คลังเก็บของ น่ะจ่ะ

ลำดับตอนที่ #7 : andongte-o- -

สีเขียวค่ะ

ชื่อ/อายุ  //  ปาร์คบียอน

ฉายาของคุณ  //   ยัยหน้าปลาทู

ฉายาคู่ของคุณ  //   ไอ้หมูบินงี่เง่า

อิมเมท  ลักษณะภายนอก  //
 










ผมสีน้ำตาลเข้มๆ   เมื่อออกแดดจะดูประกาย   ผิวขาวเนียน  ปากเอิบอิ่มสีชมพู   ขายาวเรียว  แก้มตุ้ยน่ารัก   ตากลมบ๊องแบ๊ว 

นิสัย (ขอยาว4บรรทัดขึ้น)  //  เธอเกิดนี้เกิดมาพร้อมริมฝีปากที่ยอดเยี่ยม   ถือความคิดของตัวเองเป็นใหญ่  ประมาณว่าฉันนี้แหละถูกที่สุดอย่ามาเถียง  เถียงเก่งเข้าขั้นเทพ  เถียงไม่หยุดจนกว่าตัวเองจะชนะ  (โรคจิต-*-)   ไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆไม่ว่าตัวเองจะผิดแค่ไหนก้อตาม   ถือคติที่ว่าเชิดเข้าไว้   บางครั้งอาจจะดูบื้อๆ  แล้วแต่สถานการณ์จะพาไป  ชอบตะโกนโวกเวกในที่สาธารณะโดยไม่อับอายประชาชี   แม้แต่จะให้เถียงอยุ่ในห้างสรรพสินค้า เธอก้อกล้า...จะให้เต้นกลางห้างสรรพสินค้า เธอก้อกล้า..จะให้ลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้นของห้างสรรพสินค้า.....เธอก้อ    กล้า-o-       ร้องไห้ได้ง่ายมาก   เจ้าหน้าตาเป็นที่หนึ่ง  หลายคนเห็นอาจอึ้ง  เฮ้ยยยย  นี้หรอว่ายัยผู้หญิงปากจัดคนนั้น  เกลียดเรื่องที่ซีเรียสๆชวนให้ปวดหัว  หนังสือเรียนไม่แตะ   เป็นพวกเบื่อง่าย สมาธิสั้น  ไม่เคยมีนิยายหรือหนังสือเล่มไหนที่เธอจะอ่านจบเลยสักเล่ม   ชอบศิลปะ   เช่น การวาดรูป  รูปปั้น อะไรทำนองนี้  เพียงแต่ไม่แสดงให้คนเห็นว่าชอบ  ได้ไงเด๋วเสียฟอร์ม   (แบบทุกคนจะไม่น่าเชื่อว่าคนนิสัยอย่างเธอนี้หรอมีจุดหวานเหมือนผู้หญิงทั่วไปด้วย)    งกเเม้กระทั่งเกลือเรียกพี่  ได้ไงกันเงินทุกสตางค์ของฉันมีค่านะย่ะ  T^T      คนรอบข้างชอบหาว่าเธอเป็นตัวซวย  เพราะอยู่ใกล้ใครก้อตามมีแต่คนซวยไปด้วย มนุษย์สัมพันธ์แย่    (ก้อดูฝีปากในการด่าคุณเธอสิ)    เป็นคนติดเพื่อน(แกมีเพื่อนด้วยหรอ)  เพื่อนไปไหน  ฉ้านนนนไปด้วย  
  

ของชอบ  //   ไอติม / กล้องถ่ายรูป / ของเล่น

ของไม่ชอบ //    คนที่ขัดใจตัวเอง / คนที่ป่าเถื่อน หื่น

คำพูดติดปาก  //   นะย่ะ!!!!  / เอ๊ะ!!นี้  / ไม่!!!!!!!!!

