ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    •Short fic 'SUPER JUNIOR' - HAEEUN,WONKYU,83LINE•

    ลำดับตอนที่ #2 : [SF] 50% : WONKYU *

    • อัปเดตล่าสุด 2 เม.ย. 55


    Title : xxxxx

    Paring : Siwon x Kyuhyun

    Author : phgreen

     

    - - - - - - - - - - - -

                ผม ชเวซีวอนชายหนุ่มที่มีอายุอานามปาเข้าไป 21 แล้ว หน้าตาอยู่ในระดับหล่อขั้นเทพหรือจะเรียกว่า พี่เทพบุตรเลยก็ว่าได้ ฐานะทางบ้านก็เหมือนหน้าตาเอาเงินไปผลาญกลับผู้หญิงสวยเอ็กซ์เซ็กส์อึ๋มไปวันๆ แต่ถึงคราวตกอับที่ พ่อเทพบุตรของสาวๆต้องมานั่งเลี้ยงเด็กวัย 5 ขวบที่เป็นลูกของอาสาวของผม

     

    .. 555555555555555555555555555555555 ..

     

                กูละขำชิบหาย !’

     

               

     

                ผมยืนหยุดอยู่ตรงบ้านหลังใหญ่สวยงามก่อนจะเดินเข้าไปกดกริ่งที่อยู่ตรงประตูหน้าบ้าน ไม่นานนักอาสาวก็เดินมาทักทายพร้อมรอยยิ้ม

     

                “อ้าวซีวอน มาเร็วจังเลยนะ”

     

                พูดเสียงหวานก่อนจะชวนแขกเข้ามาในบ้าน ผมพยักหน้าแล้วส่งยิ้มหวานหยดย้อยส่งกลับให้ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้สีครีมกลางบ้านโดยมีตุ๊กตงตุ๊กตาที่วางเกลื่อนบ้านใหญ่ เหลือบมองเห็นเด็กหน้าตาจิ้มลิ้ม ตาโตที่กำลังนอนดูเทเลทับบี้อยู่ข้างๆตัว ผมจ้องเด็กแก้มตุ่ยนั่นก่อนจะคิดพินิจในใจ

     

                นี้หรอเด็กที่ผมต้องเลี้ยง ?

     

                เด็กน้อยหันมามองหน้าผมเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นแล้วจ้องหน้าผม

     

                “นกแอ้ว..”

     

                ห้ะ ? อะไรนะ ? นกแอ้ว ?

     

                “นก .. แก้ว”

     

                มือป้อมๆทั้งสองข้างของเด็กน้อยยกขึ้นมาตะปบหน้าผมก่อนจะถูกแรงๆ น้องเขานึกหว่าผมเป็นนกแก้ว ..คุณพระ.. ผมละอยากเอาใบเบิ้ลฟาดหัวตัวเอง

     

                “ห..เห”

     

                “ว้าย ! ตายละซองมินลุกออกมาจากตัวพี่ซีวอนเลยนะ”

     

                ร่างป้อมๆของ ซองมินลุกออกจากตัวผมอย่างง่ายดายก่อนจะหยิบตุ๊กตาตัวใหญ่เท่าบ้านนั้นลากออกไปเกาะอยู่ข้างหลังมารดา

     

                “นี้ ซีวอนฮยอง พี่ชายคนหล่อที่จะมาดูแลซองมินแทนมาม๊าทั้งอาทิตย์นะคะ”

     

                “ไม่เอา.. จะเอาคูยอน ไม่เอานกแก้ว”

     

                น้องซองมินคร่ำครวญออกมาเบาๆก่อนจะจ้องนกแก้วสุดหล่ออย่างผมแล้วส่ายหน้า

     

                “คยูฮยอนของน้องซองมินต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบนะคะเลยมาดูน้องซองมินไม่ได้”

     

                ในเมื่อน้องไม่ต้องการผม ผมก็ควรจะไป ................... ผมยิ้มให้น้องซองมินก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ

     

                “น้องซองมินอยู่กับพี่ซีวอนก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวพี่คู.. อะไรนั้นนะของน้องซองมินสอบเสร็จพี่จะพาไปหา”

     

                “พี่คูยอน พี่เขาชื่อคูยอน”

     

                ก็กูไม่รู้จักมันจะให้รู้ชื่อได้ไงหละ -_____-;

     

                “อ่าครับ ..”

     

                ผมตอบกลับไปแล้วส่งยิ้มให้คุณอา ก่อนที่คุณอาจะอุ้มน้องซองมินขึ้นแล้วกล่าวลาเล็กน้อย โดยมีน้องอ้วนป้อมที่กำลังเริ่มร้องไห้ ไม่นานรถของคุณอาก็ขับออกไปและทิ้งผมกับน้องซองมินไว้สองคน .. ถ้สน้องซองมินเป็นสาวสวยป่านนี้คงเข้ากิจกรรมในร่มละ...

     

                “น้องซองมินอ่า ไม่เอาไม่ร้องไห้นะ..”         

