คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [4SEASONS] SUNSHINE : HAEEUN CH01
Chapter 1
“ปิดเทอมแล้ว!!!!!” เสียงจอแจของเหล่านักเรียนชายที่ตะโกนต้อนรับวันปิดเทอมหน้าร้อนแสนวิเศษสำหรับเด็กนักเรียน อีฮยอกแจนักเรียนชายมอปลายปีสองที่ได้รับตำแหน่งรองประธานนักเรียนของโรงเรียนมัธยมแทวันชื่อดังของเกาหลีใต้ มือบางกระชับเป้ก่อนจะปาดเหงื่อออกจากใบหน้าขาวใต้แว่นทรงสีเหลี่ยม
“ผมกลับก่อนนะครับรุ่นพี่” โค้งเก้าสิบองศาตามฉบับให้กับประธานนักเรียนที่นั่งจัดการเอกสารเรื่องเข้าค่ายกระชับมิตรระหว่างโรงเรียนในช่วงหน้าร้อน
ปาร์คจองซูพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้ก่อนจะยื่นเอกสารกระชับมิตรให้ฮยอกแจ
“เอ่อ..ผมคงไม่ได้ไปหรอกครับ” ใบหน้าขาวกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามที่พยายามยัดเยียดให้ฮยอกแจไปค่ายครั้งนี้กับเขาสุดๆ
“หน่า..นายจะทิ้งฉันไว้คนเดียวรึไง ใจร้ายเป็นบ้า” จองซูกล่าวพร้อมกับเบ้หน้าเต็มที่เหมือนเด็กๆไม่รู้จักโต
“แต่คือผม.....” ไม่รอให้ฮยอกแจพูดจบ จองซูคว้าข้อมือของฮยอกแจแล้วยัดกระดาษเอสีใส่มืออีกคนทันที แล้วส่งสีหน้าเชิงบังคับ
“พรุ่งนี้เจอกันนะฮยอกแจ อย่าลืมให้พ่อแม่เซ็นรับรองด้วยละ” ยิ้มตาปิดก่อนจะตบบ่าของฮยอกแจที่ทำหน้าเอ๋อรับประทานไปเรียบร้อย ร่างบางยกมือกุมขมับเมื่อรุ่นพี่คนสนิทกำลังทำลายแพลนการเก็บตัวอยู่ในบ้านช่วงปิดเทอมของเขา
...แค่ห้าวันสี่คืนเองหน่า...บ่นกับตัวเองก่อนจะเดินคอตกออกมาจากรั้วโรงเรียน
โปรเจคนี้เกิดจากผอ.โรงเรียนของเขากับผอ.โรงเรียนมัธยมชอนจูข้างๆ การเข้าค่ายกระชับมิตรของเด็กมอปลายทั้งสองโรงเรียนเกิดจากนักเรียนมอห้าของโรงเรียนเขาไปบุกตีศัตรูที่อยู่โรงเรียนชอนจู ทำให้เกิดเหตุทะเลาะวิวาทใหญ่โต เพราะงั้นเลยจัดค่ายกระชับมิตรกัน
สายตากลมไล่อ่านข้อความในเอกสารอย่างช้าๆ...
เรียน ท่านผู้ปกครอง
เรื่อง ค่ายกระชับมิตรระหว่างโรงเรียน
ทางโรงเรียนมัธยมแทวันได้จัดเข้าค่ายกระชับมิตรกับโรงเรียนมัธยมชอนจูกัน
ตั้งแต่วันที่ 15 ถึง 19 สิงหาคม 1012 เป็นเวลา 5 วัน 4 คืน
และมีการอำนวยความสะดวกให้อย่างทั่วถึง
ทางโรงเรียนมีจุดประสงค์เพื่อกระชับมิตรระหว่างโรงเรียนและสร้างความเป็นปึกแผ่น
ความสามัคคีให้กับทั้งสองโรงเรียน กำหนดการมีดังนี้
วันที่ 15 สิงหาคม 2012 ออกเดินทางเวลา 06.30 ถึงเวลา 09.00 น.
วันที่ 18 สิงหาคม 2012 เดินทางกลับ 14.00 ถึงโรงเรียนเวลา 16.30 น.
