คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : girl × friend 6 100%
านยอลเลี้ยวรถเ้ามาอในโรอรถอผับที่พวเานัันมาเที่ยว
ที่นี่เป็นผับนาไม่ให่มาอยู่ไม่ไลามหาลัยและอนโอพวเาเท่าไหร่
ส่วนมานที่มาเที่ยวัน็ะเป็นพวนัศึษามหาลัยเียวันเนี่ยแหละ และลุ่มแบฮยอน็ะอบมาเที่ยวันอน้าบ่อยเือบทุอาทิย์เลย็ว่าไ้
แบฮยอนเปิประูลารถแล้วยืนรอร่าสูที่เปิประูลมาทีหลั านยอลล็อรถเสร็สรรพแล้วเินเ้าไป้าในพร้อม้วยัน
“แบ ึระโปรลหน่อย”
านยอลเินมาสะิที่สะโพแบฮยอนเมื่อเห็นระโปรร้นึ้นมาสั้นู๋
เผยให้เห็น้นาเรียวาวและู่อน้าโป๊ เพราะวันนี้แบฮยอนใสุ่เรสสั้นามสไล์อเธอเหมือนเิมเวลามาเที่ยวผับแบบนี้ นอื่นเห็นอาะูเ็ี่แ่สำหรับานยอล..มัน่าัหูัา
แบฮยอนเินนำานยอลเ้ามาในผับึ่อนนี้น็เริ่มเยอะแล้วเพราะเป็นวันศุร์ ส่วนมานัศึษา็ะอบมา่ววันศุร์สุสัปาห์ันแบบนี้แหละ ผู้นมามายยืนเ้นเบียเสียันในพื้นที่แบๆแบบนี้ทำให้แบฮยอนเินลำบา ทั้โนนโนเบียให้เไปมานานยอล้อรีบเ้าไปประบหลัแล้วอเอวแบฮยอนไว้ไม่ให้เล้มหรือไปนนอื่นเ้า แล้ว่อยๆเินแทรไปที่โ๊ะหาเพื่อนๆที่มา่อนแล้ว
“ว่าะมาไ้นะพวเธอ”
พอมาถึลู่หานที่นั่ื่มอยู่่อนแล้ว็เอ่ยทัึ้นเมื่อเห็นานยอลับแบฮยอนมาถึโ๊ะ ทำให้ทุนที่นั่ื่มันอยู่หันมามอ
“ันนึว่าะไม่มาันแล้ว” ยอูพูเสริม
“็วันนี้วันศุร์อ่ะ รถิ”
“เหรอออออ”
เสียลายาวอยอูเหมือนำลัแวเพื่อนเพราะรู้ทัน
ถ้าแบฮยอนไม่แ่ัว้า็เป็นานยอลที่ับรถ้าลีลาเพื่อไม่ให้มาถึเร็ว
ทำไมยอูะไม่รู้เวลามาื่มแบบนี้แบฮยอนอบเมาหนัแล้วานยอลไม่่อยอยาให้มาเพราะี้เียหิ้วนเมาไม่ไ้สิลับห้ออย่าวันนั้น
“นี่แ้วพี่แบฮยอนรับ ส่วนนี่แ้วพี่านยอล”
เฮุนยื่นแ้วเหล้าผสมโาให้นมาใหม่ ทุรั้ที่มาื่มันเฮุนะเป็นนทำหน้าที่เหล้าให้ทุนและเา็ะรู้ีว่าใรื่มแบบไหน
ผสมมาผสมน้อยเฮุน็ะรู้หม
แบฮยอนรับแ้วาเฮุนมาไ้็ยึ้นไปอึให่ทำให้น้ำเหล้าในแ้วลลไปเยอะ
านยอลที่นั่อยู่้า็หันไปมอแล้วเอียหน้าเ้าไปใล้ระิบบอเพราะพูันธรรมาไม่ไ้ยิน
“วันนี้อย่าื่มเยอะนะ
ี้เียหิ้วนเมาลับห้อ”
“วันนี้แบะว่าะไม่ื่มเยอะอยู่แล้ว แ่ิบๆเอ”
“เหรอ”
