คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 SEME ONLY
[1]
-------------------------------------
The Spencer Bars…..
“ไอ้เวรจงอุน แกไปไหนของแกเนี่ย โถ่...หัวหน้าก็จะมาแล้วด้วย มีหวัง...ได้ตายหมู่กันแน่ๆ”
“ใช่พี่จองซู...พี่เยซองนะ ไปไหนก็ไม่รู้ พวกเราจะรอดไหมเนี่ยวันเนี้ย?”
“อืม...แกแวบไปไหนหรือเปล่าวะ แต่ว่า...คงไม่หรอกมั้ง แกคงไม่แวบไปไหนหรอก เพราะแกเป็นคนตรงต่อเวลามาก หรือว่า...จะเกิดเรื่องอะไรกะแกวะ ซองมิน?”
“เอ่อ....ชั้นก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ แล้ว...อีก5นาที หัวหน้า คิม ก็จะมากลับแล้วด้วย จะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย”
“โถ่ พี่เยซองนะพี่เยซอง”
ชายร่างบาง 4 คนกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันด้วยสีหน้าท่าทางที่เคร่งเครียดและเป็นกังวล หน้าตาที่สวยหวานแล่ะน่ารักเหมือนผู้หญิงทำให้ชายหลายคนที่เดินผ่านต่างพากันจ้องมองโดยไม่วางตา ก่อให้เกิดความรำคาญต่อชาย4คนโดยไม่น้อย
“มองไรกันวะ เกิดมาไม่เคยเห็นคนกันไง เดี๋ยวแม่ก็สั่งยิงแม่งให้หมดเลยนี่”
“ใจเย็นๆ สิทงเฮ ไม่ต้องไปสนใจพวกมันหรอก มันก็ทำได้แค่มองนั่นแหละ ไร้สาระ!”
พวกเค้า 4 คนมักจะเป็นจุดสนใจอยู่เสมอ เพราะนอกจากหน้าตาที่สวยหวาน ยังมาพร้อมกับฐานะที่ร่ำรวย จนใครหลายๆคนอยากจะเข้ามาติดพัน แต่ก็ทำได้แค่คิด ไม่มีใครกล้าทำหรอก เพราะทั้ง จองซูหรืออีทึก ทงเฮ ซองมิน และรยออุก
เป็นสมาชิกหลักกลุ่ม Paradise!!!!!
“เอ่อ....ท่านจองซูครับ”ชายหน้าตาโหดเหี้ยมเดินเข้ามาสะกิดหลังของจองซูเบาๆ ทำเอาร่างบางที่กำลังคุยกันอย่างเคร่งเครียดหันขวับมามองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“อะไรเล่า คนกำลังเครียด มีอะไร?”
“เอ่อ...คือ ชินดงโทรมาบอกว่า ท่านหัวหน้ามาแล้วครับ”
“อะไรนะ!!! มาแล้วงั้นเหรอ?”
“เอ่อ...คะ...คะ....ครับ....มะ.....มาแล้วครับ กำลังเดินเข้ามา”
ชายร่างบางทั้ง4คนต่างกระโดดลุกขึ้นยืนจากด้วยความตกใจ ทั้งหมดต่างรับรู้ได้ว่า แสงออร่าแห่งความหายนะกำลังคืบคลานเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ
“สวัสดียามเย็นทุกคน”
“เฮือกกกกกกกก!!!!”
