คลังเก็บของ น่ะจ่ะ

ลำดับตอนที่ #4 : ~l หมี l••l ลิง l••l ไก่ l~

ใบสมัครนางเอกคีย์

ชื่อจริงของผู้สมัคร ::  เอ๋ยจ้า

ชื่อ ::  ปาร์คซังริม

ชื่อเล่น/ฉายา ::  ยัยซาลาเปาขึ้นอืด

นิสัย ::  แก่นเฟี้ยวได้ใจ    หัวรั้น  คิดเอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่อยู่เรื่อย โดยที่ไม่คิดจะฟังเหตุผลของคนอื่น  แบบประมาณว่าแนนี้แหละถูกที่สุดเลยอย่ามาขัดเชียว   หยิ่ง  หยิ่งชนิดที่ว่าฉันจะไม่ยอมก้มหัวให้แน่ๆถึงแม้ฉันจะทำผิด   เก็บอารมณ์เก่ง  ไม่ว่าจะโกดจะเกลียดจะเศร้าจะเหงารึอะไรก้อช่าง  จะซ่อนมันไว้ลึกๆโดยไม่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็น  แต่ถ้าทนไม่ได้จิงๆเธอก้จะระเบิดออกมาไม่ยั้ง   หงุดหงิดง่าย  ไม่ชอบพวกที่มาตอแย รบเร้า เซ้าซี้ ถ้าฉันบอกว่าไม่คือไม่อย่ามาสะเออะ  =o=     พูดจาได้กวนส้นคนเข้าขั้นเทพ   คาสโนวี่  เข้าพวกที่ว่าคบง่ายเลิกง่าย  ส่วนมากเธอน่าจะป๊อปปูล่าในหมู่ทอมมากกว่า   ไม่แคร์ความรุ้สึกของคนอื่น   ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยยย   แต่ก้อช่างไม่แคร์เฟ้ยยเด๋วเสียฟร์อม==o      ในบางครั้งเธออาจจะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง  แต่ก้อย่าไปถือสาเลย เพราะยังไงๆนิสัยเธอก้อเป็นยังนี้มาตั้งแต่เด็กๆ   ติดเกมส์งอมแงม  เธอยอมที่จะพกPSPไปไหนมาไหนด้วยตลอด   เธอแยกแยะออกนะ  ว่าเวลาไหนคืองาน เวลาไหนก้อเล่น   ทำอาหารไม่เป็นเลยสักอย่าง  ซะงั้นอย่างหวังเลยว่าอาหารที่เธอทำแต่ละอย่างจะสามารถกินได้ =o=   เถียงคำไม่ตกฟาก   เถียงไม่หยุดจนกว่าตัวเองจะชนะ  ปากแข็ง  ถ้าจะเค้นเอาความจิงจากเธอคนนี้คงเป็นไปได้ยากนะ  เอาช้างมาฉุดอะไรแบบนี้เลยล่ะ   เธอปากแข็งก้อจิงแต่ค่อนข้างใจอ่อนกับเด็กๆ  เวลาอยู่กับเด็กๆเธอจะรู้สึกผ่อนคลาย  มุ่งมั่นและมีความพยายามสูง   ถ้าทำไม่สำเร็จก้อจะไม่เลิก  จะทำให้ได้จนกว่าจะสำเร็จ   เธอไม่ชอบเอาอารมณ์หรือความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่น  และอีกอย่างอย่าไปล้อเล่นกับความรุ้สึกของเธอเชียว   เพราะเธอมีใจที่เด็ดเดี่ยว พูดคำไหนเป็นคำนั้น  


ชอบ ::  เกมส์PSP

ไม่ชอบ ::  ผู้ชายที่ไม่เป็นสุภาพบุรุษ

คู่ ::  คีย์

ประวัติครอบครัว ::   พ่อเป็นคนยี่ปุ่นแม่เป็นคนเกาหลี   ทั้งพ่อและแม่อยู่ที่ยี่ปุ่นกันหมด   เธอมีน้องสาว 1 คน   เธอกับน้องอยู่ที่เกาหลีในคฤหาสหลังใหญ่  พ่อกับแม่ทำธุระกิจส่งออก  ทำให้ครอบครัวเธอมีฐานะที่เข้าขั้นมั่นคงมาก

ความรัก ::   เปลี่ยนคู่ควงได้บ่อยยังกะเปลี่ยนผ้าอนามัย=o=   แต่เธอไม่เคยคิดจะจิงจังกับคนไหนสักที

อิมเมจคุณและคู่ ::









.

.............................................................................


คำถามที่ต้องตอบ

1. อยากให้เจอกันอย่างไร อธิบาย (ไม่เอาแล้วแต่คนแต่งนะคะ)

