คลังเก็บของ น่ะจ่ะ

ลำดับตอนที่ #8 : Forever G

ใบสมัครนางเอกของ โอ วอนบิน (Oh WonBin) คนนี้พิจารณาละเอียดหน่อยนะ ตัวเอกของนางเอกเชียว!

ชื่อตัวละคร (ถ้าไม่ใช่ชื่อไทย ขอความหมายของชื่อด้วยถ้าหาได้):  ลีฮันบยอล - ดาวดวงใหญ่ ดาวเดียว

ชื่อเล่น:  บยอล/พยอล (แปลว่าดาวค่ะ)

อายุ (น้อยกว่าหรือเท่ากับวอนบินนะ):  17

เชื้อชาติ:  เกาหลี-อังกฤษ

วันเกิด (วัน/เดือน/ปี):  30 กรกฏา 1992

ฉายา (+ที่มา):  แม่รอยยิ้มบริสุทธิ์ เนื่องจากเธอชอบยิ้มเป็นชีวิตจิตใจ

ฉายาที่ใช้เรียกวอนบิน (เมื่อเริ่มสนิทกันแล้ว/เมื่อพบครั้งแรก +ทำไม):  ท่านโอ  เพราะวอนบินชอบวางตัวเหมือนเจ้าชายขั้วโลก 

ตำแหน่งในวง (เสียงร้องหลัก/เต้นนำ/แร็พ ฯลฯ ตามความสามารถของนางเอก):   ร้องแร๊พ^^

ส่วนสูง: 164

น้ำหนัก: 44

รูปลักษณ์ภายนอก (หน้าตา/สีตา/ทรงผม/สีผม/สีผิว/หุ่น อย่างละเอียด):   ผมสีน้ำตาลอมดำ  นัยตาสีดำสนิท  ผมยาวเป็นม้วน  ผิวขาวเนียน  โครงหน้าเรีย  แก้มป่อง  หุ่นไม่ถือกับว่าดีแต่กอพอใช้ได้= =   จมูกโด่งเป็นสัน ปากเอิบอิ่มจิ้มลิ้ม

นิสัย (ยาวๆ คิดให้ดีนะ คนนี้ขอเป็นคนฉลาด มีเสน่ห์ ที่เหลือเต็มที่เลย!):  ยัยคนนี้เกิดมาพร้อมไอคิวเกินกว่ามนุษย์ธรรมดา!!!  ได้ทอปของสายชั้นติดต่อกัน 2 ปีแล้ว   มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัว  ถนัดสุดๆคือวิชาภาษาอังกฤษ(แน่ล่ะ ลูกครึ่งนี้หว่า)   จริงจังมากเวลาทำงาน   ประมาณว่าเวลาฉันทำงานคัยอย่ามายุ่ง มันหงุดหงิด    งกเข้าขั้นเกลือเรียกพี่  เกิดมาคัยก้อต้องรักเงินสิ  แล้วจะเอาเงินฉันไปผลาญแบบนั้นน่ะหรอ    ร่าเริงเข้าขั้นเทพ   เธอสามารถหัวเราะในเวลาที่ทุกคนซีเรียสได้   ชอบยิ้มมม    ยิ้มเป็นชีวิตจิตใจ     ยิ้มไว้ก่อนแล้ววันนี้จะเป็นวันดี เชื่อสิ!!!!    ชอบทำให้คนที่อยู่รอบตัวยิ้ม   แคร์ความรุ้สึกของคนอื่น    เธอจะซีเรียสมากเมื่อรุ้ว่าเธอทำให้ใครเสียใจรึผิดหวัง    มีความพยายามสูง  ถ้าทำไม่สำเร้จก้อจะไม่ยอมล้มเลิกง่ายๆ    พูดคำไหนคำนั้น  เพราะงั้นเธอบอกว่าไม่คือไม่  อย่าไปตื้อ เพราะไม่แน่คุณอาจจะโดนเธอเกลียดโดยไม่รู้ตัว    ขี้ตกใจง่าย   ขนาดเสียงแตรรถมันยังสะดุ้งโหยงเลยคร๊า!!!!   รักธรรมชาติ  ชอบไปนอนเกลือกกลิ้งเล่นบนเนินเขา  ที่มีลมเย็นๆหญ้านุ่มๆ (หญ้าบ้านแกนุ่มเร๊อะ)    คอแข็ง   ใครจะไปคิดว่านี้แหละนักดื่มตัวยงเลยล่ะ   ถ้าไม่ซีเรียส(ชีวิตแกมีเรื่องซีเรียสด้วยหรอ)จิงๆเธอก้อไม่ดื่มหรอกน่า    เธอเป็นผู้หญิงอ่อนต่อโลก   เพราะงั้นถึงโดนใครเค้าหลอกเอาได้ง่ายๆ    ถ้าวันไหนที่เธอรู้สึกว่าตัวเธอไม่มีใครเธอมักจะนั่งเขียนระบายความรู้สึกเหล่านั้นไว้ต้นไม้   (ต้นไม้ที่พ่อเธอปลูกไว้ให้เธอดูแลตั้งแต่เด็กๆ)     เกลียดความเหงา เพราะชีวิตฉันไม่เคยเหงา ว่ะฮะฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ    ชอบอะไรที่มันท้าทายต่อความคิด  เช่น โจทย์คำนวนยากๆ  ที่มีขาดไม่ได้เลยคือหนังสือเรียนวิชาใดชาหนึ่ง  เวลาว่างนั่งอ่านมันอยู่นั่นแหละ อา~~~~ยัยผู้หญิงจืดเอ๊ยยย 

