นายเย็นชากับคุณหญิงแสนดี

........เช้าแล้วสินะ วันนี้เป็นวันแรกที่โรงเรียนทามะจะเปิดเทอม 1 แล้ว.....

            ร่างใหญ่ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ กำลังนอนสลบสไลอยู่บนเตียงสุดหรูของเขา (กริ๊งง .... กริ๊งง !..) เสียงนาฬิกาปลุก ทำให้ร่างร่างหนึ่งภายในห้อง ลุกขึ้น ไปปิดนาฬิกาปลุก แล้วไปอาบน้ำเพื่อเตรียมจะไปโรงเรียน ชายหนุ่มแสนเย็นชาคนนี้ชื่อ เรียล ......

          (ก๊อก....ก๊อก !?) เสียงเคาะประตูจากข้างนอก “พี่เรียล อาบน้ำเสร็จหรือยัง พ่อกับแม่ให้ลงไปทานอาหารเช้าเร็วนะ”

เสียงของทามะ น้องชายของเรียลเร่งให้พี่ชายของเขารีบอาบน้ำ เพื่อจะทานอาหารเช้ากับครอบครัว

                 15 นาทีต่อมา ...

“มาแล้วครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้รอนาน” เรียลกล่าวขอโทษ “ไม่เป็นไรจ้ะ” ยูมิ แม่ของเรียลตอบ “เรียล หัดทำอะไรให้ไวๆซะบ้าง โตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ จะมัวให้คนอื่นรออยู่แบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาท” กรีเดย์ พ่อของเรียล พูดด้วยเสียงไม่พอใจ

“ครับพ่อ ผมขอโทษ” เรียบตอบด้วยสีหน้านิ่งเย็นชา

            (แอ๊ดดดดด .... แอ๊ดดดด..) เสียงกริ่งโรงเรียนดังขึ้นเมื่อเรียลมาถึงโรงเรียน เมื่อเรียลก้าวลงมาจากรถ สิ่งที่เรียลเห็นคือ ผู้หญิงคนนึง กำลังอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเธอ เรียลไม่รู้ว่าเพราะอะไรเรียลถึงได้จ้องมองผู้หญิงคนนั้น นานมาก จนทามะสะกิด “พี่เรียล มัวเหม่ออะไรพี่ เข้าไปเร็วๆสิ กริ่งดังแล้วนะพี่” …….. เรียลพยักหน้า

         **ในห้องเรียน**

“สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้เรามีนักเรียนใหม่จะมาแนะนำให้พวกเราได้รู้จักกันนะคะ” ครูสาวสวยประจำห้อง กล่าวบอกนักเรียนที่ยังตื่นเต้นกับการจะได้เห็นเพื่อนใหม่ แต่กับเรียบ มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

“สวัสดีเพื่อนๆทุกคนค่ะ ฉันชื่อไซตี้นะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ”

เรียลรีบหันไปมอง และแล้วเรียลก็ตกใจกับผู้หญิงที่เรียลเห็นอยู่ตรงหน้า เพราะเธอคือผู้หญิงที่เรียลเจอเมื่อตอนเช้า และทำให้เรียลจ้องมองเธอได้นานมาก

         “ไซตี้ไปนั่งข้างเรียลนะจ๊ะ มีเก้าอี้ว่างพอดี”        **ไซตี้พยักหน้า**

เรียลมองตามไซตี้อย่างไม่กระพริบตา แต่ก็ต้องเก๊กฟอร์มไว้ แล้วเรียลก็หันหน้าไปมองครูต่อ แล้วเมื่อไซตี้ลืมนำปากกาวาดรูปมา แล้วเรียลจึงถามด้วยเสียงเฉยชาว่า “มีอะไรเกิดขึ้นหรือ ?” เรียลถามไซตี้ “ฉันลืมเอาปากกาวาดภาพมาน่ะสิ” ไซตี้ตอบด้วยเสียงสั่นๆ “อ่ะ ฉันให้ยืม ฉันมี 2 ด้ามพอดี” ไซตี้มองหน้าเรียล ก่อนจะพูดว่า “ขอบใจนะ” **เรียลพยักหน้า