านยอลพูเหรอเหมือนประ ทำให้แบฮยอนเบะปาว่ำแล้วสะบัหน้าไปทาอื่น ารฝัใารั้่อนที่แบฮยอนเมานไม่มีสิทำให้เาแทบลั่าย ถ้าวันนี้เป็นเหมือนวันนั้นอีเาไม่มีวามอทนมามายนานั้นแล้วแหละ านยอลิในใแล้วนั่ื่มเียบๆ ส่วนแบฮยอน็ะโนเสียพูแ่ับเสียเพลที่ัระหึ่มในผับับยอูและลู่หานอย่าับไม่เยไุ้ยันมาหลายวัน อยู่ๆ็เิเสียร้อรี๊ัึ้นนทุนหันไปมอเป็นาเียวอย่าใ
รี๊
“ันอบเพลนี้ั”
แบฮยอนร้อรี๊ึ้นเมื่อในผับเปิเพลที่เธออบ
อาารอแบฮยอนอนนี้เหมือนนสิหายไปแล้วรึ่หนึ่ทั้ที่พึ่ะื่มไ้ไม่ี่แ้ว อยู่ๆเธอ็รี๊เหมือนนถูใเวลามีีเบนเวทีเปิเพลที่อบแล้วลุึ้นเ้น้าๆโ๊ะที่พวเานั่ื่มัน
บอไ้เลยว่าอารม์อานยอลอนนี้อยาไปอุ้มแบฮยอนแล้วเินออารนี้ให้เร็วที่สุ ร่าสูนั่มอแบฮยอนที่ยืนส่าย้นเ้นอยู่้าๆแล้วหันลับมาส่ายหน้าไปมาอย่านำลั่มอารม์ไว้
ผู้ายที่ยืนเ้นอยู่ไม่ไล่า็มอมาที่แบฮยอน
มัน็เป็นเรื่อธรรมาที่ผู้ายในผับเห็นผู้หิสวยๆเ้น็้อมีนมอ
นอาะมีแฟนหนุ่มมายืนุมอย่าลู่หานและยอูที่ไปไหนะ้อมีอินับเฮุนุมลอ
ึไม่่อยมีใรล้าเ้ามายุ่
แ่แบฮยอนนี่สิ
านยอลเป็นเพื่อนที่สนิทมา็ริแ่็ทำไ้เท่าหน้าที่อเพื่อนแ่นั้น
ะไปทำอะไรมามายเหมือนอินับเฮุนไม่ไ้ เา็ลัวแบฮยอนไม่สะวใหาานยอล้าว่ายีวิอเธอ
เา็เลยไ้แ่อยูแลอยู่ห่าๆแบบนี้
“อุ๊ย!! อโทษ่ะ”
แบฮยอนยืนเ้นอยู่ๆเธอ็เเหมือนะล้มไปนผู้ายนหนึ่ที่ยืนเ้นอยู่ใล้ๆ และเหมือนผู้ายนนี้ะยืนมอแบฮยอนมานานแล้วเหมือนัน พอแบฮยอนเ้นนลืมระวััวทำให้ส้นสูพลิผู้ายนนั้นึพุ่ัวมาประอแบฮยอนไว้
“เฮ้ย!"
านยอลที่นั่อยู่ใล้ไ้ยินเสียเหมือนแบฮยอนพูับใรอยู่
ถึเพลในผับะัแ่เสียแบฮยอนอันน้อยนิเา็ไ้ยินึหันหน้าไปมอ
แ่ภาพที่เห็นทำให้านยอลอุทานเสียัและรีบลุึ้นาเ้าอี้ไปึมือแบฮยอนออาารอประออผู้ายนนั้น
แล้วเา็ผลัอายนนั้นออนเเือบล้มไปเหมือนัน แล้วานยอล็เอาัวเอเ้ามาว้าแบฮยอนไว้
“มึะทำอะไร”
านยอลี้หน้าผู้ายนนั้นแล้วพูเสียันนยืนใล้ๆแถวนั้นหันมามอเา
านยอล้อาายหนุ่มที่ยัยืนอยู่ที่เิมนิ่แล้วบสันรามบเ้าันอย่านำลัโรธ
“็น้อนนี้เาเหมือนะล้มผม็เลยเ้าไปับไว้”
ผู้ายนนั้นอบามวามริแล้วทำหน้าาเหมือนไม่เรลัวอะไรเพราะัวเอไม่ไ้ทำผิ
อารม์โรธอานยอลทำให้แบฮยอนที่ยืนอยู่้าหลัเินึ้นมา้าๆานยอล เธออแนร่าสูไว้แล้วอธิบายให้เาใเย็น
“รอเท้าแบพลิเลยเไปนเา ไม่มีอะไรหรอาน”
านยอลไม่ไ้้มลมอนที่ยืนเาะแนเาอยู่แ่สายาานยอลลับ้อมอผู้ายนนั้นไม่ยอมละไปไหนนระทั่อินและเฮุนลุึ้นมาถามเมื่อเห็นเหมือนะมีเรื่อัน
