คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
ตอนที่3
เป็นอีกวันที่ยองแจจะมารอจุนฮงแบบนี้ ใกล้เวลาผับปิดแล้ว มือบางหมุนแก้วเครื่องดื่มในมือไปมา ให้รออยู่ข้างนอกนั้นเริ่มจะไม่ไหว อากาศที่เริ่มหนาวขึ้นอีกแล้วเป็นสิ่งที่ยองแจไม่ชอบ เขาขี้หนาวแบบสุดๆ ไม่เหือนจุนฮง...รายนั้นไม่ค่อยชอบอากาศร้อนเท่าไหร่ จำได้ว่าตอนแรกๆที่ต้องนอนห้องเดียวกัน ยองแจไม่เปิดแอร์แต่เปิดหน้าต่างห้องเอาไว้แทน แต่ตอนเช้าที่ลืมตาขึ้นมา หน้าต่างห้องกลับถูกปิด และแอร์นั้นถูกลดอุณหภูมิลงจนต่ำ
วันนี้สาวๆก็ยังรายล้อมจุนฮงเหมือนเดิม ยองแจมองใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่ม ไม่ปฏิเสธเลยว่าจุนฮงทั้งหน้าตาดีและมีเสน่ห์ ทุกอย่างที่กอปรกันเป็นชเวจุนฮงนั้นน่าหลงใหล
ยองแจเห็นผู้หญิงคนหนึ่งส่งแก้วเครื่องดื่มให้เด็กหนุ่ม จุนฮงรับไปก่อนจะกระดกชิมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
จุนฮงไม่ชอบดื่มเหล้า...
ยองแจรู้ดี เท่าที่อยู่ด้วยกันมา และมาคอยรอรับเด็กหนุ่มที่นี่เกือบทุกวันทำให้รู้ ว่าจุนฮงไม่ชอบจะดื่มของมึนเมาพวกนี้เท่าไหร่นัก
เพราะเครื่องดิ่มรสหวานที่สั่งมาทำให้ยองแจรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเล็กน้อย เห็นเป็นเพียงเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เพียงเล็กน้อย แต่เมื่อผสมกับรสหวานๆจากน้ำหวานสีสวย มันกลับทำให้มึนได้อย่างประหลาด
เสียงของจุนฮงประกาศผ่านไมค์ว่าใกล้หมดเวลาสนุกกันเต็มที ยองแจเลยลุกจากที่นั่ง ตั้งใจจะไปล้างหน้าล้างตาให้หายมึนเสียหน่อย ทว่าเดินไปถึงแค่หน้าห้องน้ำ เอวบางกลับถูกรวบไว้ ยองแจสลับตัวออกอย่างตกใจ พบว่าเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้
“ขอโทษครับ”ร่างเล็กบอกแล้วจะเลี่ยงเข้าห้องน้ำ แต่กลับถูกดึงไว้ด้วยแขนยาวๆของอีกคน ยองแจเบ้หน้า แกะมือที่พยายามจับเขาไว้ออก
เขาไม่ชอบให้ใครถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ ล่าสุดเพื่อนคนหนึ่งเคยทำแบบนี้กับเขาเมื่อปีที่แล้วในงานฉลองวันเกิดปาร์คยูฮวาน ที่สำคัญเป็นสถานที่เดียวกับตอนนี้เลยด้วยซ้ำ ยองแจโดนปล้ำจูบอยู่เป็นนาทีกว่าจะถีบตัวเพื่อนคนนั้นออกไปได้ แถมตบที่หน้าจนขึ้นริ้วจากนั้นก็ประกาศเลิกคบเพื่อนคนนั้นทันที
เขาไม่ชอบ...การที่จะมอบร่างกายให้ใครมันควรเกิดขึ้นเพราะความรัก ใครอาจจะมองยองแจเป็นคนหัวโบราณ แต่เขาคิดอย่างนั้นจริงๆ
อาชีพดีไซน์เนอร์ห้องชุดดังไม่ได้ทำให้ยองแจคิดว่าความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์มีค่าเลยสักนิด
ถ้าจะมีเซ็กส์...ยองแจจะมีกับคนที่ยองแจรัก
“ปล่อยผม”เสียงหวานพูด แล้วแกะมือที่ยังรุ่มร่ามไม่หยุดออก ใบหน้าคนตัวสูงกว่ายื่นเข้ามาใกล้แทบลมหายใจชิดกัน
“สนใจไปต่อกับผมไหม...คนสวย”คนสวยบ้าอะไรกัน ยองแจสะบัดอีกคนจนหลุด กระทืบเท้าอีกคนเต็มแรงแล้ววิ่งหนีออกมาทันที ทว่าร่างเล็กกลับชนใครสักคนจนเกือบล้มตึงไป ดีที่มือใหญ่ๆคว้ากายของยองแจเอาไว้ทัน แพขนตาหนากระพริบปริบๆ ตั้งสติได้จึงรีบดีดตัวออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย
“จุนฮง...”เรียกชื่ออีกคนเสียงเบา หางตาเห้นผู้ชายคนที่ลวนลามเมื่อครู่ตรงเข้ามาเหมือนจะหาเรื่อง ร่างเล็กเลยเกาะแขนคู่หมั้นร่างสูงแล้วลากอีกคนไปอีกทางทันที
“กลับกันเหอะ เร็ว”จุนฮงเดินตามอีกคนอย่างว่าง่าย แม้จะปรายตาไปมองผู้ชายร่างสูงที่กำลังส่งสายตาเคียดแค้นมาให้ก็ตามที
...นั่นไม่ใช่คู่ขาคนใหม่ของพี่หรือไง...
