คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : girl × friend 5 100%
“เอ้า! ยัยแบ
มานั่ทำอะไรรนี้นเียวย่ะ” เสียเพื่อนสาวลุ่มเียวันเินเ้ามาทัเมื่อเห็นแบฮยอนนั่อยู่ที่โ๊ะหินอ่อนใ้ึะนเียว
ยอูิว่าอนแรเห็นแบฮยอนับานยอลเินออมาาห้ออนเรียนเสร็แล้ว็นึว่าลับบ้าน้วยันเลย
แ่พอเธอำลัะเินมานั่รออินบ้าลับเอแบฮยอนนั่อยู่รนี้ะั้น
“แล้วานยอลล่ะ ไปไหน”
“วันนี้บอว่าะไปเ้ามรมนรี
นึยัไอเา็ไม่รู้ร้อยวันพันปีไม่เยนึอยาะเ้ามรม”
แบฮยอนนั่โทรศัพท์พร้อมบ่นอุบอิบอย่านำลัหุหิที่้อมานั่รอานยอลอยู่อนนี้
ยอูึย่อน้นนั่ลเ้าอี้ัวร้ามเพื่อนัวเอที่ำลัทำหน้าออยู่
วันนี้ที่ยอูมานเียวเพราะลู่หานลับไปับเฮุนแล้ว
“เออเอแ็ีแล้ว
พอีันมีเรื่อ้อใอยาะถามมานานแล้วแ่ไม่มีโอาสสัที”
ยอูนั่ลไ้ที่แล้ว็เริ่มเอ่ยปาถามเรื่อที่เธอ้อใอยาะถามเพื่อนสนิทนนี้มานานแล้ว
แ่ไม่มีโอาสไ้อยู่้วยันสอนพอที่ะไุ้ยันสัที
วันนี้ถือว่าเป็นโอาสทอสำหรับยอูเลย
“ถามอะไร”
“ือี้...แเยรู้สึแปลๆบ้าไหมเวลาอยู่ับานยอลอ่ะ”
ยอูยื่นหน้ามาพูใล้เหมือนลัวนะไ้ยิน
เมื่อเห็นหน้าอแบฮยอนเริ่มมวิ้วสสัยเธอึเริ่มอธิบาย่อ
“แบบรู้สึว่า...านยอลอ่ะมันำลัอบแอยู่”
“บ้า...ไม่ใ่หรอ ันับานอ่ะเป็นเพื่อนันมานานแ็รู้
ะมาสสัยอะไรล่ะ”
“มัน็ใ่ที่แสอนอ่ะเป็นเพื่อนัน
แ่แไม่เยสัเานยอลเลยเหรอว่าสายาเวลาใ้มอแอ่ะ มันูไม่เหมือนนเป็นเพื่อนันทั่วไป
แล้ว็ารระทำอะไรอีหลายๆอย่าอ่ะ”
ยอูอธิบายร่ายยาวทำให้แบฮยอนนิ่ฟัแล้วิาม
หาะถามว่าแบฮยอนรู้สึอะไรแปลๆไหมเวลาอยู่ับานยอล
เธอ็ไม่รู้เหมือนันว่าไอ้ที่แปลๆอ่ะมันือรู้สึยัไ
เพราะเาสอน็ัวิันไปไหนมาไหน้วยันลอ
อย่าเ่นอนนี้..านยอลิธุระที่มรมแบฮยอน็มานั่รอลับพร้อมัน
แ่...ทุรั้ที่อยู่ับานยอลแบฮยอน็มีวามสุีนะ
“ันไม่รู้หรอ ันไม่เยสัเ”
แบฮยอนอบยอูออไปแบบปัๆแล้วหันหน้าไปมอทาอื่น สำหรับยอูแล้วนที่เป็นนอื่นเามอันออหรอว่าสอนนี้เป็นยัไ แล้วยอู็มีแฟนอยู่แล้วเธอ็พอะเาออว่าอาารอนที่ำลับันหรือแอบรัแอบอบหรือเปล่า
“ั้นแ็ลอลับไปสัเูนะ
ถ้าอยารู้แ็ถามไปเลย”
ยอูพูแนะนำออไปแบบยิ้มๆทำให้เห็นท่าทีอึอัอแบฮยอนเหมือนนทำัวไม่ถู
ถ้าบอว่าท่าทีอานยอลเวลาที่อยู่ับเธอมัน็ูไม่แปลอะไรนะ
็อย่าที่นทั่วไปเาทำัน แ่อาะเป็นเพราะานยอลเป็นเพื่อนผู้ายมั้มันเลยูแปล
แ่เอ๊ะ!
