Title : ยิ้ม SMILE
Paring : Donghae x Eunhyuk
Author : minhaeeun
http://youtu.be/l4AWWg_iAWM จิ้มไปฟังพลางๆระหว่างอ่าน
- - - - - - - - - - - - - - - - -
แค่เพียงรอยยิ้มเล็กเล็กของเธอครั้งเดียว
ก็ทำให้ฉันไม่เหลียวไปมองที่ใด
เธอสะกดฉันไว้ด้วยเวทมนตร์ที่ใช้แค่เพียงมุมปาก
ไม่เคยจะคิดว่ายิ้มของเธอคนนี้
จะทำให้ฉันนั้นห้ามใจยาก
อยากขอได้มั้ยอย่ายิ้มให้ใครอย่างนี้
ฉันขอเลยเธอ . . .
“เพลงนี้อีกแล้วอ่อวะทงเฮ -____-” เสียงหวานห้วนของฮยอกแจเอ่ยก่อนมองหน้ารุ่นพี่หัวส้มด้วยความรำคาญใจ ทงเฮเล่นกีตาร์เป็นตั้งหลายเพลง ทำไมต้องเล่นแต่เพลงนี้เวลาอยู่กับฮยอกแจ อีฮยอกแจผู้นี้ก็ไม่ใช่แฟนคลับเจ็ตเซ็ตเตอร์แต่อย่างใด -______-
“ ก็พี่ไม่อยากให้ฮยอกแจยิ้มให้คนอื่น ..” คำตอบเดิมหลุดออกมาจากริมฝีปากหนาของคนหัวส้มก่อนที่อีฮยอกแจจะทำหน้าลาโลกเมื่อได้ยินคำตอบนั้นเหมือนปกติที่ได้ยินทุกวัน
“ มึงอย่ามาเสี่ยวกูขอร้อง ปากกูกูจะยิ้มให้ใครก็ได้ -_-” ฮยอกแจเอ่ยด้วยความเฉยชาก่อนจะมองหน้าทงเฮด้วยความไม่พอใจ หลายครั้งหลายหนที่ทงเฮทำตัวเป็นเจ้าของ หลายครั้งหลายหนที่ใครใครเข้าใจผิดว่าทงเฮเป็นอะไรกับฮยอกแจ ทั้งๆที่ฮยอกแจเป็นเพียงรุ่นน้องที่มาช่วยวิจารณ์เพลงให้ทงเฮเท่านั้น
“ก็แค่ล้อเล่นทำเป็นคิดมากไปได้ - . - อยากกลับบ้านยังครับ ?” ทงเฮเอ่ยเรียบๆก่อนจะเปลี่ยนประเด็นการสนทนาเพราะไม่งั้นคนตัวเล็กข้างๆคงจะเหวี่ยงโลกแตกใส่ตนเป็นแน่แท้
“อยากแล้ว กูอยากไปยิ้มให้โปสเตอร์พี่ซีวอนที่บ้านกู - . -” ฮยอกแจเอ่ยก่อนจะทำหน้าเพ้อฝันไปไกล เมื่อนึกถึงผู้ชายที่ชื่อ ‘ชเว ซีวอน’ หรือเพื่อนร่วมคลาสของทงเฮ ที่เป็นนายแบบและคนที่ทงเฮเกลียดอันดับต้นๆในชีวิต เนื่องจากชเว ซีวอนนั้นสูงกว่า รวยกว่า หล่อกว่า ทงเฮคงมีเพียงอย่างเดียวที่สู้ได้ . . .
