คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่๑ : มรสุมชีวิต (๒๕%)
๑
มรสุมีวิ
“พ่อ...พ่ออย่าเป็นอะไรนะะ...พ่อ้ออยู่ับานะะพ่อ” เสียสั่นเรืออารินที่เปล่ออมาราวับะาสิ้นใ
ใบหน้านวลามแปเปื้อนไป้วยหยน้ำใสๆที่ไหลออมาอาบแ้มอย่าไม่มีหยุยั้
“า...”
“ะพ่อ”
“สัาับพ่อไ้ไหมลูว่าลูะูแลุภพเป็นอย่าี
พ่อไ้ฝาีวิอลูไว้ให้ับุภพแล้ว
เป็นภรรยาที่ีอย่าไ้ทำหน้าที่ให้าบพร่อ
พ่อะไม่ไ้อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ับลูอีแล้ว”
“อย่าพูแบบนี้สิะพ่อ...พ่อ้อไม่เป็นอะไร” ารินหอบสั่น
มือบาับแนอผู้เป็นพ่อไว้แน่น้วยวามโหยหา
ในหัวใอหล่อนอนนี้มันสั่นพร่าราวับะารอนๆ...
หล่อนสูเสียแม่ไปแล้ว หล่อนมิอาะเสียพ่อไปไ้อี
หล่อนมีพ่อเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรมา้วยลอ
อยเป็นที่ปรึษายามทุ์ร้อน ปัหารอบรัวอหล่อนที่เริ่มร้าวานาริน็พยายามปปิผู้เป็นพ่อมาโยลอ
เพื่อให้ท่านสบายใ
าริน้อทุ์ทนับารเป็นภรรยาไร้วามหมายอมลภพ
ราวับเป็นอายที่ยัมีีวิ แม้ว่ามันะปวร้าวเพียใ
หล่อน็ยัมีเลือนัสู้อผู้เป็นพ่อแฝอยู่ อย่าน้อยหล่อน็ะไม่ยอมแพ้่อโะาเ็า
แสไฟแห่ีวิอพ่อหล่อนำลัริบหรี่ๆเ็มทน
ภายในห้อสีาวสว่า้าแ่หนทาลับมืมิ น้ำาไหลหยาลบนหมอนใบให่
แ้มหยาบๆอนรามีหยน้ำาไหลมาอาบไปทั่ว ารินเ็บปวหัวใไม่น้อย
ารสูเสียเป็น เรื่อที่ใรๆไม่อยาให้เิ แ่็ไม่สามารถหลีเลี่ยไ้
เสียฝีเท้าัออมาที่ปลายเียผู้ป่วยทำให้ารินหันไปมอ
“พี่ว่า...าทำใเถอะนะ”
เสียเรียบอมลภพที่เปล่ออมาูเหมือนว่าะเป็นารให้ำลัใ
แ่ภายในเาลับะีใเสีย้วย้ำที่พันธะในารแ่านระหว่าเาับหล่อนะบลสัที!
“ุภพ...”
“รับุพ่อ”
“พ่อออะไรอย่าไ้ไหม...”
“อะไรหรือรับ”
“ูแลาอพ่อให้ีนะุภพ พ่อฝาีวิลูาไว้ับุแล้ว อนนี้าเอไม่เหลือใรอีแล้วนอาุ”
“ผมรับปาไว้ไม่ไ้นะรับ”
ารินยิ้มแป้นหาแ่ว่าภายในหัวใอย่าหหู่ เพราะลอเวลาห้าปีที่ผ่านมา
มลภพไม่เยทำให้หล่อนมีวามสุเลยแม้แ่วันเียว
อีอย่า้อลระหว่าหล่อนับเา็ยัมีอยู่
ในเมื่อพ่ออหล่อนาไปแบบไม่มีวันลับ ำว่า ‘สามีภรรยา’ ระหว่าหล่อนับเา็้อบล!
“พ่ออโทษนะภพ พ่อรู้ว่าวามผิอพ่อมันไม่น่าให้อภัย”
“รู้แล้วุพ่อ็ไม่้อมาอร้อผมแล้วนะรับ
แุ่พ่อไม่้อห่วาหรอรับ ผมะให้าใ้เวรรรมทุอย่าเอ”
“ุภพ...”
ลมหายใเฮือสุท้ายอผู้เป็นพ่อไ้หมล
าริน้อัริมฝีปาสั่นระริไม่ให้หลุเสียร้อไห้ร่ำรวออมา
เพียแ่ปล่อยให้หยน้ำาไหลอาบแ้ม
“ถ้าอย่านั้น เรา็หย่าันไ้สัที”
ประโยที่มลภพเอ๋ยออมาทำเอาารินน้ำาไหลพร่า หัวใแสลายเป็นเสี่ยๆ
แ้มนวลเปียื้นไป้วยหยน้ำาแห่วามเ็บปวที่อย้ำวามพินาศในหัวใ
“พี่ภพหมายวามว่ายัไะ”
“อ้าว!
็พ่ออาท่านเสียแล้ว เรา็หย่าันไ้สัที หวัว่าาไม่ลืม้อลอเรานะ”
ารินไม่อยาะเื่อว่านี่ือายหนุ่มที่หล่อนรั
ายหนุ่มที่หล่อนเทิทูนสุหัวใ แ่สุท้ายเา็ทำให้หัวใอหล่อนแสลาย
เาทำลายหัวใอหล่อนให้แหลลานไม่มีิ้นี
วามหวัวามฝันพัทลายลไป ีวิู่ที่สวยหรูารินเยวาฝันเอาไว้ลับพัทลายลไม่เป็นท่า
ทำไมะาีวิอหล่อนะ้อเป็นแบบนี้้วย
“พี่ภพไม่เยรัาเลยไ่ไหมะ” ารินมือไม้สั่นระรัว “ทำไมะ ามันไม่ีรไหน
า็ไม่ไ้บพร่อในารทำหน้าที่ภรรยาเลย ูแลพี่ภพมาีลอ
เวลาห้าปีไม่เยทำให้หัวใอพี่ภพหันมารัาบ้าเลยหรือไะ”
มลภพ้อมอาริน้วยวามสสาร
แ่ทว่า เาลับปิานว่าะไม่รันอย่าารินอี่อไป
เพราะหล่อนทำลายวามรัที่สวยามอเาไปนหมสิ้น
รอบรัวอหล่อนนทำให้เา้อเ็บปวหัวใ
ทำลายวามน่าเื่อถือและวามไว้วาใที่เามีให้ารินเสมอมา
“ใ่ พี่ไม่เยรัาเลย” ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียสั่นพร่า
หาแ่ภายในหัวใยัแฝไป้วยวามเลียั “เพราะาือารหัวใอพี่”
เสียแน่นหนัที่ะอใส่หน้าารินทำเอาหิสาวถึับผะ
แววามาร้ายอายหนุ่มที่แฝไป้วยวามเลียั้อมอมาที่หล่อนอย่าไม่ละไปไหน
ารินนลุู่เมื่อ้อเผิหน้าับเา ร่าบอบบาสั่นระรัวไป้วยวามลัว
------------------------------------------------------------------------------
ภพใร้าย ทำับาไ้ลอ
ีวิอาน่าสสารมานะรับ TT
่อานี้ะเออะไรอี ้อิามันนะรับ
แ่บอไว้่อนเลยว่า บับรีไรท์ใหม่นี้ หน่วมาว่าเวอร์เ่ามา
อมเมน์เป็นำลัใให้ัน้วยนะรับ
รั
ปราา
ความคิดเห็น