เพื่อนผู้ายเาเยนอนห้อเียวันับเพื่อนผู้หิรึเปล่านะ....ิย้อนลับไปเมื่อหลายวัน่อน
“นั่นไพูถึ็มาพอีเลย”
ยอูพูพร้อมโบยหน้าไปหาร่าสูที่สวมเสื้อเิ้นัศึษาเินลอยายเสื้อมาหาพวเาพอี
“ายยาริๆ”
“ทำไมเสร็เร็วอ่ะ”แบฮยอนไ้ยินยอูพู็รีบหันไปทัานยอลที่เินรมาที่เธอพอี
“วันนี้นเ้ามรมไม่เยอะอ่ะเลยึ้เียอยู่
ลัวะรอนาน”
านยอลเินมาหยุยืนอยู่้านหลัแบฮยอนแล้ว้มหน้าอบนัวเล็ที่นั่แหนหน้าึ้นมอเา โยไม่รู้เลยว่าในารระทำนั้นอยู่ในสายาอยอูที่เหมือนำลันั่เป็นส่วนเินอยู่อนนี้
“แหม ลัวแบะรอนาน
เป็นห่วันริริ๊” ยอูเบะปาพูล้อเลียนานยอลทำให้ทั้สอนหันมามอหน้าเธออย่าไม่ิว่ามีเธอนั่อยู่รนี้้วยน
“แล้วเธอล่ะยอ
ทำไมมานั่นเียวแล้วไอ้อินไปไหน” านยอลเลือที่ะไม่อบและเไถามไปเรื่ออื่นแทน
วามรู้สึเหมือนำลัพูลบเลือนเวลาโนนอื่นรู้ทัน
“อินยัไม่เลิเรียน ันเลยมานั่รออยู่เนี่ย”
ยอูอบพร้อมยนาฬิา้อมือึ้นมาูเวลาเหมือนรอว่าเมื่อไหร่อินะเลิ
เพราะเธอรู้ว่า่อานี้านยอลับแบฮยอนทิ้ให้เธอนั่รอนเียว “แล้วพวเธอสอนะลับันเลยหรอ”
“อืม” านยอลอบเสียห้วน
“ั้นันไปแล้วนะยอ”
แบฮยอนลุึ้นพร้อมโบมือให้เพื่อน
“รีบไปเถอะย่ะ แหมพอแฟนมาแล้ว็ทิ้เพื่อน”
ยอูพูหลุปาออมาทำให้ทั้านยอลและแบฮยอนะัึพร้อมันเมื่อไ้ยินำว่า
‘แฟน’ แล้วทัู้่็หันมอหน้าสบาันสัพั่อนะถูานยอลันหลัแบฮยอนให้เินนำหน้าไป
แ่นที่ยันั่อยู่้านหลัลับมอสอนนี้้วยรอยยิ้มร้ายาเพราะเธอใพูำนั้นออไปเพื่อะูท่าทาอทั้สอว่าะเป็นยัไ
“รัันะายแล้วยัไม่รู้ัวันอี”
“ะไปไหน่อรึเปล่า” านยอลหันไปถามนนั่้าที่เอาแ่้มหน้าเล่นโทรศัพท์ั้แ่ึ้นรถมาแล้ว
“ั้นแวะห้าหน่อยะื้ออ”
แบฮยอนเยหน้าึ้นมาอบแล้ว้มหน้าลไปเล่นโทรศัพท์เหมือนเิม
แ่ที่ริแล้วเธอไม่ไ้ิโทรศัพท์หรืออยาูอะไรในนั้นมามายนัหรอ
แ่ไม่รู้ะทำัวยัไั้แ่เินออมาายอูแล้ว
ำพูที่บอว่าเาสอนเป็นแฟนันออมาาปาอเพื่อนสนิทที่เธอิว่ารู้วามสัมพันธ์อเธอับานยอลีว่านอื่น
แ่ทำไมยอูพูแบบนั้นล่ะ แบฮยอนิในใมาลอเวลานถึอนนี้
แล้วทำไมำอยอูมันยัแว่วในหูและพอิถึำนั้นทีไร
หัวใมัน็เ้นแรว่าทุรั้ ะหวั่นไหวทำไมวะเนี่ยแบฮยอน....