ความสามารถพิเศษ: ภาษาอังกฤษ  / ยิ้ม(เอ๊ะยังไง)

  สิ่งที่ชอบ (สี/อาหาร/กีฬา/หนังสือ ฯลฯ มากกว่านี้ได้หมด):  หนังสือเรียน / เวลาที่ฝนตก

สิ่งที่เกลียด (ประเภทของคน/สัตว์/ฤดูกาล ฯลฯ มากกว่านี้ได้หมด):  เวลาที่อยู่ตัวคนเดียว มันเหงานะ!!!

สิ่งที่กลัว (ผี/เลือด/ความสูง/ความมืด ฯลฯ มากกว่านี้ได้หมด):  การที่ทำข้อสอบไม่ได้(โรคจิต)

งานอดิเรก (สอดคล้องกับนิสัย):  ปลูกดอกไม้ อย่างน้อยเธอต้องปลูกอาทิตย์ละครั้ง  มิน่าละดอกไม้เต็มสวนเลย

คำพูดติดปาก:  งั้นหรอ / นั่นน่ะสิ / เหวย~~~

การเรียน (เกรด/วิชาที่ชอบ ฯลฯ +อธิบาย):  ได้ทอปมาแล้ว 2 ปีซ้อน  ชอบเรียนวิชาภาษาอังกฤษมากที่สุด(ก้อบอกแล้วว่าลูกครึ่ง)

ฐานะ (รวย/ไม่รวย +ผลที่ตามมา):   ถือว่าฐานะเข้าขั้นมั่นคง   เพราะพ่อเธอเป็นเจ้าของร้านอาหารชื่อดังมีสาขาหลายประเทศ

ครอบครัว (เล่าประวัติ +ผลต่อตัวละคร):  พ่อเป็นคนเกาหลี แม่เป็นคนอังกฤษ   พยอลมีน้องชาย 2  (ชื่อยอนจุง กะ โฮคยอน เป็นฝาแฝดกัน)  ส่วนแม่ของพยอลเป้นเจ้าของสปาที่ใหญ่และกว้างขวางในอังกฤษ  พ่อเปิดร้านาหารมีสาขาหลายประเทศ  ปัจจุบันพยอลและโฮคยอน(น้องชาย)อยู่เกาหลี    ส่วนยอนจุง(น้องชาย)อยู่อังกฟากับแม่และพ่อ  ทั้งนี้เพราะพ่อของพยอลอยากให้พยอลและน้องอยู่ช่วยดูสาขาในเกาหลีด้วย   ทำให้พยอลและโฮคยอนรักกันมากเพราะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแค่สองคน (โฮคยอน 16ปี  แต่สูงกว่าพยอลมาก ถึงจะเด็กไปนิดแต่ก้อสามารถดูแลสาขาในเกาหลีได้เป็นอย่างดี) 

ของใช้ติดตัวที่ขาดไม่ได้ (นาฬิกา/โทรศัพท์มือถือ ฯลฯ ของใช้มีค่า): สร้อยข้อมือ(ที่สวมไว้แขนซ้าย)  เพราะมันเป็นของที่ยอนจุง(น้องชาย)ซื้อให้  พยอลชอบมองมันในเวลาที่คิดถึงน้อง(สองคนนี้มันก้อหน้าเหมือนกันแหละ ไอ้ยอนจุงกะไอ้โฮคยอนเนี่ย)

