คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Super Berry :: [1]
Super Berry [1]
Berry Room
จะเรียกว่าห้องก็คงจะดูเล็กเกินไปสำหรับที่นี้ ห้องรวมตัวสำหรับสาวๆ (?) แห่ง Super Berry ที่โรงเรียนแห่งนี้ถ้าได้ยินชื่อกลุ่ม SB เมื่อไหร่เป็นต้องถอยให้เสมอ เพราะได้ชื่อว่ามีอิทธิพลยิ่งกว่าประธานนักเรียน หรืออาจจะมากกว่าผอ.ของโรงเรียนเลยด้วยซ้ำ พวกเค้าสามารถบีบให้ใครออกจากโรงเรียนก็ได้ที่พวกเค้ารู้สึกไม่พอใจ SB ประกอบไปด้วย สมาชิก 7 คน ซึ่งแต่ละคนจะมีกลิ่นของเบอร์รี่ที่แตกต่างกันไป
ฮีชอล มีกลิ่นหอมของสตรอเบอร์รี่ เหมือนตัวเค้าที่มีนิสัยเปรี้ยวแต่ก็แอบซ่อนหวานนิดๆ
อีทึก มีกลิ่นหอมของแบล็คคลอเรน ผลไม้ตระกูลเบอรี่ผลสีดำเรียบ ที่ดูขรึมแต่ก็เปรี้ยวซะใจ
เยซอง มีกลิ่นหอมของบอยเซนเบอร์รี่ เบอรี่สีดำผิวขรุขระ หวาน แต่ก็แอบซ่อนเปรี้ยว
ซองมิน มีกลิ่นหอมของเรดคลอเรน ผลสีแดงสดใส เหมือนคนที่ดูสดใสตลอดเวลาอย่างเค้า
ฮยอกแจ มีกลิ่นหอมของแครนเบอร์รี่ ผลไม้มหัศจรรย์ ถึงแม้จะเม็ดเล็กแต่ก็เปรี้ยวถึงใจ
ดงแฮ มีกลิ่นหอมของราสเบอร์รี่ ผลสีแดงอมชมพูนิดๆ ดูเหมือนคนขี้อาย แต่ถ้าได้ลองชิมจะมีรสหวานและเปรี้ยวผสมกันอย่างลงตัว
เรียวอุค มีกลิ่นหอมของบลูเบอร์รี่ ผลสีม่วงน้ำเงิน รสหวานแซมเปรี้ยว แต่ก็นุ่มลิ้นลงตัว
“เอ่อ... นี้ก็เลยเวลาเรียนมาจะชั่วโมงแล้วนะครับคุณดงแฮ ผมว่าเอ่อ...” ร่างอวบของประธานนักเรียนหนุ่มอ้ำอึ้งเมื่อโดนดวงตารีเล็กตวัดมองอย่างไม่พอใจ เอาแล้วไง ปากพาซวยจริงๆเลยชินดงเอ้ย - -*
“ชินดง... นายคงไม่อยากกินราสเบอร์รี่ตอนนี้หรอกใช่มั้ย” ดงแฮพูดด้วยใบหน้ามุ่ยๆ ยิ่งหงุดหงิดๆอยู่ ไม่มีอารมณ์จะเรียนหรอก แล้วยังไง ถึงเค้าไม่เข้าเรียนก็ได้เกรดดีๆอยู่ดีนั้นแระ เข้าไปก็นั่งอยู่เฉยๆ จะทำให้เค้าอารมณ์บูดเปล่าๆ
“ปลาเน่าๆ… ดูนี้สิ ไอติมแครนเบอรี่ผสมหัวไชเท้าสูตรใหม่เลยนะ ฮยอกเป็นคนคิดเองด้วยละ คึคึ” ฮยอกแจวิ่งร่ามาแต่ไกล พร้อมด้วยไอติมแครนเบอรี่ผสมหัวไชเท้า - -* ถ้วยโต ที่เพิ่งทำเสร็จสดๆ ร้อนๆ ออกมาจากห้องครัว ปลาเน่าต้องชอบมันแน่ๆเลย ^^
“ห๊ะ!! =[]=... คะ แครนเบอรี่กับหัวไชเท้า เจ้าไก่โง่ แกใช้สมองไก่ๆส่วนไหนของแกคิดเนี้ย” ดงแฮลมแทบจับ รู้อยู่หรอกว่าโง่ ว่าซื่อ แต่ไม่คิดว่าจะบื้อขนาดนี้ มีหวังถ้าเค้ากินหมดถ้วยนั้นคงหามส่งโรงพยาบาลล้างท้องกันแทบไม่ทัน = =
“ทำไมละ ก็ฮยอกตั้งใจทำให้ปลาเน่าเลยนะ ชิ งอนแล้ว ต่อไปฮยอกจะไม่ทำให้ปลาเน่ากินอีก แล้วก็จะไม่สนใจปลาเน่าแล้วด้วย หึ” แม่ไก่น้อยงอนตุบป่องหันหลังกลับรอให้ปลาเน่าตัวนี้ง้อ ดงแฮถอนหายใจเฮือกใหญ่ โห้ย เมียก็ไม่ใช่ ทำไมกุต้องมานั่งง้อด้วยวะเนี้ย = =*
“โธ่ๆ ชั้นขอโทษนะไก่โง่ ชั้นหงุดหงิดอยู่น่ะ ก็เลยพาลไปหน่อย” ดงแฮลุกขึ้นเดินไปที่ร่างเล็กกว่า ก่อนจะพูดเสียงอ้อนๆ ฮยอกแจชายตามองเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มให้
