KAI

ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนรัก?

มีใครบ้างคนได้บอกเขาว่า'สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเพือนนั้น' เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าตบมากที่สุดในโลก แต่ก็พร้อมจะอยู่ข้างๆคุณตลอดไป

คำว่าเพือนนั้น ไม่ใช้สิ่งที่จะครอบครอง แต่ควรรักษา(ถึงจะไม่เข้าใจคุณก็เหอะ)

วิธีการรักษาอาจจะเป็นการวางกับดักเพือนใหม่

หรือแม้แต่การ..

สาดน้ำ.....

..............................เสียงน้ำหยดติ่งๆอยู่รอบตัวไคท์ และด้วยความรู้สึกร้อนจากบริเวณที่มีน้ำมากๆหรือก็คือหัวของชายที่กำลังจะหมดความอดทดอยู่รอมร่อแต่เมือเขาได้ลองลองนึกคิดไปถึงสิ่งที่ตนได้ทำลงไป กับสิ่งที่เกิดขึ่นที่นี้ จากความรู้สึกอยากตบหน้า'ผู้กระทำ'กลายเป็นความรู้สึกเหนื่อยใจปนเสียใจทันที่

ไคท์รู้ดีว่าเพื่อนๆของเขาไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้ได้เด็ดขาด แต่ถึงยังไงในสิ่งที่ทำลงไปแล้ว เกิดขึ้นไปแล้วก็ยอมต้องไม่เสียใจ (แล้วจะมานั้นปลงกับตัวเองเพื่ออะไรเนี่ย)

'น้ำร้อน?' ไคท์คิดก็จะมานั่งสำรวจสภาพร่างกายของตัวเองให้ถี่ถ่วน'อาบเวทย์ด้วย เวทย์สายคำสาปหรอ'(ไคท์มองเสื่อตนเอง พลางสำรวจชีพจรเวทย์) 'จะไม่หายไปจนกว่าจะหมดชั่วโมงเรียน วันนี้?' ไคท์ขมวดคิ้วกับตัวเองเล็กน้อยการจะตัดสินใจ เดินเข้าห้องน้ำ ก่อนที่จะหยิบกระเป้าใบหนึ่งออกมาจากกระเป้ากางเกงและหยิบชุดนักเรียนใหม่ออกมา พร้อมทั้งเข้มขัด รองเท้า แล้วก็เน็ตไท

       เป็นอันว่าเรื่องที่ไคท์ใช้เวทย์ไม่ได้เป็นเรื่องโกหก ในความจริงแล้วไคท์ใช้เวทย์ได้นิดหน่อย ก็เลยจัดการใส่ข้อกำหนดลงไปในกระเป้าว่านอกจากเขา คนอื่นจะหยิบได้แค่สมุดเล่มเล็กๆ(ไม่สามารถเปิดอ่านได้ นอกจากไคท์)เล่มหนึ่งเท่านั้น แต่โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่ได้เป็นเจ้าของกระเป้าและหนังสือเหล่านี้ ไคท์ซื่อมันมาจากแผงลอย

อารามบทสั้นๆ เวทย์ของกระเป๋านั้นจะเป็นของคนสร้างตลอดกาล

กระเป้านั้นแต่เดิมเป็นของเวทย์มนยุคตามล่าแม่มด ทำให้สมุดเล่มนี้เต็มไปด้วยมนย์ตรา ที่ใส่ลงไปได้ทุกๆอย่างส่วนสมุดเล่มนี้เขียนทุกๆอย่างที่เขารู้เอาไว้ ดังนั้นถ่ามีสมุดนี้อยู่เขาก็ทำได้ทุกอย่างตราบได้ที่มีของมูลเอาไว้ครอบครอง เช่นเดียวกัน ที่หนังสือเล่มนี้ก็เขียนได้อย่างไม่สิ้นสุด เหมือนกับกระเป้าที่ใส่ได้ทุกอย่าง

ไคท์เตรียมอะไรสำคัญๆใส่ในกระเป้ามาสักพักแล้วเผือว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ่น(ไคท์เปลี่ยนเสือผ้าเรียบร้อยแล้วพร้อมเดินออกไปจากห้องน้ำ)