ของติดตัวอื่นๆ (เครื่องประดับ/ผ้าเช็ดหน้า ฯลฯ):  ต่างหูรูปไม้กางเขน

สไตล์การแต่งตัว (ละเอียด):   ชอบใส่กางเกงมากกว่ากระโปรงเพราะมันจะเคลื่อนไหวได้สะดวก  แน่นอนรองท้าก้อต้องเป็นผ้าใบด้วย   ส่วนสีของเสื้อผ้าจะแล้วแต่อารมร์  อารมณ์ดีใส่สีขาว อารมณ์ไม่ดีใส่สีดำ อะไรเทือกนี้  (ไม่ชอบแต่งหน้านะค่ะ)

คติประจำใจ:  พุดจริง ทำจริง / ยิ้มไว้ก่อน วันนี้จะดีเอง

ความฝัน (นักดนตรีที่มีชื่อเสียง/มีบ้านหลังใหญ่ ฯลฯ +อธิบาย):  นักร้องที่รุ้จักกันทั่วโลก   และได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา    ในอนาคตมีครอบครัวของตัวเองที่สมบูรณ์   เต็มไปด้วยความอบอุ่น

เหตุผลที่มาสมัครออดิชั่นที่ค่ายเพลงนี้:  พยอลอยากเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงในอนาคต + น้องชายส่งเสริม  และทางบ้านก้อไม่ได้ขัดข้องอะไร

ประวัติความรัก (เคย/ไม่เคย +อธิบาย):  เคยมีคนรักตอนอยู่อังกฤษ   แต่พอมาเกาหลีก้อขาดการติดต่อกันไป 

สเปคผู้ชาย (จะเหมือนวอนบินหรือต่างกันสุดขั้วเลยก็ได้):  ผู้ชายขี้เล่น  อยู่ด้วยแล้วไม่เหงา  และเสียงของเค้าต้องเพราะน่าฟังสุดๆ  (เหมือนฮงกิอ่าแหละ)(แกมาหมักนางเอกวอนบินนะย่ะ)

อิมเมจรูปของคุณ (จำนวน 2 รูปที่หน้าชัด ดูดี ห้ามแถม! ถ้าขนาดใหญ่ให้ย่อลงมาด้วย เป็นรูปใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเน็ตไอดอลหรือดารานักร้อง แต่รู้แหล่งที่มีรูปของคนนี้จำนวนมาก เพราะอาจจะมาขอไปทำแบนเนอร์อีกครั้งหนึ่ง):

 

อิมเมจรูปวอนบิน (จำนวน 2 รูปที่ดูดีที่สุด ห้ามแถม! ถ้าขนาดใหญ่ให้ย่อลงมาด้วย):

 

จบส่วนแรก ส่วนหลังให้ขึ้นคอมเม้นท์ใหม่ บอกไว้ว่าต่อจากคอมเม้นท์เบอร์อะไร 

กลัวไม่พอ เพราะเด็กดีจำกัดจำนวนตัวอักษรในหนึ่งคอมเม้นท์

แต่ถ้าเพื่อนๆ มีที่ลงใบสมัครต่างหากก็ลงลิงค์ไว้ได้เลย เดี๋ยวจีตามไปอ่านเอง

*****************************************ส่วนหลัง****************************************

คำถามชิงบทนางเอกวอนบิน (ตอบเต็มที่กับชีวิตเลย! ยาวๆ ได้ตราบใดที่ยังไม่เกินเกณฑ์เด็กดี)

ของวอนบินมีคำถามที่ยาวมากกกก เพราะเป็นสถานการณ์ทั้งนั้น อนุญาตให้แบ่งตอบหลายๆ เม้นได้นะ

แต่ช่วยเขียนไว้ด้วยว่าต่อจากคอมเม้นท์ไหน เชิญคร้าบบบบบ

1. คุณกับเพื่อนในวงเจอกับเอฟทีตัวจริงในวันเดียวกัน คุณนั่งมองไปทางประตู แล้วเอฟทีทั้งห้าคนก็เปิดประตูเข้ามา ครั้งแรกที่วอนบินสบตาคุณ เขาแสดงออกอย่างไร และคุณแสดงออกอย่างไร

