะหมดความอดทน เเต่เขา
"...."
"...."
"โจ ฮันคยอง" เธอพยายามอีกครั้ง
"...."
"โจชัวร์....."
"...."
"เเลสเท โจชัวร์"
"...."
"...หมดความอดทนเเล้วนะ" เธอกว่าวอย่าเหลืออด พลางกระโดดกอดคอร่างสูง
เเต่ชายหนุ่มผู้ร่ำเรียนศิลปะการป้องกันตัวขั้นสูงมาก็เปลี่ยนมาลอกคอเธอไว้ข้างหน้า
"เรียกว่า คุณพี่ สิ คุณภภรรยา เดี๋ยวโดนหรอก?" เขากล่าวเบาๆอย่างเชิญชวน
"คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? หึๆๆๆๆ ไม่กลัวหรอกนายจะทำอะไรฉันได้ โจ ฮันคยอง" เธอพูดพลางเชิดหน้าขึ้น
"เหอะๆ คิดว่า ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันในห้อง 2 ต่อสอง เค้าทำอะไรกันล่ะ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงน่ากลัวกว่าเดิม
".....นายไม่กล้าหรอก" เธอเริ่มมีน้ำเสียงหวั่นนิดๆ
"งั้นเหรอ?.....จุบ" เขาอาศัยจังหวะ ดังกล่าว ก้มลงประกบปากเบาๆ หญิงสาว อึ้งจนตาโต
".....เธอควรจะเรียกชั้นว่าอะไรคุณภรรยา"
"....คะ.....คุณ พี่" เธอตอบตะกุกตะกัก เธอไม่เคยมาก่อนนี่ นี่มันจุ๊บเเรกของชีวิตเชียวนะ
"ดี ถ้าเรียกคุณสามีด้วยจะดีมาก ....เอ่ออีกอย่างห้ามเอาไปบอกซอฮอยนนะ ไม่งั้น..."
เขาว่าพลางทำท่าจูบที่หลังมือของตนก่อนจะเดินยขึ้นชั้นบนไป
".......อะ ไอ้ บ้า .... ไม่สิ คุณพี่สามี บ้า" เธอว่าพลางจับที่ริมฝีปากตัวเอง
.........................................................................
บ้านตระกูลชเว...
"คุณหนูตื่นรึยังครับนม" ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะที่เดินมาในครัว
"ตื่นเเล้วค่ะคุณชาย เดี๋ยวคงลงมา" เธอกระซิบบอกชายหนุ่ม
"คยูฮยอนครับไม่ใช่คุณชาย นมก็"
"ฮ๋อ ใช่ นมลืมไป ฮะ ฮะ" หญิงชราหัวเราะร่วน
"นมคะมีอะไรให้ซูกินบ้างไหม? อ่ะ ซีวอน พี่มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย คิดถึงเเทบเเย่เเหละพี่ชาย ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน"
หญิงสาวที่กำลังซะลึมซะลือ ขยี้ตาเบาๆ ก่อนที่จะกอดคนที่ตนคิดว่าเป็นพี่ชายไว้เเน่น
"คุณซูยองค่ะ นั่นมัน" คุณนมร้องเสียงดัง
"พี่ซีวอนตัวนิ้ม นิ่ม" หญิงสาวถูหน้าไปมากับเเผ่นหลังกว้าง ชายหนุ่มผู้ถูกกระทำ ได้เเต่อึ้ง (อึ้งตลอดดดดดดด)
"เเต่นั่นมัน มันๆๆๆๆๆๆ"
"คยูฮยอน ไปมหาลัยกัน.......เฮ้ยยยยยย พี่ซูยอง" หญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ได้เเต่ตกใจภาพตรงหน้า
"ตกใจอะไรยัยซอ ดูซิพี่ซีวอนกลับมาบ้านเเล้วดูสิๆ ดีใจไหม?" เธอพลิกตัวชายหุน่มร่างสูงมาตรงหน้าน้องสาว
"เฮ้ยยยยยยยยย...........นายมันๆๆๆๆๆ คะ คือๆๆๆๆๆๆ" หญิงสาวใบ้รับประทาน
"ลูกน้องคุณพี่มาคัสละค่ะ...." หญิงสาวบอกพี่สาวเบาๆ
"นะ นาย ชั้นขอโทษละกัน นะ นะ ....." หญิงสาวพยายามหลบสายตาด้วยความเขิน
"คะ..ครับ คุณซูยอง" ชายหนุ่มก็เช่นกัน เอาเเต่หลบหน้า
"วันนี้จะไปไหนอีกล่ะเรา? หืม" ซูยอง เอ่ยถามน้องสาวเเก้เขิน
"ไปบ้านพี่ซองมิน เเล้วก็ไปมหาลัยค่ะ"
"อ่ะ อย่าบอกนะ จะไปหาอีตายงฮวาน่ะ" พี่สาวเอ่ยเหมือนกับรู้ทัน
"เปล่าค่ะ...จะพายูริไปหาพี่ซองมิน พี่คงไม่หึงใช่ไหม?"
