คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Cherish :: [4]
---------------------
Cherish
---------------------
Term 1 :: ง้อ+ฝน=ป่วย
-------------------------------------------------
“นี่ เดี๋ยวสิจะรีบไปไหนเนี่ย” ร่างสูงรีบก้าวขายาวของตัวเองให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะตามคนตัวเล็กให้ทัน ทันทีที่ถึงถึงตัวแขนยาวก็เอื้อมจับไหล่บางนั้นให้ทันหน้าเผชิญหน้ากับตัวเอง
“นี่ นายจะหยุดเดินแล้วหันมาฟังฉันสักนาที ไม่ได้เลยรึไง”
“แล้วสิ่งที่นายจะพูดมีประโยชน์อะไรกับฉันงั้นหรอ ทำไมฉันต้องหยุดฟังด้วย”
“.....”
“ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน”
“ไม่ปล่อย นายต้องฟังฉันก่อน”
“งั้นก็รีบพูดมาซิ”
“คือ......เอ่อ.....ฉัน ขะ ...ขอ....โท..”
“ถ้ามันพูดยากนัก ก็ไม่ต้องพูด ฉันไม่ต้องการ”
“นี่ ถ้านายไม่รับคำขอโทษจากฉัน ฉันเอาหน้าที่ไหนไปเจอไอ้เจ้าดงแฮล่ะ” คำพูดของซีวอนที่พูดออกมาตอนนี้เปรีบยเหมือนมีดเล่มเล็กๆที่กรีดหัวใจร่างเล็กอยู่ตอนนี้ มาขอโทษเพราะคนอื่นบังคับให้มางั้นหรอ ทุเรศที่สุด!!
“อ้อ ที่มายืนหน้าเอ๋อๆอยู่หน้าฉันนี้ ก็เพราะว่าโดนบังคับให้มาขอโทษฉันละซิ”
“คือ...เอ่อ...”
“ฮึ คำพูดแบบนั้นฉันไม่ต้องการ ชัดม่ะ ว่า ฉันไม่ต้องการ” แววตาแข็งกร้าวที่ถูกส่งมทาจากร่างเล็กทำเอาซีวอนทำอะไรไม่ถูก มองสายตาของร่างเล็กด้วยความรู้สึกที่สับสน
-----------------------------------------------------------------------
“นี่ฮันกยองนายจะกลับบ้านพร้อมกับพวกเรามั๊ย”
“ไม่ล่ะ นายไปส่งแฟนนายเถอะ ฉันมีธุระจะไปทำต่อนิดหน่อย”
“ธุระอะไรของนายว่ะ”
“เอาน่า เรื่องของฉัน”
“เฮ้ยเดี๋ยวนี้ริอาจมีความลับหรอว่ะ” ฮันกยองไม่ตอบคำถามนั้นเพียงแต่ยักคิ้วให้เล็กน้อย
“ รอแฟนละสิท่า”
“ซองมิน นายรู้ได้ยังไง” ฮันกยองทำหน้าอย่างแปลกใจนิดๆ ก็เค้าไม่เคยบอกใครนินา รู้กันได้ไงนะ
“ฮึ นายยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ฮันกยอง ว่าเรื่องที่นายมีแฟนเป็นรุ่นพี่ฮีชอล เดือนโรงเรียนเมื่อ 2 ปีก่อนนะ ดังออกจะทั่วโรงเรียน”
“โห ไอ้ฮันแกนี่มันจริงๆเลยว่ะ ...อ๋อรู้แล้ว ที่แกทำเป็นไม่สนสาวๆในโรงเรียน ก็เพราะว่าแกมีชิ้นปลามันอยู่แล้วนี่หว่า แล้ว ไม่เคยจะบอกกันเลยนะเว้ย ไอ้เพื่อนเวร”
“ก็แกไม่ถาม ฉันจะบอกไปทำไมว่ะ”
“อ้าวไอ้นี่นิ”
“แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่” คนที่โดนด่าหันไปถามคนเปิดประเด็นเรื่องแฟนของเค้าทันที
“หืม.....”ซองมินมีสีหน้างงนิดๆกับคำถามของฮันกยอง
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีข่าวมาฉันคบอยู่กับฮีชอล”
“ก็เมื่อปลายเทอมที่แล้วแหละที่รุ่นพี่เค้ากลับมาเยี่ยมโรงเรียนไง”
“แล้วไงต่อ??”