ตอบ:   พยอลนั่งอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องรู้ราว  และถูกเพื่อนข้างๆสะกิดให้ดู   โอ้!!!!!เธอเห็นฮงกิแล้วแทบกรี๊ดดด  พยอลเอามือประสานกันตรงหน้าแล้วทำสายตาหยาดเยิ้มราวกับคนสติไม่ดี   เมื่อมองไปยังวอนบิน  เธอสังเกตเห็นว่าสายตาของวอนบินนั้น 'อินี้มันโรคจิตรึป่าวฟ่ะ'    เธอส่งยิ้มไปให้วอนบิน  แต่....เค้ากลับเฉยๆเหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน

2. วอนบินชอบคนที่เป็นตัวของตัวเอง และคุณก็เป็นเช่นนั้น ทำให้วอนบินเปิดใจที่จะคุยกับคุณมากกว่าคนอื่น และเมื่ออยู่กับคุณเขาจะพูดมากเป็นพิเศษ (พัฒนาจากพูดน้อยเป็นพูดเหมือนคนปกติทั่วไป) จนคุณสองคนสนิทกัน ครั้งหนึ่งเขาเป็นไข้จนต้องนอนซม คุณจะไปเฝ้าเขาแต่พ่อกลับห้ามไม่ให้คุณไป และแม่ของเขาก็โทรมาบอกว่าช่วยไปดูเขาหน่อยเพราะเขาละเมอชื่อคุณทั้งวัน คุณจะฟังพ่อ หรือไปหาเขา ยังไง อธิบายมาเลยจ้า!

ตอบ:   พยอลคิดหนัก  ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ด้วย!!!!!   ตอนนี้แม่ของวอนบินคงจะทุกข์ใจน่าดู พ่อ!!นู๋แคร์ความรู้สึกของแม่เค้านะ   ถ้าตอนนี้  คนที่นอนซมไม่ใช่เค้ากลับเป็นนู๋  พ่อจะยอมให้นู๋นอนซมอยู่อย่างนั้นน่ะหรอ
"จะไปไหนน่ะพยอล!!!!"   
"นู๋จะไปหาเพื่อน"
"พ่อบอกแล้วไงว่าไม่ให้แกไป!!!!"
"พ่อ!!!!เค้าเพื่อนนู๋นะ  เค้าไม่สบายหนักนะพ่อ"
"แถหัดเถียงฉันตั้งแต่เมื่อไหร่!!"
"พ่อไม่เคยเข้าใจนู๋เลย...วันๆพ่อเอาแต่สนใจงานจนลืมนู๋และน้อง    ตอนแรกนู๋นึกว่าที่พ่อกลับมาจากอังกฤษเพราะว่าพ่อคิดถึงนู๋กับโฮคยอน...แต่มันไม่ใช่    พ่อกลับมา...เพราะงาน"    พยอลพูดเสียงสั่น   จ้องพ่อตัวเองตาไม่กระพริบ   
"ทุกวันนี้นู๋ไม่แน่ใจ....ว่านู๋คือลูกพ่อจริงๆรึป่าว"   พยอลเดินออกมาจากตัวบ้าน   พร้อมด้วยน้ำตาที่หลั่งออกมา   'รอฉันก่อนนะวอนบิน  ฉันกำลังจะไป'   ผู้เป็นพ่อได้แต่มองดูลูกสาวที่วิ่งออกไปโดยไม่คิดจะรั้งไว้เลย
"ปล่อยพี่เค้าไปเถอะพ่อ...ให้พี่เค้าได้ทำตามใจตัวเองบ้างเถอะ"  

3. วอนบินแอบชอบคุณและไม่ได้บอกคุณให้รู้ ในวันเกิดเขา ทั้งสมาชิกในวงของคุณและวงเอฟทีได้เตรียมงานวันเกิดไว้เซอร์ไพรส์เขา แต่ตอนแรกพวกคุณต้องเล่นละครตบตาเขาก่อน คุณได้รับบทให้โกรธเขามากเพียงเพราะเขารับโทรศัพท์ช้า และคุณก็พูดเชิงตัดพ้อน้อยใจไปต่างๆ นานาผ่านโทรศัพท์ตามบทโดยไม่ได้คิดอะไร วอนบินจึงเริ่มคิดมากว่าทำอะไรผิดไป ทุกอย่างเริ่มเพี้ยนไปจากแผนที่เตรียมไว้ เมื่อวอนบินไม่พูดจา ไม่รับโทรศัพท์และเก็บตัวอยู่ในห้องนอนคนเดียว ทบทวนเรื่องราวต่างๆ เขาคิดมากว่าเขาทำให้คุณเสียใจ ส่วนคุณก็งงเป็นไก่ตาแตกไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่ใช่ความผิดคุณ แต่คุณก็คิดหาทางออกคนเดียว ทางออกของคุณคือ?