“เสียลูกค้าเพราะผมหรือเปล่า?”ถามเสียงเรียบ ยองแจที่ลากอีกคนออกมาจากผับได้จึงปล่อยแขนคู่หมั้นเด็กเป็นอิสระ ใบหน้าหวานส่ายบอกว่าไม่ใช่
...ทำไมจุนฮงไม่มองยองแจในแง่ดีบ้าง...
ร่างเล็กกัดริมฝีปากตัวเองไว้ เกิดความน้อยใจขึ้นมาในอก...เขาถูกลวนลาม...แต่จุนฮงกลับมองว่าเขากำลังขายตัวให้ผู้ชายคนนั้นงั้นเหรอ??
เงยหน้ามองใบหน้าคมเข้มของคู่หมั้นก่อนจะถอนหายใจ ประโยคที่ประชดด้วยความน้อยใจถูกเปล่งออกมาเหมือนกับหลายๆครั้ง
“อืม...ลูกค้าเงินดีด้วย”
B L A C K P A R A D I S E
“กัมปายยยยย”เสียงเฮดังลั่น แก้วบรรจุน้ำสีทองระยับถูกยกขึ้นชนกัน ยองแจจิบๆเครื่องดิ่มรสร้อนเข้าไปเล็กน้อย ปาร์คยูชอนเริ่มตัดเค้กแบ่งให้เพื่อนแต่ละคน เสียงเพลงของทีเอสผับเป็นเพลงฮิพฮอพสมัยใหม่ผสมผสานแนวบัลลาด ฟังแล้วโยกหัวตามได้สบายๆ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองหรือสามที่ยองแจเข้ามาที่นี่ เคยมาฉลองวันเกิดจุนพโยไปรอบหนึ่งถ้าจำไม่ผิด แล้วก็วันเกิดใครสักคนอีกรอบหนึ่ง ส่วนครั้งนี้มาฉลองวันเกิดปาร์คยูฮวานกัน
“ยองแจดื่มน้อยจัง คออ่อนเหรอ??”เสียงของจองแทบินเอยถาม แทบินเป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมเหมือนทุกๆคนในที่นี้ แต่ยองแจไม่ได้สนิทด้วยมาก รู้เพียงว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังรับราชการตำรวจอยู่
“ไม่อ่ะ ไม่อยากดื่มมาก ต้องขับรถกลับบ้าน”ร่างเล็กตอบ เบี่ยงตัวหลบคนที่เขยิบมานั่งใกล้กันมากกว่าเดิม อึดอัดกับท่าทางที่เข้าหาแบบโจ่งแจ้งของแทบิน อีกอย่างก็ดึกมากแล้วด้วย วันนี้เดินงานเรื่องชุดสูทของประธานบริษัทแห่งหนึ่งทั้งวัน ยองแจเหนื่อยและอยากจะพักผ่อนเต็มทน
หลายวันมานี่ยองแจโหมงานหนักมากจริงๆ แม้แต่เวลาจะไปเจอคนที่ต้องแต่งงานกันตามพินัยกรรมคุณปู่ระบุยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ
“เราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”บอกแล้วลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ อึดอัดกับจองแทบินเสียจริง ร่างเล็กวักน้ำขึ้นลูบหน้าลูบตา เขาคงจะต้องขอยูฮวานกลับก่อน ใบหน้าอิดโรยเต็มที ใต้ตางี้คล้ำเชียว
ถอนหายใจบางๆแล้วเดินออกจากห้องน้ำ ทว่าเพียงไม่กี่ก้าวก็ถูกวบเข้าสู่อ้อมกอดใครสักคน ยองแจดิ้นพลั่กเมื่อเห็นว่าเป็นจองแทบิน มือหนาดันยองแจจนชิดตัวเอง กระซิบบอกข้างใบหูเล็กเสียงพร่า
“ยองแจอ่า...ฉันต้องการนายมากเลย”
ไม่คิดว่าเพื่อนสมัยมัธยมโตมาจะดูดีขนาดนี้ เมื่อก่อนยองแจเป็นเด็กผู้ชายรูปร่างติดอวบ ใบหน้าจะมีแว่นกรอบหนาวางอยู่ตลอดเวลา นี่คงไปทำเลสิกมาเรียบร้อยแล้ว รูปร่างที่ดีขึ้นนั้นทำให้ยองแจดูน่ารักและบอบบางขึ้น
ไม่แปลกถ้าเสือผู้หญิงอย่างจองแทบินจะอยากมีสัมพันธ์กับร่างเล็ก...