สิ้นเสียง พลันปรากฎกลุ่มชายฉกรรณ์กลุ่มใหญ่ย่างกรายเข้ามาช้าๆ แล้วหยุดตั้งแถวเป็นสองแวอย่างมีระเบียบ แหวกทางให้กับผู้ที่คนทั้ง4คนต่างกลัวกับการมาของเค้า ใบหน้าสวยราวกับเจ้าหญิง ดวงตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวอมชมพู กลีบปากบางที่เป็นเจ้าของรอยยิ้มอันแสนหวานแต่อาบไปด้วยยาพิษ ดวงตาที่กลมโตมีสเน่ห์แต่สายตาที่มองสื่อออกมานั้นดูถ้าว่าจะไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่
“หัวกลุ่ม Paradise คิม ฮีชอล”
ข้างฮีชอลขนาบข้างด้วยบุคคล2คลที่เค้าถือว่าเป็น ‘มือซ้ายและมือขวา’ ของเค้า บุคคลคนแรก ร่างกายตุ้ยนุ้ย ใบหน้าที่ดูเป็นมิตร รอยยิ้มแสนจะอ่อนโยน ช่างดูขัดกับหน้าที่ของเค้าเป็นอย่างมาก
‘ชิน ดงฮี หรือ ชินดง’
บุคคลคนที่สอง หุ่นอ้อนแอ้นบอบบาง ผิวขาวราวหิมะ ใบหน้านิ่งๆอมยิ้ม ช่างดูเต็มไปด้วยความขี้เล่น แต่ที่เห็นน่ะเป็นแค่เปลือกนอกนะ นิสัยจริงๆของเค้าน่ะ ต่างกับหน้าตาอย่างสุดขั้ว
‘ลี ฮยอกแจ’
“เอ่อ หวัดดีครับท่านหัวหน้า”รยออุกรีบโค้งสีศรีษะลงทันที ทำเอาฮีชอลที่ยืนเก๊กโหดอยู่นั้นหลุดขำกร๊ากด้วยความฮา
“55555+ เฮ้ย! ชั้นบอกแล้วใช่ไหม ถ้าอยู่กับชั้นน่ะ เราเรียกกันเหมือนพี่น้องปกติก็ได้ โห...ชั้นเก๊กแค่นี้ ทำเอาขนลุกกันหมดเลยเหรอ อิอิ ขำว่ะ แกว่าป่ะ ชินดง 55555+”ฮีชอลกอดคอมือซ้ายของเขา พลางอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ทำเอาชินดงนั้นอดที่จะฮาด้วยไม่ได้
“ใช่ๆ พี่ฮีชอล ฮาชะมัด เนอะ ฮยอกแจ!”
“อืม”ผู้ที่ถูกถามทำได้แค่พยักหน้าเออออไปตามนั้น ทั้งที่ความจริง มันก็หน้าฮาอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อได้เห็นสีหน้าของกลุ่มเพื่อนทั้ง4คน
“อื้ม....เอ๊!...เดี๋ยวนะ หนึ่ง...สอง...สาม...สี่..หะ เอ๊!...สี่....สี่งั้นเหรอ? ฮยอกแจ แกนับซิว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าชั้นน่ะมีกี่คน”
“ครับพี่ หนึ่ง...สอง...สาม...สี่ สี่ครับพี่ฮีชอล”
“ไอ้ซองมิน ไอ้จองซู”ฮีชอลเอ่ยขี้นด้วยเสียงเหี้ยม ทำเอาเจ้าของชื่อที่ยืนก้มหน้าอยู่นั้นไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมอง
“คะ...คะ...ครับ”
“ไอ้จงอุนมันอยู่ไหน?”
“เอ่อ....คือ...คือ”
“เงยหน้าขึ้นตอบ ชั้นถามว่าไอ้จงอุนมันอยู่ไหน?”ซองมินและจองซูต่างตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อฮีชอลเริ่มขึ้นเสียง
“เอ่อ...คือว่า...จงอุน...คือ”
“แกไม่ตอบใช่ไหม ดี...รยออุค....ทงเฮ ไอ้จงอุนไปไหน?”
“คือ...เอ่อ...”
“ทำเป็นอ้ำอึ้งกันอยู่ได้...ตอบมาสิ...ชั้นไม่ฆ่าแก2คนหรอก!”
“ครับ...คือ....เราไม่ทราบครับพี่ฮีชอล พี่จงอุนยังไม่เข้ามาที่นี่เลยครับ เราโทรหาก็ปิดเครื่อง เราเลยไม่รู้ครับว่าเค้าไปไหน”
ปัง!!!!!
ฮีชอลทุบโต๊ะด้วยความโมโห ทำเอาทั้ง4ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ต่างพากันไปเกาะกลุ่มกันอยู่ตรงมุมห้องที่ฮยอกแจและชินดงยืนอยู่
“ไอ้จงอุน หนอย....นึกว่าชั้นล้อเล่นหรือไงห๊า!!! ไอ้ซาลาเปาเวร ถ้าแกไปไร้สาระที่ไหนนะ หึ.... คอยดู ไม่แกก็ชั้นนี่ล่ะ ตายกันไปคนละข้างแน่ หึ!”ฮีชอลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ทำเอาสมาชิกกลุ่มอีก6คนที่เหลือต่างกังวลในชะตากรรมของเค้า ‘เยซอง หรือ คิม จงอุน’ว่า....ถ้ากลับมาแล้ว เยซองนั้นจะสามารถที่จะดำรงชีวิตบนโลกใบนี้ได้อยู่หรือเปล่า!!