"หะ ... อ๋อ ไม่หึงหรอกจะหึงทำไม หมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซักหน่อย 555" เธอหัวเราะ
"เค้าเป็นสามี ของพี่ นะซูยอง" ซอฮยอนท้วง
"โถ่ชินซะเเล้วล่ะ พ่อหนุ่มเนื้อหอมน่ะ เค้าคงลืมพี่ไปเเล้วล่ะ เเต่งกันมาตั้ง 4-5 ปีเเล้ว"
"อือ....พี่ซูยองก็" คยูฮยอนมองสองพี่น้องสนทนากัน พอจะเข้าใจเล้วล่ะ
(ซูยองสุดสวยคนนี้ที่เป็นพี่สาวยัยหนูซอน้อย เเต่งงานเเล้วกับอีซองมิน ว่าเเต่....อีซองมินคือใคร?
ช่างเหอะ วงการนี้ธุรกิจกับผลประโยชน์เป็นใหญ่ลูกจะเป็นไงก็ไม่สน ? เชอะ ท่านพ่อ เสียดายซูยอง
ทำไม่ไม่เป็นเรานะที่เป็นสามีซูยอง ผุ้หญิงอะไรก็ไม่รุ้น่ารักชะมัด ผิดกับยัยจืดน้องสาวราวฟ้ากับดิน)
"ไปเถอะ พ่อสารถีหนุ่ม รอเเย่เเล้ว?"
"ค่ะ สวัสดีค่ะพี่ คุณนม"
....................................................................
บ้านควอน
"โอ๊ยยยยยยยยย............สายเเล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ" คุณหนูเเสนสวยวิ่งพรวดพราดออกมาจากห้องนอนของตน
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เธอเคาะประตูรัว
"ไม่ได้ล็อก" เขาเอ่ยลั่น
"โถ่เอ๊ยยยยยยยย.........นะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหน คุณพี่สามี ภรรยาจะไปเรียนหนังสือ" เธอตะโกน
"...."
"โจชัวร์....."
"...."
"เเลสเท โจชัวร์"
"...."
"...หมดความอดทนเเล้วนะ" เธอกว่าวอย่าเหลืออด พลางกระโดดกอดคอร่างสูง
เเต่ชายหนุ่มผู้ร่ำเรียนศิลปะการป้องกันตัวขั้นสูงมาก็เปลี่ยนมาลอกคอเธอไว้ข้างหน้า
"เรียกว่า คุณพี่ สิ คุณภภรรยา เดี๋ยวโดนหรอก?" เขากล่าวเบาๆอย่างเชิญชวน
"คิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? หึๆๆๆๆ ไม่กลัวหรอกนายจะทำอะไรฉันได้ โจ ฮันคยอง" เธอพูดพลางเชิดหน้าขึ้น
"เหอะๆ คิดว่า ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันในห้อง 2 ต่อสอง เค้าทำอะไรกันล่ะ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงน่ากลัวกว่าเดิม
".....นายไม่กล้าหรอก" เธอเริ่มมีน้ำเสียงหวั่นนิดๆ
"งั้นเหรอ?.....จุบ" เขาอาศัยจังหวะ ดังกล่าว ก้มลงประกบปากเบาๆ หญิงสาว อึ้งจนตาโต
".....เธอควรจะเรียกชั้นว่าอะไรคุณภรรยา"
"....คะ.....คุณ พี่" เธอตอบตะกุกตะกัก เธอไม่เคยมาก่อนนี่ นี่มันจุ๊บเเรกของชีวิตเชียวนะ
"ดี ถ้าเรียกคุณสามีด้วยจะดีมาก ....เอ่ออีกอย่างห้ามเอาไปบอกซอฮอยนนะ ไม่งั้น..."
เขาว่าพลางทำท่าจูบที่หลังมือของตนก่อนจะเดินยขึ้นชั้นบนไป
".......อะ ไอ้ บ้า .... ไม่สิ คุณพี่สามี บ้า" เธอว่าพลางจับที่ริมฝีปากตัวเอง
.........................................................................
บ้านตระกูลชเว...