ตอบ:    บุกไปห้องของวอนบินเลยคร๊า    เอาไปทั้งขณะเลย   แต่ให้ทุกคนรอข้างนอกส่วนพยอลจะเข้าไปเจรจาเอง

แอดดดดด

เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาพยอลก้อเจอกับวอนบินที่นั่งเหม่ออยู่บนเตียง
"วอนบิน..."    พยอลรูสึกแย่  เธอแคร์ความรู้สึกของคนอื่น   วอนบินไม่ได้ทุกข์คนเดียว  เธอเองก้อทุกข์ด้วย
"....พยอล"    วอนบินมองมาอย่างไม่เชื่อสาตาว่าเป็นพยอลจริงๆ
"อะไรกัน  วันเกิดตัวเองแท้ๆ..กลับมานั่งขังตัวเองในห้องเนี่ยนะ"   
"เธอ...ไม่โกดฉันหรอ"
"โกดสิ!!!!"
"....."
"โกด....ที่นายทำให้ฉันเหงา"   พยอลว่าพลางเดินไปนั่งข้างๆ  
"ฉัน  ขอโทษ"
"มาขอโทษอะไรกัน...นายไม่ได้ผิดซะหน่อย"    วอนบินมองหน้าพยอลก่อนจะหันออกไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง   พยอลเองก้อมองไปนอกหน้าต่างเหมือนกัน   ดวงดาวเรียงกระจัดกระจายบนท้องฟ้าที่มืดสนิท
"ชื่อฉันก้อแปลว่าดาวนะ" 
"...."
"วอนบิน   ความจริงแล้วฉันแกล้ง    ฉันไม่ได้โกดอะไรนายทั้งนั้นแหละน่า  อย่าคิดมากสิท่านโอ"   พยอลยิ้มแก้มปริ   รอยยิ้มนั่นทำเอาวอนบินยิ้มไปด้วย
"โอวอนบิน...."
"....."
"....."
"....."
"...สุขสันต์วันเกิดนะ"   แล้วเพื่อนๆก้อเดินเข้ามาในห้องพร้อมด้วยเค้ก  

4. หลังจากที่วอนบินรู้ถึงแผนการงานวันเกิด (ในข้อที่แล้ว) เขาก็เลิกคิดมาก แต่กลับงอนตุ๊บป่องต่อไปอีก ระดับเขาน่ะเรียกว่าขี้งอนขั้นเทพ เอฟทีทุกคนพากันส่ายหน้าเป็นพัลวันปฏิเสธการง้อวอนบินโดยบอกว่ายากยิ่งกว่าบริหารประเทศเสียอีก -*- คุณจึงต้องรับผิดชอบ (ขอบอกว่าคนเขียนบทพูดคือเจ้าฮงกีมันน่ะ) ด้วยความที่คุณฉลาด หาวิธีง้อเขาได้และคิดว่ามันได้ผล วิธีง้อของคุณคือ?

ตอบ:     อา~~~~~     ลีฮันบยอลคนนี้ตบหน้าผากตัวเองเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนี้!!!!!!    แต่....ปิ๊งงงงง   นึกอะไรดีๆออกแล้ว



ในขณะที่วอนบินเผลอหลับเธอก้อเอาด้ายสีแดงไปผูกไว้ที่นิ้วก้อยด้านซ้ายของวอนบิน(มันเป็นความเชื่อว่าเนื้อคุ่กันจะเห็นด้ายแดงของกันและกันอ่าค่ะ)      และส่วนปลายด้ายเธอก้อนำไปผูกกับข้อเท้าของลูกหมาตัวเล็กๆ   เมื่อวอนบินตื่นมาก้อแปลกใจทีจู่ๆก้อมีด้ายเส้นยาวสีแดงผูกไว้ที่นิ้วก้อยของเค้า    
"????"    เขาเดินตามหาปลายของเส้นด้าย  รึว่าเราจะเจอเนื้อคู่หว่า!!!   เมื่อตามไปจนสุดเส้นก้อพบว่าบนอยู่บนข้อเท้าของลูกหมาตัวเล็กๆ    วอนบินอุ้มมันขึ้นมาดูอย่างพินิจ

