คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ตอนพิเศษ1 [100เปอร์เซ็นต์]
“พี่สบายดีใช่ไหม”เสียงคนรักคุยโทรศัพท์ดังแว่วเข้ามาให้ได้ยิน จองแดฮยอนขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ขยี้หัวจนฟูเสียทรง มือหนาคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาพันคลุมทับท่อนล่างที่เปลือยเปล่าไว้
แผ่นหลังเล็กปรากฏตรงหน้าโต๊ะกระจก แดฮยอนสวมกอดอีกคนที่นั่งหันหลัง จงออบเอียงคอเล็กน้อยให้คนที่กอดอยู่ได้ก้มลงสูดดมความหอมกรุ่นที่ซอกคอได้ง่ายๆ
“ผมคิดถึงพี่นี่...โอเคไม่โทรบ่อยก็ได้”พูดกับปลายสายแล้วมุ่ยหน้าลง “ครับ...บายครับ” คำสุดท้ายจบลงก่อนจะกดวางสายไป แดฮยอนกอดรัดจงออบไว้แน่น จมูกโด่งเป็นสันกดลงบนแก้มอีกคนอย่างเอาใจ
“หมอนั่นว่านายอีกแล้วสิ?”ถามอย่างรู้ทัน จงออบแกะมือที่กอดอยู่ที่เอวออกแล้วลุกขึ้นยืน คว้าเสื้อคลุมมาสวมทับร่างที่มีเพียงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว ใบหน้าบูดบึ้ง
“พี่บอกว่ามันเปลืองเงิน ดูสิแดฮยอน...เงินแค่นี้เทียบกับการที่ฉันคิดถึงพี่ไม่ได้เลย ฉันแค่อยากรู้ว่าพี่สบายดีไหมเท่านั้นเอง”บ่นออกมาแล้วไปนั่งทิ้งตัวลงบนเตียงที่ยับย่น แดฮยอนหัวเราะเบาๆ แย้มยิ้มเอ็นดู
จงออบน่ารัก...เขาอยากขอบคุณคิมฮิมชานอีกพันล้านครั้ง
ที่ทำให้เขาได้เจอจงออบ...
“พี่นายเขาก็สบายดีนี่ โทรไปทุกอาทิตย์เขาก็บอกสบายดี นายอย่าห่วงไปหน่อยเลย”พูดแล้วจับมือเล็กขึ้นหอม จงออบดึงมือออกแล้วคว่ำปาก
“นายก็พูดได้สิ นายไม่ใช่ฉันนิ่”เอาอีกแล้ว...จงออบงอนอีกแล้ว
ให้ตายเถอะ แต่ก่อนแดฮยอนไม่เคยรู้ว่าจงออบจะมีปฏิกิริยาแบบนี้กับใครเขาด้วย ใบหน้าของคนรักเขามักจะเรียบนิ่งอยู่เสมอ นี่หรือเปล่าที่ว่ารักมันเปลี่ยนคนได้ ดึงเอาความสดใสในตัวจงออบออกมา
...ถ้าเป็นอย่างนั้น จองแดฮยอนขอรักมุนจงออบตลอดไปได้ไหม? จงออบ...จะได้สดใสอย่างนี้ตลอดไป...
“อย่าหน้ามุ่ยเลย ยิ้มหน่อยนะ...ที่รัก”เสียงทุ้มเอ่ย มือหนาเกลี่ยอยู่ที่แก้มใส ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนริมฝีปากอีกคนแผ่วเบา ทักทายหยอกเย้าแล้วขออนุญาตแนบนาบให้ชิดสนิทมากขึ้น บดคลึงดูดซับความหอมหวาน
จงออบยกมือทาบใบหน้าคมเข้ม ตอบรับจูบร้อนที่อีกคนมอบให้
เนิ่นนานจนพอใจ ริมฝีปากหนาจึงถอนออก นิ้วเรียวยาวเกลี่ยบนกลีบปากที่เต่งตึงขึ้นจนกลายเป็นสีสด จงออบพริ้มตาลง เอนกายลงแนบกับเตียงตามแรงชักนำของอีกคน ปล่อยให้เสื้อคลุมที่เพิ่งใส่ถูกแหวกออกแล้วร่างกายนี้ถูกควบคุมให้ตกอยู่ในอำนาจของกามารมณ์ที่อีกคนปลุกปั่นและหยิบยื่น
“ฉันรักนายนะจงออบ”เสียงทุ้มกระซิบอยู่ที่ข้างหู คำที่ฟังบ่อยเท่าไหร่ก็ไม่เคยชิน หัวใจยังเต้นแรงทุกครั้งที่แดฮยอนพูดออกมา
ร่างกายโยกไหวคลอนเพราะแรงรักมากมายมหาศาล จงออบจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างแผ่วเบา กรีดลากด้วยความซ่านกระสันจนยากจะควบคุมตัว
.
.