::   ซังริมโดนครูเวรทำโทษด้วยเหตุผลที่ว่า "เธอเข้าช้าไป 2 นาที"    และเป็นเหตุให้เธอต้องมานั่งขัดโถส้วมอยู่อย่างนี้=o=   ให้ตายเหอะ  ยัยป้าหนังเหี่ยวนี้ไม่รุรึไงว่าพ่อฉันน่ะเป็นใคร  เธอแอบบ่นในใจพลางขัดโถส้วมไปอย่างหงุดหงิด  เอาว่ะคิดว่าเป็นหน้าของป้านั่นล่ะกัน   และที่สำคัญมันทำให้เธอต้องเลิกค่ำอย่างนี้ด้วย  ในระหว่างที่เธอกำลังนั่งรอคนที่บ้านมารับ    
"อ๊า~~รองเท้าขาดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"   โหหหหห   คู่โปรดซะด้วย   เมื่อถอดยกขึ้นมาดูก้อพบว่าพื้นรองเท้าเธอขาดไปตั้งครึ่งนึงเชียวนะ=o=
ป๊าปๆๆๆๆ   เธอพยายามฟาดรองเท้าลงกับพื้นหวังจะให้มันเข้าเป็นเหมือนเดิม
ฟิ้ววว~~~
เธอโยนออกไปอย่างอารมณ์เสีย   โว๊ยยยยย  ซวยจิงโว๊ยยยยยยย   เหลือรองเท้าข้างเดียว  เค้าจะมองตรูว่าเป้นคนบ้าป่าวว่ะเนี่ย
"โอ๊ยยยยยยยยย"   เอ๊ะ!!เสียงอะไรน่ะดึกๆดื่นๆ    ชิชะฉันไม่ใช่คนขวัญอ่อนนะย่ะ  ผีก้อผีเหอะ
"นี้!!  ฉันคิดว่าเธอลืมรองเท้าไว้บนหัวฉันนะ..."   เสียงเย็นๆดังขึ้นจากข้างหลัง  ก่อนเธอจะหันหน้าไปแล้วพบกับเด็กหนุ่มคนนึง   แต่มันจะดีกว่านี้ถ้า....

รองเท้าของเธอไม่อยูในมือของเค้านะT^T



2. แล้วตอนจบล่ะ (เขียนเผื่อไว้  แต่อาจจะไม่แต่งตามที่เขียนก็ได้นะ ไม่แน่ๆ ก็อาจจะเขียน)

::   ซังริมต้องไปเรียนต่อที่อเมริกาตามคำสั่งของแม่   คีย์..นายสัณยาแล้วนะว่าจะไม่ลืมฉันน่ะ   ตอนนี้แน่นอนล่ะว่าเธออยู่ทีอเมริกา   เธอนั่งเท้าคางแล้วมองหิมะที่กำลังตกลงมาเรื่อยๆ
"พี่..คิดไรอยู่หรอ"
"....เรื่องเปื่อยน่ะ"
".."
".."
"ออกไปซื้อของให้ฉันทีสิ  ฉันรู้สึกปวดหัวยังไงไม่รุ"
"...ฉันยังเห็นแกดีๆอยู่นิ่"
"โธ่!!ฉันปวดหัวจิงๆนะพี่   จะใจร้ายกับฉันไปถึงไหน  นะๆๆๆๆๆ"
"..เฮ้อออ   จะเอาอะไรล่ะ"
"^^   ช็อคโกแลตร้านเก่านะพี่"    เธอไม่รุ้หรอกว่าน้องสาวตัวดีมีแผนการอะไรอยู่

ซังริมได้ช็อคโกแลตตามจุดประสงค์ก่อนเธอจะเดินกลับ  ที่นี้คนเพล่นพล่าน เยอะเเยะมากมา    ตอนนี้นายจะทำอะไรอยู่นะคีย์...
ตุ๊บ!!   เธอกำลังเดินคิดอะไรเพลินจนเผลอชนเข้ากับคนที่เดินสวนมาอย่างจัง
"sorry.."   เธอพูดทั้งๆที่กำลังเก็บกล่องขช็อคโกแลต   แต่มืออีกคนที่หยิบให้ก่อนจะยื่นให้เธอ
"..ไม่เป็นไรครับ"   เสียงๆนี้   เธอเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ    คนตรงหน้ายิ้มให้  นั่นนายจิงๆหรอคีย์!!!!!!!
น้ำตาเธอคลอ   นีคือเรื่องจิงใช่มั๊ย   เธอมองหน้าคีย์นิ่งเหมือนโดนสะกด
"ฉันสัญญาว่าจะไม่ลืมเธอ...แต่เธอลืมแล้วหรอ......"
"  ....   "
"สัญญาอีกข้อ..."
"..."
"ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป...  เจ้าหญิงของฉัน"    ทันทีที่พูดจบเธอก้อสวมกอดเขาทันที    คีย์โอบกอดเธอตอบเช่นกัน   น้ำตาแห่งความดีใจไหลออกมาอาบแก้มทั้งสอง   หิมะที่ตกอยู่นี้กลับไม่มีความเย็นเลยสักนิด  ที่รับรู้คือมีแต่ความอบอุ่นท้งกายและใจ  แม้ผู้คนทั้งหลายจะเดินขวักไขว่  แต่ที่รู้ๆคือทั้งสองมีแค่กันและกันก้อพอแล้ว

"...สมหวังสักทีนะ  พี่สาว"   น้องตัวดีนั่งพูดกับตัวเองแล้วยิ้มเบาๆ   ในที่สุดพี่ของเค้าก้อมีความสุขซะที   

3. เม้น+โหวตด้วยนะ แม้ว่าตัวละครของคุณยังไม่ออก

::   โอเคคคคคคค

4. แน่ใจนะ ถ้าไม่ทำตามข้อตกลง เราจะตัดคุณออกทันทีโดยไม่มีการบอกกล่าว หรือ ตักเตือน

::   สันยาเลยค่า