     

                “ฮึก..มาซิตะ น้องซองมินจะกินมาซิตะ .. กับนมก้วย..ด้วย! พี่คูยอนเคยซื้อให้ซองมิน..ฮึก..ซองมินจะกิน”

     

                ตะกละชิบหายเด็กห่าอะไรว่ะ มาถึงก็ผลาญวงเงินกูเลย.. แต่มิเป็นไร แค่มาชิตะกับนมกล้วยวงเงินไม่กระดิกหรอก

     

                “อ่าครับๆ.. งั้นเราไปซื้อมาชิตะกับนมกล้วยของน้องซองมินกันนะ”

     

                ผมจับมือนิ่มแล้วจูงออกมาหากแต่น้องซองมินกลับยืนนิ่งแล้วมองหน้าผมอย่างเคืองๆ แล้วกางแขนทั้งสองข้างออก

     

                “อุ้ม ..”

     

                ผมถอนใจหายดังเฮือกแล้วอุ้มเด็กตัวกลมขึ้นมาแล้วเดินออกจากบ้านทรายทองก่อนจะเดินขึ้นรถหรูของผมแล้วตรงออกจากหมู่บ้านทันที..

     

     

     

     

                ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็ถึงซุปเปอร์มาเก็ตแถวหมู่บ้านผมอุ้มน้องซองมินออกมาจากรถแล้วเปลี่ยนเป็นจูงมือน้องแทน พอผมเข้าไปก็ได้รับรู้ถึงลมเย็นของแอร์ที่ตีเข้าหน้าและที่ดีกว่านั้นคือ ..

     

                .. สายสวยที่กำลังเดินซื้อของอยู่ตรงนั้น ..

     

                ไม่รอช้าผมเดินตรงเข้าไปหาทันทีโดยลืมน้องซองมินโดยสนิท ..

     

     

     

     

     

     

                “นกแก้วทิ้งน้องซองมิน ฮึก ..”

     

                น้องซองมินเดินตรงไปที่ช่องขนมที่มาม๊าเคยซื้อให้ น้องซองมินเขย่งเท้านิดหน่อยจะได้หยิบซองมาซิตะของน้องซองมินถึง

     

                “ฮึบบ..”

     

                ไม่.. มันไม่ถึง น้องซองมินยังไม่โต น้องซองมินทำไม่ได้ ซองมาซิตะของซองมินมันสูงเกินไป ซองมินแค่ห้าขวบเองนะ ! ซองมินทำไม่ได้หรอก น้องซองมินทำหน้ามุ่ยแล้วเดินไปที่ร้านขายน้ำ ตรงนั้นแอร์เย็นมากเลยละ ตอนที่มาม๊าซื้อของอยู่ซองมินเดินมาตรงนี้บ่อยมากเลยน้า ~ (>д<)/ น้องซองมินเดินมาที่ร้านขายน้ำแต่ไม่มีคนขายหรอกมาม๊าบอกว่าเขาไปอยู่ที่โต๊ะที่มีปืนไว้ยิงสัญลักษณ์ที่มนุษย์ต่างดาวส่งมาให้ (บาร์โค้ด) ตอนนี้น้องซองมินเดินมาที่ที่มีน้ำเยอะไปหมดแล้วละ น้องซองมินเอื้อมหยิบนมก้วยรสโปรด แล้วหันไปเห็นคนหน้าคุ้นๆ

     

                ..อ้ะ !!!! พี่คูยอนของซองมินนนนนนนน ..

     

                .. ไหนมาม๊าบอกพี่คูยอนอ่านหนังสือละ .. (-`д´-)

     

                น้องซองมินเดินเข้าไปกอดพี่คูยอน ส่วนมือของน้องซองมินก็ยังถือนมก้วยไว้อยู่

     

                “พี่คูยอนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!

     

                คึคึ .. พี่คูยอนทำหน้าตกใจด้วยละ ตลกจังเยย

     

                “อ..อ้าวน้องซองมิน..มาทำอะไรตรงนี้ละหื้ม?”

     

                พี่คูยอนอุ้มเค้าขึ้นแล้วถามน้องซองมิน น้องซองมินส่ายหน้า

     

                “นกแก้วทิ้งเค้า”

     

                “เห..? นกแก้ว”


     

                น้องซองมินพยักหน้างึกๆแล้วหันซ้ายหัวขวาหานกแก้ว อ๋า นั่นไงนกแก้วว น้องซองมินชี้ไปที่นกแก้วที่ทิ้งซองมิน .____________.

     

                “ให้ตายเถอะซองมิน ! อยู่นี้นี้เอง..”

     

               น้องซองมินไม่อยากอยู่กับนกแก้วแล้ว นกแก้วใจร้าย โฮ... \(  T  A  T  )/

     

                .. พี่คูยอนช่วยซองมินโด้ยยยย ..

     

    -          50%    -


    - phgreen -
    เหลืออีก 50% รอกันนิดนึงเน้อ :$

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×