และผู้ทีได้ลงชื่อเข้าค่ายกระชับมิตรครั้งนี้จะต้องเดินทางมาประชุมในวันที่
12 สิงหาคม 2012 เวลา 09.00 น. เพื่อนัดแนะให้กับนักเรียนจึงเรียนมาเพื่อทราบ
อีฮยอกแจถอนหายใจยาวๆเมื่ออ่านเอกสารจบ ก่อนจะเลื่อนสายตามองลงไปล่างสุดของกระดาษที่มีลายมือของปาร์คจองซูกรอกข้อมูลของเขาไว้เรียบร้อยแต่เว้นไว้แค่ลายเซ็นของผู้ปกครอง และมุมขวาของกระดาษมีดินสอเขียนไว้อีกด้วยว่า
‘ถ้าไม่มาฉันจะฆ่านาย ^^’
ปาร์คจองซูคือตัวอันตรายชัดๆ!!
ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงเขาก็เสด็จกลับมาถึงบ้าน อีฮยอกแจเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำมากรอกใส่ปาก มือเรียวบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยไม่สนใจ SMS ที่ส่งมาเลยสักนิด
From : รุ่นพี่จองซู
ย่าห์! นาต้องไปให้ได้นะ ให้แม่นายเซ็นรับรองด้วย
และอีกหนึ่งแมซเซส
From : รุ่นพี่จองซู
เจอกันแปดโมงนะฮยอกแจ ^^
โอเค ... mission1 : ParkJungSu is the winner
เชิญรับถ้วยด้วยนะครับพี่ ㅠㅠ
- SUNSHINE -
พูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า อีฮยอกแจเกลียดวันนี้ที่สุด
วันนี้เขาลุกจากที่นอนตั้งแต่หกโมงครึ่งแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบลงไปวางใบรับรองบนโต๊ะ หลังจากที่ให้พ่อเซ็นใบรับรองและวางเงินค่าไปเข้าค่ายทั้งๆที่ไม่ต้องใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น พอถามไปก็ได้คำตอบกลับมาว่า
‘ไม่ต้องเสียงั้นหรอ งั้นเอาคืนมา’ แต่เขามือไวกว่าเลยรีบแย่งเงินกว่าหมื่นวอนเข้ามาในกำมือ เออนั่นแหละ เก็บไว้ใช้ระหว่างเข้าค่ายเฉยๆ
มือเรียวคว้าขนมปังแฮมชีสมากัดทีละคำจนหมดแล้วรีบสาวเท้าขึ้นรถเมล์เพื่อไปโรงเรียน ณ เวลานี้ หลายคนอาจจะกำลังนอนสบายในขณะทีอีฮยอกแจต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปประชุมค่ายกระชับมิตร
ส้นตีนมั้ยละ...........
โลกชั่งไม่ยุติธรรม
พอมาถึงโรงเรียนเป็นเวลาแปดโมงเป๊ะ ก็ไม่รู้ว่ารุ่นพี่จองซูมันจะนัดให้มาเร็วทำซากปลาดุกอะไร แต่เขาเองก็ขัดไม่ได้ ไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปในห้องประธานนักเรียนก็พบกับ..
...ความว่างเปล่า.. ไฟแม่งยังไม่เปิดสักดวง .....
โดนต้มจนเปื่อยแล้วสินะอีฮยอกแจ..
โยนกระเป๋าใบเล็กที่โซฟาก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดโทรหารุ่นพี่ทันที
“แฮ่ก...ฮยอกแจใกล้ถึงละ รอแป๊ปนึงนะ” เดาก็รู้ว่ามันตื่นสาย แล้วมึงจะให้กูตื่นมาทำซากอะไรตอนหกโมงครึ่งครับพี่จองซู! พออีกฝ่ายกรอกสายมาเสร็จก็รีบตัดสายไป ฮยอกแจส่ายหน้าเนือยๆก่อนจะเดินไปเปิดแอร์แล้วล้มตัวนอนบนโซฟาสีครีมแล้วผล็อยหลับไป
“ปังๆ!” เสียงดังมาจากเคาะประตูห้องไม่ทำให้คนที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาตื่นเลยสักนิด บุคคลที่อยู่ข้างนอกห้องบิดประตูแล้วชะโงกเข้ามากวาดสายตาดูเล็กน้อย
“มีใครอยู่มั้ย!” เสียงทุ้มตะโกนดังจนอีฮยอกแจสะดุ้งแต่ก็ไม่ได้เปิดตามาดูแต่อย่างใด ทำให้อีกคนที่อยู่ข้างนอกไหวไหล่เล็กน้อยแล้วถีบประตูเข้ามา
“สะอาดชะมัด” บ่นพึมพัมพลางยกมือยีหัวตัวเองแล้วกวาดตาไปทั่วห้องก่อนจะสะดุดตามองไปเห็นคนตัวขาวที่นอนอยู่บนโซฟา ร่างหนาสาวเท้าเข้าไปหาก่อนจะใช้นิ้วสะกิดอีกคนแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น
หลับลึกชิบหาย...