"อย่าบอกนะว่าแกเป็นเนื้อคู่ฉันน่ะ"    แต่พอสังเกตุที่ปลอกคอก้อเจอข้อความหนึ่งที่ห้อยไว้

'i'm sory'    เขากระตุกยิ้มเบาๆเมื่อเจอกับข้อความถัดไป  'ฉันผิดไปแล้ว  ไม่นึกว่านายจะโกรธขนาดนี้    ขอโทษง๊าบบบบบ'   วอนบินหัวเราะในความใสซื่อของพยอล  

"หายโกดรึยังงงงง"    เสียงของพยอลดังมาจากด้านหลัง  วอนบินรีตีสีหน้าเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทำอะไรของเธอเนี่ย..สนุกนักหรอ"  แกล้งทำเป็นโมโห  แต่ก้ออดขำกับสีหน้าของพยอลในตอนนี้ไม่ได้
"อา~~~ ท่านโออย่างอนน๊า!!!     พยอลคนนี้ผิดไปแล้วววว    คราวหลังฉันจะไม่ทำอีกแล้ว  สัญญา!!!!"   พูดพร้อมยกมือขึ้นมานิ้วแล้วส่งสายตาวิ๊งๆมาให้   
"^o^ยัยเบ๊อะเอ๊ย    ฉันเกือบได้เป็นเนื้อคู่กับหมาแล้วมั๊ยล่ะ"   วอนบินว่าแล้วขยี้หัวพยอลเล่นอย่างสนุก    ในที่สุดดก้อหายโกดแล้วสินะโอวอนบิน

5. วันเสาร์หนึ่งคุณไปเที่ยวกับวอนบินตามปกติ และเลี่ยงออกไปที่ชายหาดนอกเมืองเพื่อหนีแฟนคลับ เขานั่งลงข้างๆ คุณที่ริมทะเล แล้วเขาก็บอกรักคุณ ซึ่งคุณไม่รู้ตัวมาก่อนเลยว่าคุณก็รักเขามากเหมือนกัน คำบอกรักนั้นทำให้คุณเริ่มใจเต้นแรงและพูดไม่ออก และเขาก็ยื่นบางอย่างให้คุณด้วยพร้อมขอคุณเป็นแฟน ของชิ้นนั้นคืออะไร เพราะอะไร และคุณตอบตกลงเขาหรือไม่ อย่างไร

ตอบ:  วอนบินยื่นตะเกียบด้ามนึงให้พยอล  พยอลเองก้องงๆ   มันจะขอเป็นแฟนด้วยตะเกียบหรอฟ่ะ=,.=
"นี้!!!ที่ไหนเค้าขอเป็นแฟนด้วยตะเกียบกันห๊ะ!!!!!"
"ทำไมอ่า"
"อ๊ายยยย   นายโรแมนติกกับเค้าเป็นมั๊ย โอวอนบิน"
"เธอเนี่ยไม่รู้อะไรเล้ยย"
"....."
"ถ้าตะเกียบไม่ได้อยู่เป็นคู่   มันก้อไม่มีประโยชน์อะไร   เหมือนฉันไงล่ะ"
"....."
"ถ้าฉันไม่มีเธอ   ชีวิตฉันก้อไม่มีประโยชน์อะไร...พยอล   ฉันรักเธอนะ"
"    วอนบิน    นายแน่ใจหรอว่านายรักฉันจริง   ไม่ใช่เพาะว่านายแค่เหงา"
"ฉันมั่นใจ...ความรักของฉันมันออกมากใจจริง"
"แต่ฉันยังไม่เเน่ใจ"
"....."
"ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รักนายนะ   แต่ขอเวลาฉันอีกนิดได้มั๊ย    ....ถ้าฉันมั่นใจเมื่อไหร่   ฉันจะรีบบอกนายทันที"
"...อืม  ฉันควรจะให้เวลาเธอบ้างสินะ   แต่รู้ไว้นะว่า   ความรู้สึกของฉันจะเหมือนเดิมเสมอ"

จบแล้วล่ะ ยากมั้ยอ่ะ T^T ฝากข้อความถึงจีมั้ย?:  ยากค่ะ  แต่ก้อทำออกมาเต็มที่เเล้ว  ไม่ติดไม่เป็นไรค่ะเพราะคนอื่นๆอาจจะทำดีกว่า