*คุณคิดว่าความรักที่เกิดจากความใกล้ชิด มันเป็นยังไง   ยืนยาวรึป่าว  เป็นความรักจริงๆหรือแค่ความอ่อนไหว

(เต็มที่เลยค่ะ)    //   มันก้อแค่ความรู้สึกผูกพันธ์   ที่เราคิดว่ารัก  แต่จิงๆแล้วมันไม่ใช่   มันเป็นเพียงแค่ความสนิท  ความสนิท+ความเหงา   ในบางครั้งเราอาจรู้สึกดีกะมัน  แต่แท้จิงแล้วมันกลับไม่ใช่อย่างที่เราคิด   เกิดขึ้นสักพักอีกหน่อยก้อคงจะหมดความรู้สึกนี้ไป

*คุณคิดว่าเวลาที่คู่ของคุญเค้าร้องเพลงมันดูเป็นยังไง  คุณรู้สึกยังไง   //   เสียงของนายน่าดึงดูดชวนให้หลงไหลไปกับน้ำเสียงนั้น    มันช่างดูสุขุม  ลึกซึ้งเกินกว่าจะหักห้ามใจไม่ให้ฟังได้    แต่โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ  คนอย่างฉันคิดหรอว่าจะพูดแบบนั้นน่ะ  -o-  ฝันไปเหอะ  เสียงนายน่ะไม่ได้เรื่อง  แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยฟังมาเลยล่ะ     ไปฝึกมาใหม่ให้ดีกว่านี้แล้วค่อยมาว่ากันอีกที   (ไม่กล้าบอกตามความจิง  กลัวเสียฟอร์ม)

*คุณมีปมด้อยอะไร

ตอบ   ร้องไห้เก่ง   บ่อน้ำตาตื้น  เรื่องนิดๆหน่อยก้อร้อง      

*คุณคิดยังไงกับพวกปากหมาใจดี

ตอบ    น่าสนใจดี  แบบนี้สิค่อยน่าปะทะฝีปากกันหน่อย  แล้วมาดูกันว่าคัยจะแน่ก่าคัย  งานนี้ไม่ต้องบอกก้อน่าจะเดาออกนะย่ะว่าคนที่ชนะ..ต้องเป็นฉัน   บียอนคนนี้!  (เค้าบอกแล้วหรอว่าจะเเข่งกะแกอ่า)

*หากแฟนของคุณเค้าแอบกิ๊กกับเพื่อนที่คุณสนิทมาก..ที่สุด  แล้ววันหนึ่งเค้าก็มาสารภาพทุกอย่างกับคุณ

 [  เค้ารักกันมาก] คุณรู้สึกได้ถึงสิ่งนั้น คุณจะรู้สึกยังไง จะทำยังไง

ตอบ   คนหัวรั้นอย่างปาร์คบิยอนไม่ยอมอยู่เฉยหรอกนะ    นี้!!!!นายกล้าดียังไงมาสวมเขาให้ฉันย่ะ!!!!   สารภาพแล้วนึกว่าฉันจะยอมให้อภัยหรอ   อย่างหวังซะให้ยาก  ไอ้คนงี่เง่า!!นายมันเป็นผู้ชายที่แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย    ก้อโกดทั้งเพื่อนทั้งแฟนน่ะแหละ   เสียแรงที่ฉันไว้ใจเธอสองคน   แต่พวกเธอก้อไม่ต่างกับคนทั่วไปหรอก

*ตั้งแต่พ่อของคุณแต่งงานกับแม่ของฮงกี แล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ฮงกีก็กวนประสาทคุณได้ทั้งวี่ทั้งวัน

เผลอไม่ได้ จิกตลอด กัดตลอด คุณว่าหมอนั้นมันเป็นอะไร คุณจะตอบโต้ยังไง

ตอบ      "นี้!!!ไอ้หมูบินงี่เง่า   พอสักทีเหอะ  รำคาญ!!!!!"
"แกล้งเธอสนุกดีชะมัด  ยัยหน้าปลาทู"  
"เอ๊ะ!!!!! รึว่าที่นายแกลงฉันอยู่ตลอดแบบนี้    เพราะนาย..แอบชอบฉันล่ะสิ ฮิฮิ"

