คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฝันจ้าฝันเนอะ
บทที่ 1
วันวาเลนไทน์มาถึงแล้ว กรี๊ดๆ(?)
“ไอปาล์ม กูขอตุ๊กตาตัวนี้นะ”
“เออ มึงอยากเอาอะไรก็เอาไปเถอะ”ฉันนั่งแก๋วอยู่ในห้องเรียนที่ตอนนี้มีแค่ฉันกับไอมุก2คน เนื่องจากวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์โรงเรียนของเราจึงประกาศว่าไม่มีการเรียนการสอนวันหนึ่งแต่จะมีกิจกรรมสื่อความรักอะไรสักอย่างซึ่งฉันรู้สึกว่าปัญญาอ่อนเลยขึ้นมาแอบอู้อยู่ข้างบนนี้ล่ะ บอกตรงๆ ว่าเหนื่อยมากเลยวันนี้วันธรรมดาก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ยิ่งวันนี้เป็นวาเลนไทน์ด้วยกว่าจะออกจากกลุ่มวงล้อมของบรรดาชะนีทั้งหลายมาได้ทำเอาเหงื่อตกโซมกายกันเลยที่เดียวและตอนนี้ฉันก็เข้ามานั่งหลบในห้องเรียนซึ่งบนตึกเรียนจะไม่มีคนอยู่ส่วนใหญ่จะไปอยู่กันที่โดมข้างล่าง ฉันมองของที่วางรวมกองทับกันมากมายไม่ว่าจะตุ๊กตาหมี ช็อกโกแลต ดอกไม้ พวงกุญแจปัญญาอ่อน โหลลูกอมและมากมายที่ใส่กล่องเอาไว้และฉันก็ไม่คิดที่จะเปิดด้วย ทำไมนะหรอ?ฉันเคยเจอเหตุการณ์นึงนะสิ ตอนนั้นมีคนเอากล่องของขวัญมาวางบนโต๊ะเรียนของฉัน เชื่อมั้ย!พอฉันเปิดออกมาแมลงสาบนับสิบบินออกมาจากกล่องทำเอาเพื่อนในห้องรวมทั้งฉันแขยงกันเลยทีเดียวฉันยังจำภาพที่มันมาเกาะหน้าไอมุกได้อยู่เลย หึๆ อาจจะคิดว่ามีคนรักฉันเยอะแต่เปล่าเลยคนเกลียดฉันก็มีเยอะ โดยเฉพาะพวกผู้ชายไม่รู้จะจงเกลียดจงชังอะไรฉันนักหนา ฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาที่มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันแต่เพศตรงข้าม เอ่อ….นี่ขอไม่พูดจะดีกว่านะ-__-*
“ช่วยทำหน้าให้มันเข้ากับบรรยากาศสีชมพูหน่อยได้มั้ย วันนี้วันวาเลนไทน์นะย่ะ”
“^________^” ฉันฉีกยิ้มกว้างจนปากฉีกไปถึงใบหูประชดไอมุก
“แหม๋ ไม่ต้องมาแหกยิ้มขนาดนั้นก็ได้ กลัวเขาไม่รู้หรือไงว่าประชดน่ะ -_-“มันพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปสนใจข้าวของที่วางกองอยู่บนโต๊ะอีกครั้ง ฉันเอนหลังนอนไปกันโต๊ะที่ถูกวางเรียงต่อกันจนยาวพอดีกับตัวฉัน “แล้วมึงเอายังไงกับการประกวดหนุ่มป็อบว่ะตอนนี้คะแนนมึงนำโด่ชาวบ้านชาวช่องเขาเลยนะ”