อีกด้าน....ย่านชัมซิล
“โอ๊ย!!! ปล่อยกูนะไอ้ฮันกยอง ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”
“แหม ไอ้เราก็อยากปล่อยอยู่นะ แต่ในเมื่อพูดด้วยดีๆแล้วไม่ชอบ มันก็ต้องมาในสภาพนี้ล่ะ ถึงจะเหมาะ”
ฮันกยองออกแรงลากตัวเยซองออกมาจากรถด้วยตนเอง หลังจากที่รถชะลอและจอดลงตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เสียงเอะอะโวยวายของเยซองนั้น สร้างความสนใจให้กับเหล่าลูกน้องที่ยืนคุ้มกันอยู่รอบโดยไม่น้อย
“มึงพากูมาที่ไหนเนี่ย”เยซองที่ไม่รู้อะไรเลย เพราะตาทั้งสองข้างถูกปิดด้วยผ้าสีดำสนิท
“ที่ทำการกลุ่มชั้นไง”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“เออ เกิดอะไรขึ้น...อ้าว!...พี่ฮัน แล้วนั่นใครล่ะ”
ฮันคยองหันไปตามเสียงเรียก ก็พบกับชายร่างสูง2คนที่กำลังจ้องมองด้วยความสนใจกับคนที่เค้าออกแรงลากมาจนถึงหน้าประตู
“ของเล่นใหม่น่ะ ซีวอน...คยูฮยอน ว่าแต่...นาย2คนมาก็ดีแล้ว มาช่วยชั้นลาดหมอนี่เข้าบ้านหน่อย”
“อืม...ครับ”
แม้จะงุนงงอยู่ไม่น้อย แต่ซีวอนและคยูฮยอนก็ไม่พูดอะไรออกมา ต่างช่วยกันฉุดกระชากลากร่างของเยซองให้เข้าไปในบ้านตามคำขอ
“ปล่อยกู....ไอ้ฮัน.....กูบอกให้ปล่อยกูไง.....ไอ้เวร”
“เสียงอะไรเอะอะโวยวายวะ อ้าว...พี่ฮัน แล้วนั่นอะไรล่ะ?”
“ของเล่นใหม่น่ะพี่คังอิน”ซีวอนตอบคำถามด้วยความมึนงง ทำเอา คิบอม ที่เดินมาพร้อมกับคังอินอดที่จะสงสัยด้วยไม่ได้
“ปล่อยกูนะ ปล่อยสิเว้ย! ปล่อย!!”ฮนกยองส่ายหน้าด้วยความรำคาญ แล้วหันไปพยักหน้าให้กับคยูฮยอน
“คยู ไปเอาเทปกาวมาซิ รำคาญจะแย่อยู่แล้ว”
“ครับพี่”
หลังจากที่คยูฮยอนหายไปซักพัก เจ้าตัวก็กลับมาพร้อมกับเทปกาวสีดำที่อยู่ในมือ ฮันกยองลงมือฉีกเทปกาวออกแล้วแปะลงไปบนริมฝีปากของของเล่นของเค้าทันที
“หึ เงียบซะที เออ...คืนนี้พวกแกจะออกไปเที่ยวไหนกันไหม?”
“ไม่”ชายทั้ง4คนตอบพร้อมกัน ทำเอ่าฮันกยองอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ดีเหมือนกัน...อยู่กันเยอะๆจะได้สนุก”
“แล้วพี่จะทำอะไรน่ะ.....อย่าบอกนะว่า” คิบอมเอ่ยขัดขึ้นกลางวงสนทนา
“อืม....ว่าแต่ ใครจะเริ่มก่อนดีล่ะ งั้นเรียงตามอายุของพวกเราก็แล้วกัน”
“หึๆ”ชายทั้ง3ต่างแสดงสีหน้าออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ จะเว้นก็แต่น้องเล็กอย่างคยูฮยอนที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไร ไม่ใช่เค้าไม่อยากทำหรอกนะ แต่เค้า....ไม่มีอารมณ์น่ะสิ!
ฮันกยองออกแรงฉุดร่างหนาที่นั่งดิ้นอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นมา เยซองเซไปตามแรงดึงเล็กน้อยจนถลาไปซบกับอกของคยูฮยอน คนต้นเรือย่างฮันกยองค่อยๆเดินย่างกรายเข้าไปพร้อมพูดเสียงแผ่วเบาว่า.....
“เกมของเรามันกำลังจะเริ่มแล้วนะ.... เยซอง หึๆ”
---------------------Seme Only---------------------
ขอบคุณค่ะ ใครอยากคุยเอ็มกับไรเตอร์ก็ cream_tvxq_jj@hotmail.com นะคะ
คัมซาค่า^^
เรื่องนี้ยังมีอะไรให้แปลกใจอีกเยอะค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ เหอๆ
ป.ล.ไรเตอร์เรื่องแอบจิตนะคะจะบอกให้ เหอๆ
ความคิดเห็น