“ปล่อยเรา!”ยองแจว่า พยายามดันอีกคนออกแต่กลับไม่ได้เขยื้อน ขายาวกดทับหน้าขาเล็กไม่ให้เคลื่อนตัวได้ ริมฝีปากปล้นจูบ เคลื่อนไปทั่วใบหน้าและลำคอขาผ่อง ยองแจหลับตานิ่ง เบี่ยงหน้าหลบไปมา กัดฟันกรอด ใช้แรงเฮือกสุดท้ายดันร่างเพื่อนออกไป แล้วมือบางก็ตามไปกระทบเอาซีกหน้าอีกคนเป็นของแถม ร่างเล็กยืนหอบตัวโยน เพื่อนในกลุ่มบางคนมาเห้นเหตุการณ์เข้ารีบมาดูด้วยความเป็นห่วง
ชายหนุ่มยกนิ้วระริกชี้หน้าของแทบิน
“ฉันไม่คิดว่านายจะทำบ้าๆแบบนี้กับเพื่อนได้...หวังว่าต่อไปเราจะไม่ต้องเจอหน้ากันอีกนะจองแทบิน”ตัดความสัมพันธ์คำว่าเพื่อนกับอีกคนเสียงเฉียบ ยองแจเอ่ยลาเจ้าของวันเกิดแล้วเดินออกจากผับไปทันที มือเล็กถูคราบสกปรกที่ตามลำคอออก กลับบ้านไปคงต้องอาบน้ำหลายๆรอบ...
B L A C K P A R A D I S E
“คนนี้พี่ไปรับไม่ได้นะ นายองที่เป็นดีไซน์เนอร์อีกคนแต่งงานน่ะ”ยองแจบอกเด็กหนุ่มที่กำลังจะก้าวลงจากรถ วันนี้จุนฮงอาศัยรถยองแจมาเรียนเพราะเป็นทางผ่านพอดี คุณยูก็ส่งเสริมบอกว่าให้ยองแจมาส่งดีแล้ว ด้วยความเกรงใจสองสามีภรรยาจุนฮงเลยเลี่ยงไม่ได้ที่จะมากับคู่หมั้น
“ผมก็ไม่เคยบอกให้พี่ไปรอรับ”เด็กหนุ่มบอกเสียงเรียบทำเอายองแจหน้าจ๋อยไปน้อยๆ เด็กหนุ่มเดินลงจากรถปิดประตูดังปัง
ยองแจมองตามจุนฮงที่เดินเข้าตึกเรียนแล้วส่ายหน้า คิดจะหวังให้จุนฮงมาพูดด้วยกันดีๆคงไม่มีทางกระมัง สิ่งที่ดีที่สุดที่จุนฮงทำมาตั้งแต่อยู่ด้วยกันหนึ่งปีคือเค้กสองชิ้นเมื่อวันนั้น...
มือเล็กใส่เกียร์เตรียมจะออกรถ ทว่าหางตาเมื่อมองกระจกหลังเตรียมจะถอยรถกลับเห็นร่างสูงของคู่หมั้นถูกโถมเข้าใส่โดยเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ยองแจหันขวับไปมองแทบจะทันที ถึงจะอยู่ในระยะที่จัดว่าไกล แต่ก็ยังเห็นชัดเจน จุนฮงยกมือใหญ่ๆนั้นขยี้ผมเด็กสาวคนนั้นด้วยความอ่อนโยน รอยยิ้มของเด็กหนุ่มประดับเต็มใบหน้า
ในใจของยองแจเจ็บปลาบ...
มันเจ็บกว่าการที่จุนฮงเย็นชา หรือด่าว่าเสียอีก...
เด็กผู้หญิงคนนนี้เป็นใคร? ถึงจุนฮงจะยิ้มแย้มเซอร์วิสลูกค้าเวลาทำงานในผับ แต่ก็ไม่ใช่รอยยิ้มแบบนี้ ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข...มีความสุขมากที่ได้เจอเด็กผู้หญิงนนี้ เพราะฉะนั้น คำถามจึงเกิดในใจของยองแจ...
เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน....
ทีบีซี.
สั้นกว่าตอนก่อนหน้านิดหน่อย
#ficblackparadise
ความคิดเห็น