คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8 แผนการของบังยงกุก
เสียงเพลงอันไพเราะถูกฮึมฮัมไปตลอดทาง คิมฮิมชายระบายยิ้มที่มุมปากเมื่อนึกถึงใครสักคนที่อยู่ในห้องนอนของเขา จนเท้าเรียวมาหยุดที่หน้าห้องพักอาจารย์ที่ปรึกษา เขาเคาะห้องสองสามทีก่อนจะเปิดประตูบานเลื่อนเข้าไป
คิมจงฮยอนเงยหน้าจากกองเอกสารต่างๆมามองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ มองรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าสวยงาม ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับเป็นรอยยิ้มของคนจิตใจไม่ปรกติคนหน่งเท่านั้นเอง..ไม่มีใครรู้ว่ารอยยิ้มนั้น สื่อความหมายใดนอกจากการยิ้ม...
“มีธุระอะไร?”เขาถามเสียงเรียบ ถ้าคิมฮิมชานมาหาเขาถึงห้องแล้วล่ะก็ อาจมีเรื่องชวนปวดประสาทเกิดขึ้นอีก เด็กหนุ่มนั่งลงตรงข้ามกับอาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเองแล้วยิ้มหวาน
“คุณอา...ช่วยผมหน่อยสิครับ”
จงฮยอนถอนหายใจ มือที่จับปากกาวางมันลงก่อนจะมองหน้าคนที่เป็นทั้งศิษย์ในความปกครอง...และเป็นหลานแท้ๆของตนเองนิ่ง
“คราวนี้ใคร?”ถามเพียงคำถามเดียวเท่านั้น เพราะเขารู้ว่าหลายชายคนเดียวของเขากำลังจะให้เขาทำอะไร
คิมฮิมชานระบายยิ้มเต็มหน้า คุณอาของเขาไม่เคยทำให้เขาผิดหวังสักครั้ง ทั้งเรื่องจองแดฮยอนหรือเรื่องนี้
“บังยงกุกครับ...ช่วยเรื่องเกรดและภาวะการศึกษาเขาหน่อยนะครับ”
เพราะเขา...คงมาเรียนไม่ได้อีกนานเลย...
“คนนี้อาขอเป็นคนสุดท้ายนะ ใครๆก็สงสัยทั้งนั้นว่าทำไมจองแดฮยอนยังมีชื่อเรียนอยู่...บอกตรงๆว่าอาก็หนักใจ”จงฮยอนบอก ทุกวันนี้เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าจองแดฮยอนไปไหน ทำไมถึงได้มีชื่อเรียนทั้งที่ไม่เคยสักคาบมาเป็นเวลาสองปีเต็ม เบื้องบนเริ่มเพ่งเล็งเขาเรื่อยๆ อาศัยว่าพี่ชายของเขาหรือพ่อของฮิมชานให้การสนับสนุนมหาวิทยาลัยมาตลอด ถึงได้เลี่ยงมาได้ถึงสองปี
“คนนี้คนสุดท้ายครับ...ผมสัญญา”ฮิมชานรับปากก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป
จงฮยอนมองแฟ้มประวัตินักศึกษาก่อนจะเปิดดู...บังยงกุก เด็กคนนั้นที่มีปัญหาเรื่องผลการเรียน คนที่เขาส่งให้คิมฮิมชานเองกับมือด้วยเหตุผลจะให้ฮิมชานติวหนังสือให้
อาจจะดูเป็นคนเลวที่ทำร้ายลูกศิษย์ของตัวเอง...แต่เพื่อความสุขและความต้องการของฮิมชาน
คิมจงฮยอนก็เลือกจะทำมัน...
G O I N G C R A Z Y
“อาหาร...”จงออบวางถาดอาหารลงที่โต๊ะพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ ยงกุกมองน้องชายของฮิมชานนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ถ้าไม่กิน...ถ้าดื้อด้าน ก็จะถูกทรมาณ...ถูกไหม”เขาถาม จงออบพยักหน้า “ทางเลือกที่ดีที่สุดของคุณคืออยู่อย่างสงบ อย่าขัดใจพี่ นั่นล่ะดีที่สุก”
“...”