“ไม่รู้สิ”
“เฮ้อ!!เกิดเป็นมึงนี่ลำบากนะ”มุกถอนหายใจ
“ช่าย…”
“พอแปลงโฉมเป็นทอมก็หล่อซะชะนีเพศเดียวกันกรี๊ดคอแทบแตก พอเป็นผู้หญิงก็ถูกผู้ชายสวมเขาให้เหมือนควายสงสัยมึงต้องแปลงร่างไปเป็นไส้เดือนแล้วล่ะ ไอปาล์ม ฮ่าๆๆ”
“อีบ้า! ไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่ามึงเป็นใบ้หรอก เวร T^T” ฉันทำท่ากระเง้ากระงอดบิดตัวไปมาบนโต๊ะจะว่าไปฉันก็ไม่ได้โกรธไอมุกมันแต่มันก็อดที่จะรู้สึกหน่วงๆเล่นเอาอดีตมาพูดอย่างนี้ถึงมันจะผ่านมาไม่นานก็เถอะนะ”ไม่ต้องพูดมากแล้วนะกูจะนอน จะกลับก็ปลุกกูด้วย” มุกพยักหน้าหงึกๆก่อนจะหันไปสนใจของบนโต๊ะอีกครั้ง แล้วเราจะช้าอยู่ใยบรรทมสิพะยะคะ คร้อกกZZzz
งืมๆ งำๆ
“แง่ม..กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย หืม” ฉันปรือตามองรอบห้องเรียนที่จำได้ว่าเคยนอนอยู่ ข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะมากมายรวมถึงไอเพื่อนตัวดีของฉันหายไปแล้ว เฮ้ย!!หายไปแล้วงั้นหรอฉันกวาดตามองรอบห้องอีกครั้งเพื่อหาไอมุกแต่กลับไม่เจออะไรนอกจากความว่างเปล่า ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะที่ใช้นอนอยู่แล้ววิ่งพรวดไปที่หน้าต่างภายในทันทีก่อนจะค่อยๆเปิดผ้าม่าน ปรากฎว่าท้องฟ้าที่เคยสว่างแจ่มใสบัดนี้ความมืดของรัตติกาลได้เข้าครอบคลุมเรียบร้อยสะแล้ว อย่าบอกว่านี่มืดแล้วนะ!! ทะ..ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ ไอมุก! ไอเพื่อนเวรนี่ไม่คิดจะเรียกฉันเลยหรือไง! คอยดูนะถ้าเจอจะด่าให้สำนึกผิดไม่ทันเลยไอเพื่อนทรยศ ฮือ T^T
แอ๊ดดดดด
“คะ..ใครอ่ะ”.ใครเปิดประตูอ่า -.-
ปัง!!
“กรี๊ดดดดด”จู่ๆประตูหน้าห้องเรียนก็เปิดเองแล้วสุดท้ายมันก็ปิดเอง โฮ T^T ใครมันมาเล่นอะไรแบบนี้เนี่ย อย่าบอกว่าฉันหลุดเข้ามาในเพื่อนเฮี้ยนโรงเรียนหลอนนะ”ใครว่ะ แน่จริงออกมาดิอย่ามาเล่นอะไรแบบนี้นะเว้ย! ไอมุกรึป่าว?”ถามไปก็สั่นไปยิ่งดึกๆทำไมบรรยากาศมันยิ่งวังเวงอย่างนี้นะ รู้มั้ยว่าฉันกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว T-T
ฟึ่บ!!
