คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter...3 SEME ONLY
[3]
-------------------------------------
ทงเฮเอาแต่ส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจ จึงเดินออกจากห้องเพื่อที่จะลงไปดูว่า มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ฮยอง ผมไปด้วย”รยออุกวิ่งไปเกาะแขนร่างบางที่กำลังจะเดินลงบันได้ พลางหันมาถามพี่ชายอีกคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“พี่ฮยอกแจ ไปด้วยกันไหมครับ”
“ไปก่อนเหอะ เดี๋ยวชั้นตามไป”พูดจบก็หันหลังเดินตรงไปที่ประตูห้องของพี่ชายอีกคน ที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ลงมือเคาะประตูอย่างไม่รีบร้อนอะไรมากมาย ด้านทงเฮกับรยออุกไม่ได้ใส่ใจกับอุไรอย่างอื่น นอกจากเสียเอะอะข้างล่าง จึงรีบลงไปดู
ก๊อกๆๆ.......
“เฮ้อออออ~~~ “ร่างเล็กถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย พลางเคาะประตูอีกรอบ
ก๊อกๆๆ........
“ขออนุญาต...”พูดจบก็ลงมือเปิดประตูอย่างเงียบเฉียบ เดินดุ่มๆเข้าไปในห้องทันที โดยไม่สนใจว่า ร่างบางที่นอนคุดคู้อยู่บนเตียงนั้นจะตอบตกลงให้เข้ามาหรือไม่
ฮยอกแจนั่งลงข้างเตียง มองดูร่างของอีทึกที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง ใบหน้าอมยิ้มน้อยๆแสดงออกถึงความสุขที่ได้นอนอย่างสบาย ไม่มีใครมากวนเหมือนทุกเช้า
“ฮยอง.....ฮยอง”ฮยอกแจส่งเสียงเรียกเบาๆ มือบางเอื้อมไปเขย่าที่ลำตัวของผู้ที่เป็นพี่
“อืมมมม....อะไร”ร่างบางบนเตียงเริ่มขยับ ปากถามทั้งที่ดวงตาคู่สวยยังปิดอยู่
“ตื่นสิ...ข้างล่างมีอะไรกันก็ไม่รู้ ไปดูหน่อย”
“อืม......ขออีก5นาทีนะ ฮยอกแจ”
“ลุก ผมบอกให้ลุก ขี้เซาอยู่ได้”ฮยอกแจส่ายสีหน้าด้วยความไม่พอใจ ปากบ่นขมุบขมิบ
“นะ.......3นาทีก็ได้... ได้ไหม พี่ง่วง”อีทึกซึ่งตอนนี่เปิดเปลือกตาขึ้นแล้ว เอื้อมมือมาเขย่าแขนผู้เป็นน้อง พูดขอร้องอย่างอ้อนๆ
“ไม่เอา ลุกสิ ลุก!!!”ฮยอกกแจเริ่มขึ้นเสียง ใบหน้าที่เย็นชา จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
....แทนที่จะลุก อีทึกกลับพลิกตัวหนี แล้วค่อยๆปิดเปลือกตา เข้าสู่ห้วงแห่งการนิททราต่อ
“ปลุกดีๆไม่ชอบ ได้...หึ”ร่างเล็กเหยียดยิ้มน้อยๆอย่างเจ้าเล่ห์ ลงมือกระชากร่างบางที่นอนอยู่ ให้หันกลับมา รั้งคอเข้ามาใกล้แล้วประกบปากจูบทันที!!!!