ใจที่รักฮยอกแจ
“ป่ะกลับก็กลับครับ - _ -” ทงเฮตอบแบบหน้าเสียเมื่อนึกถึงผูชายที่ทำให้คนตัวเล็กข้างหน้าทำหน้าเพ้อฝัน ก่อนจะเดินนำไปทีรถฟีโน่คันสีเหลืองสดใส แล้วหยิบหมวกกันน็อคสีชมพูแปร้ดให้อีกคน ก่อนจะสวมหมวกกันน็อคสีเหลืองให้ตัวเอง
“กูง่วงอ่ะ . . ” ฮยอกแจเอ่ยทำลายบรรยากาศเงียบๆระหว่างการเดินทางจากมหาวิทยาลัยไปที่บ้านของคนทั้งสอง ไม่ใช่บ้านเดียวกันแต่ก็คล้ายๆ คงจะเรียกว่าบ้านติดกันเสียมากกว่า แต่ทงเฮก็มักจะเข้าไปแบบไม่ได้รับอนุญาติอยู่เสมอ เพราะแม่ของฮยอกแจก็ดูปลาบปลื้มกับทงเฮเหลือเกิน
“นอนไปดิ -_-” ทงเฮหันไปมองอีกคนก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเบาๆ เมื่อเห็นดวงตาคู่สวยของฮยอกแจจะปิดแล้ว
“กูจะนอนยังไงห้ะทงเฮ -_- ?” คนตัวเล็กที่ง่วงเต็มทนแต่ยังสามารถตะโกนเสียงแหลมใส่หูคนข้างหน้าอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะฟาดที่แผ่นหลังกว้างแรงๆ
“แบบนี้ไง - . -” ไม่เพียงแค่พูดแต่มือหนาของทงเฮก็ปล่อยเกียร์สองข้างก่อนจะจับมือบางของฮยอกแจมาโอบรอบเอวหนาของตน แล้วดึงให้ใบหน้าหวานมาซบที่แผ่นหลังกว้างก่อนจะกลับไปสนใจถนนข้างหน้าต่อ
“อืมขอบคุณ..” เสียงหวานของฮยอกแจพึมพำก่อนจะหลับคาแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายด้วยความเคยชิน
“ฮยอกแจ”
“...............................”
“ฮยอกแจ”
“.................................”
“ฮยอกแจ ไม่ตื่นพี่จะจูบแล้วนะ....”
“.............................”
จุ้บ
“จูบแล้วยังไม่ตื่นเลย เฮ้อ -__-” ทงเฮพึมพำกับตัวเองก่อนจะอุ้มร่างเล็กของฮยอกแจที่อยู่ข้างหลังขึ้นไปที่ห้องนอนของอีกคน
“ขอบคุณมากนะจ้ะทงเฮ แม่ว่าทงเฮไปพักผ่อนเถอะ ปล่อยฮยอกแจไว้อย่างงี้แหละจ้ะ..” หลังจากบทสนทนาของแม่ตนเองกับทงเฮแล้วฮยอกแจจึงมั่นใจว่าอีฝ่ายนั้นออกไปแล้ว ดวงตาคู่สวยจึงค่อยเบิกขึ้นอย่างช้าๆ
“เชี่ยทงเฮจูบกู T///////////////////////////////T” เสียงหวานพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะมุดหน้าลงไปกับหมอนสีชมพูแปร้ดด้วยความเขินอาย
“กู ไ ม่ ไ ด้ คิ ด อ ะ ไ ร กั บ ท ง เ ฮ น ะ TT____________TT ไม่ได้คิดเลย”
“ไ ม่ ไ ด้ คิ ด เ หี้ ย ไ ร จ ริ ง ๆ แ ค่ ห วั่ น ไ ห ว ง่ า TT_______________TT” หลายครั้งหลายหนที่อีฮยอกแจพยายามหลอกตัวเอง หลอกตัวเองว่าไม่ได้ชอบอีทงเฮ หลอกทงเฮว่าชอบซีวอนทั้งๆที่รู้รู้อยู่ว่ามันคือคนที่เพื่อนสนิทนามโจวคยูฮยอนชอบ นั่นแหล่ะสาเหตุหลักที่ฮยอกแจไม่ชอบซีวอน ฮยอกแจไม่ชอบแย่งของของเพื่อน และ คยูฮยอนก็ดันเป็นเพื่อนที่ดีมากของฮยอกแจซะด้วย หลายครั้งที่แอบเปิดเพลงยิ้มของเจ็ทเซ็ตเตอร์แล้วนั่งฟินไปไกลเมื่อนึกถึงคำพูดของอีทงเฮ
