ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SEME ONLY [WONHYUK]

    ลำดับตอนที่ #9 : Chapter...8 SEME ONLY

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 53


     

    “อยู่ไหนนะ ไอ้เจ้าบ้าคยูฮยอน ทำไมคนอย่างชั้นต้องมานั่งรอแกด้วยเนี่ย!”

    เป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงแล้วที่ซองมินนั่งรอร่างสูงอย่างหัวเสีย ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการแกแค้นให้จงอุนฮยองล่ะก็ คนอย่างลีซองมินน่ะ...ไม่มีวันมานั่งรอใครหรอกโว้ย!

    “ไปกันได้แล้วนายคนซุ่มซ่าม”คยูฮยอนเดินตรงเข้ามาหาอย่างไม่รีบไม่ร้อน พูดด้วยเสียงเบื่อหน่าย ทำเอาซองมินโมโหทันที แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแผนกำลังไปได้สวย ทำได้อย่างเดียวคือนั่งด่าคยูฮยอนอยู่ในใจ

    “อื้ม”ลุกขึ้นเดินตามร่างสูง ริมฝีปากบางพ่นคำด่าออกมาเบาๆพลางทำท่าจะต่อยร่างสูงจากด้านหลัง ทำเอาคยูฮยอนยิ้มบางอย่างอารมณ์ดี เพราว่า...การกระทำหรือทั้งสีหน้าคนที่เดินตามหลังเค้านั้น คยูฮยอนเห็นหมดทุกอย่าง ผ่านจอโทรศัพท์มือถือที่เค้าแกล้งเอามาถือเล่นๆ

    “เอ้า! ขึ้นรถ”ตอนนี้ทั้งสองยืนหยุดอยู่ตรงหน้ารถPorsche 911 Turbo Cabrio Techartสีดำ แทนที่จะเปิดประตูรถให้ร่างหนา กลับเดินไปขึ้นรถประจำที่นั่งคนขับเรียบร้อยเสร็จสรรพ อีกทั้งยังตะคอกเสียงห้วนใส่ซองมินอีก เห็นดังนั้น ซองมินระเบิดความรู้สึกที่อดกลั้นมานานทันที

    “ไอ้เจ้าบ้า!”ตะคอกใส่เสียงดังแล้วรีบเดินหันหลังกลับทันที คยูฮยอนเห็นดังนั้นจึงยิ้มกว้าง เปิดประตูรถวิ่งมาดึงมือร่างหนาไว้ ดึงมาแนบอกกอดไว้แน่น เอ่ยถามเสียงเรียบ

    “จะไปไหน”

    “ไปให้ไกลๆนายไง เจ้าบ๊อง!”ดิ้นไปมา มือเล็กทุบที่อกร่างสูงอย่างไม่พอใจ

    “หยุดดิ้นสักที...ไม่ชอบ”

    “ทำไมชั้นต้องทำตามที่นายพูด ไม่ชอบก็เรื่องของนายสิ”ตวาดเสียงแหลม พยายามดันร่างสูงออก

    “จะหยุดหรือไม่หยุด?”คยูฮยอนโอบรัดร่างหนาแน่น เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ จ้องตาเขม็ง

    “ไม่หยุด”ด้านซองมินแทนที่จะหลบสายตา กลับมองค้อนตอบอย่างไม่ลดละ

    “จะไม่หยุดใช่ไหม?”

    “ไม่หยุด!”ออกแรงดิ้นไปมา มองตาร่างสูงสูงอย่างท้าทาย

    คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์ มือกดท้ายทอยคนตรงหน้าก้มจูบริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนทำเอาซองมินตัวแข็งทื่อ เบิกตากว้างอย่างตกใจ ทุบที่อกร่างสูงแรงๆ อีกทั้งยังเตะทั้งจิกทั้งข่วน แต่นั่นไม่ทำให้คยูฮยอนสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย กลับกดจูบแน่นขึ้นค่อยๆแยกกลีบปากบางออก สอดลิ้นร้อนเข้าไปหาความหวาน ลูบไล้เอวหนาเบาๆก่อนที่จะสอดเข้าไปใต้เสื้อนักศึกษาตัวบางบีบคลึงยอดอกเล่น

    “อะ...อื้อ”เหมือนต้องมนต์สะกด จากตอนแรกที่ซองมินขัดขืนแต่ตอนนี้มือที่เคยทุบตีคยูฮยอนกลับโอบรัดรอบคอพร้อมเบียดตัวเข้าหา ครางเบาๆอย่างพอใจเหมือนลูกแมวเชื่องๆที่โดนเจ้านายเกาที่ใต้คาง