หัวเราะในลำคอเบาๆกับการกระทำของร่างเล็กเมื่อเขาเอานิ้วชี้ไปสะกิดที่จมูกรั้นและผลตอบรับของคนตัวบางคือยกมือขาวขึ้นมาปัดอย่างรำคาญ สายตาเหลือบไปมองที่ป้ายชื่อนักเรียนของอีกคนเล็กน้อย
‘อีฮยอกแจ’
ร่างหนาทรุดตัวนั่งขัดสมาธิข้างๆก่อนจะพึมพัมชื่อของคนตัวเล็กบนโซฟาพลางเอามือสะกิดจมูกรั้นนั้นเล่นๆ
“พี่มาแล้ววววววววววววววว!” เสียงของจองซูที่ดังกว่าร่างหนาหลายเดซิเบลทำให้อีฮยอกแจสะดุ้งตื่นและเบิกตาโพลงเมื่อหันมาเห็นใบหน้าหล่อที่ไม่รู้จักแซ่ ไม่รู้จักชื่อ
“ขอโทษที่ทำให้รอนานนะ!....เดี๋ยวนายคือใครอ่ะ” จองซูเอ่ยถามอีกคนที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนชอนจูที่กำลังยันตัวเองให้ลุกขึ้น
“อีทงเฮ ไอ้คังอินมันฝากมา” มือหนาโยนเอกสารกว่าสิบแผ่นไว้บนโต๊ะ ทำให้จองซูที่ยืนทำหน้างงถลามาอ่านแทบไม่ทัน
“อ๋อ...ใบตอบรับไปค่าย แล้วคังอินไม่ไปรึไง”
“นอนตายห่าอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันเลยต้องมาแทน” ทงเฮถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันมาหาคนตัวเล็กบนโซฟา
“ไงฮยอกแจ น้ำลายที่ปาก เช็ดบ้างนะ” ว่าแล้วก็ชี้มาที่มุมปากของร่างเล็กทำให้อีกคนต้องรีบยกมาเช็ดทันที
“ข....ขอบใจ...นายรู้ชื่อเราได้ไงอ่ะ” ทงเฮยักไหล่เล็กน้อยพลางสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วใช้นิ้วชี้จิ้มที่ป้ายชื่ออีกคนสองสามที
“ป้ายชื่อมีไว้ทำไรละหืม?..ประดับเสื้อนักเรียนรึไง”
..กะ..ก็บอกดีๆไม่ได้รึไงเล่า!
ฮยอกแจกรอกตาไปมาก่อนจะเดินไปหาจองซูที่กำลังรวมใบตอบรับของทั้งสองโรงเรียน
“พี่มาสาย”
“พี่รู้แล้ว ไปเหอะ ไปประชุมกัน!….นายก็ด้วยนะทงเฮ!” จับข้อมือของฮยอกแจพลางหันไปชวนทงเฮที่เดินสำรวจห้องอยู่ ร่างหนาพยักหน้าแล้วเดินตามไป
ในห้องประชุมของโรงเรียนมัธยมแทวัน นักเรียนทั้งหมดสี่สิบคนจากทั้งสองโรงเรียน แบ่งเป็น โรงเรียนแทวัน 20 คน และ โรงเรียนชอนจู 20 คน ทางโรงเรียนก็เริ่มอธิบายตั้งแต่มถึงโรงเรียนและกลับถึงโรงเรียนในวันที่ห้า
“เช้าวันแรกเราจะมาเจอกันที่โรงเรียนแทวัน และนั่งรสบัสปรับอากาศไปถึงที่พัก ในวันแรกและวันที่สองสามจะมีกิจกรรม ส่วนวันที่สี่และห้าจะปล่อยให้เที่ยวในบริเวณค่าย”
ผ่านไปกว่าชั่วโมงทางโรงเรียนก็แจกเอกสารชุดใหม่ ซึ่งอันนี้จะเกี่ยวกับการเตรียมเสื้อผ้ามาที่ค่าย พอเสร็จกิจ จองซูก็ออกปากชวนฮยอกแจให้ไปกินหวานเย็นที่หน้าโรงเรียน
อุปกรณ์ที่ต้องเตรียม
1.เสื้อผ้าสำหรับห้าวันสี่คืน
2.อุปกรณ์อาบน้ำ
3.โทรศัพท์หรืออุปกรณ์สิ่งอำนวยความสะดวก นักเรียนสามารถเอาไปได้แต่ถ้าเกิดทำหาย ทางค่ายและโรงเรียนจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น
“โหววววววววว งี้ก็เอาโน๊ตบุ๊คไปได้อ่ะดิ” จองซูเอ่ยบอกในขณะที่กำลังคาบช้อนอยู่ ฮยอกแจพยักหน้าส่งยิ้มกลับไปให้
“ดีเนอะ พี่เอาไปปะ?”