“ยังจะมาถามอีกเนอะ นายทำอะไรไว้ยังไม่รู้ตัวอีกเนอะ” คนที่โดนถามถึงกับทำหน้ารำคาญทันทีเมื่อโดนถามแบบที่ตัวเจ้าทำบื้อไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร จนเยซองต้องคำถามแทนเพื่อน เมื่อเห็นซองมินเริ่มมีอาการหงุดหงิดนิดๆแล้ว
“ก็มีคนเค้าเห็นนายยืนจูบอยู่กับรุ่นพี่ที่สระว่ายน้ำ คนเค้าก็เลยรู้ว่า นายเป็นแฟนกับรุ่นพี่ เพราะรุ่นพี่เค้าเคยพูดเป็นนัยๆไว้ในหนังสือรุ่นว่า มีคนที่ดูๆกันอยู่เป็นรุ่นน้องแต่ไม่ว่าใคร ไง”
“งั้นหรอ ทำไมฉันไม่รู้เรื่องเลยล่ะ”
“แหม ดงแฮอ่ะ วันๆก็เอาแต่คิดถึงแต่คิบอม เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย” เมื่อได้ฟังแบบนั้นดงแฮเลยได้แต่ทำหน้าฟึดฟัดพร้อมแก้มใสๆที่มันพองลมขึ้นมาอย่างน่ารัก เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
-----------------------------------------------------------------------
“นี่ปล่อยแขนฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”
“ไม่ จนกว่านายจะยอมรับคำขอโทษจากฉัน”
“นี่นายพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง ว่า ฉันไม่ต้องการ คำขอโทษจากนาย ได้ยินชัดมั๊ย”
“แล้วก็ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน ฝนจะมันตกแล้ว” และมันก็ไม่ทันขาดคำ ฝนที่เริ่มตั้งเค้ามาตั้งแต่ร่างเล็กเดินออกมาร้านนั้นก็เริ่มโปรยลงมาเล็กน้อย ร่างเล็กตัดสินสะบัดแขนออกมาจากเกาะกุมจากร่างสูงด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ตัวเองมีอยู่ทั้งหมด แล้ววิ่งออกไปทันที แต่เมื่อโชคจะไม่เข้าข้างเอาซะเลยเมื่อฝนที่ค่อยปรอยอยู่นั้น จู่ๆก็เปลี่ยนเป็นฝนห่าใหญ่ที่เทลงมาจนแทบจะเดินฝ่าต่อไปไม่ไหว ร่างเล็กเอามือทั้งสองข้างกอดตัวเอง พร้อมกับค่อยก้าวเดินต่อ ความหนาวจากลมที่กระหน่ำพัดมาจนน่ากลัว มาทำให้หนาวจนแทบก้าวเท้าไม่ออก แต่จู่ๆก็เหมือนฝนหยุดตก เมื่อหลังกลับไปก็พบว่าคนที่รั้งแขนตัวเองไว้พร้อมกับยัดเยียดคำขอโทษนั้นให้ ยืนอยู่ด้านหลังของตัวเองพร้อมกับเสื้อสูทของร่างสูงที่อยู่เหนือศีรษะตัวเอง ร่างเล็กมองหน้าคนที่ตามมาอย่างไม่เข้าใจนัก ริมฝีปากซีดเอ่ยถามคำถามด้วยน้ำเสียงเบาๆราวกับคนไร้เรี่ยวแรง
“ตามมาทำไม” หลืบมองคนร่างใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหลังตัวเปียกซกไม่ต่างกันเท่าไหร่ ยอมรับว่าช่วยได้อยู่แต่... เค้าไม่ต้องการ มือเล็กออกแรงผลักซีวอนออกไปห่างๆ ตน และออกวิ่งนำไปก่อน
“อวดเก่งชะมัด” ร่างสูงพ่นลมหายใจออกจากปากและเริ่มออกวิ่งตาม ตัวก็ผอมๆ แค่นั้น ถ้าปล่อยไว้มีหวังได้วิ่งไปเป็นลมที่ไหนซักที่แน่นอน ฝนยิ่งตกหนักๆ อยู่ด้วย
“หยุดก่อน” มือหนาคว้าแขนร่างเล็กไว้ได้ทันก่อนที่จะหนีไป ฮยอกแจเงยหน้ามองผู้มาใหม่ ใบหน้าที่ขาวซีดอยู่แล้วในตอนนี้ไม่มีสีอยู่เลย
“ปะ ปล่อยฉัน... สิ!!” เอ่ยออกมาอย่างยากลำบากเหมือนว่ามีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่ตรงคอ มือเล็กพยายามสะบัดออกสุดแรง แต่แค่เวลาธรรมดาเค้าก็สู้แรงหมอนี่ไม่ได้อยู่แล้ว เวลาอ่อนแอแบบนี่ ก็คงไม่ต้องพูดถึงเลย...