    ร่างสูงเริ่มที่จะควบคุมตัวเองไม่อยู่สายตาเหลือบมองรอบข้างซึ่งตอนนี้ไม่มีผู้คนเลยแม้แต่น้อย ค่อยๆถอยหลังไปที่รถ เปิดประตูออกจับนั่งลงจับร่างหนานั่งคร่อมก่อนที่จะเอื้อมปิดประตู มือปลดกระดุมเสื้อคนตรงหน้าออกอย่างรวดเร็วอีกทั้งยังเอื้อมไปปลดกางเกงและชั้นในตัวจิ๋วของซองมินออกจนท่อนล่างเปลือยเปล่า

    “ซองมิน ต้องการไหม?”จ้องตาร่างตรงหน้า มือคลึงเอวหนาเบาๆ

    “เราเพิ่งรู้จักกันนะ”ซองมินที่ตอนนี้ได้สติแล้วรู้สึกตกใจไม่น้อย แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว จะถอยก็กระไรอยู่ อีกทั้งตัวเค้านั้นอยากรู้ว่า...

    ถ้าโดนแล้ว...มันจะเป็นยังไง???

    ใครจะหารู้ไม่ ตอนที่คยูฮยอนเข้ามาแรกๆซองมินก็รู้สึกชอบขึ้นมาทันทีไม่รู้หรอกว่านิสัยที่แท้จริงของคยูฮยอนน่ะเป็นยังไง แต่พอมารู้ว่าคนที่ตัวเองแอบชอบนั้นนิสัยไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ อีกทั้งยังเป็นคนที่ทำร้ายฮยองของเค้า ก็อดที่จะแค้นเคืองไม่ได้

    แต่...พอได้เห็นหน้าคยูฮยอนในตอนนี้ที่ยิ้มบางๆจ้องเค้าตาไม่กระพริบแล้ว ทำเอาตัวเค้านั้นต้องใจอ่อนคิดในใจแค่ว่า

    ‘ไม่เป็นไรหรอก พี่ฮีชอลคงไม่รู้ อีกอย่างในใจลึกๆแล้ว...เค้าก็ปฏิเสธคยูฮยอนไม่ลงซะด้วย’

    “ถ้าไม่ต้องการก็ใส่กางเกงซะ”คยูฮยอนเอ่ยเสียงเรียบแต่ถ้าฟังดีๆก็ซ่อนความเศร้าใจไว้ไม่มิด หยิบยื่นกางเกงส่งให้

    “อย่าให้เจ็บมากได้ไหม?”

    ได้ยินดังนั้นร่างสูงจึงยิ้มออกมาบางๆปลดกางเกงในชั้นในตัวเองออก เผยให้เห็นแกนกายที่กระเด้งออกมาทักทาย ทำเอาซองมินหน้าแดงจัดหลบสายตาไปทางอื่น คยูฮยอนอมยิ้มน้อยก่อนจะยกสะโพกบางขึ้นกดแกนกายเข้าไป ทำเอาซองมินสะดุ้ง

    “อ๊า ...เจ็บจัง”

    “อย่าเกร็งสิซองมิน”

    “อื้อออ...”ซองมินผ่อนคลายลงเพราะคยูฮยอนช่วยโดยการบีบคลึงสะโพกเบาๆ พร้อมทั้งกดจูบริมฝีปากอย่างแนบแน่น

    “ขยับสิซองมิน”ร่างหนาค่อยๆขยับตัวขึ้นลงช้าๆ จากตอนแรกที่เจ็บแต่กลับกลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เพิ่งเคยลองเป็นครั้งแรก ทำเอาสั่นสะท้านเร่งขยับสะโพกให้เร็วขึ้น

    “อา...อย่างนั้นล่ะซองมิน...ดีมาก”ลูบไล้เอวบางไปทั่วครางต่ำๆอย่างพอใจ

    “อ๊าส์.....คยู......ฮยอน”เชิดหน้าขึ้น ขย่มสะโพกลงแรงๆจิกเล็บลงบ่นไหล่ร่างสูงเพื่อระบาย

    เสียงครางหวานและต่ำที่ผสานกันลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อดังขึ้นตลอดเวลา พร้อมทั้งชาย2คนที่ร่วมรักกันภายในที่จอดรถของมหาลัยซึ่งไร้ผู้คน

    ขอทำนอกเหนือหน้าที่สักชั่วคราวคงไม่สเยหายอะไรมากมายหรอก!!!

    ............................