โป๊กกกกกกกกกกกกกกก
"โอ๊ยยยยยย"
บียอนเจอเขกกะบาลไปเปื๊อกนึงก่อนก่อนเธอจะจับหัวตัวเองปอยๆ
"ยัยปลาทู    ฉันไม่เคยแม้แต่จะคิด...."     แล้วฮงกิก้อวิ่งแจ้น
"อ๊ากกกกกกกก   คิดจะเขกกะบาลฉันแล้ววิ่งไปง่ายๆแบบนี้น่ะหรอ  ย๊ากกกกกกกกกกกก"    คนอย่างบียอนไม่ยอมอยู่แล้วววว ตามมันไปลูก

*ถ้าหากความปากเสียของฮงกีทำให้คุณต้องร้องไห้  มันเพราะอะไร เค้าว่าอะไรคุณ หากเค้าไปง้อ คุณจะว่ายังไง จะทำยังไงกับหมอนี้ดี(เต็มที่ มีบทพูดก็ดีนะ)

ตอบ     ฮงกิอารมณ์เสียมากที่บิยอนไปค้างคืนที่บ้านเพื่อนผู้ชาย    ทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นแท้จิงเป็นกระเทย  เพียงเเต่เค้าไม่รู้
"อีฮงกิ!!!  ปล่อยเซ่!!!!!!   โอ๊ยยย   ฉันเจ็บนะ!!!"   ฮงกิลากบียอนออกมาโรงรถแล้วเหวี่ยงเธอเข้าไปในรถอย่างใจร้อน   อารมณ์ฉุนเฉียวของเค้าตอนนี้ทำเอาบียอนกลัวไม่น้อย
  เขาออกรถไปอย่างรวดเร็ว    รถแล่นไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย
"นายจะพาฉันไปไหนน่ะ!!!!"  

เอี๊ยดดดดดดดดดด

รถหยุดนิ่งอยู่ริมถนนนอกเมือง  บียอนตัวสั่น   ตูทำไรผิดดดดดดT^T
"..ฮึ!!แม่ของไม่เคยสอนรึไง...รึว่ามันออกมาจากจิตใต้สำนึก  เอ๊ะ!!ไม่สิ  รึอาจจะเป็นเชื้อทางพันธุกรรม" 
"นายไม่มีสิทธิ์มาว่าแม่ของฉันแบบนี้นะ อีฮงกิ!!!!!!"   
"วิ่งหาผู้ชายถึงที่...ทำไม   ขาดผู้ชายไม่ได้เลยหรอ"
"อีฮงกิ!!!!!"
"ถ้าอยากได้มาก...ฉันจะสนองให้"     
"หยุดนะ!!!"  บียอนร้องขึ้นเมื่อเห็นฮงกิโน้มตัวเข้ามาใกล้  
"ฮึก..ใช่   ฉันทำอะไร...มันกะ  ก้อผิดไปหมด  ฮึก!!!   นายตวาดฉันโดยที่...ไม่ถามฉันสักคำว่า  ความจิงเป็นยังไง  ฮืออ"
"....."
"ฉันจะเป็นอะไรมันก้อไม่เกี่ยวกับนาย..อีฮงกิ!!!!"     เสียงของเธอสั่นตามแรงสะอื้น
"เลิกยุ่งกะฉันสักที!!!!!!!"   แล้ววิ่งลงจากรถ    เกลียดนัก  คนๆนี้   คนไม่มีหัวใจ  ฮงกิไม่คิดแม้แต่จะวิ่งลงมาตาม   เขานั่งคิดถึงเหตุการณ์อยู่ในรถเงียบ   แล้วฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยอย่างเหนื่อยใจ 
วันต่อมาเมื่อฮงกิรู้แล้วว่าเรื่องราวเป็นยังไง  เขาก้อรีบบึ่งไปยังห้องเรียนของบียอนแล้วอุ้มตัวเธอพาดบ่าโดยไม่สนใจสายตาของครูที่กำลังสอนหรือเพื่อนในห้องเลยแม้แต่น้อย
"ผมขอตัวน้องสาวผมก่อนนะครับจารย์"    
"อ๊ากกกกกก    ผีเข้าหรออีฮงกิ!!!"     บียอนร้องโวกเวกทั้งทาง  เมื่อถึงดาดฟ้าฮงกิก้อปล่อยตัวเอลงดังปึกก
"โอยยยยยย   ก้นช้านนนนน"
"ว๊า!!!เธอนี้เบาชะมัด"    เธอมองหน้าฮงกิอย่างอารมณ์เสียก่อนจะลุกขึ้นจะกลับห้องเรียน  เพียงแต่ฮงกิคว้าเเขนเธอไว้ก่อน
"ฉันไม่ลงทุนถึงขนาดไปแบกตัวเธอมาจากห้องเรียนแล้วปล่อยให้เธอกลับไปง่ายๆแบบนี้หรอกนะ"
"..ว่ามา  ฉันไม่มีเวลามาก"
"ยังโกรธฉันอยู่หรอ"
"........ไม่"
"จิงๆด้วย  เธอกำลังโกรธฉัน"
"....."
"ขอโทษ"    สายตาของเขาทอดมองไปทางอื่น   บียอนอมยิ้มน้อยๆ   ฮ่าๆๆๆๆๆ  สะใจว๊อยยยยยยยยยยยยย
"....อะไรนะ!!!   หิวข้าว"
"ขอโทษ!!!"    
"หืม?????"
"ฉันขอโทษ..."    ฮงกิเลื่อนลงมากระซิบเบาๆที่ข้างๆใบหูของเธอ   หน้าห่างกันไม่กี่เซนต์เท่านั้น    อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก  
ปาร์คบียอน   เธอกำลังจะหน้าแดงนะ
"ยกโทษให้ฉันนะ"