“มีอะไรเหรอวะานยอล”
“มีอะไรันรับพี่”
ทั้เฮุนและอินถามานยอลแล้วมอไปที่ผู้ายนนั้น
เมื่อผู้านนนั้นเห็นานยอลมีเพื่อนมา้วย เาึทำท่าเลิ่ลั่เหมือนลัวะมีเรื่อ็เลยรีบอโทษ
“เอ่อ...ั้นผมอโทษ็แล้วันนะรับ
ือผมไม่ไ้ั้ใะไปแะ้อพี่ผู้หินนั้น”
“ไม่เป็นไร่ะ ัน็้ออโทษุเหมือนัน”
แบฮยอนเินึ้นมาั่นลาระหว่าานยอลับผู้ายนนั้น
เธอหันไปล่าวอโทษแล้วหันลับมา้อาับานยอลที่อนนี้เาเปลี่ยนเป้าหมายลับมา้อมอแบฮยอนแทน
“ไม่มีอะไรหรอาน
ลับไปนั่โ๊ะเราเถอะแบไม่อยามีเรื่อ”
แบฮยอนยืนมอหน้าานยอลแล้วพู้วยเสียริั
แบฮยอนไม่ไ้เมาและมีสิทุอย่าแ่สำหรับานยอลเาิว่าเธอเมาอยู่ไม่มา็น้อย
แ่สายาอแบฮยอนที่มอเาเปลี่ยนไปทำให้านยอลเื่อฟัหันหลัเินลับมานั่โ๊ะัวเอเียบๆ
“มีอะไรันเหรอแ” ยอูเอ่ยถามแบฮยอนเมื่อทุนลับมานั่ที่
“เปล่า ไม่มีอะไรหรอ แ่เ้าใผิ”
แบฮยอนพูแล้วหันไปมอหน้านนั่้าๆ านยอลไม่เยแสอาารโรธแบบนี้เลย หรืออาเป็นเพราะเาิว่าแบฮยอนเมาแล้วไปเ้นใล้ผู้ายนถูลวนลามเ้า านยอลึไ้มาอารม์โรธนานี้แ่ที่ริแล้วไม่ใ่ ถึแบฮยอนะอธิบายวามริไปแล้ว แ่็ไม่ไ้ทำให้านยอลใเย็นลไ้เลยสันิ
ทุนนั่ื่มไปสัพัแ่านยอลับแบฮยอนลับนั่เียบทัู้่ไม่มีใรพูุยหรือมีส่วนร่วมในบทสนทนาอเพื่อนๆเลย
ลู่หานเห็นท่าไม่ีเลยสะิให้ยอูหันมาูแบฮยอน เพราะบรรยาาศอนนี้มัน่าน่าอึอั
“นี่ยัยแบ แเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เอ่อ ปะ เปล่า ือันเริ่ม่วแล้วอ่ะแ”
“่ว็ลับ่อนไหมหรือยัไ”
ยอูมอานยอลับแบฮยอนสลับันไปมาเมื่อเห็นท่าทาเียบไปทัู้่
แบฮยอนหันหน้ามอานยอลอีรั้แ่ร่าสูเอาแ่นั่เียบิ้วมวนันเหมือนนำลัอารม์เสีย
“ลับันเลยไหมาน”
“อืม” านยอลอบเสียห้วนๆลับไปทำให้แบฮยอนหยิบระเป๋าสะพายแล้วลุึ้นาเ้าอี้
“ันลับ่อนนะแ” แบฮยอนหันไปพูับเพื่อนที่นั่อยู่
“อืมๆ รีบลับเถอะ ูท่าานยอละอารม์ไม่่อยีแล้ว”
ยอูับลู่หานและนอื่นๆ็พยัหน้าเป็นเิบอว่าไม่เป็นไรให้รีบพาานยอลลับเถอะ
เพราะทุน่า็เ้าใสถานาร์แบบนี้ีว่าานยอลหึแบฮยอนแน่ๆแ่ไม่มีใรล้าพู
แบฮยอนลุึ้นแล้วึมือานยอลให้ลุเินามเธออไปทันที
“พี่านยอลูท่าะหึพี่แบมาเลยนะนั่น”เฮุนพูึ้นเมื่อสอนนั้นเินออไปแล้ว
“แหล่ะ รัเาแ่ไม่ล้าบอ็อย่านี้แหละ สมน้ำหน้า” ยอูเสริม
........................