“อื้อออ....”เปิดตาจากที่ปิดสนิท เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าฮยอกแจจะปลุกด้วยวิธีนี้
ฮยอกแจกดจูบแน่นขึ้น มือเล็กสอดเข้าไปใต้เสื้อนอนตัวบาง บีบคลึงยอดอกเบาๆ
“อะ...อืออออ”อาศัยจังหวะที่ร่างบางร้องคราง สอดลิ้นร้อนเข้าไปหาความหวาน ไล้เลียฟันทุกซี่ มือบางยังทำหน้าที่ของมันได้ดีทั้งบดขยี้และคลึงเนินอก ส่วนลิ้นร้อนหยอกล้อกับลิ้นเล็กอย่างสนุก ทิ้งกายทาบทับลงไปช้าๆ มืออีกข้างสอดเข้าไปใต้กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม รั้งท้ายทอยให้จูบนั้นแนบแน่นกว่าเดิม
“อืออออ”มือบางทุบที่อกของร่างเล็กเบาๆเมื่อใกล้จะหมดอากาศหายใจ ฮยอกแจถอนจูบออก หยาดน้ำหวานที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนตรงมุมปากของร่างบาง ทำให้ตัวเค้านั้น ต้องยื่นหน้าเข้าไปเก็บมัน โดยใช้ลิ้นร้อนไล้เลียและดูดซับเบาๆ
“แฮกๆๆๆ”อีทึกได้แต่ตาค้าง หายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน สายตามองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ ใบหน้าแดงก่ำ
“ทีนี้คงตาสว่างแล้วสินะ ขอตัวละกัน”พูดจบ ฮยอกแจผละออกจากร่างบาง เดินออกจากห้องไปอย่างหน้าตาเฉย โดยไม่ใส่ใจกับผู้เป็นพี่ที่นั่งลูบริมฝีปากบวมแดงด้วยความตกใจ
“ฮะ....ฮยอกแจ....นี่มัน.....วิธีปลุกของนายเหรอ....ไอ้...อะ....ไอ้บ้า!!!”อีทึกลุกขึ้น เดินหัวเสียออกจากห้องด้วยความไม่เข้าใจ ปลุกอะไรของมันวะเนี่ย?????
ทางด้านฮีชอล หลังจากวิ่งลงไปดูเหตุการณข้างล่างแล้วแล้ว สิ่งที่เค้าพบคือ ร่างของเยซอง นอนไม่ได้สติอยู่หน้าประตูรั้ว ร่างกายช่วงล่างเต็มไปด้วยเลือด ใบหน้าและลำตัวมีรอยแดงมากมาย
“เฮ้ยยย จงอุน....เป็นอะไร...ตื่นสิ!!”ฮีชอลตบที่ใบหน้าของผู้เป็นเพื่อนเบาๆ สายตาสอดส่องดูบาดแผลและรอยฟกช้ำที่อยู่ตามร่างกาย
“นี่!!! อุ้มจงอุนเข้าไปในบ้านหน่อย เร็ว!!!!!”ฮีชอลตวาดลูกน้องสองสามคนที่เอาแต่ยืนดูไม่สนใจอะไร ใบหน้าแสดงออกถึงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ร่างของเยซองถูกหามเข้าไปในบ้านอย่างเร่งรีบ
“เซมี เซมี!!!!”
“ค่ะ...คุณหนู”หญิงรับใช้ประจำบ้านนามว่า ‘เซมี’รีบวิ่งมาหาผู้เป็นเจ้านาย หยุดยืนก้มหน้า
“โทรตามหมอเร็วเข้า”พูดจบ ฮีชอลรีบรุดเข้าไปในบ้านทันที ทางด้านเซมี วี่งตามไปในบ้าน หยุดที่ห้องนั่นเล่น ลงมือกดโทรศัพท์ด้วยความรีบร้อน
“ฮัลโหลค่ะ คุณหมอนี่เซมีนะคะ คุณชายจงอุนแย่แล้วค่ะ รีบมาด่วนเลยนะคะ”
หลังจากวางสาย เซมีได้แต่ภาวนาว่า เยซอง..... จะไม่เป็นอะไร
“พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรด...คุ้มครองคุณชายเยซองด้วยเถอะ”
--------------------Seme Only---------------------
ขอบคุณสำหรับทุกเม้นค่ะ^///^
ความคิดเห็น