“เอาไปดิ เดี๋ยวเอาแอร์การ์ดไปด้วย โหยสวรรค์” ฮยอกแจขำน้อยๆก่อนจะหยิบช้อนแล้วตักหวานเย็นเข้าปาก ส่วนสายตาก็ไปสะดุดกับร่างหนาที่กำลังเดินเข้ามาหา
“อ่าวไงทงเฮ กินหวานเย็นป่ะ” จองซูทักทงเฮแต่เขากลับส่ายหน้า ใบหน้าหล่อหันมามองอีฮยอกแจเล็กน้อยก่อนจะหลุดขำเล็กๆ
“ไม่อ่ะ จะกลับบ้านละ อีกสองวันเจอกัน” โบกมือก่อนจะเดินหายไป
..อะไรของเขา..
หน้าของผมมันฮาขนาดนั้นเลยเหรอ...หรือจะเป็นเพราะเมื่อเช้าที่น้ำลายหกที่ห้องประธาน
น่าอายชะมัดเลยㅠㅠ
มือบางรูดซิปกระเป๋าเดินทางจนแน่นสนิทโดยไม่ลืมที่จะเช็คสิ่งของเป็นครั้งสุดท้าย อีฮยอกแจล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มแล้วเปิดโทรทัศน์ดูอย่างเบื่อหน่าย ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่า เขาเองก็ตื่นเต้นที่จะได้ไปค่ายที่จะถึงในวันพรุ่งนี้
เอาเถอะ...ถึงเวลานอนแล้ว
ฝันดีนะ อีฮยอกแจ...
คำว่า ง่วง ยังน้อยไปสำหรับอีฮยอกแจ...เพราะตอนนี้มันเลยคำว่าง่วงไปแล้ว ปาร์คจองซูโทรมาปลุกเขาตั้งแต่ตีห้า! มันยังไม่สว่างเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องขุดตัวเองให้ตื่นเพราะต้องไปทำหน้าที่เช็ครายชื่อนักเรียนที่มาถึงแล้ว
ฮยอกแจยืดตัวแล้วบิดขี้เกียจสองสามทีแล้วคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป ผ่านไปกว่าสิบนาทีที่หมดไปกับการแต่งตัว วันนี้คุณพ่ออาสาไปส่งด้วยมือตัวเองเพราะกลัวว่าจะไม่มีรถเมล์ โดยมีคุณแม่กำกับเขาเหมือนเพิ่งไปออกค่ายครั้งแรก
“ตอนดึกโทรมาหาแม่ด้วยนะ” พยักหน้าส่งๆไปขณะที่เขวี้ยงสัมภาระเข้าไปในรถยนต์
“ถ้ารู้สึกเหมือนจะเป็นหวัดก็กินยาด้วยนะลูกแม่ใส่ไว้แล้ว”
“กินน้ำเยอะๆ ถ้าเจ็บคอ...”
“อย่ากลืนน้ำทะเลเพราะมันสกปรก.....”
“ชาร์ตแบตด้วยอย่าเล่นจนหมดนะ...”
“ตอนกลางคืนห่มผ้าด้วย...”
“แล้วก็...” ฮยอกแจถอนหายใจแล้วยิ้มให้กับมารดาที่เป็นห่วงเขามากเกินไปเหมือนเด็กปอสามออกค่ายครั้งแรก
“แม่ครับ ผมไปแค่ห้าวันเอง ผมดูแลตัวเองได้หน่า” โผเข้ากอดหญิงวัยกลางก่อนจะหอมแก้มท่านไปฟอด
“ดูแลตัวเองดีๆนะเราหน่ะ อย่าซุ่มซ่ามทำค่ายพังนะ” ผู้เป็นแม่ยิ้มให้เขาก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดอุ่น ฮยอกแจเลยรีบวิ่งเข้ารถก่อนจะเริ่มออกเดินทาง
ไม่ถึงสิบห้านาที เขาก็มาสถิตอยู่ที่โรงเรียน ทีแรกก็คิดว่ายังไงจองซูก็ไม่มีทางถึงโรงเรียนก่อนเขาแน่นอน แต่ก็ผิดคาด..วันนี้จองซูดันมาถึงโรงเรียนก่อนเขาเสียอีก ร่างโปร่งของจองซูวิ่งเข้ามาหาตัวเองอย่างไม่กลัวว่าจะสะดุดอากาศล้มหรืออะไรเทือกๆนั้น รุ่นพี่ปัญญาอ่อนข้างหน้าโผเข้ากอดร่างบางแล้วฉวยโอกาศหอมแก้มใสนั่นซะเลย!