านยอลับรถพาแบฮยอนมาส่ที่อนโ ร่าเล็ำลัะเปิประูลารถแ่เห็นนับนั่นิ่อยู่ไม่เห็นเายับเรียมลารถเหมือนทุรั้
แบฮยอนหันมามอานยอลที่เอาแ่เียบั้แ่ออาผับมาแล้ว
“านไม่ึ้นห้อแบ่อนเหรอ”
“.....”
“ไปอยู่เป็นเพื่อนแบหน่อยสิ อย่าพึ่ลับ” แบฮยอนเอ่ยวนร่าสูที่นั่นิ่่อนานยอละยับัวหันไปเปิประูลารถามที่แบฮยอนเอ่ยอให้เาอยู่่อน แ่เา็ยัไม่ยอมพูอะไรออมาเลยสัำ
แบฮยอนไม่อบให้านยอลเียบแบบนี้เลย
แบฮยอนเินนำร่าสูเ้ามาในห้อแล้ววาระเป๋าลบนโ๊ะหน้าโฟา
านยอลเินมาย่อน้นนั่ลแล้วถอนหายใออมา นแบฮยอนหันไปมอหน้าแล้วเินมานั่ล้าๆ
“านเป็นอะไร ทำไมเอาแ่เียบมีอะไร็พูสิ หรือว่าโรธแบ”
แบฮยอนหันหน้ามาถามร่าสูที่นั่อยู่้าๆานยอลหันมามอแบฮยอนลับ
“เปล่า ันไม่ไ้เป็นอะไรหรอ ันแ่่ว” านยอลโหแบฮยอนไปแบบนั้นเพราะไม่อยาให้เธอเลียาม แ่ที่ริแล้วอารม์อานยอลแทบะระเบิออมาั้แ่อนที่เห็นผู้ายนนั้นยืนอแบฮยอนแล้ว วามรู้สึอนแรเหมือนอยาะพุ่ไป่อยสัมั แ่พอเห็นแบฮยอนยืน้อหน้าเาเท่านั้นแหละ วามิทุอย่ามันพัลไปหมเพราะลัวแบฮยอนโรธเาลับ
เา็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนัน...เาแร์วามรู้สึแบฮยอนมาว่า
“ั้นินเบียร์ันีว่า” แบฮยอนพูไปเรื่ออื่นเมื่อเห็นานยอลทำท่าเหมือนำลัิหนัอยู่ลอ นแบฮยอนไม่รู้ะทำยัไแล้ว
เป็นแบบนี้ใร็อึอัเธอึวนเานั่ื่มเบียร์้วยันเผื่ออารม์ะีึ้น
แบฮยอนเินไปเปิู้เย็นหยิบเบียร์มาสอระป๋อยื่นให้านยอล
“นี่หัมีเหล้าเบียร์ไว้ิห้อั้แ่เมื่อไหร่”
านยอลหยิบระป๋อเบียร์มาแล้วเอ่ยแวนัวเล็
“บ้า มีเพื่อนให้มาอีที แบไม่เยื้อมาไว้หรอ มีแ่ไปื่มับานและเพื่อนเท่านั้นแหละ” แบฮยอนพูแล้วัเปิระป๋อเบียร์แล้วยระื่ม
“ริิ”
านยอลนั่ื่มเบียร์ับแบฮยอนนหมนละระป๋อแล้ว็นัุ่ยันสัพั
อนนี้านยอลเริ่มอารม์ีึ้น เวลาพูุย็เริ่มมีรอยยิ้มบ้ามีพูแวเล่นบ้า นิสัยเหมือนเิมอเาลับมาแล้วหลัานัุ่ยันมาสัพั
นระทั่อนนี้เวลาล่วมาถึีสอรึ่
“ันลับแล้วนะ เธอ็ไปนอนไ้แล้วไป”
านยอลพูพร้อมผลัหัวแบฮยอนเบาๆ
ทำให้นโนผลัหัวย้นมูใส่ร่าสูที่ำลัยืนึ้นเรียมะเินออาห้อ แ่อยู่ๆเรื่อที่้าาใแบฮยอนมาลอ็ผุึ้นมาในหัวแล้ว็ำพูอยอูเมื่ออนลาวัน
“ั้นแ็ลอลับไปสัเูนะ
ถ้าอยารู้แ็ถามไปเลย”
“ะ เี๋ยวาน”
แบฮยอนเ็ัวึ้นาโฟาเรียร่าสูที่ำลัเินไปหาประู
านยอละัเท้าแล้วหันลับมาามเสียเรีย “านอย่าพึ่ไป”