เมื่อมาถึห้าัที่อยู่ใล้มหาลัยแบฮยอน็เินนำานยอลมาที่โนที่้อารที่บอว่าะมาื้ออำเป็น
็ไม่พ้นพวเรื่อสำอาที่เป็นปััยหลัอีวิเธอเลย็ว่าไ้
เป็นสิ่อที่เธอ้อทาิบนใบหน้าั้แ่ื่นนอนนระทั่่อนนอน่อยล้ามันออ
แ่สำหรับแบฮยอนไม่แ่อะไร็ูสใสน่ารัอยู่แล้ว
“าน่วยเลือหน่อยเอาสีไหนี”
แบฮยอนยลิปสิึ้นมารหน้าานยอลประมาสามแท่สามสีให้ร่าสูที่อยเินามเป็นน่วยเลือ
านยอลมอแท่สิปสิในมืออแบฮยอนแล้วมอหน้าเธอสลับันไปมาเพื่อูว่าเหมาะับสีไหน ่อนะหยิบสีมพูอ่อนออมา
“อันนี้”
“แล้วสีแไม่สวยเหรอ”
แบฮยอนยสีแที่อยู่ในมืออีแท่ึ้นมาอวามิเห็นอี
แ่ลับถูส่ายหน้าไปมาเหมือนบอว่ามันไม่สวย
“ันว่ามันไม่เหมาะับเธอ”
“ั้นเหรอ เอาอันนี้็ไ้” แบฮยอนพูแบบเสียายพร้อมวาลิปสอแท่ที่อยู่ในมือเธอไว้ที่เิมแล้วหยิบลิปที่านยอลเลือให้ลระร้าแล้วเินไปิั์ที่เาว์เอร์ พอิั์เสร็แบฮยอน็ยื่นถุเรื่อสำอาในมือให้ร่าสูที่ทำหน้าที่เินามอยู่้านหลัถือบริาร
“ถือให้หน่อย”
านยอลไม่ไ้พูอะไร่อนะรับไปหิ้วเอแล้วเินามแบฮยอน่อ
“แบอไปูเสื้อผ้าร้านนี้หน่อยนะ”
แบฮยอนี้ไปที่ร้านเสื้อผ้าแฟั่นอสรีที่เป็นร้านที่แบฮยอนมาื้อเป็นประำ เพราะานยอลเยพาเธอมาเินื้อออยู่หลายรั้แล้ว็เห็นแ่แบฮยอนเ้าื้อแ่ร้านนี้เพราะเสื้อผ้าเป็นแนวแบบสาวเ็ี่ในสไล์อแบฮยอน
ึทำให้เธออบมาร้านนี้เป็นพิเศษ
“าน อินไ้บอไหมว่าเย็นนี้เราะไปปาร์ี้ัน” แบฮยอนเินเ้ามาในร้านแล้วหันไปถามานยอลที่เินเ้ามาาม
“อืม มันทัมาบอในไลน์แล้ว”
“แล้วานไม่ื้อเสื้อผ้าเหรอ”แบฮยอนถามพร้อมแหวหาุในราวไป้วย
“แ่ไปผับแ่นี้้อหาุใส่ไปนานั้นเลยเหรอ” ร่าสูยืนมวิ้วเมื่อในวามิรู้เลยว่าที่แบฮยอนมาที่นี่เพราะะหาเสื้อผ้าใส่ไปผับเย็นนี้แน่นอน
“แล้วที่มานี้อย่าบอนะว่าะหาุไปเที่ยวผับ”
“ปะ เปล่า แบแ่อยาื้อุใหม่บ้าไหนๆ็มาแล้ว”
“ริเหรอ”
แบฮยอนรู้ว่าานยอลำลัรู้ทันและประเธอนิๆ
อะไรๆานยอล็รู้ีไปหมไม่้อบอหรอว่าเธอำลัทำอะไร
แ่ที่ปิเสธไป็พูไปเท่านั้นแหละ รู้ว่าเารู้ทันอยู่แล้ว
“ุนี้เป็นไ สวยไหม”
แบฮยอนหยิบุเรสสีำเป็นแบบเาะออแล้วมีสายเล็ๆเล็ว่าเส้นสปาเี้อีพาเาะไหล่แล้ว้านหลั็ว้านโว์แผ่นหลัลลึเือบถึเอว