‘ก็แค่ไม่อยากให้ฮยอกแจยิ้มให้ใคร’
แต่ก็ไม่มีสักครั้งที่ฮยอกแจจะยอมรับว่าตัวเอง
ชอบทงเฮ
( ฮัลโหล )
“คยูฮยอนล่ะพี่ซีวอน ? -_-” เสียงหวานของฮยอกแจถามทันทีที่ได้บินเสียงที่ปลายสาย เสียงพี่ซีวอนชัดๆ ก่อนจะแอบสงสัยในใจเบาๆว่าทำไมคนทั้งสองมันไวไฟอะไรขนาดนั้น -___-
( เชี่ยพี่วอนนนนนนน.. มึงยุ่งไรโทรศัพท์กู )
( พี่นึกว่ากิ๊กน้องหลุมโทรมา พี่หวงนะครับ )
( หลุมพ่อมึงเหรอออออออออออออออออออออ ฮัลโหลฮยอกแจมึงมีไร ? )
“กูกวนเวลามึงรึเปล่า -_-”
( กวนมากกกกกกนี่มันเวลาของผัวเมียฮยอกแจรู้เปล่าาาาาาาาาาา ) เหี้ยพี่วอน อีเด็กแก่แดด อีคูยอนยอมไปได้ยังไงวะ -_____________-
( ไม่กวน ไม่กวน มึงมีไร ? พี่วอนมึงเงียบ -__- ) หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงของซีวอนหลุดออกมาอีกเลยราวกับว่าอีกคนที่ปลายสายนั้นกลัวเมียเยี่ยงชีวิต
“ทงเฮจูบกู TT___________________TT////////////////”
( เกร้ดดด ในที่สุดทงเฮก็มีคนเอา ) ในที่สุดคนที่ทนจะเสือกเรื่องชาวบ้านไม่ได้อย่างชเวซีวอนก็ต้องโพล่งขึ้นมา
“กูบอกทงเฮว่ากูชอบพี่วอน มึงจำได้ไหมคูยอนนนนนนนน TT________TT”
( ก็ดี เอาให้หึงแม่งโลกแตกไปเลย )
กูไม่ได้เป็นอะไรกับทงเฮแม่งจะหึงเหี้ยอะไรอ่ะ -_- ?”
( จะได้รู้ไงว่าทงเฮมันชอบมึงหรือเปล่า - . - )
( พี่เป็นผัวน้องคยูนะครับ TT_TT )
ถ้าไม่ทำน้องคยูจะไปหาผัวใหม่นะฮะพี่วอน ) คยูฮยอนโหมดโมเอร้ แต่เสียงโคตรโหด -__________-
( โอเคครับพี่ยอม TT_______________TT )
“ ย อ ม เ หี้ ย อ ะ ไ ร ไ ม่ ต้ อ ง ม า ยุ่ ง กั บ กู เ ล ย น ะ ห่ า พี่ ว อ น T _ T” ฮยอกแจที่ฟังบุคคลทั้งสองเถียงกันอยู่นานถึงขั้นต้องโพล่งออกมา เรื่องไหนมีคู่แรดวอนคยูมาเสือกนี่กูดับตลอดอ้ะ -,_-
( ขอโทษนะครับฮยอกแจ . . เสียทองเท่าหัวพี่ไม่เสียประตูหลังน้องคู้ให้ใคร T v T ) ไม่มีลิมิตพี่วอนเหี้ยเกินร้อย -_-
( ควายพี่วอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ฮยอกแจมึงก็ทำตามที่กูพูดหน่อยดิ . _ . ) เสียงของคยูฮยอนที่เหมือนจะกรีดร้องใส่ซีวอนแล้วค่อยค่อยปรับลงมาเป็นออดอ้อนเพื่อนรักอย่างฮยอกแจด้วยความเคยชิน
“ เออ ก็ได้ ”
( เชี่ยพี่วอนพรุ่งนี้มึงไปรับฮยอกแจที่บ้าน ให้ทงเฮเห็นชัดๆด้วย กูจะนั่งแท็กซี่ไปเรียน )
( ครับเมีย t[]t )
“แต่กูต้องไปกับทงเฮนี่มึง ?” เสียงหวานของฮยอกแจขัดขึ้นมาด้วยความตกใจปนสับสน ถ้าอย่างนั้นทงเฮจะทำยังไงล่ะ ?