“ไม่ปล่อย นายไม่เห็นเหรอว่าฝนมันตกหนักแบบนี้นะ เข้าไปหลบในร่มกับชั้นก่อน” ออกคำสั่งเสียงแข็งแต่มีเหรอที่ อี ฮยอกแจผู้ดื้อดึงคนนี้จะยอมทำตาม ต่อให้เค้าต้องหนาวจนเป็นลมตาย เค้าก็ไม่ยอมไปกับ ชเว ซีวอน คนใจร้ายคนนี้หรอก
“บอกให้ปล่อยฉันไงเล่า!!”
ปัก!!
มือเล็กอีกข้างที่ไม่ได้ถูกจับไว้ ต่อยเข้าเต็มๆ ที่แก้มของร่างสูงสุดแรง จนหน้าหล่อคมหันไปตามแรง ทั้งเจ็บ ทั้งชา ทั้งโกรธ เค้าอุสาพูดดีๆ ด้วยแล้วนะ ทำไมไม่ฟังกันบ้าง
“นาย!!” ด้วยความโกรธที่มันบังตาทำให้ซีวอนมองไม่เห็นว่าที่หางตาของคนตัวเล็กมีน้ำสีใสๆ ที่ไม่ใช่ น้ำฝนกำลังไหลอยู่ มือหนาดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้และกดจูบลงบนริมฝีปากบางนั้นทันที ดวงตาเล็กเบิกกว้างด้วยความตกใจ เรี่ยวแรงที่มีมันไม่เหลือให้ขัดขื่นอีกแล้ว ร่างเล็กเพียงปล่อยตัวไปในอ้อมกอดของคนร่างสูงเท่านั้น ถ้าซีวอนไม่กอดไว้เค้าคงลงไปกองกับพื้นแน่นอน ...ซีวอน นายมันใจร้ายที่สุด!!
ฟุบ !!
เพียงแค่ร่างสูงถอนจูบออกจากริมฝีปากบางเท่านั้น ร่างเล็กๆ ทั้งร่างก็หล่นลงสู่อกแกร่งทันที ซีวอนหน้าเจือนลงเล็กน้อย ก่อนจะใช้มือใหญ่สัมผัสหน้าขาวๆ นั้น
“ตัวร้อนจี๋เชี่ยว แล้ว... ว่าแต่บ้านหมอนี่อยู่ไหนละ?? ” ร่างสูงช้อนตัวฮยอกแจขึ้นอุ้ม แต่ก็ต้องหยุดคิด
“งั้นไปบ้านฉันก่อนก็แล้วกัน”
-----------------------------------------------------------------------
To Be Continue
-----------------------------------------------------------------------
Writer Talk :: ช่วงนี้อาจจะไม่ได้มาลงแล้วนะ ต้องสอบ O-Net กับสอบ Final ก่อนนะคะ = = ขอเอาเรื่องเรียนมาก่อนละกันนะ แล้วพอหลังจากสอบเสร็จก็ต้องสอบตรงของราชมงคลอีก TOT ชีวิตช่วงนี้ของไรเตอร์กำลังยุ่งเหยิงเป็นยุงตีกันเลย ยังไงก็จะพยายามย่องๆมาลงให้ล่ะกันนะคะ
ป.ล.1 ขอบคุณน้องแคป คุณน้องที่รักของเจ้นะ ที่อุตสาห์มาช่วยแต่งตอนหลังให้ ขณะที่เจ้กำลังตัน =A= เพราะกำลังจิตตกกับเรื่องคุณแม่คิมฮีกับคุณพ่อเกิงของเจ้ T_T
ป.ล.2 HBD ให้คุณพ่อเกิง(ฮันกยองนั้นแหละ)ด้วยนะ ขอให้มีแต่ความสุขนะคะคุณพ่อ แล้วก็กลับมาหาคุณแม่เร็วๆนะคะ คุณพ่อ TT
ใครอะไรอยากคุยกับไรเตอร์หลังเมล์ ก็แอดเอ็มมาได้นะ นี้เมลล์นะ tea-jelly_lovehsj@hotmail.com
หรือ tea-jell.hi5.com นะค่ะ
ความคิดเห็น