านยอลเห็นแบฮยอนยึ้นมา็รีบส่ายหน้าพัลวันพร้อมเบะปา “ไม่สวยเหรอ”
“ถ้าะใส่แบบนี้็ถอเถอะ”
“แล้วแบบนี้ล่ะ”
แบฮยอนหยิบอีัวึ้นมาเป็นุเสื้อระโปร เสื้อเป็นและเาะอโว์สะือและระโปรแนบเนื้อสั้นู๋
ถ้าแบฮยอนใส่แล้วเมาแบบวันนั้น็ไม่น่าูเท่าไหร่
“เฮ้ออ”
านยอลถอนหายใยาวแล้วว้าเอาุในมืออแบฮยอนลับไปแวนไว้ที่เิม่อนะเลือหยิบุเรสสั้นแ่ไม่สั้นมาที่ิว่าไม่โป๊นเินไปออมาให้
“ลอุนี้สิ อย่าอบนัเลยุโป๊ๆน่ะ”
“ทำไมอ่ะ
ไม่เห็นโป๊สัหน่อย ใรๆเา็ใส่ัน”
“อบเหรอเวลามีผู้ายมอเรือนร่าอเธออ่ะ
เอาเ็บไว้ให้สามีเธอูนเียวีว่าไหม”
านยอลพูพร้อมยืน้อหน้าแบฮยอนที่สะอึับำพูอเาอยู่รู่หนึ่่อนะยอม้มหน้าลอย่าเื่อฟัแล้วรับุที่านยอลเลือให้ไป่ายั์
แล้วเินออาร้านเียบๆ
“ะลับเลยหรือว่าื้ออ่ออี”
“ลับเลย็ไ้ เินเยอะแล้วปวาอ่ะ”
แบฮยอนพูแล้ว้มลบีบน่อัวเอ
ใส่ส้นสูเินห้าเลือื้ออเป็นั่วโมๆแบบนี้ถ้าไม่ปว็ไม่รู้ะว่ายัไแล้ว
พอึ้นรถับลับไปส่แบฮยอนที่อนโระหว่าทาานยอลเหลือบเห็นนัวเล็ที่นั่้าๆเอาแ่้มลบีบน่อาและ้นาัวเอไปมาในะนั่รถอยู่
ทำให้านยอลหันไปถามเมื่อมอเห็นสีหน้าอเธอไม่สู้ีแล้ว
“เป็นอะไรปวาเหรอ”
“อืม อนแรยัไม่ปวเท่านี้เลยอ่ะ
พอมานั่แล้วเหมือนมันะเป็นะริวเลย”
แบฮยอนพูพร้อมทำหน้าเหยเบ่บอว่าเ็บริๆ
“เี๋ยวให้ถึไฟแ้าหน้า่อน” านยอลพูแล้วรีบเหยียบเร่วามเร็วึ้นอีเพื่อไปให้ถึไฟแ้าหน้าที่ำลัึ้นสัาให้รถหยุ
แล้วมอูัวเลที่นับถอยหลัเหลือเวลาอยู่พอสมวรึหันไปยเรียวาอนนั่้าๆแล้วถอรอเท้าส้นสูออให้
“ะ านะทำอะไรอ่ะ”
แบฮยอนใเล็น้อยที่อยู่ๆานยอล็หันมาอุ้ม้นาอเธอยึ้นนทำให้ระโปรนัศึษาเปิึ้นมาเือบเห็นาเับใน่อนะรีบเอามือปิไว้
“ะนวให้ไ”
“แ่านับรถอยู่นะ มันอันราย”
แบฮยอนปรามเาเมื่ออนนี้เรียวาอเธอทั้สอ้าวาพาอยู่บนัอานยอลเรียบร้อยแล้ว
“็ิไฟแอยู่ นวไ้ไม่เป็นไรหรอ”
านยอลเยหน้าึ้นูสัาไฟรารที่ัวเลนับถอยหลับอว่าพอมีเวลาอยู่
่อนะรีบใ้มือสอ้าบีบๆนวๆลบนเรียวาทั้สอ้ายับึ้นลเพื่อให้ลายวามเ็บลไ้บ้า
แ่วามเร่รีบทำให้เาเผลอลน้ำหนัมือแรไปหน่อย
"อ๊ะ!"