“งั้นปลาเน่าก็ต้องกินไอติมของฮยอกนะ” ปลาเน่าถึงกลับกลอกตาขึ้นข้างบนอย่างใช้ความคิด ซวยแล้วไงปลาเน่า - -*
“เอ่อ... ชั้นยังไม่หิวเลย ไก่โง่กินเถอะ” ดงแฮตอบกุกกัก
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฮยอกเก็บไว้ให้ ถ้าปลาโง่หิวเมื่อไหร่ก็บอกฮยอกนะ” พูดจบก็ยิ้มจนเห็นแผงเหงือกสีแดงสด ห๊า!! ไม่ต้องเก็บไว้ให้ก็ได้นะ ชั้นเกรงใจ TT…
“ว่าแต่ปลาเน่าหงุดหงิดเรื่องอะไรเหรอ” เอียงคอถามอย่างน่ารัก ดงแฮมุ่ยหน้าลงทันทีเมื่อนึกถึงเจ้าตัวต้นเหตุที่ทำให้เค้าไม่มีอารมณ์เรียนในคาบบ่ายนี้
“หึ... ชั้นเกลียดคนจน โดยเฉพาะคนจนที่ไม่รู้จักเจียมตัว”
-------------------- Super Berry--------------------
Past
ติ๊งต่อง!
เสียงออดพักกลางวันดังขึ้นนักเรียนทุกคนวิ่งกรู่ออกไปจากห้องจนเกือบหมด เหลือเพียงร่างสูงคนเดียวที่ยังนั่งอยู่ในห้อง ข้าวกล่องสีสวยถูกเปิดออกช้าๆ วันนี้แม่จะทำอะไรให้เค้ากินน้า ~
“คิมบับ =[]=!!” ขนาดย้ายโรงเรียนมาอยู่โรงเรียนหรูๆแล้ว แม่ก็ยังทำแต่คิมบับ ไม่เบื่อบ้างเหรอแม่ แต่ผมเบื่อจะตายอยู่แล้ว ผมเคยคิดว่าถ้าผมมีลูกผมจะตั้งชื่อลูกว่าคิมบับซะเลย ประชด!! - -*
ปัง!
“อ้าว คยู” เสียงประตูห้องที่เปิดออกอย่างแรงเรียกความสนใจจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี คิบอมหันไปมองทางต้นเสียง ก็พบเพื่อนใหม่กำลังหอบหายใจอย่างเหนื่อยๆ จึงทักขึ้นยิ้มๆ
“คิบอม...”
“คยูฮยอน!!” ร่างสูงเจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียก ขายาวค่อยๆก้าวถอยหลังทีละก้าว จนชนเข้ากับโต๊ะเรียน คิบอมได้แต่นั่งมองอย่างงงๆ
“แกหนีไม่พ้นแล้วคยูฮยอน” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ คยูฮยอนมองอย่างหวั่นๆ น้ำเปล่าเย็นๆถูกลาดลงมาบนหัวของคนร่างสูง คยูฮยอนไม่ได้โต้ตอบแม้แต่น้อย คนกระทำยิ้มเยาะอย่างถูกใจ ก่อนจะพูดขึ้น “หึ เนี้ยนะเหรอลูกหมาตกน้ำ” ทุกคนหัวเราะให้กับคำพูดนั้น คยูฮยอนได้แต่ก้มหน้านิ่ง มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่น
กลิ่นหอมของราสเบอรี่กับเรดคลอเรนเป็นสัญญาณการมาของคนคู่หนึ่ง ทุกคนต่างหลบทางให้อย่างรู้หน้าที่ สองร่างเล็กเดินมาหยุดที่ตรงหน้าของคยูฮยอน
“นายทำเสื้อชั้นเรอะ ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยเหรอ... รู้อะไรมั้ยว่าสูทตัวเนี้ย มันแพงแค่ไหน หึ” หมวยน้อยเอ่ยจบก็เชิ่ดปากขึ้นนิดๆ แสดงออกถึงความไม่พอใจ
“ดงแฮใจเย็นน่า” เพื่อนตัวเล็กอีกคนสะกิด ร่างเล็กหันไปมองอย่างไม่พอใจ มีสิทธิ์อะไรมาสั่งเค้า หมอนี้ผิดเองที่มาจามตอนที่เค้าเดินผ่าน จนทำให้เสื้อของเค้าเลอะน้ำลาย สกปรกไปหมด
