คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : in to...
เสียงคนเดินเจี๊ยวจ๊าวพร้อมกับบรรยากาศร้อนอบอ้าวอย่างนี้ ทำให้ฉันอารมณ์เสียจิงๆนะ =o= โธ่!!นี้มันคือสนามบินที่แย่จิงๆ (เอ่อ..มันก้อเพล่นพล่านแบบนี้ทกสนามบินล่ะลูกก)
ติ๊ดดดด ติ๊ดดดด
“รับสิ!!!..โธ่พี่!!รีบรับเร็วเข้า” ถึงฉันจะพร่ำอย่างนั้นแต่ปลายสายก้อยังคงมีแต่เสียงติ๊ดเท่านั้นเอง ==”
“ชิ!!~” ฉันพับฝาโทรศัพท์ลงอย่างหงุดหงิด การนั่งเครื่องทั้งวันเนี่ยมันก้อทำเอาเพลียเหมือนกันนะ แล้วนี้แทนที่จะมาเร็วๆ ก้อบอกแล้ว่าจะมาถึงไฟล์นี้ๆๆ แล้วไหนล่ะ ไม่เห็นแม้แต่เงา ให้มันได้อย่างนี้สิพี่ฉัน
“.....เฮ้ออออ”
ฉันชื่อ ‘อันโซฮี’ ค่ะ ฉันย้ายมาเกาหลีกลางเทอมน่ะ ความจริงแล้วฉันอยู่กับป้าที่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆ แต่พอฉันโตขึ้นฉันก้อกลับมาที่นี้อีกครั้ง บ้านเกิดของฉัน ฉันมีพี่สาว 1 คน ยัยนี้เป็นคนอย่างเงี๊ยะตั้งแต่เด็กๆและ สาย ไม่ตรงเวลา ขี้ลืม และอะไรๆหลายอย่าง แน่นอนแต่ละอย่างด้านลบ - - มาเมื่อไหร่ฉันยำแกแน่ๆพี่บ้า
ตุ๊บ!!!!!!!!!!
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือรึไงว่ะ คนยิ่งหงุดหงิดๆอยู่
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ”
“นี้!!!เดินยั....”
“อ๊ะ!!!!!!!!”
“พี่ยุนอา/โซฮี”
.
.
.
“เฮ้ออออ ค่อยยังชั่ว..ถ้าไม่เห็นพี่ฉันคงต้องนั่งหายใจไม่สะดวกในสนามบินอีกนาน” โซฮีพูดพลางคาดเข็มขัดนิรภัย ขณะที่อิมยูนอากำลังสตาร์ทรถคันหรู เธอมองหน้ารุ่นน้องคนสนิทก่อนจะกระตุกยิ้นแล้วเค่นหัวเราะเบาๆ
“พี่เอาของมาส่งให้เพื่อนน่ะ พอดีมันลืมขอสำคัญไว้ที่บ้าน” รถเคลื่อนตัวออกช้าๆ อันโซฮีปรับเบาะให้เอนลงก่อนจะค่อยๆหลับตาช้าๆ
“คิดยังไงกลับมาล่ะเรา ครั้งล่าสุดพี่เห็นเธอตัวกระเปี๊ยกเดียวเอง”
“..ฉันจะกลับมาเรียนต่อที่นี้น่ะ” เธอตอบทั้งๆที่เปลือกตาบางยังคงปิดอยู่อย่างนั้น
“เอ๋?? ขนของมาแค่กระเป๋าใบติ๊ดเดียวน่ะนะ”
“.....ฉัน จิ๊กของซอนเยมาใส่ก้อได้” (แล้วชั้นในล่ะเปาจ๋า)
“แก้มเนี่ยน่าหยิกไม่เปลี่ยนเลยนะเรา”
“.......” ไร้เสียงตอบรับ ซาลาเปาน้อยของเราหลับไปซะแล้ววว
“ฮ้า~~ หลับและ”
“.......”