“อะจ้ากกก!!ไฟด้าบบ แม่จ๋าช่วยหนูด้วย T0T” ฉันวิ่งจ๊ากไปเปิดประตูเพื่อจะออกไปจากห้องนี้แต่ทว่า…
“ไงครับ คนสวย ^^”ผู้ชายร่างสูงใส่ยูนิฟอร์มโรงเรียนเดียวกันฉันยกมือข้างหนึ่งขวางประตูเอาไว้ไม่ให้ฉันออก ผมที่ยาวถูกซอยไว้มันดูยุ่งเหยิงจนลงมาปิดหน้าทำให้เห็นไม่ชัดรวมถึงความมืดและมีเพียงแสงจากดวงจันทร์เท่านั้นที่ส่องเข้ามา
“นะ..นายเป็นใคร ออกไปนะ” ชายปริศนาก้าวสามชุกเข้ามาที่ฉันเรื่อยๆ ในขณะที่ฉันถอยหลังหนีเข้าเรื่อยๆเช่นกัน
“ฉันยังไม่บอกเธอตอนนี้หลอกเพราะอีกไม่นานเราจะได้รู้จักกันอย่าง….” กึก! เขาเว้นคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อขาของฉันไม่สามารถถอยหลังได้อีกมันติดกับโต๊ะเรียน เวร! หมอนั่นยกมือทั้งสองข้างขั้งฉันไว้เท่ากับว่าฉันอยู่ในอ้อมกอดของเขาและก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ“แนบแน่นและถึงใจไปเลย”
“อย่า!!ออกไปนะโว้ย!!!!”ฉันดิ้นพล่านพร้อมทั้งผลักแต่หมอนั่นเปลี่ยนจากกักขังเป็นกอดรัดยิ่งฉันดิ้นมากเท่าไหร่หมอนั่นก็ยิ่งกอดรัดฉันแรงขึ้น แรงขึ้นมากเท่านั้นจนแทบจะหายใจไม่ออก หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งของฉันอย่างตกใจระคนหวาดกลัวเริ่มอ่อนแรงลงเมื่อเข้ากอดรัด ฉันร้องให้คนช่วยแต่เขากับเอามือมาปิดปากบวกด้วยแรงกอดทำให้ฉันหายใจไม่ออกเข้าไปใหญ่ นี่ฉันกำลังจะโดนข่มขืนหรอนี่ ไม่นะ โฮ T^T
“อยู่นิ่งๆจะได้ไม่เจ็บตัว”แรงกอดรัดเริ่มทำให้สติฉันเลืองลางลงไปทุกที่อากาศหายใจที่เริ่มมีน้อยทำให้ฉันหายใจฟึดฟัดและพยายามตะเกียดตะกายเหมือนคนบ้าภาพเหตุการณ์ทุกอย่างเริ่มพล่ามัวเนื่องจากน้ำตาที่ปริ่มอยู่บนขอบตานั้นมีมากและในที่สุดภาพเหตุการณ์ทุกอย่างก็จางหายไป….
ปึ้ก! ตุ้บ!!
“โอ้ยยยยยยย !!!”
“ไอปาล์ม มึงเป็นอะไรของมึงว่ะ” ฉันลืมตามองไปรอบๆห้อง อะ..อ้าว ห้องเรียนห้องเดิมนี่หว่าไอมุกก็อยู่ข้าวของอะไรก็อยู่ครบ อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้ฝันน่ะ เฮ้อ!!โล่งคิดว่าถูกฆ่าข่มขืนตายไปแล้วสะอีกแต่ทำไมมันความฝันมันเหมือนจริงจังเลยว่ะ “ว่าไงกูถามว่าเป็นอะไร ฝันร้ายหรอ?เห็นดิ้นไปดิ้นมาแล้วก็ตกโต๊ะเนี่ย”
“ตกโต๊ะด้วยหรอ ฮู้ย!! ถึงว่าล่ะเจ็บตูดชิบหายเลย”ฉันคลึงสะโพกปอยๆคอยๆพยุงตัวขึ้นมาถึงว่าล่ะนอนอยู่บนโต๊ะดีๆไปอยู่ใต้โต๊ะสะได้