( มึงไปกับพี่วอน อย่าลืมยิ้มหวานๆ พูดเพราะกับพี่วอนนะคะ ) คยูฮยอนสั่งคนตัวเล็กอย่างเผด็จการก่อนที่เสียงหวานของฮยอกแจจะตอบรับเบาๆ
“ อืมฝันดีนะมึง ”
( ครับมึงอย่าลืมนะครับอีฮยอกแจพรุ่งนี้เวลาเดียวกับที่ทงเฮออกจากบ้าน ) คยูฮยอนสั่งฮยอกแจเสียงเข้มก่อนจะตัดสายทิ้งไปด้วยความสะใจ แล้วปล่อยให้ฮยอกแจคิดเรื่องทงเฮซ้ำไปซ้ำมาอยู่ทั้งคืนก่อนคนตัวเล็กจะเผลอหลับไป
“ ฮยอกแจ ตื่นได้แล้วลูกมีคนมารับไปเรียนน่ะลูก ” เสียงที่คุ้นเคยของผู้เป็นแม่ปลุกให้อีฮยอกแจตื่นขึ้นมาด้วยความงงงวยว่าใครมารับ เพราะปกติจะเป็นทงเฮที่ปีนหน้าต่างมาปลุก แต่แล้วคนตัวเล็กก็นึกออกถึงแผนของตนกับคยูฮยอนเมื่อวานนี้
“พี่วอนกูมาแล้ว -_-” เสียงหวานห้วนเอ่ยก่อนจะมองคนที่นั่งหล่ออยู่บนเก้าอี้รับแขกอย่างเซ็งๆ เพราะเมียมึงคนเดียวเลยพี่วอน -_-
“พูดเพราะเพราะสิคะน้องฮยอกแจ” เสียงหล่อของซีวอนที่ถูกดัดให้เล็กลงเอ่ยก่อนจะมองหน้าฮยอกแจที่กำลังกลั้นขำไว้อย่างสุดความสามารถ หัวเราะเสียงดังเดี๋ยวทงเฮรู้แต่แม่ง............
พี่วอนเรียนการแสดงจากคูยอนเหรอ ? 55555555555555555555555555555555555555
แรดชิบหายเลยค่ะพี่วอน 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555
“พี่วอนฮะ ฮะ..ฮยอกว่าเราไปกันดีกว่าฮะ” ฮยอกแจกึ่งพูดกึ่งหัวเราะก่อนจะคล้องแขนอีกคนไปยังรถคันหรูที่จอดอยู่หน้าบ้าน ระหว่างที่ร่างสูงของซีวอนกำลังจะเปิดประตูนั้น ดวงตากลมโตของฮยอกแจก็เหลือบไปเห็นร่างสูงที่แสนคุ้นเคยเดินออกมาจากบ้านหลังข้างๆด้วยใบหน้านิ่งๆแล้วเดินกลับเข้าไป
ไม่ชอบเลย ไม่ชอบให้ทงเฮมองแบบนี้ ........
สายตาตัดพ้อแบบนั้นของทงเฮ ไม่ชอบเลย
สายตาที่เหมือนว่าไม่มีเยื่อใยให้แล้ว
สายตาว่างเปล่าแบบนั้น................
ไม่ใช่สายตาที่อีทงเฮเคยส่งให้อีฮยอกแจเป็นประจำสักหน่อย.........................
“แหมแค่หน้านิ่งนิ่งนี่ดราม่าเลยเหรอคะน้องฮยอกแจ ?” เสียงทุ้มของคนข้างๆเอ่ยปนหัวเราะเพื่อหยอกเย้าอีกคน
“อย่ามาตอแหลห่าพี่วอน กูไม่มีอารมณ์มาเถียงกับมึง”
“แหม... แบบนี้ไม่ใช่แค่ ห วั่ น ไ ห ว แล้วล่ะค่ะน้องคนสวย”
“ถ้ามึงไม่ใช่ผัวคูยอน กูคงนึกว่ามึงเป็นพวกตุ๊ดสก๊อยอ่ะ -_______- ”
“ฮยอกแจคะ... ” เสียงเดิมที่ทำให้ฮยอกแจได้ยินเป็นรอบที่ร้อยของวัน ทำให้ร่างเล็กรู้สึกหงุดหงิดมากมาก แต่ก็ต้องยอมทำตามเพราะคำสั่งของเพื่อนรักอย่างคยูฮยอน
“พี่วอนมีอะไรเหรอฮะ ?” เสียงหวานของฮยอกแจถูกดัดให้ออกมาน่ารักน่าฟังต่างจากสีหน้าของคนตัวเล็กเหลือเกินก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะเหลือบไปเห็นทงเฮที่กำลังคุยกับซูยอน หรือ เจสสิก้า ดาวโรงเรียนที่ตามตื้อทงเฮมาแสนนานอย่างออกรสทำให้คนหน้าหวานรู้สึกอยากจะประชดประชันอีกฝ่ายขึ้นมากระทันหัน
“อ่อใช่ฮะ ฮยอกแจนัดพี่ไปดูหนังนี่เนอะฮยอกแจลืมไปเลย พี่วอนอยากดูเรื่องอะไรล่ะฮะ ?” เสียงหวานของฮยอกแจเอ่ยก่อนจะกอดแขนล่ำของซีวอนไว้แน่นแต่ใครจะรู้ไม่ มือบางของฮยอกแจนั้นกำลังจิกแขนของซีวอนแน่นด้วยความไม่พอใจ
“ไปสิครับ ตามใจน้องฮยอกแจเลย..”