“รู้แล้ว!!... แล้วนายจะชดใช้ยังไง” ตะคอกใส่เพื่อนจบก็หันมาถามคนตัวสูงที่ยังคงก้มหน้าก้มตาอยู่ ซองมินส่ายหัวอย่างเอือมๆ เอาแต่ใจตัวเองจริงๆนะ ลีดงแฮ
“...ผมจะลาออกเองครับ” คยูฮยอนพูดเสียงสั่น ดงแฮยกยิ้มอย่างพอใจ
“ลาออก!!” คิบอมที่นั่งดูอยู่นานตะโกนขึ้นก่อนจะเดินมาที่คยูฮยอน “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอคยูฮยอนแค่ทำเสื้อเลอะนะ ทำไมต้องลาออกด้วย”
“หมอนี้เป็นใคร” ร่างเล็กของหมวยน้อยหันไปถามนักเรียนอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อ๋อ หมอนี้ชื่อคิม คิบอมน่ะครับพึ่งย้ายมาใหม่ บ้านก็จน แต่ก็ยังมาเรียนโรงเรียนแพงๆอีก”
“แต่ว่าชั้นผิดนะคิบอม คนผิดต้องรับผิดชอบนะถูกแล้ว” คยูฮยอนเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“หรือว่านายจะรับผิดชอบแทนเพื่อนนายละ คิมคิบอม” คิบอมหันไปมองทางต้นเสียง ดงแฮกำลังยกยิ้มมุมปากส่งมาทางตน หมอนี้รู้จักเค้าได้ยังไง เคยคุยกันรึก็เปล่า
“รับผิดชอบอะไร”
“ก็ลาออกไปแทนเพื่อนของนายไง” ร่างเล็กพูดเสียงเรียบ เหมือนการลาออกเป็นแค่เรื่องเล็กๆ คิบอมดูอึ้งๆไปเล็กน้อย ถ้าลาออกพ่อกับแม่ก็จะผิดหวังในตัวเค้า เค้าไม่ได้อยากเรียนอยู่ในโรงเรียนที่มีแต่พวกสังคมชั้นสูงนี้เท่าไหร่หรอก แต่พ่อกับแม่อยากให้เค้าเรียน เค้าก็เลยต้องจำใจเรียน
“ผมจะเป็นคนลาออกเองครับ... คิบอมขอบใจนะ” คยูพูดขึ้นก่อนจะหันไปยิ้มบางๆให้เพื่อน และเดินออกนอกห้องเรียนไป
“เดี๋ยวนายก็คงจะได้ลาออกตามเพื่อนนายไปแล้วละ... เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม หึหึ” พูดเสียงหวานในทีแรกก่อนจะปรับเป็นเสียงเย้ยๆในคราวหลังพร้อมยิ้มเยาะ จนก็จน ยังอยากเรียนโรงเรียนแพงๆหรูๆอีก แบบนี้เค้าเรียกว่าไม่เจียม หึ! คิบอมหันมาจ้องร่างเล็กนิ่ง
“...ถึงชั้นจะจน แต่ชั้นก็ไม่รวยแต่บ้าอำนาจอย่างนาย ความจริงแล้วนายมันก็แค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง เงินที่นายเผ่าผลาญ(?)อยู่ทุกวันนะ ก็มาจากพ่อแม่นายทั้งนั้น นายเคยทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง ดีแต่ใช้อำนาจบ้าๆนั้น ข่มขู่คนอื่น คิดว่าทำแบบนี้แล้วมันทำให้นายดูมีค่าขึ้นงั้นเหรอ คนอย่างนายมันก็แค่เกิดมาเพื่อผลาญอ็อกซิเจนในโลกให้หมดไปวันๆก็แค่นั้นและ”
ร่างสูงพูดจบก็ลากขาเดินไปนั่งที่ตัวเองอย่างเซ็งๆ ปล่อยให้ดงแฮโกธรจนลมออกหู ที่ตอกกลับไม่ทัน ไอนายคิบอม อ้าก ก ก บ้าที่สุด!! >[]<
ซองมินที่ยืนอยู่ได้แต่อมยิ้มขำๆ ไปกับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเพื่อนตัวเล็ก เพิ่งเคยเจอคนตอกกลับดงแฮทันได้ก็วันนี้ละ...
-------------------- Super Berry--------------------
สั้นไปมั้ยอ่า ~ =[]=
ไรเตอร์จะสอบแล้ว ยังไงรีดเดอร์ก็ตั้งใจสอบกันด้วยเน้อ ~ บายจ้า ^^
ความคิดเห็น