ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ดูงาน3
ในฮ.รุ่นSH9 ไคท์นั่งเงียบๆในมุมมืด เขาเหลือมมองผู้ชายในตอนแรกหน้านิ่งเมือเห็นว่าเขาไม่ยอมคุยกับใครเลย และมองหน้าไปทางอื่นตลอด แต่ถ้าสังเกตดูดีๆจะเห็นว่าเขาเคาะมือกับโต้ะตลอดเวลา
"โย่ว" เสียงดังออกมาจากผู็ชายคนหนึ่งที่นั้งอยู๋ข้างๆไคท์ แต่ไม่ได้ทักเขา ผู้ชายร่างสูงคนนี้ทักคนที่ไคท์เจอตอนแรกต่างหาก
ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเลยสักนิดเขากลับมองอากาศข้างนอกแทน ที่จะทักกับเพื่อนฝูง
เมือโดนเมินเต็มรูปแบบ ผู้ชายร่างสูงก็ตัดสินใจเดินออกไปที่ห้องเครื่อง(มันมีห้องอะไรบ่างxxเนี่ย ไคท์คิด)เพือไประดมเพื่อนฝูงคนอื่นมาประมาณ....อย่านับเหอะขี้เกียจ
"สวัสดี" ผู้ชายร่างสูงคนแรกเอยทัก เขาเป็นชายหนุ้มร่างกำยำ ผมสีแดง ตาสีฟ้า สวมชุดทหาร ในมือถือเพชรสีขาว ที่สร้างขึ่งจากเวทมนย์ชั้นสูง ที่วิธีทำง่ายมาก "MaNaSA Wod do " เขายิ้ม เมื่อเห็นไคท์ทำหน้าเหวอ "เป็นคำอวยพร ในศาสตร์เวทย์ของฉันเองนะ " ไคท์งงนัก "โทมัส เรียกฉันแบบนั้น" ไคท์ยิ้มรับแบบงงๆ เมื่อโทมัสให้เพชรที่ถืออยู๋ในมือ "นายต้องเรียนรู็อะไรอีกเยอะ อีหนู" เขาโบกมือเรียกคนอื่นๆมา
"ไมเคิล ชำนาญ ด้านเทคโนโลยี ไม่ชอบคนอวด ชอบฟังเพลง มีอะไร ถาม" เอดิสันตอบแบบเว้นจังหวะไปด้วยพูดไปด้วย เขาหน้าตาสลึมสลือ หน้าตาเหมื่อนอาแปะขายซาลาเปา ซึ่งพอทั้งเสร็งก็จากไปพร้อมกับอุปกรณ์งานชัางในมือ
"มันก็ง่วงๆแบบนี้เหละ อย่าไปแคร์มันเลย" โทมัสเอยอย่าสนิดสนมพร้อมกับลากเพื่อนอีกคนเข้ามา"์MaNaSa Wod do" ผู้หญิงหน้าหมวยเอยทักกับไคท์"เหวา เม๋ย สวัสดีจ้ะ ไคท์ ราฟาเอล" เธอยืนใบบ่างอย่างให้กับไคท์ ราฟาเอล
"ดูถ้าไม่เคยมีใครบอกว่านายมาที่นี้ทำไม้สินะ" เธอยิ้ม "พ่อสไน บอกเขาไปสิ"เธอหันไปมองหนุ่มหน้านิ่ง
เขาหันมามองเงียบๆ ก็จะเอย "มาเอล ชื่อผม" เขามองหน้าไคท์ "ทุกๆอย่างในที่นี้คือบททดสอบ ตำ่แหน่งของนาย ในการงาน" เขาไม่แสดงออกทางสีหน้า"สบายใจได้ นายผ่านการสมัครงานแล้ว ที่เหลือคือการจัดประมวล" มาเอลลุกขึ่น"แปป" เขาเข้าห้องเครื่อง
หลังจากที่มาเอลออกไปซักพัก เขาก็กลับมานั้งที่ตามเดิม
"ชื่อจริงๆของเราคือ Magic gold (M.G.) "มาเอลเริมเรื่องมาแบบไม่มีปี่มี่ขลุ่ย"เรามีทุกอาชีพ นายอาจได้เป็นคนชงชา หรือแอร์ก็ได" ไคท์เงิบ "It's just kidding."เขายิ้ม แต่ไคท์ไม่ยิ้มตาม
"SH9 ขออนุญาติลงจอด ย้ำ SH9!" เสียงคนขับดังจากลำโพงด้านบน แต่จากการมองของไคท์นั่น เขาไม่สามารถมองเห็นลำโพงที่ว่าได้เลย
"หืม..." โทมัสพูด "เอาละสิ" มาเอลมองเขาเล็กน้อยเมือเห็นโทมัสยังพูดต่อไป
ไคท์เริ่มเอะใจ "เอ่อ.." จะต้องพูดสุภาพไหมอะ " คือ...เอ่อ..." มีอะไรเกิดขึ่นรึเปล่า ไคท์คิด
"ทำไม๋หร๋อน๋ายจ๋า" โทมัสถามด้วยเสียงสูง
ไคท์หาคำตอบที่ดีที่สุด"ทุกเรื่องคือบททดสอบใช้ไหมครับ" ไคท์เริมหาอะไรในกระเป๋ากางเกง และหยิบกระเป๋าใบเล็กๆออกมา
ไมเคิลมองมาแวบหนึ่งก่อนจะสนใจอย่างอื่นต่อ
โทมัสยิ้มก่อนจะตอบสั้นๆ"ใช้"
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก......................"
เสียงมาจากที่ห้องเครือง ไคท์หยิบมีดสั้นออกมา จับไว้แน่น
โทมัสมองมาและยิ้ม "แกต้องเรียนรู้อีกเยอะ " หน้าของเขาเริ่มหายไปก่อนจะตามด้วยคอไปจนถึงเท้า "ไอ้หนู" เสียงสุดท้ายดังมากับสายลม
โอเช ตอนนี้เรื่องเริ่มปะติมาต่อกันละ ไคท์คิดขณะมองรอบๆซึ่งไม่มีใครอยู่เลย ทุกคนหายไปหมด เสียงมาจากห้องเครื่อง ที่โทมัสไปมา เขาพามาประมาณ30 คน แต่ที่เขามองเมือกี้....เหมื่อนจะมีแค่ 28 คน ต้อนนี้รอบๆตัวเขายังคงไม่มีอะไรเกิดขึ่น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น