“พี่ทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิดเยอะเลยครับ”ยงกุกก็คิดว่างั้นแหล่ะ ดูจากเรื่องของแดฮยอนก็พอจะรู้ ...คิมฮิมชานทำยังไงถึงทำให้แดฮยอนยังเรียนอยู่ได้ กักขังจองแดฮยอนมาสองปีโดยไม่มีเรื่องอะไรเลย พ่อแม่ของอีกฝ่ายก็ไม่ได้โวยวายอะไร
“ผมอยากถามคุณ...คุณไม่คุ้นหน้าพี่บ้างเหรอ”จงออบถามขึ้นมา ยงกุกอยากจะหัวเราะ คุ้นสิ...อยู่คลาสเดียวกันจะไม่ให้คุ้นได้ยังไงล่ะ
“ฉันเป็นเพื่อนพี่นาย...”จงออบส่ายหัว... “นึกให้ดีนะ...”
ยงกุกไม่ค่อยเข้าใจที่น้องชายของฮิมชานพูดเท่าไหร่นัก ชายหนุ่มตักข้าวกิน...อย่างที่มุนจงออบบอก ดื้อด้านไปก็เปล่าประโยชน์
ถ้าอยากจะไปจากที่นี่โดยเนียนๆ ไร้รอยแผล และไม่ต้องเหนื่อย...คือการอดทน
อดทนต่อคิมฮิมชานให้ได้มากที่สุด ตามใจหมอนั่นให้ได้มากที่สุด
หมอนั่นบอกว่าต้องการเขา...ถ้าหากเขาแกล้งทำเป็นว่าต้องการหมอนั่นเช่นกัน...อาจทำให้หมอนั่นตายใจ
แล้วเมื่อถึงวันนั้นเขาจะออกไปจากที่นี่ได้...
แต่แผนของเขา...ไม่ได้มีแค่การออกไปจากที่นี่หรอกนะ...ยังมีอีกอย่าง...
...แก้แค้นคิมฮิมชาน...
ให้ไอ้โรคจิตนั่นได้รู้ ชีวิตคนไม่ใช่ของเล่น ไม่ใช่ลูกปลา ไม่ใช่ลูกนก จะได้จับเอามาขังเอามาบังคับทำตามที่ตนเองปรารถนาได้
จะเอาให้สำนึกเลยล่ะ...
G O I N G C R A Z Y
คนเรามีปุมหลังแตกต่างกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีชีวิตที่เรียบหรูไปเสียหมด เหมือนอย่างมุนจงออบ
เขาเคยอยู่บ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่จำความได้ รอบกายมีแต่เด็กที่ไม่มีใครแยแส เป็นพวกที่สังคมไม่ต้องการ...แม้แต่พ่อแม่ตัวเองก็ไม่ต้องการ
ไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร และไม่มีแม้กระทั่งวันเกิดเป็นของตัวเอง
จนวันหนึ่งก็เหมือนมีใครหยิบยื่นแสงสว่างมาให้คนที่กำลังหลงทางท่ามกลางความมืด...ครอบครัวคิมรับอุปถัมเขาตอนเขาอายุได้15ปี วันที่เขาเข้าไปอยู่บ้านคิมครั้งแรก วันนั้นเขาให้เป็นวันเกิดตัวเอง
คุณคิมมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง นิสัยน่ารักดี เป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ เหมือนเด็กขี้อายตามประสาการดูแลอย่างลูกคุณหนู จงออบจำได้ไม่ลืมว่าวันแรกที่เหยียบเข้าไปในบ้าน เด็กผู้ชายคนนั้นมาหยุดตรงหน้าเขาก่อนจะพูดคำๆหนึ่ง
“ยินดีต้อนรับนะน้องชาย”
ถึงจะเป็นคนที่ดูขี้อายและเก็บตัว...แต่รอยยิ้มของคนที่จะเป็นพี่ชายในอนาคตนั้น...ช่างสวยงามจริงๆ
ทีบีซี...
ปล. ที่บอกฮิมเป็นอย่างนี้เพราะโดนข่มขืน...นั่นยังไม่ใช่จุดนะคะ
ปล.2 ปมคลายออกที่ละนิด ...
ความคิดเห็น