“พี่วอนใจดีจังเลยฮะ จุ้บ ” คนตัวเล็กยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะเขย่งไปหอมแก้มร่างสูงข้างๆด้วยความเขินอาย
“ซูยอน เราไปก่อนนะ” เสียงเฉียบขาดจากบุคคลข้างๆฮยอกแจเอ่ยไม่ดังมากแต่ก็สามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน ทำให้ฮยอกแจเผลอหันไปสบตาทงเฮโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งนัยน์ตาคู่นั้นทำให้ร่างเล็กของฮยอกแจรู้สึกเหวงเหวงในใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนทงเฮจะงอน .___.
นัยน์ตาหวานของฮยอกแจรีบหลบตาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ทำไมความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาในอกคนตัวเล็กกระทันหันอย่างนั้น รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ รู้สึกว่าตัวเองต้องการอ้อมกอดของทงเฮเหลือเกิน
หลังจากที่ร่างสูงของทงเฮเดินออกมาจากบริเวรนั้นแล้ว ทงเฮก็ได้แต่นั่งนิ่งนิ่งไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าตนนั้นทำอะไรผิดไป
ที่ตื่นเช้ามาฮยอกแจที่คอยอยู่ข้างๆก็หายไป ก็ไปอยู่ข้างๆผู้ชายอีกคนหนึ่ง
ที่ริมฝีปากของฮยอกแจที่ทงเฮไม่เคยได้แตะต้องไปหอมแก้มชเวซีวอน
ไหนจะสายตาเยาะเย้ยของชเวซีวอนที่ส่งมาให้เป็นระยะๆทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆอีฮยอกแจ
ไหนจะรอยยิ้มหวานๆที่หาได้ยากของอีฮยอกแจที่ส่งไปให้ชเวซีวอน
ไม่ใช่แบบนี้สักหน่อยที่อีทงเฮต้องการ ...................
อยากได้อีฮยอกแจคืน ..............
“นี่มานั่งหงอยอยู่อย่างนี้มันไม่ช่วยอะไรหรอกนะครับพี่ทงเฮ” เสียงของคยูฮยอนเอ่ยก่อนจะนั่งลงบริเวรพื้นที่ข้างๆทงเฮ
“แล้วจะให้ทำยังไง . . ? อยากได้ฮยอกแจคืน . .” เสียงทุ้มของทงเฮที่ค่อนข้างเพ้อและไม่อยู่กับตัว ทำให้คยูฮยอนสงสารคนข้างๆอยู่ไม่น้อย
“แสดงออกดิพี่ -_- อยากได้เงียบเงียบแบบนี้ใครจะไปรู้ -0- อยากทำอะไรก็ทำตรงตรงอย่าไปแอบทำเด่” คยูฮยอนพูดก่อนจะหัวเราะเบาเบาเมื่อนึกถึงตอนที่ทงเฮแอบจูบฮยอกแจ
“ยังไง ?”
“อยากจูบก็จูบ อยากบอกรักก็บอก อย่าแอบมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ไปละ” คยูฮยอนพูดก่อนจะเดินจากไปให้ทงเฮได้คิดทบทวน
อยากจูบก็จูบ อยากบอกรักก็บอกงั้นเหรอ ?