แบฮยอนเินเ้ามาหาร่าสูที่ยืนมอเธอแล้วเลิิ้วเหมือนำลัสสัยว่าแบฮยอนเรียเาทำไม
แบฮยอนไม่ไ้พูอะไรหลัานั้น
เธอเินเ้ามาใล้านยอลนร่าายอทัู้่ห่าันแ่ืบ
สายามอสบาันไม่มีใรละสายาออไปไหน่อนและไม่มีใรเอ่ยถามอี
ร่าเล็มอสบาานยอล อนแรเธอแ่อยาะถามเาเรื่อที่้าาใว่าเาิยัไับเธอ แ่อนนี้านยอลมอสบาเธอแล้วมันเหมือนมีแรึูที่ทำให้เธออยาทำอะไรที่ไม่ใ่แ่ถาม แบฮยอนยแนึ้นล้ออร่าสูแล้วเย่เท้าึ้นไปประบริมฝีปา
านยอลเบิาโเมื่อแบฮยอนทำับเาแบบนี้ ร่าสูเเล็น้อยอนที่แบฮยอนเย่เท้าึ้นมาูบเา่อนะยแนึ้นอรัเอวเล็ไว้แนบาย ร่าเล็หลับาพริ้มแล้วเอียศีรษะให้อศารับูบไ้ถนั ริมฝีปานุ่มไม่ไ้ยับูบหรือูื่มอะไร เธอทำแ่เพียริมฝีปาไว้สัพั่อนะผละออมาสบาันเ่นเิม
“าน านรู้สึยัไับแบเหรอ”
แบฮยอนพูเสียเบานรู้สึว่ามีเพียลมออาปานแทบไม่มีเสีย
านยอล่อยๆ้มหน้าลมาใล้นปลายมูสัมผัสัน
ลมหายใอุ่นๆเป่ารันและันนแบฮยอนเอยัรู้สึนลุ
แนเรียวที่ยัล้ออยู่ที่อแร่อรัเหมือนแบฮยอนำลัรู้สึเร็ สายาสบประสานัน่อนานยอละ่อยๆเผยยิ้มบาๆแล้วเอ่ยออมาเพียแผ่วเบาเ่นัน
“อยารู้ใ่ไหม...ว่าันรู้สึยัไ”
านยอลเอ่ยถามแล้วนิ่้อานัวเล็ที่อยู่ในอ้อมแนอเา อนที่เธอูบานยอล็ใ้แนสอ้าโอบเอวเธอไว้
นอนนี้แรอเริ่มรัแน่นและึร่าเล็เ้ามาแนบายนร่าะหลอมรวมันเป็นร่าเียว
“อื้อ...”
แบฮยอนำลัะพูอะไรออมาแ่ทุอย่าถูลืนเ้าไปเมื่อถูร่าสููบลมาอย่ารวเร็ว
ริมฝีปาที่ประบูบันยับู บเบียัน มันรุนแรและเร่าร้อนว่าเมื่อี้หลายสิบเท่านแบฮยอนั้รับไม่ทัน เรียวปาที่โนูัน้อเผยอเปิปาึ้นให้ลิ้นร้อนเ้ามาวาและแะสัมผัสไปทุส่วนในโพรปา
ารูัและูบแบบเร่าร้อนอานยอลทำใหแบฮยอนใะาเหมือนไม่มีอาาศหายใ
“อื้อ...”
ร่าสูโอบอุ้มแบฮยอนแล้วเินเ้าห้อนอนวาร่าเธอลบนเียนุ่ม ระยะทาาประูห้อเินผ่านห้อนั่เล่นเ้ามาในห้อนอนมัน่อน้าไล แ่วามรู้สึเหมือนานยอล้าวแ่สาม้าว็พาเธอมาถึเียแล้ว ทุอย่ามันเิึ้นเร็วมา
ไม่รู้านยอลไปเ็บมาาไหนัน...
“อ๊ะ ะ าน...”
เสียราหวานออาปาแบฮยอนแล้วัริมฝีปาัวเอสะลั้นอารม์ เมื่อถูมือหนาเลื้อยเ้ามาในุเรสแล้วสัมผัสหน้าออวบทั้สอ้าอย่าสนุมือ วามรู้สึเหมือนานยอลบีบแรว่าวันที่เยนอน้วยันวันนั้นนทำให้รู้สึเ็บแ่มัน็เ็มไป้วยวามเสียวมาว่า ุเรที่รัแน่นแนบสัส่วนร่าบาถูปลอออย่า่ายายและรวเร็วแล้วโยนมันล้าเียอย่าไม่ใยีอี
“พร้อมะฟัำว่า 'รั' าันหรือยัแบฮยอน”
“แบพร้อมนานแล้วาน”
ความคิดเห็น