“ฝันดีนะ...เปาน้อย”
/////ซอนเย/////
แอกกกกกกกกกกก เหนื่อยแล้วนะโว๊ย โทรศัพท์ก้อยังปิดเครื่องอีก ยัยน้องบ้า สนามบินไม่ใช่เล็กๆนะ!!!!จะให้ฉันไปแจ้งประชาสัมพันธ์ประกาศตามหาแกเลยมะ แบบตุ๊งหนุ๊งๆๆโปรดทราบน่ะ
“แฮ่กๆๆ ยัยน้องบ้า!!! นี้ไม่ใช่เวลามาเล่นซ่อนแอบนะ” ฉันตะโกนออกมาอย่างไม่เกรงกลัวสายตาคนรอบข้าง ไม่ไหวแล้วนะ!!เจอเมื่อไหร่ฉันจับแกตีก้นแน่ ยัยเปา!!!!!!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” รอบที่ 3 ฉันก้อยังกลับมา ณ ที่เก่าตรงนี้อีกครั้ง ใช่!!!รอบที่สาม -*- และมันก้อเกินกว่าที่ฉันจะทนไหวแล้ว TT[]TT (เค้าหนีตามผู้ชาย(??)ไปแล้วลูกก=o=)
////มัธยมปลายอินซู////
ร่างสูงโปร่งมอบจูบที่ร้อนแรงให้กับร่างเล็กด้วยอารมณ์ปรารถนา มือเล็กๆของคนที่โดนทาบทามลูบไล้โครงหน้าเรียวเบาๆเพื่อเรียกความร้อนแรงขึ้น ลิ้นเรียวกระหวัดไปมาในโพลงปากของร่างบางอย่างชำนาญ มือเรียวของคนตัวสูงก้อใช่ว่าจะอยู่เฉย ค่อยๆไล้ปลดกระดุมเสื้อตัวเล็กรัดรูปอย่างเบามือ ริมฝีปากสวยได้รูปละจูบออกมาอย่างเสียดายเมื่อรู้ว่าร่างเล็กกำลังจะหมดลมหายใจ ปากเรียวกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะจูบไล้ลงมาถึงซอกคอ พลางขบเม้มเพื่อให้เกิดรอยสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้าของ
“อ๊ะ!! พี่เจส คาบนี้ฉะ ฉันมีเรียนนะ” เธอร้องห้ามปรามพร้อมผลักไหล่อีกคนเบาๆ เจ้าของชื่อหยุดการกระทำก่อนจะเชิดหน้าขึ้นมาช้าๆ
“...งั้นหรอ” เมื่อเป็นอิสระร่างบางก้อรีบติดกระดุมให้อยู่ในชุดยูนิสฟอร์มที่เรียบร้อยทันที
“คืนนี้โทรหาฉันนะ”
“...อื้ม” เธอกระโดดจูบร่างสูงโปร่งเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป เจสสิก้าถอนหายใจก่อนจะเดินไปสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่
คลิ๊ก
ไม่ทันไรก้อมีคนเปิดประตูเข้ามา เธอคนนั้นมองเจสสิก้าด้วยสายตาตื่นตระหนก
‘ปริ๊นของโรงเรียนนิ่ กิสสสส’
“พะ พี่..เจส เจสสิก้าชะ ใช่มั๊ย ...มั๊ยค่ะ” สายตาของเจสสิก้าเรียบเฉยราวกับว่านี้คือเรื่องปติสำหรับเธอเสียแล้ว
“คืนนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะ”
“มะ ไม่ใช่คะ ค่ะ..คือฉัน ฉันจะขอละ ลายเซ็น อ่ะค่ะ>///<”
‘เด็กนี้ท่าจะบ๊องส์แหะ’ เธอได้แต่เพียงคิดในใจเท่านั้น แต่เมื่อเห็นรุ่นน้องยื่นสมุดกับปากกามาให้ก้อยอมเซ็นอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊ะ” เธอยื่นคือพร้อมรอยยิ้มจากเจ้าของสมุด
“ขอบคุณค่ะ ><” ตอนแรกกะว่าจะมาเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อได้ของดีแบบนี้แล้วโล่งไปเยอะเลย เธอโค้งหัวให้ก่อนจะหมุนตัวกลับ
“เด๋ว!!!”
“ค๊ะ”
“ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย”
“เรียกฉันว่า.....ซอนมีค่ะ ^^”
“......” เด็กสาวยิ้มแฉ่งอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินออกไป
“ซอนมีงั้นหรอ”
.
.
.
อัพแล้ววว แค่น้ำจิ้มๆนะเค่อะ หลังจากที่เราโวตคู่เรียบร้อยแล้ว(จากสยามโซน) เอ๋ยก้อนำมาแต่งจิงๆจังๆซะที 555+ เป็นกำลังใจด้วยนะค่ะ (ถึง 15+ คอมเม้นอัพเลยย)
ความคิดเห็น