"คุณหนูตื่นรึยังครับนม" ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะที่เดินมาในครัว
"ตื่นเเล้วค่ะคุณชาย เดี๋ยวคงลงมา" เธอกระซิบบอกชายหนุ่ม
"คยูฮยอนครับไม่ใช่คุณชาย นมก็"
"ฮ๋อ ใช่ นมลืมไป ฮะ ฮะ" หญิงชราหัวเราะร่วน
"นมคะมีอะไรให้ซูกินบ้างไหม? อ่ะ ซีวอน พี่มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย คิดถึงเเทบเเย่เเหละพี่ชาย ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน"
หญิงสาวที่กำลังซะลึมซะลือ ขยี้ตาเบาๆ ก่อนที่จะกอดคนที่ตนคิดว่าเป็นพี่ชายไว้เเน่น
"คุณซูยองค่ะ นั่นมัน" คุณนมร้องเสียงดัง
"พี่ซีวอนตัวนิ้ม นิ่ม" หญิงสาวถูหน้าไปมากับเเผ่นหลังกว้าง ชายหนุ่มผู้ถูกกระทำ ได้เเต่อึ้ง (อึ้งตลอดดดดดดด)
"เเต่นั่นมัน มันๆๆๆๆๆๆ"
"คยูฮยอน ไปมหาลัยกัน.......เฮ้ยยยยยย พี่ซูยอง" หญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ได้เเต่ตกใจภาพตรงหน้า
"ตกใจอะไรยัยซอ ดูซิพี่ซีวอนกลับมาบ้านเเล้วดูสิๆ ดีใจไหม?" เธอพลิกตัวชายหุน่มร่างสูงมาตรงหน้าน้องสาว
"เฮ้ยยยยยยยยย...........นายมันๆๆๆๆๆ คะ คือๆๆๆๆๆๆ" หญิงสาวใบ้รับประทาน
"ลูกน้องคุณพี่มาคัสละค่ะ...." หญิงสาวบอกพี่สาวเบาๆ
"นะ นาย ชั้นขอโทษละกัน นะ นะ ....." หญิงสาวพยายามหลบสายตาด้วยความเขิน
"คะ..ครับ คุณซูยอง" ชายหนุ่มก็เช่นกัน เอาเเต่หลบหน้า
"วันนี้จะไปไหนอีกล่ะเรา? หืม" ซูยอง เอ่ยถามน้องสาวเเก้เขิน
"ไปบ้านพี่ซองมิน เเล้วก็ไปมหาลัยค่ะ"
"อ่ะ อย่าบอกนะ จะไปหาอีตายงฮวาน่ะ" พี่สาวเอ่ยเหมือนกับรู้ทัน
"เปล่าค่ะ...จะพายูริไปหาพี่ซองมิน พี่คงไม่หึงใช่ไหม?"
"หะ ... อ๋อ ไม่หึงหรอกจะหึงทำไม หมอนั่นไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซักหน่อย 555" เธอหัวเราะ
"เค้าเป็นสามี ของพี่ นะซูยอง" ซอฮยอนท้วง
"โถ่ชินซะเเล้วล่ะ พ่อหนุ่มเนื้อหอมน่ะ เค้าคงลืมพี่ไปเเล้วล่ะ เเต่งกันมาตั้ง 4-5 ปีเเล้ว"
"อือ....พี่ซูยองก็" คยูฮยอนมองสองพี่น้องสนทนากัน พอจะเข้าใจเล้วล่ะ
(ซูยองสุดสวยคนนี้ที่เป็นพี่สาวยัยหนูซอน้อย เเต่งงานเเล้วกับอีซองมิน ว่าเเต่....อีซองมินคือใคร?
ช่างเหอะ วงการนี้ธุรกิจกับผลประโยชน์เป็นใหญ่ลูกจะเป็นไงก็ไม่สน ? เชอะ ท่านพ่อ เสียดายซูยอง
ทำไม่ไม่เป็นเรานะที่เป็นสามีซูยอง ผุ้หญิงอะไรก็ไม่รุ้น่ารักชะมัด ผิดกับยัยจืดน้องสาวราวฟ้ากับดิน)
"ไปเถอะ พ่อสารถีหนุ่ม รอเเย่เเล้ว?"
"ค่ะ สวัสดีค่ะพี่ คุณนม"
....................................................................
บ้านควอน
"โอ๊ยยยยยยยยย............สายเเล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ" คุณหนูเเสนสวยวิ่งพรวดพราดออกมาจากห้องนอนของตน
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เธอเคาะประตูรัว
"ไม่ได้ล็อก" เขาเอ่ยลั่น
"โถ่เอ๊ยยยยยยยย.........นะนอนกินบ้านกินเมืองไปไหน คุณพี่สามี ภรรยาจะไปเรียนหนังสือ" เธอตะโกน
"เมื่อคืนนอนไม่หลับผิดที่ผิดทางผิดเวลานอน" เขาว่าพลางมุดตัวลงในผ้าห่ม
"จะไปเรียน....." เธอกล่าวพลางกอดอก
"มีเรียนกี่โมง?" เขาเงยหน้าออกมาจากผ้าห่มพลางเอ่ยถาม
"บ่ายโมงตรง" เธอว่า พลางเขย่าขาของเขาที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม
"นี่เพิ่ง เเปดโมง จะรีบไปไหนหะ คุณภรรยา" เขาว่าเซ็งๆ
"นัดกับซอไว้จะไปบ้านพี่ซองมิน...."