"....."
"ปาร์คบียอน  ยกโทษให้ฉันนะ"
"....."
"....."
"ก้อได้!!!....แต่ว่า.."
"เอ๋!!!มีแต่ด้วยหรอ"
"นายจะต้องไปเลี้ยงไอกรีมฉัน"
"555+เรื่องเล็ก"
"จนกว่าฉันจะอิ่ม"    เฮือกกกกกกกกกกกกกก    เจ้าแม่ไอศกรีมอย่างปาร์คบียอนคนนี้ ไม่มีคำว่าอิ่ม    ตายล่ะฮงกิๆๆๆๆๆ กระเป๋าเบาแน่ๆคราวนี้
*วันหนึ่งคุณกับฮงกีทำเค้กกันอยู่แล้วก็นึกสนุกเอาเค้กป้ายกัน อ่ะ! บังเอิญ ขาพันกัน สดุดล้ม 

 แบบว่า...ฮงกีนอนค่อมคุณอยู่ บรรยายกาศก็ช่างเป็นใจ ไม่มีใครอยู่เลย  คุณว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น(เต็มที่ มีบทพูดก็ดีนะ)

ตอบ    ตามองตา   จมูกอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว เท่านั้น  ฮงกิมองตาบียอนนิ่งเหมือนโดนสะกด   ทำไมตาเธอมีเสน่ห์อย่างนี้นะบียอน
"...ฮงกี"
"....."
"....."
"......"
"ออกไปเซ่!!!ฉันหนักกกก"     

เพล้งงงงงงง

เสียหายหมด บรรยากาศดีๆ   ยัยบียอนเอ๊ย!!!!ปากพาไปแท้ๆ   บียอนยืนขึ้นแล้วจัดสำรวจเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"นี้!!ทำไมต้องหน้าแดงด้วย"    ฮงกีทักเมื่อสังเกตสีหน้าตรงข้าม
"..ชะ  ใช่ที่ไหนกัน   ตาบอดสีหรอ"   บียอนหันหน้าไปทางอื่นแล้วตอบเลิกลั่ก
"ก้อนี้ไง.."    เขาเดินมาจับหน้าเธอให้หันมาเผชิญตรงๆ   ยิ่งมองก้อรุสึกว่าคนๆนี้ดูดีนัก   โอยยยยยยยยย   บียอนเอ๊ยยย  เสียฟอร์มชะมัด
"อะ  ไอ้หมูบินบ้า!!"  ว่าแล้วก้อผลักฮงกิออกแรงๆก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป
"เกือบไปแล้ว  ลีฮงกิ"   