“ฉันก็รักนาย...”
++++++
“พี่สบายดีใช่ไหม? แล้วยังมีโทรศัพท์บ้านั่นโทรไปหาอยู่หรือเปล่า”
“...”
“ผมเป็นห่วงพี่นี่...รักพี่นะ”
“...”
“อยากให้พี่กลับมา...”
เสียงคุยโทรศัพท์ดังอย่างนี้เป็นประจำทุกอาทิตย์ แดฮยอนเงี่ยหูฟังคนรักคุยกับพี่ชายตัวเอง ก่อนจะแกล้งหลับตาลงเมื่ออีกคนวางสายลงแล้วเดินมายังเตียง จงออบถอนหายใจเฮือกแล้วทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง แขนเล็กตวัดมาโอบกอดเขาเอาไว้
จงออบรักฮิมชานอย่างที่เขาไม่คิดว่าพี่น้องต่างสายเลือดจะรักกันได้ขนาดนี้ ในบางครั้ง แดฮยอนเองก็อดน้อยใจไม่ได้
...เขาคือคนรักของจงออบ...
แต่เหมือนในใจจงออบ ยังเหลือพื้นที่อีกหนึ่งส่วนมอบให้คิมฮิมชานอยู่เสมอ...
“...แดฮยอนคิดมาก”เสียงหวานพูดอู้อี้ ขยับเข้ามาซุกเขาไว้ แขนเล็กยังกอดรัดกันอยู่ ใช่เลย ยอมรับว่าแดฮยอนคิดมาก
“ไม่คิดมากได้ไง...ฉันรักนายนี่...น้อยใจนะขอบอก”พูดพร้อมดึงอีกคนเข้ามากอดเอาไว้ ทั้งร่างแนบชิดแทบจะหลอมรวม
“พี่ก็คือพี่...ส่วนนายก็คือนาย ฉันรักพี่...แต่ฉันก็รักนาย ฉันเห็นพี่เสียใจไม่ได้ แต่ถ้าฉันขาดนาย...ฉันก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน”จงออบพูดอยู่กับอกกว้าง
ทั้งพี่ชาย ทั้งแดฮยอน...เขารักทั้งสองคน สองคนนี้สำคัญต่อชีวิตมุนจงออบ แต่ถ้าให้เลือกคนใดคนหนึ่ง จงออบคงต้องเลือกพี่ชาย
แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น...ถ้าไม่มีแดฮยอนจงออบจะอยู่ได้ยังไง...
แดฮยอนอาจมองว่าจงออบเห็นแก่ตัวที่มอบความรักให้คนรักได้ไม่เต็มร้อยทั้งหัวใจ...แต่จงออบอยากให้แดฮยอนเข้าใจว่าเขาไม่มีใครนอกจากพี่ชาย...
ช่วยเข้าใจคนเห็นแก่ตัวคนนี้ด้วยนะ...
“ฉันรักนาย...ขาดนายไม่ได้...อย่าน้อยใจฉันนะ...อย่าทิ้งฉันไปนะ”พูดออกมาเสียงสั่น...กลัว...กลัวจะเสียอีกคนไป
แดฮยอนประคองหน้าคนที่ซุกอยู่กับอกขึ้นมา ดวงตาเรียวรีเอ่อคลอด้วยหยดน้ำจนแดฮยอนต้องจูบซับ
“นายน่ะซีที่คิดมาก...ฉันรักนาย...ให้นายเหลือใจแค่เศษเล็กน้อยที่ให้ฉัน...ฉันก็รักนาย”
“...”
“ให้นายมีคิมฮิมชานอีกร้อยอีกพันคน ฉันก็ยังรักนาย...ฉันจะทิ้งนายไปได้ยังไง”
“...”
“ฉันจะทิ้งหัวใจตัวเองไปได้ยังไงกันหืม...ที่รัก”
.
.
.
“ขอบคุณนะ...ฉันรักนาย...”อดไม่ได้ที่จะปล่อยหยดน้ำตาให้ไหลลงมา แต่มันก็ถูกเกลี่ยออกด้วยมือของคนที่อยู่ตรงหน้า
ขอบคุณที่รักกัน...ขอบคุณที่ยอมให้จงออบเห็นแก่ตัว
ฉันรักนาย...ฉันรักนายจริงๆ จองแดฮยอน...
แดฮยอนจูบที่หางตาอีกคนเมื่อม่านน้ำตาบางๆถูกเกลี่ยออกไปแล้ว
ยอมรับว่าน้อยใจ...แต่แดฮยอนรักจงออบ...
อย่าที่บอก...แม้จะมีคิมฮิมชานอีกกี่คน หัวใจจงออบจะถูกแบ่งไปรักพี่ชายอีกกี่ครั้ง...
แค่เหลือเศษใจให้เขา...ก็พอ
.
.
“ฉันก็รักนาย...จงออบ”
ความคิดเห็น