“คิดถึงจังเลยง่ะ” ทำตัวง๊องแง๊งไม่สมกับตำแหน่งประธานนักเรียนเลยสักนิด ว่าแล้วก็ชะชับอ้อมกอดแน่นๆแล้วจูงมือเดินไปบริเวณสนามโรงเรียน กระเป๋าเดินทางของเขาถูกวางไว้ข้างๆกับกะเป๋าลายโดเรม่อนสีฟ้าที่ไม่เดาก็รู้ว่าเป็นของคนไร้สาระข้างๆ
“เช็คชื่อก่อนแล้วกัน พี่จะเช็คของโรงเรียนเรา นายก็เช็ดของชอนจูไปแล้วกัน” พยักหน้าพลางรับใบเช็คชื่อมา สายตากลมไล่อ่านรายชื่อก่อนจะสะดุดกับชื่อที่คุ้นเคยคือ อีทงเฮ แล้วช้อนสายตามองกลุ่มนักเรียนที่ยังมาไม่ถึงครึ่ง
ส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วเริ่มเช็คชื่อทันที ใช้เวลาไม่นานก็เช็ครายชื่อเสร็จ ทางปาร์คจองซูก็น่าจะเสร็จก่อนเขาเสียด้วย ในมือของจองซูมีข้าวกล่องอยู่สองกล่อง แล้วยื่นกล่องสีฟ้าให้เขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“แม่พี่ทำมาให้ด้วยแหละ” ยิ้มตาหายกับตีนกาสามสี่รอย ฮยอกแจพยักหน้าแล้วคว้าข้าวกล่องมาเปิดโซ้ยทันที
“อร่อยละสิ” จองซูคีบข้าวยัดเข้าปากเอา ไม่กลัวติดคอ..หัวกลมพยักหน้ารับเพราะข้าวที่ได้มาเนี่ย มันอร่อยจริงๆ
ใช้เวลาแค่สิบนาทีก็หมดกล่อง จองซูเลยคว้าแล้วโยนทิ้งถังขยะไปเลยก่อนจะยกข้อมือมาดูเวลาและอุทานขึ้นมาเบาๆ
“เหวย...อีกสิบห้านาทีก็ขึ้นรถละ เช็คชื่อต่อเลยดีกว่าเนอะ” ยู่ปากเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ารับแล้วพาร่างขาวๆของตัวเองมายืนเช็คชื่อต่อ จำนวนคนที่เยอะกว่าเมื่อครู่นี้ทำให้ฮยอกแจมั่นใจว่าจะมาครบกันแล้ว
และก็เป็นอย่างที่คิด...เขาเช็คชื่อที่ละคนจนครบแต่พอสบตากับอีทงเฮที่ส่งยิ้มบางๆมาให้จนรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้า มือไม้สั่นจนไปไม่ถูกเลยใช้นิ้วดันแว่นที่เริ่มจะตกมาที่ปลายจมูกขึ้นแล้วติ๊กถูกที่ช่องของ อีทงเฮ ไป
“ฮยอกแจ ครบแล้วใช่มั้ย” จองซูวิ่งเข้ามาพร้อมปาดเหงื่อที่เกาะบนใบหน้า
“ครับ”
“งั้น..ขึ้นรถเถอะ” จองซูพูดพลางชี้ไปที่รถบัสข้างหน้าแล้วตะโกนบอกให้นักเรียนที่เหลือขึ้นรถบัสคันนี้ด้วย อีฮยอกแจคว้ากระเป๋าเดินทางของตัวเองไปแล้วส่งให้กับคนขับรถที่มาดูแลเรื่องสัมภาระให้ ร่างบางพาตัวเองขึ้นรถไปแล้วถลาเข้าไปนั่งที่ข้างหน้าสุด จองซูวิ่งตามมาติดแล้วทิ้งตัวลงข้างๆพลางหันมามองฮยอกแจที่เอาไอพอดมาเสียบฟังเพลงคลอไประหว่างทาง
ห้าวันนี้ หวังว่าจะมีแต่เรื่องดีๆนะ..
ทอร์ค : มีตอนเดียวแหละ ทีเหลือไปฟินกันต่อเองนะ #อย่าโยนตีน
เรื่องนี้ไม่ใช่เฮอึน แต่มันคือทึกฮยอกนะ
ความคิดเห็น