*แล้ววันหนึ่งคุณก็รู้สึกแปลกๆกับฮงกี หัวใจเต้นแรงหน้าร้อนผ่านทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน แต่คุณก็ไม่อยากให้เค้าไปไหน มันเป็นเพราะอะไร ลองเล่ามาสิค่ะ  แล้วจะทำไงดี

ตอบ  อ๊ากกกกก   ยัยปาร์ค  อย่าบอกนะว่าแกกำลังเขินเพียงเพราะว่าตานั้นเดินผ่านน่ะ    ไม่นะๆๆๆๆๆ   บียอนคนนี้ก้อแค่เกิดเป็นความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้นแหละ     เมื่อรู้ว่าฮงกิต้องไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนซึ่งเป็นผู้หญิง   บียอนก้อออกปากห้ามทันที
"อะไรของเธอปาร์คบียอน"    ฮงกิงงเมื่อจู่ๆบียอนก้อขึ้นมาขวางประตูหน้าบ้านไว้
"นายกำลังจะทำอะไร"
"เธอต่างหากที่กำลังจะทำอะไร"
"ทำในสิ่งที่...สิ่งที่ถูกน่ะสิ   ดึกมากแล้ว   ฉันไม่ยอมให้นายออกจากบ้านเด็ดขาด"
"ต๊องไปแล้วหรอ..ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอกนะ  ฉันรีบ!!!"
"ก้อบอกว่าไม่ให้ไปไงเล่า"   แรงของบียอนสู้ฮงกิไม่ได้เลยแม้แต่น้อย    นายกล้าทำให้ฉันโกดหรออีฮงกิ
"ทำอะไรน่ะ"   ฮงกิงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อจู่ๆบียอนก้อพรวดพราดขึ้นมาบนรถที่นั่งข้างๆคนขับ
"นายไม่ยอมฟังฉันเอง..ช่วยไม่ได้ "
"....."
"จะไปก้อไปเซ่!!!!!!"    ฮงกิออกรถตามคำท้าของบียอนทันที   ฮืออออออออ   บียอนเอ๊ย    ดูสภาพแกสิ   นี้มันไม่ใช่ปาร์ตี้ชุดนอนนะ 

*หากวันหนึ่งคุณก็ได้รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อฮงกีไม่ได้เป็นในแบบที่ควรจะเป็น  คุณไม่ได้รู้สึกกับเค้าแบบพี่น้องอีกแล้ว คุณรักเค้า  จะทำยังไงดี  จะบอกเค้ามั้ย

ตอบ   สารภาพค่ะ  บอกมันออกไปเลย   ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย  ก้อบอกว่าเก้บความรุ้สึกไม่เก่ง    วันนั้นขณะที่พวกเขานั่งดูดาวกันอยู่บนดาดฟ้า   บียอนแอบมองฮงกิเป็นระยะๆ  และแน่นอนมีหรอที่คนอย่างฮงกิจะไม่รุตัว  
"ยัยปลาทู  มองไรฉันนักหนาห๊ะ"
"....."    คราวนี้เธอกลับไม่เถียงกลับแต่หันหน้าไปสนใจท้องฟ้าอีกครั้ง
"มาแปลกแฮะ....นี้บียอน  ฉันชอบดาวดวงนั้นจัง"   เขาว่าแล้วชี้ไปยังดาวที่ดูจะสว่างกว่าดาวที่อยู่รอบๆข้าง
"..อื้มม"   เธอมองตามมือที่เขาชี้   แล้วกลับมามองหน้าเค้าอีกครั้ง
"..มันคือหนึ่งในกลุ่มดาวคนยิงธนูน่ะ"
"งั้นหรอ..เอ๊ะ!!เธอรู้จักเรื่องดาวด้วยหรอเนี่ย  ฉันนึกว่าวันๆจะเอาแต่เถียงคนไปซะอีก"
"...ปลายลูกศรของมัน  มักจะชี้ไปทางที่ดีเสมอ"
"....."
"ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ..."   บียอนมองตามปลายลูกสรชี้  ปรากฏว่ามันชี้ไปทางทิศเหนือ เธอหันตามปลายลูกศรไปทางทิศเหนือ  เมื่อมองต่ำลงก้อพบว่าฮงกิกำลังจ้องเธอยู่
"...นายรู้อะไรมั๊ย"
"..อะไร"
"ตอนเด็กๆฉันเชื่อว่า   ปลายลูกศรของกลุ่มดาวคนยิงธนูน่ะ"
"....."
"ถ้าฉันเดินตามมันไปเรื่อย  จะทำให้ฉันได้พบ...รักแท้"
"....."
"แต่ตอนนี้ฉันเจอมันแล้ว..."
"....."
"....."
"....."
"ให้ตายเหอะ!!!...ฉันคิดว่าฉันชอบนายซะแล้ว อีฮงกี"