"พี่ซองมิน....เค้าคือใคร?" เขาลุกพรวดพราดมาจ้องหน้าเธอเขม่ง
"หลานชายรัฐมนตรีจอง ลูกชาย รัฐมนตรีอี พี่ชายพี่ยงฮวากับพี่เจสสิก้าเเฟนพี่ซีวอน
สามีพี่ซูยองพี่สาวซอฮยอนที่เป็นคู่หมั้นคุณพี่มาคัสน้องชายคุณพี่สามี คู่หมั้นฉันเอง"
เธอรัวอย่างกับเเรปทำเอาชายหนุ่มนั้นมึนงง (ได้อีก - -* )
"เอาเป็นว่าคุณพี่สามีงงละกน เเต่จะไปอาบให้เเละขับรถไปส่งถ้ามีรางวัลตอบเเทนในคืนนี้ หึๆ"
เขาทำหน้าตาน่ากลัว
"อะไรๆๆๆ "
"เดี๋ยวบอกๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ ไปรอที่รถเลยจ๊ะคุณภรรยา" เขาว่าพลางวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ
.........................................................................
บ้านรัฐมนตรีจอง
"ถึงเเล้วตรงนี้เเหละ นายจะกลับเลยไหม?" เธอเอ่ยถาม
"ไม่ผมจะรอคุณ....มันเป็นคำสั่งของว่าที่สามีคุณ เเล้วผมจะตามเข้าไปในบ้านหลังนั้นด้วย..."
อีกด้าน
"ถึงเเล้วๆ คุณพี่สามีจะไปไหนก็ได้ค่ะดี๋ยวภรรยาจะหาทางไปมหาลัยเองของคุณนะค่ะ"
"ไม่ฉันจะรอเธอ ที่คือคำสั่งของ (ว่าที่?) สามี....."
................................................................
100 ๆๆๆ มาต่อตอน 3 พรุ่งนี้ค่ะ
สอบเสร็จเเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เหนื่อยสุดโลก ทยอยอัพอู่นะค่ะ พร่งนี้มาต่อตอน 3
"มีเรียนกี่โมง?" เขาเงยหน้าออกมาจากผ้าห่มพลางเอ่ยถาม
"บ่ายโมงตรง" เธอว่า พลางเขย่าขาของเขาที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม
"นี่เพิ่ง เเปดโมง จะรีบไปไหนหะ คุณภรรยา" เขาว่าเซ็งๆ
"นัดกับซอไว้จะไปบ้านพี่ซองมิน...."
"พี่ซองมิน....เค้าคือใคร?" เขาลุกพรวดพราดมาจ้องหน้าเธอเขม่ง
"หลานชายรัฐมนตรีจอง ลูกชาย รัฐมนตรีอี พี่ชายพี่ยงฮวากับพี่เจสสิก้าเเฟนพี่ซีวอน
สามีพี่ซูยองพี่สาวซอฮยอนที่เป็นคู่หมั้นคุณพี่มาคัสน้องชายคุณพี่สามี คู่หมั้นฉันเอง"
เธอรัวอย่างกับเเรปทำเอาชายหนุ่มนั้นมึนงง (ได้อีก - -* )
"เอาเป็นว่าคุณพี่สามีงงละกน เเต่จะไปอาบให้เเละขับรถไปส่งถ้ามีรางวัลตอบเเทนในคืนนี้ หึๆ"
เขาทำหน้าตาน่ากลัว
"อะไรๆๆๆ "
"เดี๋ยวบอกๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ ไปรอที่รถเลยจ๊ะคุณภรรยา" เขาว่าพลางวิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำ
.........................................................................
บ้านรัฐมนตรีจอง
"ถึงเเล้วตรงนี้เเหละ นายจะกลับเลยไหม?" เธอเอ่ยถาม
"ไม่ผมจะรอคุณ....มันเป็นคำสั่งของว่าที่สามีคุณ เเล้วผมจะตามเข้าไปในบ้านหลังนั้นด้วย..."
อีกด้าน
"ถึงเเล้วๆ คุณพี่สามีจะไปไหนก็ได้ค่ะดี๋ยวภรรยาจะหาทางไปมหาลัยเองของคุณนะค่ะ"
"ไม่ฉันจะรอเธอ ที่คือคำสั่งของ (ว่าที่?) สามี....."
................................................................
100 ๆๆๆ มาต่อตอน 3 พรุ่งนี้ค่ะ
สอบเสร็จเเล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เหนื่อยสุดโลก ทยอยอัพอู่นะค่ะ พร่งนี้มาต่อตอน 3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น