แบฮยอนสะุ้พร้อมร้อราออมาเพราะวามรู้สึเ็บในะที่มืออานยอลำลับีบๆนวๆเป็นน้ำหนัหนัเบาอยู่ที่้นาเรียวอเธอ
เพราะนามือที่ให่บีบลบนเรียวาที่เล็เรียวไม่ว่าะออแรน้อยแ่ไหน็ยัรู้สึเ็บอยู่ี
"านแบเ็บ"
"เ็บเหรอ?"านยอลลายมือแล้ว่อยๆบีบเบาๆแทน
เลื้อนับบีบไปามเรียวาา้นานถึเ่า
นอนนี้สีหน้าที่บอว่าเ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นผ่อนลมหายใออ้าๆและอมยิ้มเหมือนรู้สึผ่อนลาย
"แล้วแบบนี้เ็บมั้ย"
"อื้ม...ไม่เ็บแล้ว านนวีัเลย"
"ไม่ไ้ีแ่นวนะ...อย่าอื่น็ทำีเหมือนัน" านยอลพูพร้อมหันไปยิ้มมุมปาให้นนั่มอเาอยู่้าๆ
ทำให้แบฮยอนเปลี่ยนสีหน้าายิ้มๆหุบลทันที
“อย่าอื่น็ีนี่ืออะไร” แบฮยอนพูไปทันทีพร้อมทำสีหน้าสสัย
“ไม่บอ รู้ว่าี็พอแล้ว”
านยอลยิ้มวนๆลับไปให้แทนทำให้แบฮยอนยู้หน้าเหมือนัใแ่็ทำไ้ไม่นาน เพราะอนนี้อาารเ็บอเธอเริ่มีึ้น
าารนวที่เ็บๆในอนแรอนนี้มันเริ่มรู้สึีมา
ีนไม่อยายาออาัอานยอลเลย “หายเ็บยั ะไฟเียวแล้ว”
“เอ่อ...ยัเลยาน
โอ้ยแบยัปวรนี้อยู่เลยเนี่ย”
แบฮยอนแล้พูว่ายัเ็บแล้วี้มือไปที่้นาอเธอให้านยอลลมือนวให้อี
ถึแม้ว่าะไฟเียวแล้วแ่ร่าสู็ยัใ้มือหนึ่ับรถ
อีมือหนึ่็นวๆบีบๆไปโย้มลมอบ้าไม่มอบ้าเพราะ้อใ้สมาธิสนใมอรถนน้าหน้ามาว่า
“อ๊ะ ะ านมันัะนวสูเินไปแล้วนะ”
แบฮยอนเอ่ยห้ามเมื่อมือหนาอเาับบีบๆเลื้อนึ้นมาสูนเือบโนน้อสาวอเธอหลายรั้
“อโทษๆ พอีไม่ไ้มอ”
“แหม ะะทำเนียนว่าั้นเถอะ”
“ไม่ใ่ ไม่ไ้มอริๆ” านยอลหันมาเถีย
แ่แบฮยอนหรี่ามอเหมือนะับผิว่าานยอลใเผลอหรือเปล่า
แ่ร่าสู็ีหน้ามึนไม่แสอาารอะไรออมาแบฮยอน็เลยหยุยิ้มน้อยๆนเียวแล้วหันไปมอถนน้านหน้าแทน
ถึาเธอะเลิปวไปแล้วแ่็ยัอยาให้านยอลนวให้อยู่ี
ในีวิไม่เยมีใรทำแบบนี้ให้เธอมา่อน และไม่เยรู้สึีแบบนี้มา่อน้วย
ือมัน...มันีอ่ะ
“เย็นนี้อย่าลืมมารับนะ”
แบฮยอนพูส่ท้ายเมื่อร่าสูำลัะเินออาห้ออเธอไปหลัาึ้นมานั่เล่นสัพั
เพราะเย็นนี้พวเามีนัับลุ่มเพื่อนที่ผับเหมือนเิน
“อืมแ่ัวรอแล้วัน”
“ย่ะ มาเร็วๆล่ะ แบะรอ”
“ร้าบบบ”
ความคิดเห็น