    เสียงเพลงดังสนั่น แสงไฟสลัวภายใน The Spencer Bars สายตาทุกคนภายในร้านที่ปกติจะจับจ้องเพียงแค่ชายร่างผอมบางหน้าหวานที่มักชอบนั่งจิบค็อกเทลสีสวยเพียงลำพังอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนี้ทุกสายตากลับเปลี่ยนเป้าหมาย พร้อมใจกันจ้องไปทางโต๊ะที่อยู่ด้านในสุด

    ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา นั่งจิบวิสกี้อย่างวางท่า สายตาจ้องไปยังร่างบางที่นั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์ ริมฝีปากเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ กระดกน้ำรสขมที่เหลือในแก้วจนหมด ลุกขึ้นเดินตรงไปยังเป้าหมาย

    “จะว่าอะไรไหมถ้าผม...จะขอนั่งด้วยคน?”

    “ตามสบายครับ”

    รอยยิ้มบางๆที่ร่างเล็กส่งมาให้ทำเอาชายร่างสูงใจสั่น ยิ้มหวานๆนั้นช่างดูน่ารักเหลือเกิน

    “ผมซีวอนครับ ชเว ซีวอน”มือหนาถูกหยิบยื่นให้พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ

    “ลี ฮยอกแจครับ...ยินดีที่ได้รู้จัก”จับมือหนาเขย่าเบาๆ ยิ้มน้อยๆ

    ฮยอกแจหันไปกวักมือเรียกบาร์เทนเดอร์ กลีบปากบางสีสวยกระซิบกระซาบข้างหูเพื่อสั่งอะไรบางอย่างจากนั้นจึงหันกลับมาสนใจ เพื่อนใหม่ที่นั่งข้างๆ

    “จะรังเกียจไหมถ้า...ผมจะขอเลี้ยงเหล้าสักแก้ว?”ส่งสายตาหวานให้ร่างสูง มือบางเอื้อมไปลูบมือหนาเบาๆ

    “ยินดีครับ คนน่ารักอย่างคุณเลี้ยงทั้งที ถ้าปฏิเสธคงน่าเสียดายแย่ ”ดูท่าซีวอนจะพอใจกับปฏิกิริยาขจองฮยอกแจเป็นอย่างมาก เอื้อมมือไปลูบไล้ต้นขาร่างบางเบาๆ

    แชมเปญสองแก้วถูกยกมาวางตรงหน้าคนทั้งสอง ต่างคนต่างหยิบจับแก้วของตัวเองขึ้นมา ส่งยิ้มบางๆให้กัน เสียงแก้วกระทบกันเบาๆ ก่อนที่ทั้ง2จะค่อยๆจรดริมีฝีปากละเลียดแชมเปญในแก้ว พลางส่งสายตาหวานให้กันและกัน

    เวลาช่างผ่านไปไวเหมือนโกหก ถึงเวลาที่ร้านปิด ซีวอนค่อยๆประคองร่างของฮยอกแจออกมาจากร้าน เดินตรงไปที่ Lexus LF-A Roadster สีแดงเงาที่จอดอยู่ เปิดประตูรถออกช้าค่อยๆวางร่างบางลง สายตาสอดส่องไปทั่วใบหน้าขาวใส ก่อนจะหยุดตรงริมฝีปากสีชมพูที่เผยออกอย่างเชิญชวน

    ร่างสูงค่อยๆเลื่อนหน้าลงไปหวังจะช่วงชิงความหวานจากกลีบปากสวย แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะร่างบางดึงตัวเค้าให้ลงไปนอนทับ แถมยังปรือตามองเค้าอย่างยั่วยวน เห็นดังนั้น แขนแกร่งเลื่อนไปโอบเอวบางลูบไล้เบาๆ

    “ว่าไงครับ? บ้านคุณอยู่ไหน ผมจะไปส่ง”ยิ้มบางๆมือหนาลูบใบหน้าเนียนเบาๆ

    “อือ...ไม่กลับบ้าน...ไม่เอา”ร่างบางเอ่ยอย่างไม่พอใจดิ้นไปมาเล็กน้อย

    “แล้วจะไปไหนล่ะครับคนดี?”

    “ที่ไหนก็ได้...ที่มีนาย”กระซิบเสียงกระเส่าข้างหู มือบางลูบอกแกร่ง

    “น่ารักจัง คืนนี้อยู่กับผมทั้งคืนเลยนะ...ฮยอกแจ”ค่อยๆผละออกมา เดินอ้อมไปขึ้นรถสตารท์เครื่องยนต์ ตามองร่างบางอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว

    .........................................................

    ขบอคุณทุกเม้นค่ะ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×