“ฮยอกแจ . . ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกคนข้างหน้าที่ยืนอยู่ข้างซีวอนก่อนจะยิ้มบางๆให้
“หืม ? มึงมีอะไร ?” เสียงหวานของฮยอกแจเอ่ยอย่างเฉยเมยหากแต่ว่าดวงตาคู่สวยกลับทอประกายความดีใจไว้เต็มเปี่ยม
“พี่มีอะไรจะบอก .” ทงเฮเอ่ยตะกุกตะกักด้วยความไม่เคยชิน สาเหตุหนึ่งคงเป็นเพราะไม่ได้คุยกับฮยอกแจหลายวันแล้ว
“มีเหี้ยไรก็ว่ามา กูรีบ” เสียงหวานห้วนที่ดูเหมือนหงุดหงิดหรือดวงตาคู่สวยที่หลบตาทงเฮตลอดเวลานั้นทำให้ร่างสูงของทงเฮรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเลยแม้แต่น้อย
“พี่รักฮยอกแจนะครับ เป็นแฟนกันไหม ?” คนตัวสูงเอ่ยเบาเบาก่อนจะคุกเข่าพร้อมยื่นช่อกุหลาบสีแดงสดที่ซ่อนไว้ข้างหลังให้อีกฝ่าย
เชรี่ยส์ ฟินนาเล่ T v T//////////////////////////////////////////
“อืม” เสียงตอบรับสั้นๆของอีฮยอกแจก่อนที่มือเล็กจะรับดอกกุหลาบสีแดงสดไว้ในมือด้วยสีหน้านิ่งนิ่งที่ไม่แสดงออกอะไร
“อืมอะไร ?” ทงเอเอ่ยถามอีกคนด้วยน้ำเสียงขี้เล่นของตัวเองก่อนจะยิ้มกว้างให้อีกคน
“เป็นแฟนกับพี่ซีวอนก็ได้ไง” ฮยอกแจตอบเรียบๆก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบๆที่ตัวเองตั้งใจปั้นไว้ในวินาทีมาก
“คำก็ชเวซีวอนสองคำก็ชเวซีวอน คนข้างๆอีฮยอกแจจะไม่มีทางเป็นอีทงเฮเลยใช่ไหม ?” เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะหันหลังให้อีกคนแล้วค่อยๆเดินจากไป
“โอ้ยยยไอ้บ้าทงเฮไอ้โง่เอ้ยยยยยยยยยย” ฮยอกแจตะโกนเสียงดังลั่นก่อนจะวิ่งไปก่อนแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายแน่นราวกับจะไม่ให้อีกคนหายไปไหน
“อะไรอีกหล่ะอีฮยอกแจ ?” เสียงเรียบออกมาจากปากของทงเฮเมื่อเห็นสีหน้าหงุดหงิดของฮยอกแจ
“อย่ามาเรียกชื่อเต็มกู ไม่ชอบ. เอออีห่าเป็นแฟนกับมึงนั่นแหละอีทงเฮ !” ฮยอกแจตะโกนดังลั่นด้วยความเขินอายปนกับความหงุดหงิดในความซื่อบื้อของอีกฝ่าย
“เป็นทำไม ไม่รักกันไม่ใช่เหรอ ?” เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆก่อนจะหันไปสบตาคนตัวเล็ก
“รักดิรักมากเลยห่า”
“พูดเพราะๆหน่อยดิ้ -_-?”
“รักพี่ทงเฮ จบ. -_-”
“แล้วชเวซีวอน ?” ทงเฮถามเสียงเรียบก่อนที่ร่างเล็กของฮยอกแจจะยิ้มหวานให้คนถาม
“ป่านนี้แม่มฉลองกับคูยอนอยู่ล่ะมั้ง - _ -”
“ฉลอง ? นี่แกล้งพี่เหรอ ?” ทงเฮหันไปมองอีกคนด้วยแววตาสงสัย
“กูไม่เกี่ยว คูยอนกับซีวอนแพลน -._- กูแค่ทำตามที่มันสั่ง”
“ ฮยอกแจ พี่หึงนะครับ -_-”
“เรื่องของแม่มึง -_-”
“มาให้ล้างปากก่อนเลย ไปหอมแก้มไอ้หน้ายาวซีวอน -_-”
“ก็ได้ ^-^” ไม่ทันพูดจบทงเฮก็ประกบปากจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ของฮยอกแจอย่างโหยหาด้วยความทะนุถนอมแล้วผละออกช้าๆ
“ห้ามยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ ห ว ง” ริมฝีปากหนาของทงเฮกระซิบเบาๆที่ใบหูเล็กของฮยอกแจก่อนจะกอดอีกคนแน่นราวกับจะไม่ให้ไปไหน
“เออ. กูจะยิ้มแบบนี้ให้พี่ทงเฮคนเดียวเลยครับ -_-”
จบ.
- minhaeeun -
ความคิดเห็น