“เออ!! มึงนี่แม่งทำกูตกอกตกใจหมด ไหนๆก็ลุกแล้วไปเถอะ เขาปล่อยเด็กกลับบ้านหมดแล้ว กูก็ว่าจะปลุกมึงอยู่พอดี”มุกโกยข้าวของลงใส่ถุงทั้งหมดในขณะที่ฉันนั่งคิดว่าคนในฝันที่ฉันเห็นคือใครแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก แต่.. เอ๋?แล้วฉันจะมานั่งทำนายฝันทำแป๊ะอะไรว่ะเนี่ย เหอะ!ช่างๆมันก็แค่ความฝันรอไว้ให้มันเป็นความจริงขึ้นมาก่อนค่อยคิด เนอะๆ >o<”ว่าแต่วันนี้มึงมีเพนจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่า อย่าลืมนะพรุ่งนี้วันเสาร์”
“ไม่รู้ว่ะ อยากนอนอยู่บ้านมากกว่า”ฉันเดินคุยกับไอมุกไปเรื่อย ยัยนี่น่ะชอบชวนฉันหนีเที่ยวตลอดพอไปทีไรก็ชอบหลอกคนโน่นคนนี้ว่าฉันน่ะเป็นแฟนมัน ไม่รู้มันบ้าหรือฉันหล่อเกินไป โอ๊ะๆ >O<
“แหม๋ ไม่ต้องทำเป็นอยากนอนยังไงวันนี้มึงก็ต้องไปกับกู” ฉันแกล้งทำเป็นหูทวนลม”ไม่รู้ล่ะ ถ้ามึงไม่ไปกูเอาของที่มึงได้มา ไปปาหัวหมาให้หมดเลย” ดูมันขู่ -_-
“แล้วแต่เลย จะเอาไปปาหัวหมาหัวแมวหรือว่าหัวพ่อมึงก็ได้เอาที่มึงสบายใจเลยเพื่อน ^o^” ,มุกทำหน้าหงิกหน้างอดูๆไปน่ากระทืบมากกว่า ถ้ามองจากภายนอกอาจจะเหมือนแฟนหยอกล้อกันมากกว่า คนส่วนมากจะมองฉันเป็นแฟนกับไอมุกซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมอาจจะเป็นเพราะฉันจะสนิทกับมันมากและก็สนิทกับมันคนเดียวด้วยมั้ง
“โถ่ ไองกไปแค่นี้ก็ไม่ได้ เออ!!กูไม่คุยกับมึงแล้ว ชิ”มุกสะบัดผมใส่ฉันก่อนจะทำเป็นรีบวิ่งหนี เฮ้อ!รำบากกูต้องตามมันอีกแล้ว ยัยบ้า!!
“ไอมุก!! มึงจะวิ่งหนีกูทำไมเนี่ย อีบ้า!!หยุด กูเหนื่อยนะเว้ย”
“งั้นมึงก็ไปเที่ยวกับกูสิ กูเลิกวิ่งลย” มุกพูดไปวิ่งไปส่วนฉันก็วิ่งตามเหมือนหนังอินเดีย นักเรียนบางส่วนทียังไม่กลับก็หันมามองฉันกับมุกวิ่งไล่กันด้วยสายตาที่หลากหลาย บางคนก็หัวเราะบางคนก็ทำหน้าเหยียดๆบางคนก็ยิ้มบางคนก็ทำหน้าผิดหวัง แต่ช่างเถอะแล้วนี่ฉันจะวิ่งตามมันให้คนอื่นมองเหมือนคนบ้าทำไมเนี่ย ?
“เออ ไปก็ไป เรื่องมากจริงๆมึงนิ่”ในที่สุดฉันก็ต้องไปกับมัน ให้ตายทีเถอะ!!
กึก!!ไอมุกหยุดทันทีทันใดเลยค่ะ -_-*
“เย้ๆ ไปจริงนะ มาหอมทีเร็ว มามะ^___^”
“เฮ้ยยย!!ไม่เอานะเห้ย ออกไปๆ” มุกหยุดวิ่งและทำท่าจะกระโดดมาหอมแก้มฉันส่วนฉันนะหรอ! วิ่งหนีจ้าละวั่นสิคร้าบ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว >< โดยหารู้ไม่ว่าทุกการกระทำของฉันและมุกได้อยู่ในสายตาของใครบางคนตลอดเวลา
ความคิดเห็น