*อยากให้ตอนจบเป็นแบบไหน

ตอบ   ฮงกิตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยเหตุผลบางอย่าง   ทั้งที่ร่างกายอยู่ที่นี้  แต่ทำไมใจมันถึงอยู่กับคนๆนั้น   น้องสาวต่างสายเลือดของเค้านะ    นี้ก้อเกือบสองเดือนแล้ว  ทำไมเขายังลืมเธอไม่ได้สักที   ตรงกันข้าม  กลับคิดถึงเธอจับใจ  
ปาร์คบียอนรอฉันก่อนนะ  เรียนจบเมื่อไหร่ฉันจะรีบกลับไปหาเธอทันที   ด้วยความเบื่อจับใจทำให้ฮงกีต้องออกมาเดินเล่นข้างนอก    คนเพล่นพล่านสมกับเป็นเมืองใหญ่  
"....."   ฮงกิมองขึ้นไปบนฟ้า   แล้วสะดุดตากับอะไรบางอย่าง
'กลุ่มดาวคนยิงธนู'
เขากระตุกยิ้มเบาๆเมื่อนึกถึงวันที่บียอนสารภาพรัก  

'ตอนเด็กๆฉันเชื่อว่า   ปลายลูกศรของกลุ่มดาวคนยิงธนูน่ะ'
'ถ้าฉันเดินตามมันไปเรื่อย  จะทำให้ฉันได้พบ...รักแท้'

"..รัก แท้"   เขายิ้มแล้วเดินออกไปตามปลายลูกศร   อย่างไม่มีจุดหมาย    มองเท้าของตัวเองที่กำลังก้าวออกไป  ในหัวไม่มีเรื่องอะไรนอกจากชื่อของเธอคนนั้น
"ปาร์คบียอน"   เขาเอ่ยชื่อของเธอเบาๆ
"..ฉันคิดถึงเธอ"   
"....รู้ว่าคิดถึงแล้วหนีฉันมาทำไมล่ะ!!!!"   
กึก!!  เท้าสองข้างหยุดเดิน   เสียงๆนี้      เมื่อเงยหน้าขึ้นก้อพบกับเธอ  คนที่เค้าคิดถึงมานาน..
"บียอน.."    
"คนโง่!!!   นายทิ้งฉันมาทั้งๆที่คิดถึงฉันเนี่ยนะ"      ฮงกีคว้าบียอนมาสวมกอดเเน่น   นี้ไม่ใช่ความฝัน  เค้ากำลังกอดเธอ  ใช่!!อีฮงกิพบแล้ว  คนที่เฝ้าคอยมาตลอดสองเดือน   
"ฮึก...นะ  นายมันโง่!!  ฮงกิ  ฮือ!!"   บียอนกอดแผ่นหลังนั่นตอบ   เธอร้องไห้ออกมาอย่างทนไม่ไหว    
"...ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหนอีกแล้ว  บียอน   สัญญา"    แม้ว่าผู้คนจะเดินเพล่นพล่านไปมา  แต่ที่รู้ๆพวกเค้ารับรู้แค่ว่าเวลานี้มีเพียงพวกเขาแค่สองคนเท่านั้น     'กลุ่มดาวคนยิงธนู  ขอบคุณครับที่เห็นใจในความรักของผม'

[[ยาวไปมั๊ย=o=   ปั่นสดนะเนี่ย]]